Projekt „Dla wszystkich starczy miejsca...”

Prezentacja na temat: "Projekt „Dla wszystkich starczy miejsca...”"— Zapis prezentacji:

1 Projekt „Dla wszystkich starczy miejsca...”
Współcześni samarytanie Prezentacja wykonana przez uczniów Powiatowego Gimnazjum Sportowo – Językowego w Trzebnicy w ramach programu Edukacja z Internetem pod opieką polonistki p. Moniki Komisarczyk Projekt „Dla wszystkich starczy miejsca...” .

2 Humanitaryzm Humanitaryzm - przyjmowanie za najwyższą wartość godności ludzkiej, braterstwa, równości między ludźmi i praw człowieka. Postawa akceptacji i tolerancji, poszanowania drugiej osoby, traktowania jej sprawiedliwie.

3 Irena Sendlerowa Urodzona 15 lutego 1910 r. w Warszawie – zmarła 12 maja 2000 r. również w Warszawie. Polska działaczka społeczna, bohaterska Polka, która w czasie okupacji hitlerowskiej uratowała od zagłady ok. 2,5 tysiąca żydowskich dzieci z getta warszawskiego. „Life in a Jar” The Irena Sendler Project („Życie w słoiku”. Projekt im. Ireny Sendlerowej) wspiera działania edukacyjne i społeczne na rzecz tolerancji i różnorodności. Fundacja jest rozwinięciem działań Normana Conrada i jego uczniów, którzy w 1999 r. w Uniontown w stanie Kansas przygotowali projekt szkolny „Życie w słoiku”, który miał formę przedstawienia teatralnego. Przedstawienie, w niezwykle oszczędny, ale bardzo sugestywny sposób, pokazywało działalność Ireny Sendlerowej podczas okupacji, jej pracę na rzecz wyprowadzenia z getta warszawskiego dzieci żydowskich. Przedstawienie to grane jest do dziś w różnych miejscach Stanów Zjednoczonych i Kanady. Strona fundacji:

4 Działalność Ireny Sendlerowej
W czasie II wojny pracowała w miejskim ośrodku pomocy społecznej, dlatego miała przepustkę do getta. Nosiła w nim gwiazdę Dawida jako znak solidarności z Żydami oraz jako sposób na ukrycie się pośród społeczności getta . Pomagała Żydom jeszcze długo przed powstaniem tego miejsca. W 1942 została mianowana szefową wydziału dziecięcego przez radę pomocy Żydom ,,Żegota”. Przemycała żydowskie dzieci z getta, umieszczała je w rodzinach zastępczych i domach dziecka. Pod koniec 1943 r. Irenę Sendlerową aresztowało gestapo. Na szczęście w ręce Niemców nie wpadła przechowywana w słoikach, razem z pieniędzmi „Żegoty”, dokumentacja dzieci przemyconych z getta. Sendlerowa została skazana na śmierć, ale dzięki wysokiemu okupowi wpłaconemu przez „Żegotę”, została rozstrzelana tylko "na papierze". Do końca wojny ukrywała się pod fałszywym nazwiskiem. Po wojnie pracowała w wydziale opieki miasta stołecznego Warszawy, przyczyniając się do tworzenia domów dziecka i domów starców dla osób osieroconych w czasie wojny. Była też szefową departamentu szkolnictwa medycznego w Ministerstwie Zdrowia, gdzie zabiegała o tworzenie ponadpodstawowych szkół pielęgniarskich dla dziewcząt.

