Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji Warszawa, 17 lutego 2009 Wideo na żądanie w kontekście implementacji tzw. dyrektywy O audiowizualnych usługach medialnych.

Prezentacja na temat: "Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji Warszawa, 17 lutego 2009 Wideo na żądanie w kontekście implementacji tzw. dyrektywy O audiowizualnych usługach medialnych."— Zapis prezentacji:

1 Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji Warszawa, 17 lutego 2009 Wideo na żądanie w kontekście implementacji tzw. dyrektywy O audiowizualnych usługach medialnych Dr Paweł Stępka Departament Polityki Europejskiej i Współpracy z Zagranicą

2 Struktura prezentacji 1.Postanowienia dyrektywy AMS dotyczące usług na żądanie 2.Usługi na żądanie a Near Video on Demand 3.Rodzaje usług na żądanie 4.Rynek usług na żądanie w Europie 5.Przykłady usług na żądanie na Polskim rynku 6.Kino internetowe – omówienie przypadku 7.Podsumowanie - Praktyczne konsekwencje objęcia regulacją usług na żądanie Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji Warszawa, 17 lutego 2009

3 Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji Warszawa, 17 lutego 2009 Warunki jakie musi spełniać audiowizualna usługa medialna (AMS) WARUNKI: 1. Musi być usługą w rozumieniu art. 49 i 50 Traktatu (art. 1 lit. a) 2. Musi być usługą dostarczaną – poprzez sieci łączności elektronicznej (art. 1 lit. a) 3. Musi mieć charakter audiowizualny (art. 1 lit. a i motyw 22) 4. Głównym celem musi być dostarczanie audycji (art.1 lit. a i motyw 18) 5. Musi obejmować środki masowego przekazu jako nośnik informacji, rozrywki i edukacji dla ogółu odbiorców i musi być przeznaczona do odbioru przez znaczną część ogółu odbiorców mieć na nią wyraźny wpływ (art. 1 lit. a i motyw 16 i 18) 6. Musi być świadczona przez dostawcę ponoszącego odpowiedzialność redakcyjną (art. 1 lit. a i motyw 23) WARUNKÓW NIE SPEŁNIAJĄ: 1.Prywatne witryny www 2.Kina, wypożyczalnie DVD 3.Radio, usługi głosowe, prasa 4.Wyszukiwarki, gry hazardowe 5.Prywatna korespondencja 6.Treść generowana przez użytkowników

4 Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji Warszawa, 17 lutego 2009 Audiowizualna usługa medialna na żądanie Audiowizualna usługa medialna na żądanie (tzn. nielinearna audiowizualna usługa medialna) oznacza audiowizualną usługę medialną świadczoną przez dostawcę usług medialnych, umożliwiającą użytkownikowi odbiór audycji w wybranym przez niego momencie i na jego życzenie w oparciu o katalog audycji przygotowany przez dostawcę usług medialnych; Audiowizualne usługi medialne na żądanie różnią się od usług przekazu telewizyjnego możliwościami wyboru i kontroli, jakie dają użytkownikowi, a także wpływem, jaki wywierają na społeczeństwo. Uzasadnia to objęcie audiowizualnych usług medialnych na żądanie węższym zakresem regulacji, co oznacza, że powinny one pozostawać w zgodności jedynie z podstawowymi zasadami określonymi w niniejszej dyrektywie (motyw 42 preambuły).

5 Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji Warszawa, 17 lutego 2009 Obowiązki nałożone dyrektywą AMS na audiowizualne usługi medialne na żądanie Stopień podstawowy regulacji: obowiązki informacyjne (art. 3a dyrektywy) zakaz podżegania do nienawiści (art. 3b dyrektywy) ułatwianie dostępu do usług osobom niepełnosprawnym (art. 3c dyrektywy) obowiązek respektowania uprawnień posiadaczy praw do audycji (art. 3d dyrektywy) wymogi jakościowe dotyczące handlowych przekazów audiowizualnych (art. 3e dyrektywy) wymogi odnoszące się do sponsorowania audycji (art. 3f dyrektywy) wymogi odnoszące się do lokowania produktu (art. 3g dyrektywy) reguły dotyczące ochrony małoletnich przed nieodpowiednimi treściami (art. 3h dyrektywy) Stopień rozszerzony regulacji: reguły dotyczące promowania utworów europejskich w usługach na żądanie (art. 3i dyrektywy)

6 Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji Warszawa, 17 lutego 2009 Usługi na żądanie a sekwencyjne udostępnianie audycji (Near Video on Demand) Sekwencyjne udostępnianie audycji (Near-video-on-demand - NVoD) polega na nadawaniu audycji w krótkich interwałach czasowych (np. co 10 minut) tak aby widz miał możliwość śledzenia programu bez konieczności ścisłego dopasowania się do ramówki. Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich w sprawie Mediakabel (case C-89/04) w wyroku z dnia 2 czerwca 2005 roku podkreślił, iż NVoD wchodzi w zakres dyrektywy O telewizji bez granic tzn. jest rozumiane jako rozpowszechnianie. Zgodnie z motywem 20 preambuły do dyrektywy AMS sekwencyjne udostępniania audycji stanowi rozpowszechnianie telewizyjne.

