ZMIANY W USTAWIE ORDYNACJA PODATKOWA

ZMIANY W USTAWIE ORDYNACJA PODATKOWA
Podlaski Urząd Skarbowy ZMIANY W USTAWIE ORDYNACJA PODATKOWA ul. Młynowa 21A Białystok tel.: fax :

Zmiany obowiązujące od 1 stycznia 2013 r.
ORDYNACJA PODATKOWA Podlaski Urząd Skarbowy Zmiany obowiązujące od 1 stycznia 2013 r. Ustawa z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. poz. 1342). ul. Młynowa 21A Białystok tel.: fax :

ORDYNACJA PODATKOWA Ograniczenie poboru zaliczek
Art. 22 § 2a. Organ podatkowy, na wniosek podatnika, ogranicza pobór zaliczek na podatek, jeżeli podatnik uprawdopodobni, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu przewidywanego na dany rok podatkowy.

Zaliczenie zwrotu podatku
ORDYNACJA PODATKOWA Podlaski Urząd Skarbowy Zaliczenie zwrotu podatku Do art. 76b dodano nowe przepisy § 2, § 3 i § 4. W przypadku złożenia przez podatnika upoważnienia organu podatkowego na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług (art. 87 ust. 2 ustawy o VAT), zwrot podatku wraz z oprocentowaniem może być przekazany, w całości lub w części, na wskazany rachunek banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jako zabezpieczenie kredytu udzielanego przez ten bank lub przez tę kasę, jeżeli w dniu złożenia deklaracji wykazującej zwrot podatku, w stosunku do podatnika nie jest prowadzone postępowanie mające na celu ustalenie lub określenie wysokości zobowiązań podatkowych. ul. Młynowa 21A Białystok tel.: fax :

ORDYNACJA PODATKOWA Art. 87 ust. 2 ustawy o VAT
Zwrot różnicy podatku następuje na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazane w zgłoszeniu identyfikacyjnym lub na wskazany przez podatnika rachunek banku lub na rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jako zabezpieczenie udzielanego przez ten bank lub przez tę kasę kredytu, na podstawie złożonego przez podatnika, do naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do złożenia deklaracji podatkowej, pisemnego, nieodwołalnego upoważnienia organu podatkowego, potwierdzonego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową udzielających kredytu, do przekazania tego zwrotu.

ORDYNACJA PODATKOWA Art. 87 ust. 10a ustawy o VAT.
Upoważnienie powinno zawierać co najmniej: 1) datę wystawienia; 2) imię i nazwisko lub nazwę podatnika, nazwę banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej udzielających kredytu oraz ich adresy; 3) numery identyfikacji podatkowej podatnika i banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej; 4) rachunek banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, na który ma być przekazany zwrot; 5) wskazanie deklaracji podatkowej, której dotyczy upoważnienie; 6) wskazanie kwoty zwrotu podatku, która ma być przekazana jako zabezpieczenie kredytu; 7) podpis podatnika.

ORDYNACJA PODATKOWA Przekazanie zwrotu podatku wraz z oprocentowaniem bankowi lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej traktuje się na równi z przekazaniem zwrotu na rachunek podatnika (art. 76b § 3 Ordynacji podatkowej). Przekazanie bankowi lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej zwrotu podatku wraz z oprocentowaniem ma pierwszeństwo przed: 1) zaliczeniem tego zwrotu na poczet zaległości podatkowych i bieżących zobowiązań podatkowych ujawnionych po złożeniu deklaracji wykazującej zwrot podatku; 2) realizacją zajęcia wierzytelności z tytułu zwrotu podatku w postępowaniu egzekucyjnym, otrzymanego przez organ podatkowy po dniu złożenia deklaracji wykazującej zwrot (art. 76b § 4).

ORDYNACJA PODATKOWA Następstwo prawne
W art. 93a Ordynacji podatkowej dodano nowy przepis § 4, który wprowadza sukcesję podatkową przy przekształceniu osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w jednoosobową spółkę kapitałową. Jednoosobowa spółka kapitałowa powstała w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wstępuje w przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa przekształcanego przedsiębiorcy związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem tych praw, które nie mogą być kontynuowane na podstawie przepisów regulujących opodatkowanie spółek kapitałowych.