5 Maria Jaszczuk Urodzona 30 maja 1915 roku Zmarła 21 grudnia 2007 roku
Studentka psychologii Wydziału Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Działaczka konspiracyjna podczas II wojny światowej Aktywna działaczka Stronnictwa Demokratycznego Współtwórczyni Ligi Kobiet w latach powojennych Pracowała m.in. jako Dyrektor Departamentu Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego Podczas II wojny światowej wielokrotnie więziona oraz poddawana nieludzkim eksperymentom

6 „Wielka Brytania miała swoją Mary Woolstonecraft, Francja miała Simone Veil, a Polska — Marię Jaszczuk.” Ewa Dąbrowska-Szulc, „Pro Femina" Działalność: Przedwojenna Oprócz studiowania, należała do Organizacji Młodzieży Socjalistycznej „Życie” W czasie II wojny światowej Czynnie zaangażowała się w działalność konspiracyjną, współpracowała z Armią Ludową Współorganizatorka akcji pomocnych więźniarkom pochodzenia żydowskiego w obozie Auschwitz Ukończyła studia wyższe (po powrocie do Warszawy) Powojenna Aktywna działalność w ramach Stronnictwa Demokratycznego (została posłanką do Krajowej Rady Narodowej, a następnie do Sejmu Ustawodawczego i Sejmu PRL) W 1956 roku była posłanką - sprawozdawczynią przyjętej następnie przez Sejm ustawy o warunkach dopuszczalności przerywania ciąży Czynnie zaangażowana w działalność ruchu kobiet (współtworzyła Ligę Kobiet i najpopularniejszy wówczas tygodnik „Przyjaciółka”) Aktywnie działała także w Towarzystwie Przyjaciół Dzieci i w Towarzystwie Przyjaźni Polsko-Radzieckiej Autorka licznych „wspomnień” z okresu pobytu w obozach koncentracyjnych

7 Anna Dymna Anna Dymna z domu Dziadyk
Urodzona 20 lipca 1951 r. w Legnicy Popularna aktorka teatralna, telewizyjna i filmowa Założycielka i prezes Fundacji "Mimo Wszystko", członkini Międzynarodowej Kapituły Orderu Uśmiechu W roku 2000 została odznaczona medalem Św. Brata Alberta za inicjowanie i wspieranie akcji charytatywnych na terenie Krakow, przede wszystkim za pomoc na rzecz uchodźców z Kosowa i zaangażowanie w akcje wspomagające stowarzyszenia i organizacje osób niepełnosprawnych. Jest szczególnie blisko związana z ośrodkiem dla niepełnosprawnych umysłowo w Radwanowicach, kierowanym przez ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego

8 Od września 2003 roku jestem prezesem Fundacji „Mimo Wszystko”
Od września 2003 roku jestem prezesem Fundacji „Mimo Wszystko”. Ma ona moją twarz, serce, moją duszę i za wszelkie jej działania jestem całkowicie odpowiedzialna Anna Dymna Ideą przyświecającą naszej codziennej pracy jest wyrównywanie szans pomiędzy ludźmi niepełno- i pełnosprawnymi, a co za tym idzie – usuwanie barier mentalnych, które oddzielają ich dwa pozornie odrębne światy. Fundację „Mimo Wszystko” Anna Dymna założyła w 2003 roku. Funkcję jej prezesa pełni społecznie. Bezinteresowne poświęcenie aktorki na rzecz poprawy warunków życia osób chorych i niepełnosprawnych zostało uhonorowane m.in.: Orderem Kawalera Uśmiechu, tytułem „Przyjaciel Integracji”, Orderem „Ecce Homo”, Medalem „Zasłużonemu - Polskie Towarzystwo Lekarskie” i Medalem Świętego Jerzego. Ten ostatni aktorka otrzymała za to, „że walczy ze smokiem obojętności i rezygnacji”.

9 Jolanta Kwaśniewska Jolanta Kwaśniewska
Urodzona 3 czerwca 1955 roku w Gdańsku Z wykształcenia prawniczka, żona byłego prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego. Wspomagała i nadal wspiera akcje charytatywne. Założycielka fundacji „Porozumienie bez barier”.