7 Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji Warszawa, 17 lutego 2009 Rodzaje usług na żądanie - ze względu na miejsce przechowywania treści Push VoD – Usługa dostarczana za pomocą infrastruktury, która nie zapewnia kanału zwrotnego. Oferta jest przesyłana do set-top boxów klienta, gdzie jest przechowywany na twardym dysku. Klienci mają możliwość wyboru plików z pakietu. Korzystanie wymaga posiadania set top boxów wyposażonych w funkcję PVR. Oferta programowa jest zmieniana przez operatora. Przykłady w Polsce: Platforma n, Cyfra Plus. Pull VoD – Jest ona charakterystyczna dla infrastruktury zapewniającej kanał zwrotny. W tym przypadku pliki audiowizualne są przechowywane w formie katalogu u operatora i wybierane są przez klientów za pomocą kanału zwrotnego. Klienci mają możliwość wyboru spośród wszystkich plików audiowizualnych udostępnionych na serwerze operatora. Przykłady w Polsce: wideo na życzenie (TP SA), Tivi.pl, Plejada.pl etc.

8 Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji Warszawa, 17 lutego 2009 Rodzaje usług na żądanie - ze względu na infrastrukturę Rodzaje usług na żądanie – ze względu na model biznesowy Najczęściej usługi na żądanie świadczone są na zasadzie wypożyczania plików audiowizualnych (Rental VoD). Wyróżnia się kilka wariacji tego modelu: Pay per Download - opłata za wypożyczenie pojedynczego pliku Subscription VoD (SVoD) – opłata subskrypcyjna Packs – opłata za pakiet programów dostarczanych przez dostawcę Packages – system opłat podobny do karty pre-paidowej. Każde wypożyczenie oznacza zmniejszenie kredytu na karcie. Serwisy na żądanie udostępniają również treść bez opłat (FoD) lub pozwalają na jej zakup (Download to own VoD)

9 Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji Warszawa, 17 lutego 2009 Rynek usług na żądanie w Europie W 2006 roku w 30 państwach europejskich rynek usług na żądanie wygenerował przychody w wysokości 400 mln EUR co stanowiło 0,5% wartości całego rynku telewizyjnego.

10 Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji Warszawa, 17 lutego 2009 Przykłady usług na żądanie na polskim rynku Zidentyfikowano 19 serwisów na żądanie w Polsce z czego aż 14 w Internecie (system otwarty). Większość stanowią serwisy płatne, wśród których dominuje model oparty o opłatę za wypożyczenie pojedynczego pliku audiowizualnego. W 2009 roku serwisy na żądanie mają uruchomić m.in. najwięksi operatorzy kablowi (Aster, UPC, Vectra).

11 Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji Warszawa, 17 lutego 2009 Przykłady usług na żądanie na polskim rynku – Tivi.pl Tivi.pl to przedsięwzięcia Agory i Grupy ATM w Internecie. Serwis udostępnia treść bez opłat (FoD) Specyfika serwisu: Serwis opiera się na audycjach własnej produkcji. Są to miniseriale (odcinki do 10 minut) np. Pitu Pitu, Klatka B etc. Ofertę Tivi.pl ponadto stanowi serwis społecznościowy, forum oraz sklep. Serwis daje możliwość współredagowania treści przez internautów. Źródłami dochodów Tivi.pl są: reklama, lokowanie produktu oraz możliwość pokazywania seriali na innych stronach.

12 Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji Warszawa, 17 lutego 2009 Przykłady usług na żądanie na polskim rynku – Plejada.pl Plejada.pl to serwis internetowy należący do grupy TVN. Serwis udostępnia część treści bez opłat. Specyfika serwisu: Plejada.pl to przykład usługi typu catch-up TV oferowanej przez nadawcę. Część darmowa serwisu zawiera zwiastuny, klipy własnej produkcji czy materiały z TVN24. W płatnej części oferowane są pakiety seriali oraz odcinki programów rozrywkowych. Serwis utrzymuje się ponadto z dochodów z reklam oraz ze sklepu internetowego.

13 Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji Warszawa, 17 lutego 2009 Przykłady usług na żądanie na polskim rynku – TP SA Wideo na życzenie To usługa oferowana przez TP SA dzięki łączom ADSL. Jest to serwis płatny. Specyfika serwisu: Usługa wideo na życzenie to wirtualna wypożyczalnia filmów (obecnie ok. 1700 pozycji w katalogu). Filmy podzielone są na kilka kategorii np. dla dzieci, horror, komedia. Za wypożyczenie filmu na 24 godziny płaci się w formie karty pra-paidowej (poprzez numer 0-700 lub kartę zdrapkę).

14 Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji Warszawa, 17 lutego 2009 Kino internetowe – omówienie przypadku Iplex.pl (Kino w Internecie): To projekt internetowy firmy Iplex Sp. z o.o. Jest to serwis płatny. Specyfika serwisu: W serwisie dostępne są filmy (kilka dziennie) udostępniane w dwóch tzw. salach kinowych zgodnie z repertuarem. W ten sposób została ograniczona możliwość swobodnego wyboru odtwarzania treści przez użytkowników, co raczej upodabnia ten serwis do sekwencyjnego udostępniania audycji (NVoD). Jednocześnie jeden film może oglądać ok. 60 osób, co poddaje w wątpliwość masowy charakter usługi.

15 Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji Warszawa, 17 lutego 2009 Podsumowanie - Praktyczne konsekwencje objęcia regulacją usług na żądanie Opracowanie systemu regulacyjnego lub współregulacyjnego AMS na żądanie; Wypracowanie mechanizmu kwalifikacji AMS na żądanie; Opracowanie szczegółowych zasad ochrony małoletnich przed nieodpowiednimi treściami w AMS na żądanie; Określenie sposobu promocji utworów europejskich w serwisach na żądanie np. poprzez ekspozycję, procent zawartości katalogu lub kwotę inwestycji w produkcję europejską.

16 Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji Warszawa, 17 lutego 2009 Dziękuję za uwagę