KONFLIKTY W ORGANIZACJI

Prezentacja na temat: "KONFLIKTY W ORGANIZACJI"— Zapis prezentacji:

1 KONFLIKTY W ORGANIZACJI
WYKŁAD V PROSPOŁECZNOŚĆ I ALTRUIZM

2 Miłowanie bliźniego… „Człowiek jest z natury dobry – przede wszystkim jest dobry dla innych ludzi” To podstawowe założenie utopijnej, afirmującej wizji człowieka. Łączy ono różnego rodzaju utopie: chrześcijańską, buddystyczną, lewicową a także myśli licznych duchowych przywódców ludzkości. Nawet, jeżeli bycie dobrym człowiekiem nie jest realizowane zawsze i wszędzie, to pozostaje zasadniczym postulatem w ramach wielu systemów religijnych i etycznych A bycie dobrym, to ……

3 Rozwój moralny – koncepcja L. Kohlberga
W ramach badań nad moralnością ważką kwestią pozostaje rozwój moralny i związany z nim proces kształtowania się osobistych hierarchii wartości. Autorem najbardziej znanej koncepcji rozwoju moralnego jest Lawrence Kohlberg, który w swej teorii zakładał, że jednostkowy rozwój moralny przebiega zawsze według tych samych reguł i ujawnia jeden powszechny mechanizm w rozwojowy. Mechanizm ten, jak postuluje Kohlberg, jest powszechny i niezmienny, oparty jest jednak przede wszystkim o doświadczenia jednostki wyniesione z interakcji społecznych. Indywidualna droga rozwoju zawiera zatem te same etapy i stadia w przypadku wszystkich ludzi (choć zaznaczyć należy, iż nie wszyscy osiągają najwyższy poziom rozwoju moralnego), pomimo, że indywidualne doświadczenia życiowe i przeżywane interakcje społeczne są tak różne.

4 Rozwój moralny – krytyka koncepcji Kohlberga
Koncepcję Kohlberga poddała krytyce Carol Gilligan (przez pewien czas asystentka Kohlberga). Wykazała, że istnieją odmienne orientacje moralno-rozwojowe wśród dziewcząt i chłopców. Ponadto, uznała za błędne założenie o wyższości moralności opartej na zbiorze ogólnych zasad, reguł i praw (która jest przejawiana częściej przez chłopców). Naczelną wartością może być m.in. „sprawiedliwość”. Istnieje równoprawna moralność oparta o współczucie i empatię oraz wynikającą z tych odczuć troskę i odpowiedzialność za innych, z naczelną wartością „altruizm” (częściej przejawiana przez dziewczęta).

5 Proaktywność W rozumieniu psychologii społecznej świadomie podejmowana, angażująca i wymagająca różnego rodzaju zasobów aktywność nie jest stanem naturalnym, bardziej „normalna” i powszechna wydaje się być bierność. Interesujące są przyczyny, dla których pomimo tendencji do próżniactwa i lenistwa, ludzie angażują się w działania zapewniające im samorealizację, zaspokojenie innych wyższych potrzeb, czy wreszcie realizację wartości duchowych, a nawet ostatecznych. Silną tendencję do swoistej inercji Polaków potwierdzają badania społeczne nad aktywnością (polityczną/wyborczą, społeczną, charytatywną). Tylko ok. 40% Polaków przyjmuje aktywną postawę społeczną. A przecież osoby bierne są: mniej zadowolone z życia, bardziej nieufne, mają wyższe poczucie alienacji, mają niższy standard życia. Zatem aktywność sprzyja dobrostanowi, rozwiniętej sieci kontaktów, dobremu przystosowaniu i statusowi materialnemu – innymi słowy - wydaje się bardziej adaptatywna.

6 Szczególna postawa proaktywna - misyjność
Etyka misyjności to system postaw odnoszących się przede wszystkim do obiektów społecznych, opierający się na następujących wartościach: altruizmie, poświęceniu się na rzecz innych, empatii, opiece, przedkładaniu dobra wspólnoty, bądź innego człowieka nad dobro własne. Grzechy naczelne w ramach tej etyki, to egoizm, indywidualizm, interesowność, nadmierny pragmatyzm, ignorowanie potrzeb innych ludzi