10 Działalność Jolanty Kwaśniewskiej
Działalność charytatywna: Fundacja Jolanty Kwaśniewskiej "Porozumienie bez barier" zainaugurowała działalność 15 kwietnia 1997 r. Statutowym celem Fundacji jest "wspieranie działalności na rzecz zainicjowania procesu zmian cywilizacyjnych i kulturowych, tworzących ludziom warunki równych szans na drodze ich rozwoju intelektualnego, zawodowego i kulturalnego". Fundacja chce urzeczywistnić równość osób niepełnosprawnych z pełnosprawnymi w życiu codziennym. Aby tę równość wprowadzić w życie, fundacja oprócz zakupywania sprzętów rehabilitacyjnych, zaopatrywania szpitali, hospicjów itp. i dofinansowywania turnusów rehabilitacyjnych, stara się uświadomić ludziom, jak wielkiej przeszkodzie muszą co dzień stawiać czoła osoby niepełnosprawne. Osiągnięcia fundacji: Z pozyskiwanych pieniędzy wspierane są szpitale, inne fundacje, hospicja, ośrodki rehabilitacji, stowarzyszenia i placówki opiekuńczo - wychowawcze. Do połowy 1999r. dofinansowanie turnusów rehabilitacyjnych na kwotę PLN „Dzięki pomocy Fundacji wiele osób może normalnie funkcjonować, nie będąc skazanymi na przebywanie w zamkniętych grupach.”

11 Janina Ochojska Janina Ochojska
Urodziła się 12 marca 1955 roku w Gdańsku. Prezes Polskiej Akcji Humanitarnej W 1984 r. wyjechała do Francji na niemożliwą do przeprowadzenia w Polsce operację, która uratowała jej życie. Tam po raz pierwszy przez „EquiLibre” - organizację, która powstała w Lyonie, a której celem była pomoc medyczna i żywnościowa dla szpitali i ośrodków dla chorych dzieci w Polsce - zetknęła się z  ideą pomocy humanitarnej. Podczas swojej długiej rekonwalescencji pracowała jako wolontariuszka dla „EquiLibre”.

12 POLSKA AKCJA HUMANITARNA
Organizacja założona w 1994 r. przez Janinę Ochojską. Powstała z inicjatywy 3 polskich oddziałów francuskiej fundacji EquiLibre, w której założycielka wcześniej pracowała. MISJA „Uczynić świat lepszym przez zmniejszanie cierpienia i niesienie wartości humanitarnych” WIZJA PAH pomaga ludziom w sytuacjach kryzysowych w jak najszybszym uzyskaniu samodzielności i przyjęciu odpowiedzialności za własną przyszłość, kształtuje postawy humanitarne i tworzy nowoczesną kulturę pomocy. Naczelną zasadą PAH jest efektywne działanie z poszanowaniem godności człowieka. CEL NADRZĘDNY Objęcie pomocą jak największej liczby krajów oraz zaangażowanie w niesienie pomocy jak największej liczby ludzi

13 Alina Margolis - Edelman
Urodzona 18 kwietnia 1922 roku w Łodzi Zmarła 23 marca 2008 roku w Paryżu Polska lekarka i działaczka społeczna, uczestniczka powstania w getcie warszawskim. Stała się pierwowzorem Ali z Elementarza Mariana Falskiego Była żoną Marka Edelmana

14 Działalność Aliny Margolis - Edelman
W czasie II wojny światowej podczas przebywania w warszawskim getcie przyglądała się pracy swojej matki, która była lekarką. W tym czasie była uczennicą i pielęgniarką w Żydowskiej Szkole Pielęgniarek, prowadzonej przez Lubę Blum Bielicką. Uczestniczka powstania w getcie, pielęgniarka, odznaczona Krzyżem Walecznych. Po wojnie została lekarzem pediatrą, m.in. w II Klinice Pediatrycznej w Łodzi. Opiekowała się dziećmi chorymi na cukrzycę, założyła także poradnię dla dzieci z chorobami nerek oraz ośrodek leczenia cukrzycy dziecięcej w Rabce. Zaangażowana w działalność organizacji "Lekarze bez Granic". Po 1980, gdy organizację opuścił Bernard Kouchner, współtworzyła wraz z nim organizację "Lekarze Świata" Pracowała m.in. na statkach-szpitalach, wyławiających na Morzu Południowochińskim uciekinierów z komunistycznego Wietnamu (tzw. boat-people), a także w szpitalach w Salwadorze, Czadzie, Afganistanie i Bośni, gdzie podczas wojny domowej współtworzyła m.in. ośrodek wsparcia dla ofiar gwałtów. Współpracowała m.in. z żoną prezydenta Francji Danielle Mitterrand. Współzałożycielka francusko-polskiego stowarzyszenia "SOS Aide aux Malades Polonais" (pol. Pomoc Chorym w Polsce), zajmującego się leczeniem za granicą osób nieuleczalnych w Polsce, a także organizowaniem staży dla polskich lekarzy i pomocą finansową dla polskich szpitali. Prezes stowarzyszenia "Association Les Cahiers Littéraires", Po wybuchu stanu wojennego w Polsce organizowała pomoc dla opozycji demokratycznej. Po 1989 założycielka Fundacji Dzieci Niczyje, współzałożycielka Biura Pomocy Inicjatyw Społecznych. 6 kwietnia 1998 na wniosek dzieci została Kawalerem Orderu Uśmiechu, który odebrała w Warszawie 6 stycznia Była żoną Marka Edelmana.