ORDYNACJA PODATKOWA Przepisy dotyczące sukcesji podatkowej (art. 93 i art. 93a § 1-3) stosuje się odpowiednio do łączenia się i przekształceń samorządowych zakładów budżetowych – art. 93b Ordynacji podatkowej.

ORDYNACJA PODATKOWA Zaświadczenia
Art. 306ha § 1. Organ podatkowy na wniosek banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej zamierzających udzielić podatnikowi kredytu, za pisemną zgodą podatnika, wydaje zaświadczenia dotyczące jego wskazanych spraw podatkowych, w tym deklaracji wykazujących zwrot podatku, o kwotach i terminach dokonywanych zwrotów oraz o zajęciach egzekucyjnych wierzytelności z tytułu zwrotu podatku. § 2. Na wniosek banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, za pisemną zgodą podatnika, do zaświadczenia dołącza się uwierzytelnioną kopię deklaracji wykazującej zwrot podatku.

ORDYNACJA PODATKOWA Obwieszczenie Ministra Finansów z dnia 8 sierpnia 2012 r. w sprawie wysokości kwoty wymienionej w art. 41 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa (M.P. z dnia 13 sierpnia 2012 r., poz. 583). Od 1 stycznia 2013 r. zastaw skarbowy może być ustanowiony na rzeczach ruchomych oraz zbywalnych prawach majątkowych, jeżeli wartość poszczególnych rzeczy lub praw wynosi w dniu ustanowienia zastawu co najmniej zł.

ZMIANY W USTAWIE O PODATKU DOCHODOWYM OD OSÓB PRAWNYCH
– WYBRANE ZAGADNIENIA

Zmiany obowiązujące od 1 stycznia 2013 r. Ustawa z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. poz. 1342).

▪ art. 15b ustawy – przeciwdziałanie tzw. „zatorom płatniczym”, ▪ zmiany w przepisach dotyczących leasingu.

Art. 15b ustawy W przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów. Jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa wyżej, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Wchodzące z dniem 1 stycznia 2013 r. regulacje dotyczące korekty kosztów podatkowych, nie znajdą zastosowania do podatnika, który kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu, nie zaliczył do kosztów podatkowych. Zatem nieuregulowanie kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu nie będzie powodowało obowiązku korygowania kosztów podatkowych. Ustawa o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce nie wprowadza kasowej metody rozliczania kosztów podatkowych. Oznacza to, że w zakresie uznawania poniesionego kosztu do kosztów podatkowych zastosowanie znajdą reguły dotychczasowe określone w art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Nowe przepisy należy stosować do tych kwot wynikających z faktury lub innego dokumentu, które zostały zaliczone do kosztów podatkowych od dnia 1 stycznia 2013 r. Przykład: Spółka w grudniu 2012 r. otrzymała fakturę z 30-dniowym terminem płatności, który przypada na 5 stycznia 2013 r. i w miesiącu styczniu 2013 r. zaliczyła kwotę wynikającą z faktury do kosztów podatkowych. Spółka będzie tym samym zobowiązana stosować regulacje wynikające ze znowelizowanych przepisów.

Jeżeli kwota wynikająca z faktury lub innego dokumentu zostanie zaliczona do kosztów podatkowych przed dniem 1 stycznia 2013 r., wówczas nowe regulacje nie będą miały zastosowania, nawet wówczas, gdy termin płatności przypada w 2013 r. Przykład: Spółka otrzymała fakturę w grudniu 2012 r. i w tym miesiącu zaliczyła kwotę z niej wynikającą do kosztów podatkowych. Termin zapłaty za tę fakturę upływa 15 stycznia 2013 r. W związku z tym, iż zaliczenie kwoty wynikającej z faktury do kosztów podatkowych nastąpiło przed 1 stycznia 2013 r. podatnik nie będzie zobowiązany do stosowania w odniesieniu do tego kosztu nowej regulacji.

