Dokumentacja procesowa i techniczna z oględzin miejsca zdarzenia

Prezentacja na temat: "Dokumentacja procesowa i techniczna z oględzin miejsca zdarzenia"— Zapis prezentacji:

1 Dokumentacja procesowa i techniczna z oględzin miejsca zdarzenia

2 Podstawy prawne oględzin i ich dokumentowania
Art. 207§1 k.p.k. fakultatywne oględziny miejsca, osoby i rzeczy, Art. 209 k.p.k. obligatoryjne oględziny zwłok i otwarcie zwłok w przypadku przestępczego spowodowania śmierci, Art. 74 §2 i 3 k.p.k. obowiązek poddania się oględzinom ciała przez oskarżonego (podejrzanego, osobę podejrzaną), jeśli nie są połączone z naruszeniem integralności ciała, Art. 192§1 k.p.k. obowiązek poddania się oględzinom ciała przez pokrzywdzonego, jeśli karalność czynu zależy od jego stanu zdrowia, Art. 308 §1 k.p.k. czynności w niezbędnym zakresie Podstawy prawne dokumentowania: Art. 143 §1 pkt 3 k.p.k. spisanie protokołu oględzin, czyli dokumentacja podstawowa, Art. 147 §1 k.p.k. dokumentacja dodatkowa, fotografowanie, nagranie głosu, szkice (fakultatywność tej formy dokumentacji), Art. 148 §1 k.p.k. obowiązkowe elementy protokołu oględzin.

3 Protokół oględzin Oględziny są czynnością procesową, z której obligatoryjnie wykonuje się protokół. Sporządzenie protokołu jest podstawowym dokumentem wykonywanym w czasie zabezpieczenia miejsca zdarzenia, mającym na celu utrwalenie ujawnionych śladów, opisanie metod jakie zostały użyte w czasie oględzin, oznaczenie danego śladu oraz opisanie sposobu zabezpieczenia. Przyjętą regułą jest, ze protokół oględzin sporządza prowadzący oględziny wraz z udziałem innych osób, m. in. technikiem kryminalistyki. W celu sporządzenia prawidłowego protokołu oględzin, prowadzący powinien przestrzegać zasad wypracowanych przez praktykę kryminalistyczną oraz kodeks postępowania karnego. Obowiązujące zasady: Zasada bezpośredniości. Zasada dokładności. Zasada obiektywizmu. Zasada komunikatywności: jednolitość nazw i nazewnictwa, prawdziwość zapisanych informacji, treściwość opisu, poprawność gramatyczna opisów, jednolite jednostki miar w całym protokole. Zasada zwięzłości opisu. Zasada stosowana form gramatycznych. Zasada jednolitej nomenklatury.

4 Szkice i plany kryminalistyczne
Szkic miejsca zdarzenia jest to dokument wykonany w trakcie oględzin w postaci odręcznego rysunku, przedstawiający miejsce zdarzenia, a w szczególności obrazujący rozmieszczenie ujawnionych śladów i przedmiotów mających istotne znaczenie dowodowe w konkretnej sprawie. Cechy szkicu: wykonany odręcznie na miejscu zdarzenia na dowolnym podłożu, podpisany przez wszystkie osoby biorące udział w czynności, posiadający wymiary, może być wykonany z wykorzystaniem umownych znaków topograficznych i kryminalistycznych, musi mieć zaznaczony kierunek geograficzny – północny, musi być opisany (rodzaj miejsca, zdarzenia, oraz data), nie musi być sporządzony w skali, ale z zachowaniem proporcji śladów. Plan miejsca zdarzenia to rysunek wykonany na podstawie szkicu z zachowaniem skali, z zachowaniem podstawowych reguł kreślarskich oraz wykorzystaniem umownych znaków topograficznych i kryminalistycznych. Cechy planu: wykonany w jednostce przy użyciu sprzętu kreślarskiego lub programu komputerowego, na podłożu takim jak: papier milimetrowy, kalka techniczna, brystol, konieczne jest stosowanie umownych znaków topograficznych i kryminalistycznych, musi być zorientowany w terenie zgodnie z zasadami kryminalistycznymi, musi zawierać legendę, musi być wykonany z przyjętą skalą.

5 Różnica pomiędzy szkicem a planem
Szkice sporządzane są bezpośrednio na miejscu zdarzenia bez skali ale z zaznaczonymi wymiarami odniesionymi do obranych stałych punktów odniesienia lub stałych linii odniesienia. Taki rodzaj szkiców technik sporządza najczęściej po zakończeniu protokołu oględzin, wykorzystując podstawowe przyrządy pisarskie, długopisy, ołówki, cienkopisy bez używania przyrządów kreślarskich. Jakość szkiców roboczych zależy w tym wypadku od zdolności plastycznych technika kryminalistyki. Najważniejszą cechą takiego szkicu jest możliwość odtworzenia sytuacji zastanej na miejscu zdarzenia. Szkic taki musi być podpisany przez wszystkich uczestników oględzin i dołączony jest do dokumentacji oględzinowej. Plan sporządzony jest w późniejszym czasie na podstawie szkicu stworzonego na miejscu zdarzenia. Nie nanosi się na nim linii pomiarowych a plan wykonywany jest w skali. Sporządza się go z wykorzystaniem wiedzy technicznej z zastosowaniem techniki kreślenia rysunku technicznego. Obecnie jednak wykorzystuje się do przygotowania planu programy komputerowe. Plan podpisywany jest tylko przez osobę sporządzającą. W obu przypadkach sposób graficznego przedstawienia ujawnionych śladów oraz przedmiotów znajdujących się na miejscu zdarzenia musi być czytelny dla osób które w późniejszym czasie będą go czytały.