15 Marek Edelman Urodzony w 1921 roku na Białorusi.
Mieszkał w Warszawie, po wojnie wyjechał z Polski, wróciwszy, osiadł w Łodzi Stracił matkę, jak miał 14 lat Członek Powszechnego Żydowskiego Związku Robotniczego Współzałożyciel Żydowskiej Organizacji Bojowej, a później jego ostatni przywódca

16 „ (. ) w zasadzie najważniejsze jest samo życie
„ (...) w zasadzie najważniejsze jest samo życie. A jak już jest życie, to najważniejsza jest wolność. A potem oddaje się życie za wolność. I już nie wiadomo, co jest najważniejsze.” Marek Edelman Marek Edelman, ukończywszy medycynę, podjął się asystowania oraz samodzielnych operacji serca. Zasłużył się w dziedzinie kardiologii i pod tym względem jest autorytetem. Jego najsłynniejsza operacją, przy której asystował dr. Mollowi, był zabieg na otwartym sercu przy zawale. Napisał też książkę pt. „Zawał serca”. Był członkiem Solidarności oraz uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu. Były prezydent RP Aleksander Kwaśniewski uhonorował Go odznaczeniem o największym prestiżu - Orderem Białego Orła. Jest bohaterem wywiadu – rzeki Hanny Krall pt. „Zdążyć przed Panem Bogiem” Niekwestionowany autorytet w dziedzinie humanitaryzmu i obrony praw człowieka

17 Jerzy Owsiak Jerzy Owsiak Urodzony 6 października 1953 r. w Gdańsku
Dziennikarz radiowy i telewizyjny Założyciel i prezes zarządu Fundacji Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, główny pomysłodawca i realizator corocznego Finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, twórca jednej z największych cyklicznych imprez muzycznych Przystanku Woodstock.

18 Fundacja WOŚP Od lewej: Lidia Niedźwiedzka-Owsiak - Członek Zarządu Bohdan Maruszewski - Prezes Fundacji Jerzy Owsiak - Prezes Zarządu Fundacji Piotr Burczyński – wiceprezes Zarządu Fundacji

19 Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy
Fundacja Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy została zarejestrowana w Warszawie 2 marca 1993 roku. Jej założycielami są Jerzy Owsiak, Lidia Niedźwiedzka-Owsiak, Bohdan Maruszewski, Piotr Burczyński, Paweł Januszewicz, Walter Chełstowski, Beata Bethke. Pierwsza zbiórka pieniędzy była organizowana w oparciu o potrzeby kardiochirurgii dziecięcej Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie - istniała tam fundacja, która już od pewnego czasu zbierała pieniądze na zakup specjalistycznego sprzętu medycznego. Kiedy założyciele ogłosili w telewizyjnym programie "Róbta co chceta" zaproszenie do pierwszego Finału, myśleli o jednorazowym happeningu i wielkiej zabawie, która miała przynieść wymierne korzyści. Ale jakie - tego nikt nawet nie przewidywał. Sukces pierwszego Finału pozwolił na podział zebranych pieniędzy pomiędzy wszystkie ośrodki kardiochirurgii dziecięcej w Polsce. Tym samym akcja nabrała znaczenia ogólnopolskiego, a pierwsze zakupy w sposób istotny wpłynęły na poprawę pracy kardiochirurgów dziecięcych. Sukces I Finału spowodował, że jej pomysłodawcy poszli za ciosem, organizując co roku zbiórkę pieniędzy na różne szczytne cele. Podstawowym celem Fundacji jest działalność w zakresie ochrony zdrowia polegająca na ratowaniu życia chorych osób, w szczególności dzieci, i działanie na rzecz poprawy stanu ich zdrowia, jak również na działaniu na rzecz promocji zdrowia i profilaktyki zdrowotnej. Promocja i profilaktyka zdrowotna znalazły się w statucie WOŚP pod koniec zeszłego roku, z racji zaangażowania w te problemy. Od kilku lat działalność marketingowa fundacji przejawia się także w postaci organizowania koncertów muzycznych letnich "Przystanków Woodstock".