W przypadku zaliczenia do kosztów podatkowych kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu podatnik będzie zobowiązany do dokonania zmniejszenia kosztów podatkowych, jeżeli nie ureguluje kwoty zobowiązania w ciągu 30 dni od daty upływu terminu jego płatności. Zmniejszenia kosztów dokonuje się w miesiącu, w którym upłynie 30 dni od daty ustalonego terminu płatności. Zasada ta dotyczy sytuacji, w której ustalony przez strony termin płatności nie przekracza 60 dni (art. 15b ust. 3 ustawy).

Przykład: Spółka nabyła w dniu 10 stycznia 2013 r. usługę udokumentowaną fakturą i w miesiącu styczniu zaliczyła kwotę z niej wynikającą do kosztów podatkowych. Termin płatności za wykonanie usługi wynosi 14 dni, a więc płatność powinna być dokonana do dnia 24 stycznia 2013 r. Dodatkowe 30 dni na zapłatę upływa 23 lutego 2013 r. W przypadku nieuregulowania w tym terminie kwoty wynikającej z faktury, spółka będzie zobowiązana do dokonania korekty kosztów podatkowych w miesiącu lutym.

Natomiast w przypadku ustalenia przez strony terminu płatności dłuższego niż 60 dni, podatnik będzie zobowiązany do dokonania zmniejszenia kosztów podatkowych o kwotę wynikającą z faktury lub innego dokumentu z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów podatkowych, jeżeli w tym terminie kwota ta nie zostanie uregulowana. Zmniejszenia, o którym mowa wyżej, dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin określony w tym przepisie.

Przykład: Spółka nabyła w dniu 30 stycznia 2013 r. usługę udokumentowaną fakturą i w tym dniu zaliczyła kwotę wynikającą z faktury do kosztów podatkowych. Płatność za wykonanie usługi została ustalona na 100 dni, a więc płatność powinna być dokonana do dnia 10 maja 2013 r. Obowiązek zmniejszenia kosztów podatkowych nie wystąpi, jeżeli spółka ureguluje zobowiązanie za zakupioną usługę do dnia 30 kwietnia 2013 r. Jest to bowiem 90-ty dzień terminu liczonego od dnia zaliczenia kwoty wynikającej z faktury do kosztów podatkowych. W przypadku nieuregulowania do dnia 30 kwietnia 2013 r. zobowiązania za zakupioną usługę, spółka będzie zobowiązana do dokonania korekty kosztów podatkowych w miesiącu kwietniu 2013 r.

Przykład: Spółka nabyła w dniu 30 stycznia 2013 r. usługę udokumentowaną fakturą i w tym dniu zaliczyła kwotę wynikającą z faktury do kosztów podatkowych. Płatność za wykonanie usługi została ustalona na 70 dni, czyli płatność powinna być dokonana do dnia 10 kwietnia 2013 r. Obowiązek zmniejszenia kosztów podatkowych nie wystąpi, jeżeli podatnik ureguluje zobowiązanie za zakupioną usługę do dnia 30 kwietnia 2013 r., jest to bowiem 90-ty dzień od dnia zaliczenia kwoty wynikającej z faktury do kosztów podatkowych.

Jeżeli w miesiącu, w którym podatnik ma obowiązek dokonać zmniejszenia kosztów podatkowych, podatnik nie ponosi kosztów uzyskania przychodów lub poniesione koszty są niższe od kwoty zmniejszenia, wówczas ma obowiązek zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów.

Przykład: W miesiącu kwietniu 2013 r. spółka poniosła koszty podatkowe w wysokości 2000 zł. Jednocześnie w tym miesiącu powstał obowiązek dokonania korekty kosztów podatkowych z tytułu niezapłaconych faktur na kwotę 2500 zł. W takim przypadku spółka jest zobowiązana do zmniejszenia kosztów podatkowych o 2000 zł (koszty wyniosą więc 0), a także do zwiększenia przychodów podatkowych o kwotę 500 zł.

Jeżeli po dokonaniu przez podatnika korekty kosztów podatkowych polegającej na ich zmniejszeniu (ewentualnie korekty przychodów podatkowych polegającej na ich zwiększeniu), zobowiązanie zostanie uregulowane, podatnik w miesiącu, w którym uregulował zobowiązanie, zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę dokonanego zmniejszenia.