7 Etyka misyjności w kontekście teorii gier
Osoby odczuwające misję społeczną, to osoby nie traktujące partnera interakcji jako równorzędnego, lecz jako jednostkę zależną. Należy być za nią odpowiedzialnym i należy dążyć do polepszenia jej sytuacji, gdyż samodzielnie nie jest ona w stanie osiągnąć pożądanego stanu. Wynika z tego wewnętrzne przekonanie, że innym lepiej się żyje dzięki mnie, a relacja odwrotna nie jest niezbędna. „Społeczni misjonarze” to aktorzy przejawiający strategię altruistyczną, tj. strategię maksymalizacji wyników partnera, bez względu na własne koszty. W przypadku osób nie odczuwających poczucia misji istnieje natomiast całe spektrum strategii: od kooperacyjnej i równościowej, po rywalizacyjną, czy wręcz agresywną. Postawie misyjnej ale i kooperacyjnej sprzyja niskie przekonanie o świecie jako grze o sumie zerowej (ty wygrałeś dzięki mojej przegranej, albo musisz przegrać, abym ja mógł zwyciężyć).

8 Altruizm Zachowania pomocne (pomaganie), to działania ukierunkowane na spowodowanie jakiejś korzyści dla innego człowieka (materialnej, biologicznej, psychologicznej, duchowej). Zachowania prospołeczne – zachowania ukierunkowane na korzyści pozaosobiste, niekoniecznie korzyści konkretnych jednostek (ale ogółu, czy środowiska naturalnego). Altruizm – szczególny rodzaj zachowań pomocowych (pomagania innym), który nie przynosi żadnych korzyści pomagającemu, a nawet może przynieść mu straty.

9 Geneza altruizmu Decyzyjny model interwencji kryzysowej Darleya i Latane (czy świadek dostrzega sytuację?, czy uznaje ją za wymagającą interwencji?, czy dostrzega swoją osobistą odpowiedzialność?, czy uważa, że ma odpowiednie środki i kompetencje do interwencji?, czy decyduje się na interwencję?) Teoria pobudzeniowa (udzielanie pomocy jest konsekwencją redukowania napięcia wywołanego cierpieniem innej osoby) Teorie normatywne (pomaganie jako rezultat norm społecznych, głównie odpowiedzialności społecznej i wzajemności) Teorie ewolucjonistyczne (altruizm wzajemny, dostosowanie łączne; przykład badań nad wnuczkami i dziadkami/babciami).

10 Osobowościowe podejście do altruizmu
W ramach osobowościowego podejścia do zjawiska altruizmu możemy rozróżnić jego dwa rodzaje: altruizm endocentryczny altruzim egzocentryczny. Podział na te kategorie oparty jest o dwa kryteria: rodzaj aktywowanych struktur poznawczych (związane z Ja i niezwiązane z Ja) oraz rodzaj motywacji (antycypowane wzmocnienie dla Ja oraz antycypowane wzmocnienie dla Innego). Możliwość aktywowania nie tylko reprezentacji realnych, ale też idealnych (stanów, do których należy dążyć) sprawia, że altruizm może wychodzić poza przynoszenie ulgi, bądź ratowanie w trudnych sytuacjach, ale może też realizować się poprzez wspieranie rozwoju i doskonalenie drugiego człowieka.

11 Prospołeczność a style rozwiązywania konfliktów
Kompromis - każdej stronie może przynieść pewne zyski i straty; opiera się na umiarkowanej asertywności i współdziałaniu; Kategorie komunikacyjne: odwołanie się do sprawiedliwości, proponowanie ugody, maksymalizowanie zysków i minimalizowanie strat, przedstawianie szybkiego, krótkoterminowego rozwiązania.

12 Prospołeczność a style rozwiązywania konfliktów
Przystosowanie – jednostka lub strona nie skupia się na swoich potrzebach i interesach, cel podtrzymania relacji może być najważniejszym dla przystosowującej się strony; Kategorie komunikacyjne: uleganie - rezygnowanie, brak zaangażowania, zaprzeczanie potrzebom, wyrażanie pragnienia harmonii.

13 Prospołeczność a style rozwiązywania konfliktów
Współpraca – wymaga największego konstruktywnego zaangażowania; obie strony charakteryzuje wysoki stopień zainteresowania celami swoimi i drugiej strony; Kategorie komunikacyjne: twierdzenia opisowe, twierdzenia otwarte, zabieganie o otwartość, zabieganie o krytycyzm, oferowanie wsparcia, ustępstwa, akceptacja odpowiedzialności.