20 Jacek Kuroń Jacek Kuroń żył 70 lat. W młodości udzielał się jako instruktor harcerski. Jeden z najważniejszych przywódców opozycji demokratycznej za czasów PRL. Wielokrotnie więziony za przekonania polityczne. Z wykształcenia historyk, z zamiłowania obrońca praw człowieka. Był jednym z założycieli Komitetu Obrony Robotników (KOR), w czasie stanu wojennego (13 XII 1981) deportowany i poddawany szykanom. W tym okresie z represjami spotkała się również jego ukochana żona Grażyna – Gaja, która zmarła w więzieniu. Za rządów Tadeusza Mazowieckeigo i Hanny Suchockiej piastował stanowisko ministra pracy i polityki socjalnej. Z drugą żoną Danutą założył Uniwersytet Powszechny im. J. J. Lipskiego w Teremiskach. Był jego pierwszym rektorem. Odznaczono go Orderem Orła Białego, francuską Legią Honorową, niemieckim Krzyżem Zesługi, ukraińskim Orderem Jarosława Mądrego, litewskim Orderem Wielkiego Księcia Giedymina, został też kawalerem Orderu Uśmiechu. Walczył o poszanowanie prawa człowieka w Tybecie i Chinach, przyjaźnił się z Dalajlamą XIV. Pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. Od nazwiska Kuroń wzięła nazwę kuroniówka, czyli darmowa zupa rozdawana przez niego na ulicach Warszawy; dzisiaj synonim zasiłku dla bezrobotnych.

21 Marek Kotański Idealista i wizjoner, całe życie szukał nowych rozwiązań problemów społecznych. Zawsze był pierwszy: przy narkomanach, HIV-owcach i bezdomnych. Charyzmatyczny twórca i lider Monaru oraz Markotu, stworzył ponad 160 placówek pomocy i leczenia dla uzależnionych, chorych, bezdomnych, dla ludzi znikąd. Wrażliwy psycholog - terapeuta o niespożytej energii - uczył innych jak "czerpać siłę z dawania siebie innym". Z uporem, odwagą i determinacją walczył na rzecz potrzebujących, mawiał o sobie - "sprzedałem się ludziom".

22 Dalajlama Dżamphel Ngałang Lobsang Jesie Tenzin Giaco
Dalajlama (właśc. Dżamphel Ngałang Lobsang Jesie Tenzin Giaco) Urodzony 6 lipca 1935 r. Obecny XIV Dalajlama Tybetu (od 1940 r.) 74 emanacja Bodhisattwy Współczucia – Awalokiteśwary (Czenreziga) Działacz na rzecz niepodległości Tybetu Według wyroczni, ostatni Dalajlama Tybetu Autor wielu filozoficznych książek ,,Jestem tylko zwykłym buddyjskim mnichem – nikim więcej, nikim mniej”. Dopóki trwa przestrzeń I dopóki pozostają czujące istoty Obym trwał i ja By rozpraszać nędzę świata