Regulacje dotyczące korekty kosztów podatkowych w przypadku nieuregulowania zobowiązania mają zastosowanie zarówno w sytuacji, gdy podatnik nie zapłacił całej kwoty, jak też wtedy, gdy uregulował swoje zobowiązanie tylko w części. Zmniejszenia kosztów podatkowych (ewentualnie zwiększenia przychodów podatkowych) należy wówczas dokonać w odniesieniu do tej kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu, która została uprzednio zaliczona do kosztów podatkowych, a która nie została zapłacona w terminie 30 dni od upływu terminu płatności lub 90 dni od zaliczenia jej do kosztów podatkowych, jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni.

Przykład: W dniu 7 stycznia 2013 r. Spółka nabyła składnik majątku niebędący środkiem trwałym (wartością niematerialną i prawną) i w tym miesiącu zaliczyła w całości do kosztów podatkowych poniesiony wydatek. Termin płatności za nabyty składnik wyznaczono na dzień 30 stycznia 2013 r. Dodatkowe 30 dni na zapłatę upływa 1 marca 2013 r. W dniu 28 lutego 2013 r. spółka zapłaciła 70% kwoty zobowiązania, a pozostałe 30% uregulowała 12 czerwca 2013 r. W takim przypadku podatnik w marcu 2013 r. będzie zobowiązany do zmniejszenia kosztów podatkowych o niezapłaconą do dnia 1 marca 2013 r. część zobowiązania (30%). W czerwcu 2013 r., to jest w miesiącu, w którym podatnik uregulował zaległość, będzie mógł o tę kwotę (30% zobowiązania) zwiększyć koszty podatkowe.

Powyższe uregulowania dotyczą także sytuacji, gdy podatnik – na podstawie art. 15 ustawy – zalicza kwoty wynikające z faktury lub innego dokumentu do kosztów podatkowych po upływie terminów płatności. Zaliczenie kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu do kosztów podatkowych następuje, zgodnie z art. 15 ustawy, z tym że nie wcześniej niż w miesiącu jej uregulowania (art. 15b ust. 8 ustawy).

Przykład: Spółka prowadząca księgi rachunkowe nabyła w dniu 10 stycznia 2013 r. 100 sztuk towarów handlowych, za cenę 20 zł/szt (2.000 zł). Strony ustaliły, że płatność powinna nastąpić do dnia 23 stycznia 2013 r. Spółka nie uregulowała powyższego zobowiązania w wyznaczonym terminie. W dniu 4 marca 2013 r. sprzedała za cenę 30 zł/szt. 60 szt. nabytych towarów handlowych. Spółka zamierza pomniejszyć uzyskany przychód (1.800 zł) o koszt nabycia sprzedanych towarów (1.200 zł). Na dzień dokonania sprzedaży podatnik nie uregulował jednak zobowiązania wobec dostawcy. W tym przypadku spółka, nie ma prawa zaliczyć kosztu nabytych towarów do kosztów podatkowych – do czasu uregulowania zobowiązania wobec dostawcy. Wynika to stąd, że w dniu 4 marca 2013 r. (tj. w dniu, w którym zgodne z przepisami pojawił się obowiązek potrącenia przychodu o koszty jego uzyskania) podatnik pozostawał w zwłoce w zapłacie zobowiązania dłuższej niż 30 dni od ustalonego terminu płatności na dzień 23 stycznia 2013 r. (termin 30 dni od upływu terminu płatności upłynął 22 lutego 2013 r.). Gdyby spółka uregulowała zobowiązanie do 22 lutego 2013 r. wówczas nie byłoby przeszkód w zaliczeniu kosztu nabycia sprzedanych towarów do kosztów podatkowych w dniu 4 marca 2013 r.