6 Rodzaje szkiców – planów kryminalistycznych
Szkice można podzielić na trzy rodzaje: Szkice ogólne. Szkice szczególne. Szkice specjalne. Szkice ogólne obrazują położenie terenu, który został objęty oględzinami. Szkic taki umiejscawia miejsce zdarzenia pomiędzy charakterystycznymi punktami lub cechami obiektów. Można na szkicu umieszczać drogi dojścia i odejścia sprawcy, kierunek w którym udał się pies tropiący. Do sporządzenia szkiców ogólnych często wykorzystuje się w dużych miastach plany już istniejące w instytucjach kartograficznych lub zarządach dróg miejskich. Na szkicu powinny się znaleźć charakterystyczne punkty terenowe, określona powinna być północ. Tego typu szkice najczęściej wykonuje się w skali 1:100, 1:200, 1:500, 1: W szkicach ogólnych wykorzystuje się znaki topograficzne, które dają możliwość jednoznacznego określenia przedmiotów oraz budowli znajdujących się na miejscu zdarzenia.

7 Szkice (plany) szczegółowe przedstawiają miejsca objęte oględzinami z ujawnionymi śladami i dowodami. Taki szkic zawiera wszystkie elementy danego obszaru, ustawienia przedmiotów znajdujących się w danym miejscu, zarówno tych należących do wyposażenia danego obiektu, jak i przedmiotów pozostawionych przez sprawców i pokrzywdzonych. Technik sporządzając taki szkic wzoruje się na przeprowadzonych oględzinach, wyznaczając również SPO i SLO i pozostałe elementy ujęte w protokole. Wszystkie oznaczenia śladów są opisane w legendzie. Najczęściej stosowaną skalą w tego typu szkicach jest 1:50, 1: 25, 1:10. Szkice (plany) szczegółowe sporządza się najczęściej w celu: przedstawienia pozycji zwłok w odniesieniu do SPO, SLO, ukazania krzyżujących się śladów pojazdu, ułożenia łusek na miejscu zdarzenia, usytuowania plam na koszuli.

8 Szkice (plany) specjalne sporządzane są w wyjątkowych sytuacjach i mają na celu udokumentowanie szczególnie istotnych fragmentów miejsca, na którym prowadzone są oględziny, lub mają obrazowo przedstawić miejsce występowania danego śladu. Mogą one także przedstawiać grupy śladów występujące obok siebie, a których nie można było przedstawić na szkicu sytuacyjnym np. plamy krwi ujawnione na drzwiach. W tej sytuacji szkic będzie przedstawiał drzwi, a na nich zwymiarowane położenie tego śladu. Sam szkic specjalny może wystąpić jako załącznik do szkicu szczegółowego, na którym zaznacza się odnośnik w legendzie do szkicu pomocniczego. Najczęściej sporządza się go w skali 1:5, 1:2, 1:1, 2:1, 5:1.

9 Technicy w swojej pracy wykonują także szkice w różnych płaszczyznach i rzutach geometrycznych. Tego rodzaju szkice zaliczyć można do szkiców specjalnych wykonywanych w szczególnych sytuacjach, mających odwzorować coś szczególnego a łączących się ze szkicem ogólnym lub szczególnym. Do tego rodzaju szkiców można zaliczyć: Szkice w rzucie poziomym przedstawiający w sposób graficzny dany obiekt lub przedmiot widziany z góry. Szkic w rzucie pionowym, w tym przypadku rysuje się powierzchnie boczne przedmiotów, które chcemy uwidocznić. Najczęściej są to płaskie powierzchnie ścian i znajdujące się na niej ślady. Szkic w rzucie krzyżowym, jest to szkic danego pomieszczenia rozłożony na płaską powierzchnię patrząc z góry. Ten rodzaj szkicu zalicza się do szkiców szczegółowych, gdyż obrazuje położenie ujawnionych śladów na tylko na podłodze ale też na ścianach i czasami suficie. Szkic w perspektywie, jest to graficzne przedstawienie miejsca zdarzenia w specyficzny sposób trójwymiarowej przestrzeni, odpowiadający w przybliżeniu obrazowi jaki widzi oko ludzkie. Jest to dość rzadko spotykany rodzaj szkicu w kryminalistyce z uwagi na trudności jakie się pojawiają przy jego wykonywaniu.