23 Działalność Dalajlamy
W roku 1940 został mianowany na XIV Dalajlamę Tybetu. W tym samym roku złożył egzaminy w trzech uniwersytetach klasztornych. Ostatni egzamin odbył się w 1959 r. W 1950 r. Dalajlama otrzymał pełną władzę polityczną (głowa państwa i szef rządu) a to za sprawą wtargnięcia Armii Ludowo-Wyzwoleńczej. W 1945 r. złożył wizytę w Pekinie, by negocjować pokój z władzami Chin, a dwa lata później z premierem Indii. Niestety, nie udało się mu nawiązać porozumienia z Chinami, co skutkowało powstaniem w Tybecie. Manifestacje w całym Tybecie zostały krwawo stłumione przez chińską armię, a sam Dalajlama musiał zbiec do Indii. Wysłane przez niego trzy rezolucje (w latach 1959, 1961 i 1965) zostały przyjęte przez ONZ, wszystkie zostały przyjęte na korzyść Tybetu i jego obywateli. W roku 1959 dzięki pierwszej rezolucji zostały powołane: Instytut Sztuki oraz Centralny Instytut Wyższych Studiów Tybetańskich (w Indiach), a oprócz tego ponad dwieście instytucji mających na celu ocalenie nauk buddyzmu tybetańskiego. W 1963 r. ogłosił demokratyczną konstytucję, opartą na wartościach buddyjskich i Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, jako model ustawy zasadniczej przyszłego, wolnego Tybetu. 15 czerwca 1988 roku rozwinął ten plan w Strasburgu,, chcąc stworzyć wolny demokratycznie Tybet, lecz stowarzyszony z Chinami 2 września 1991 roku tybetański rząd emigracyjny formalnie wycofał tę propozycję z uwagi na brak pozytywnej reakcji chińskich przywódców. Dyskutował z Janem Pawłem II podczas wielu spotkań W 1989 r. za sprawą norweskiego Komitetu Pokojowej Nagrody Nobla dziesiątego grudnia otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla

24 Martin Luther King Obywatel USA (także pastor) i tamtejszy działacz społeczny Jeden z czołowych przywódców czarnej społeczności w walce o równouprawnienie Uznany za Człowieka Roku 1963 według magazynu „Time” Laureat Pokojowej Nagrody Nobla (w roku 1964) Zamordowany 4 kwietnia 1968 r. w Memphis

25 Działalność Martina Luthera Kinga
M.L. King organizował i przewodził manifestacjami związane z prawami ludzi czarnoskórych, m.in. prawa głosu dla Afrykańczyków (w USA), praw dla czarnoskórych pracowników i zniesienia segregacji rasowej. Większość z nich dzięki przedsięwzięciom organizowanym przez MLK zostało dołączonych do ogółu praw amerykańskich, co zostało ujęte w dokumentach: Civil Rights Act (ustawa o prawach obywatelskich) w roku 1964 oraz Voting Rights Act (ustawa o prawie do głosowania ) w 1965 r. Większość historyków podziela zdanie, że starania Kinga w sprawach takich jak zniesienie segregacji rasowej, czy sprawa równouprawnienia dotyczącego Murzynów w Stanach, a także jego słynne przemówienie „I have a dream (mam marzenie)” (wygłosił je 28 sierpnia 1963 r. podczas kluczowego dla jego działalności humanitarnej Marszu na Waszyngton ), poruszyły serca bojowników o prawa człowieka na całym świecie. Wydarzenia z 28 sierpnia 1963 r. są uważane za przełomowe w walce z segregacją rasową w Stanach Zjednoczonych. W tym wielkim i legalnym marszu wraz ze społeczeństwem czarnoskórych z USA na Waszyngton wybrali się m.in. znani aktorzy ( Charlton Heston, Sidney Poitier, Marlon Brando), pisarz James Baldwin, a przed zgromadzonymi tłumami oprócz samego MLK wystąpili m.in. Joan Baez i Bob Dylan.

26 Bibliografia: http://portalwiedzy.onet.pl/43560,haslo.html
- 8k -

27 PREZENTACJĘ WYKONALI:
Malwina Biała Karol Stolecki

28 PREZENTACJĘ WYKONALI:
Michał Majchrzak Mateusz Hercuń