Przykład: Spółka nabyła w dniu 10 stycznia 2013 r. 100 sztuk towarów handlowych, za cenę 20 zł/szt (2.000 zł). Strony ustaliły, że płatność powinna nastąpić do dnia 23 stycznia 2013 r. Spółka nie uregulowała powyższego zobowiązania w wyznaczonym terminie. W dniu 8 lutego 2013 r. (a więc przed upływem 30-dniowego terminu liczonego od upływu terminu płatności) sprzedała za cenę 30 zł/szt. 60 szt. nabytych towarów handlowych. Podatnik powinien więc zaliczyć koszt nabycia sprzedanych towarów do kosztów podatkowych na dzień uzyskania przychodu z ich sprzedaży. W razie zaś niedokonania zapłaty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności tj. do dnia 22 lutego 2013 r., wystąpi obowiązek dokonania zmniejszenia kosztów podatkowych (w analizowanym przykładzie zł uprzednio zaliczone do kosztów podatkowych 8 lutego 2013 r.). Późniejsze uregulowanie przez podatnika zobowiązania np. w dniu 5 marca 2013 r. skutkować będzie z kolei możliwością zwiększenia kosztów podatkowych o kwotę zł. W przypadku, gdy zobowiązanie z tytułu dostawy towarów handlowych zostanie zapłacone np. w dniu 5 marca 2013 r. tylko w części (np. w 50%), zaliczeniu do kosztów podatkowych podlegać będzie tylko część kosztu nabycia sprzedanych towarów tj. 600 zł. (50% z zł).

Regulacje dotyczące zmniejszenia kosztów podatkowych (ewentualnie zwiększenia przychodów podatkowych), a także zwiększenia kosztów podatkowych w przypadku późniejszego uregulowania zobowiązania, stosuje się odpowiednio, w przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych, do tej części odpisów amortyzacyjnych, które podatnik uprzednio zaliczył do kosztów podatkowych (art. 15b ust. 6 ustawy).

Przykład: Spółka nabyła środek trwały w lutym 2013 r. i w tym miesiącu wprowadziła go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Jego amortyzację rozpoczęto w marcu 2013 r. Płatność za nabyty środek trwały została ustalona na 60 dni, a zatem termin na ostateczne uregulowanie zobowiązania, aby uniknąć korekty kosztów podatkowych upływa w maju 2013 r. tj. w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności. W tym stanie faktycznym spółka ma prawo zaliczyć do kosztów podatkowych, w pełnej wysokości, odpisy amortyzacyjne dokonane w marcu i kwietniu 2013 r. W przypadku, gdy w maju tj. w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik nie ureguluje zobowiązania z tytułu nabytego środka trwałego, to będzie on zobowiązany w tym miesiącu do zmniejszenia kosztów podatkowych o wartość dokonanych odpisów amortyzacyjnych za marzec i kwiecień 2013 r. Ponadto, począwszy od maja 2013 r. nie będzie mógł zaliczyć do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych za następne miesiące. Dopiero w miesiącu, w którym ureguluje zobowiązanie, dokona zwiększenia kosztów podatkowych o skorygowane odpisy amortyzacyjne.

Powołane przepisy stosuje się również w sytuacji, w której podatnik nie rozpoczął jeszcze amortyzacji, a termin określony w przepisach (tj. termin 30 dni od upływu terminu płatności lub termin płatności – jeżeli jest on dłuższy niż 60 dni) upływa nie później niż w miesiącu następującym po miesiącu wprowadzenia środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej do ewidencji. Zgodnie z tymi regulacjami podatnik będzie mógł zaliczyć odpisy amortyzacyjne do kosztów podatkowych, jeżeli w określonym przepisami terminie (tj. w terminie 30 dni od upływu terminu płatności lub w terminie płatności – jeżeli jest on dłuższy niż 60 dni) ureguluje zobowiązanie z tytułu nabycia (wytworzenia) środka trwałego albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych. Do kosztów uzyskania przychodów zalicza się odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych w części, w jakiej ich cena nabycia lub koszt wytworzenia zostały uregulowane w terminie określonym w art. 15b ust. 1 lub 2. Jeżeli zobowiązanie zostało uregulowane w terminie późniejszym, podatnik w miesiącu uregulowania tego zobowiązania zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę odpisów amortyzacyjnych, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Przykład: Spółka nabyła środek trwały w lutym i w tym miesiącu wprowadziła go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Jego amortyzację rozpoczyna w marcu 2013 r. Termin płatności wynosi 14 dni i upływa w lutym 2013 r. Termin na ostateczne uregulowanie zobowiązanie z tytułu nabycia środka trwałego, aby uniknąć korekty kosztów podatkowych, upływa w marcu 2013 r. tj. w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności. Spółka uregulowała w pełnej kwocie zobowiązanie w tym terminie, więc ma prawo zaliczać odpisy amortyzacyjne do kosztów podatkowych począwszy od miesiąca marca 2013 r.