10 FOTOGRAFIA KRYMINALISTYCZNA
Wyodrębnienie fotografii kryminalistycznej z fotografii ogólnej jest podyktowane wieloma czynnikami, m. in. - wypracowanie specyficznych metod i sposobów fotografowania, - szczególny rodzaj fotografowanych obiektów, - zasady wykonywania fotografii kryminalistycznej, które są określone przez technikę kryminalistyczną.

11 Za stosowaniem fotografii w kryminalistyce przemawiają jej właściwości, takie jak:
dokładność z jaką utrwalają szczegóły fotografowanych obiektów, przedmiotów, możliwości rejestrowania zjawisk i przedmiotów względnie niewidocznych, a także zjawisk niepowtarzalnych, możliwość rekonstrukcji zdarzeń na podstawie zdjęć, duża trwałość dokumentacyjna. Jednak oprócz zalet można też wskazać na pewne ograniczenia fotografii, które są co prawda coraz mniej liczne, ale mamy z nimi do czynienia.

12 ograniczona zdolność rozdzielcza optyki i materiałów fotograficznych,
brak trzeciego wymiaru, niemożność utrwalenia stanu skupienia, zapachu, błędy fotografującego, takie jak niewłaściwy dobór czasu otwarcia migawki, zastosowanie nieodpowiedniej optyki. Jeżeli weźmiemy pod uwagę takie czynniki jak: cel i zadania stawiane przed fotografią, a także taktykę i technikę wykonywania zdjęć, zasadne staje się podzielenie fotografii kryminalistycznej na: Fotografię rejestracyjną, Fotografię dokumentacyjną, Fotografie badawczą,

13 Fotografię detektywna.
Fotografia rejestracyjna jest niezbędna przy rejestracji wyglądu osób i rzeczy w kartotekach i zbiorach. Ten typ fotografii wymaga przestrzegania ściśle określonych zasad dlatego określany jest jako fotografia sygnalityczna.

14 Fotografia dokumentacyjna
Zadaniem tego typu fotografii jest utrwalenie odzwierciedlenia optycznego przedmiotów, zjawisk i zdarzeń zachodzących w świecie. Przy wykonywaniu tej fotografii technik musi mieć na uwadze dokładne odzwierciedlenia przedmiotu tak aby wygląd na fotografii był jak najbardziej zbliżony do rzeczywistego. Wartość fotografii dokumentacyjnej zależy od: doboru tematu zdjęcia, zastosowania odpowiednich metod i rodzajów fotografii, doboru odpowiednich materiałów. Fotografia badawcza Ten rodzaj fotografii ma na celu: Ujawnienie śladów i zjawisk niewidocznych wzrokowo,

15 Porównanie śladów i rzeczy,
Rozróżnianie tonalne i barwne obrazu obiektów, Ujawnienie i utrwalenie niewidocznych lub słabo widocznych materialnych cech fotografowanych obiektów, Dokonywanie zmian kontrastu w obrazie, Poprawienie jakości obrazu, Utrwalenie wyglądu i stanu obiektów poruszających się z dużą prędkością. Fotografia detektywna Jest to szczególny rodzaj fotografii kryminalistycznej dostarczający organom ścigania informacji o osobach, sytuacjach, okolicznościach towarzyszących popełnianiu przestępstw i wykroczeń.

16 W ramach tej fotografii chodzi o sposób fotografowania a nie o rodzaj czynności podczas których zdjęcia są wykonywane. Fotografowanie w sposób dyskretny bez zwracania uwagi osób utrwalanych na zdjęciach, co daje możliwość utrwalenia niniejszych osób w sytuacji swobodnego zachowania przed i w trakcie popełniania czynu zabronionego. Taki sposób fotografowania daje możliwość zarejestrowania faktu kontaktowania się podejrzanych z innymi osobami, przebywania w określonych miejscach. Fotografia detektywna może być wykonywana bezpośrednio przez policjantów podczas obserwacji, wykonywana jest zazwyczaj z ukrycia, ze znacznej odległości. Zdjęcia tego typu muszą spełniać kilka wymogów by można je uznać za pełnowartościowe źródło dowodowe. Treść zdjęcia musi być: - czytelna, dobrej jakości, wyraźna na tyle aby można

17 było rozpoznać osoby i przedmioty,
- selektywnie utrwalająca sytuację i zachowanie się osób, które pozostają w związku z działalnością przestępną, umożliwiać identyfikację zarówno miejsca jak i czasu wykonania zdjęcia. Obiektem fotografii detektywnej mogą być nie tylko osoby, ale także rzeczy, dokumenty, zawartość przesyłek, paczek, schowki, itd. W ramach fotografii oględzinowej możemy wskazać na takie zdjęcia jak: ogólnoorientacyjne, ukazanie obrazu miejsca wraz z najbliższym otoczeniem w szerokiej perspektywie, sytuacyjne, przedstawiające miejsce zdarzenia z rozmieszczonymi śladami i przedmiotami,

18 fragmentaryczne, utrwalają wygląd najważniejszych fragmentów zdarzenia, np. wyłamane drzwi, ognisko pożaru, szczegółowe, utrwalają podłoże i specyficzne cechy konkretnych przedmiotów i śladów.

19