Siostry Nazaretanki o swoim życiu i powołaniu

Prezentacja na temat: "Siostry Nazaretanki o swoim życiu i powołaniu"— Zapis prezentacji:

1 Siostry Nazaretanki o swoim życiu i powołaniu
Tekst: Instrukcja „Życie braterskie we wspólnocie” Zdjęcia: Andrzej Woszczyna Tadeusz Warczak Siostry Nazaretanki Siostry Nazaretanki o swoim życiu i powołaniu Część II SPÓLNOTA

2 spólnota zakonna jest nie tylko dziełem ludzkim, lecz przede wszystkim darem Ducha Świętego. Z miłości Bożej rozlanej w sercach przez Ducha wspólnota zakonna bierze bowiem początek jako prawdziwa rodzina zgromadzona w imię Pana.

3 yć we wspólnocie znaczy wypełniać razem wolę Bożą, zgodnie z charyzmatycznym darem, który założyciel od Boga i przekazał swoi uczniom i kontynuatorom. e wspólnocie jesteśmy razem nie dlatego, żeśmy się wybrali nawzajem, ale dlatego, że zostaliśmy wybrani przez Pana.

4 to najwznioślejsze powołanie człowieka: zjednoczyć się więzią komunii z Bogiem i z innymi ludźmi, swoimi braćmi. Wspólnota zakonna jest przede wszystkim tajemnicą, którą należy kontemplować oraz przyjmować z wdzięcznym sercem i w jasnej perspektywie wiary.

5 spólna modlitwa, która zawsze była uważana za podstawę wszelkiego życia wspólnotowego, rodzi się z kontemplacji wielkiej i wzniosłej tajemnicy Boga, z podziwu dla Jego obecności… hrystus wzywa każdego dnia swoich braci i siostry, których sam powołał, aby rozmawiać z nimi, aby w Eucharystii jednoczyć ich z sobą i budować jedność między nimi, aby coraz bardziej stawali się Jego żywym i widzialnym Ciałem, ożywianym przez Ducha i zdążającym ku Ojcu.

6 atka naszego Pana pomoże ukształtować wspólnoty zakonne na wzór „Jej” Rodziny, Rodziny z Nazaretu – miasta, do którego wspólnoty zakonne powinny w duchu pielgrzymować, bo tam właśnie urzeczywistnia się w przedziwny sposób ewangelia komunii i braterstwa.

7 iłość Chrystusa rozlana w naszych sercach budzi w nas miłość do braci i sióstr i każe nam nawet przyjąć ich słabości, ich problemy i ich trudności. Jednym słowem: ofiarować samych siebie. wangelia potrzebuje ludzi, którzy niczym ziarno potrafią umrzeć dla siebie samych, aby mogło się odrodzić życie braterskie.

8 spólnota zakonna jest miejscem, gdzie codziennie dokonuje się cierpliwe przechodzenie od „ja” do „my”, od mojego obowiązku do obowiązku powierzonego wspólnocie, od szukania „moich spraw” do szukania „spraw Chrystusa”.

9 okój oraz upodobanie do przebywania razem są jednym ze znaków Królestwa Bożego.

10 spólnota bogata w radość jest prawdziwym darem z wysoka dla tych, którzy umieją o niego prosić i potrafią akceptować się nawzajem. wiadectwo radości czyni życie zakonne ogromnie atrakcyjnym, jest źródłem nowych powołań i pomaga wytrwać.

11 becość osób w podeszłym wieku może wywierać bardzo pozytywny wpływ na wspólnoty . Zakonnik, który nie poddaje się dolegliwościom i ograniczeniom własnej starości, ale zachowuje żywą radość, miłość i nadzieję, jest bezcenną podporą dla młodych.

12 isja starszych braci i sióstr, chociaż niewidoczna, jest nie mniej owocna niż misja osób bardziej aktywnych. Co więcej, te ostatnie czerpią moc i siłę oddziaływania z modlitwy, z cierpienia oraz pozornej bierności tych pierwszych.