Przykład: Spółka nabyła środek trwały w lutym i w tym miesiącu wprowadziła go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Jego amortyzację rozpoczyna w marcu 2013 r. Termin płatności wynosi 14 dni i upływa w lutym 2013 r. Termin na ostateczne uregulowanie zobowiązanie z tytułu nabycia środka trwałego, aby uniknąć korekty kosztów podatkowych, upływa w marcu 2013 r. tj. w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności. Podatnik nie uregulował zobowiązania w tym terminie, więc nie ma prawa zaliczać odpisów amortyzacyjnych do kosztów podatkowych począwszy od miesiąca marca 2013 r. W sytuacji, gdy spółka ureguluje zobowiązanie z tytułu nabycia środka trwałego w terminie późniejszym, wówczas w miesiącu uregulowania tego zobowiązania ma prawo do zwiększenia kosztów podatkowych o kwotę odpisów amortyzacyjnych, które nie zostały uprzednio zaliczone do kosztów podatkowych. Jeżeli spółka ureguluje w pełnej wysokości swoje zobowiązanie z tytułu nabycia środka trwałego np. w lipcu 2013 r., to w tym miesiącu ma prawo do zaliczenia do kosztów podatkowych kwoty odpowiadającej odpisom amortyzacyjnym za miesiące wcześniejsze tj. za miesiące od marca do czerwca 2013 r. jak również za miesiąc lipiec 2013 r.

Zmiany w przepisach dotyczących leasingu art. 17a pkt 1, 2, 5 art. 17b ust. 1 pkt 1, 3 art. 17f ust. 1 pkt 2, ust. 3 art. 17i

Od dnia 1 stycznia 2013 r. przedmiotem umowy leasingu może być także prawo wieczystego użytkowania gruntu. Skrócono wymóg minimalnego czasu trwania umowy leasingu operacyjnego nieruchomości. W stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2012 r. umowę leasingu, której przedmiotem były nieruchomości (podlegające odpisom amortyzacyjnym), uważało się za leasing operacyjny m.in. wtedy, gdy umowa została zawarta na okres co najmniej 10 lat. Obecnie okres ten został skrócony i wynosi co najmniej 5 lat.

Zmiana stron umowy leasingu w jej podstawowym okresie. Zgodnie z art. 17a pkt 2 ustawy przez podstawowy okres umowy leasingu - rozumie się czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona; w przypadku zmiany strony lub stron tej umowy podstawowy okres umowy uważa się za zachowany, jeżeli inne postanowienia umowy nie uległy zmianie (nie zmienia się długość czasu tej umowy, wartość opłat leasingowych).

Zawarcie kolejnej umowy leasingu W świetle nowych przepisów, w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu finansowego środka trwałego (lub wartości niematerialnych i prawnych) będącego uprzednio przedmiotem takiej umowy, kolejną umowę będzie się uważać za leasing finansowy, jeżeli suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu. Finansujący do swoich przychodów zaliczy opłaty uzyskane z tytułu wszystkich umów leasingu zawartych przez finansującego dotyczących tego samego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, w części przewyższającej spłatę wartości początkowej, określonej dla celów amortyzacji.

Do umów leasingu zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce stosuje się przepisy o leasingu w brzmieniu dotychczasowym – art. 18 tej ustawy.

Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, u których rok podatkowy jest inny niż rok kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2013 r. oraz zakończy się po dniu 31 grudnia 2012 r., stosują do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r. – art. 17 ustawy o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce.

Dziękuję za uwagę

ZMIANY W USTAWIE ORDYNACJA PODATKOWA

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "ZMIANY W USTAWIE ORDYNACJA PODATKOWA"— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres

Wejść

Zaloguj się poprzez sieć społeczną:

ZMIANY W USTAWIE ORDYNACJA PODATKOWA

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "ZMIANY W USTAWIE ORDYNACJA PODATKOWA"— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres