Walka o władzę i zlikwidowanie demokracji wewnątrzpartyjnej w partii bolszewickiej Paweł Łabówka.

Prezentacja na temat: "Walka o władzę i zlikwidowanie demokracji wewnątrzpartyjnej w partii bolszewickiej Paweł Łabówka."— Zapis prezentacji:

1 Walka o władzę i zlikwidowanie demokracji wewnątrzpartyjnej w partii bolszewickiej
Paweł Łabówka

2 Plan prezentacji : Przejęcie władzy w Rosji przez Bolszewików
Jednopartyjna władza Testament Lenina Walka o władzę w partii bolszewickiej

3 1917 - Przejęcie władzy w Rosji przez Bolszewików
W dniu 7 listopada 1917 r. wybuchła w Rosji rewolucja. Po szturmie i opanowaniu Pałacu Zimowego w Piotrogrodzie, będącego siedzibą rządu Aleksandra Kiereńskiego, władzę w kraju przejął Ogólnorosyjski Zjazd Delegatów Robotniczych i Żołnierskich, który proklamował utworzenie Republiki Radzieckiej. Zjazd powołał nowy rząd Radę Komisarzy Ludowych pod kierownictwem Włodzimierza Lenina, przewodniczącego partii bolszewickiej.

4 Lenin nie brał bezpośredniego udziału w powstaniu listopadowym
Lenin nie brał bezpośredniego udziału w powstaniu listopadowym. Działał z ukrycia jako teoretyk i inspirator. Powrócił dopiero po zwycięstwie bolszewików, a jego autorytet w gronie towarzyszy partyjnych zapewnił mu stanowisko przewodniczącego nowego rządu - Rady Komisarzy Ludowych. Ciekawostką jest, iż Lenin początkowo nie chciał przyjąć tej funkcji, a jedynie obserwować z boku poczynania rządu i rzecz jasna krytykować go w razie potrzeby. Jego dziełem była organizacja totalitarnego państwa sowieckiego. Wprowadził system monopartyjny, centralizm demokratyczny z nieograniczoną władzą elity partyjnej .

5 Jednopartyjna władza Przełomowym punktem w rozwoju totalitaryzmu w Rosji była rezolucja "O jedności partii", wygłoszona w marcu 1921 roku podczas X zjazdu RKP(b). Zabraniała ona między innymi tworzenia innych frakcji politycznych. I właśnie dzięki tej uchwale możliwe słało się zlikwidowanie przeciwników politycznych, w tym "eserowców", czy niedawnych partyjnych kolegów - "mienszewików"

6 W latach 1917-1922 uformowała się struktura organizacyjna partii
W latach uformowała się struktura organizacyjna partii. Najwyższą władzę stanowił zjazd partii, który wybierał Komitet Centralny. Rozwiązywaniem bieżących politycznych zajmowało się Biuro Polityczne. W miarę jak partia zaczynała kontrolować coraz więcej aspektów działalności państwa oraz jego gospodarkę, coraz większego znaczenia nabierał aparat partyjny. Partia decydowała o rozmieszczeniu zaufanych ludzi na ważnych stanowiskach poprzez system "rekomendacji" kontrolowała Armię Czerwoną poprzez komisarzy, sprawowała nadzór nad tajną policją (CzeKa). W konsekwencji aparat uzyskał także kontrolę nad wyborem władz partyjnych i wewnątrzpartyjna demokracja przybrała fasadowy charakter. Do 1921 roku w partii istniały frakcje opozycyjne, jednak w obawie o jedność wprowadzono na X Zjeździe w 1921 roku zakaz działalności frakcyjnej. Uchwała ta następnie stała się podstawą do usuwania wszystkich niezgadzających się z "linią generalną", czyli polityką KC. Władzę aparatu umocniło wprowadzenie w 1922 stanowiska sekretarza generalnego KC RKP(b), którego funkcja początkowo była ograniczona do kierowania bieżącą pracą pracowników aparatu obsługujących KC. Stanowisko to objął Józef Stalin.

7 Po rewolucji lutowej Józef Stalin wrócił do Piotrogrodu i do czasu powrotu Lenina kierował KC i komitetem piotrogrodzkim partii bolszewików. Był też członkiem kolegium redakcyjnego gazety Prawda i innych pism bolszewików, np. petersburskiej "Zwiezdy". Brał udział w rewolucji październikowej , po czym został ludowym komisarzem ds. narodowości. W czasie wojny domowej był nadzwyczajnym pełnomocnikiem Wszechrosyjskiego Centralnego Komitetu Wykonawczego ds. zaopatrzenia Kaukazu, działał w różnych rolach w kluczowych rejonach walk – pod Carycynem ,Permem oraz Lwowem i Zamościem. 1919 -Po śmierci Swierdłowa przejął szereg obowiązków związanych ze sprawami personalnymi, co stało się źródłem jego potęgi wyznaczony przez Lenina na na sekretarza generalnego partii bolszewickiej

8 Testament Lenina Potoczna nazwa Listu do zjazdu - przesłania politycznego W.I. Lenina; zbiór notatek podyktowanych przez niego w ostatnich tygodniach życia. Lenin w swoich zapiskach charakteryzował, pod kątem predyspozycji do kierowania RKP(b), sześciu czołowych przywódców bolszewickich: Trockiego, Zinowiewa, Kamieniewa, Bucharina, Piatakowa i Stalina. Lenin nie wskazał jednoznacznego następcy, dostrzegając w każdym z wymienionych zarówno zalety, jak i wady, testament jednak najbardziej zagrażał Stalinowi, którego Lenin radził usunąć ze stanowiska. Odczytany na forum XIII Zjazdu RKP(b) został jednak prawie natychmiast utajniony .

9 Po śmierci Lenina Trocki pozostawał w ostrym konflikcie ze Stalinem na tle walki o sukcesję po Leninie i walki z rozrastającą się w ZSRR biurokracją. Trocki dostrzegał degenerację ideową, do jakiej dochodziło w partii bolszewickiej, upadek wewnątrzpartyjnej dyskusji i rosnącą rozbieżność między ideałami socjalistycznymi a dążeniami wielu nowo wstępujących członków. W licznych artykułach prasowych i książce Platforma Lewicowej Opozycji domagał się walki z tymi problemami, których uosobieniem dla Trockiego był Józef Stalin.

10 W 1923 roku Stalin wraz z Zinowjewem i Kamieniewem sprzymierzył się przeciw Trockiemu . Po odsunięciu Trockiego pozbył się tych dwóch przejściowych sprzymierzeńców w sojuszu z Bucharinem, Rykowem i Tomskim ( ). W końcu pozbył się ich także, stawiając na działaczy partyjnych pozbawionych własnego zdania, autorytetu i ślepo aprobujących wszystkie posunięcia wodza.

11 Podstawowymi cechami stalinizmu były:
Pełne jedynowładztwo Stalina. Ciągła totalna kontrola wszystkiego i wszystkich. Ciągły i stale narastający terror, który przez cały czas zagrażał wszystkim oprócz samego Stalina. Ekonomia oparta na ścisłym, centralnym planowaniu wszelkich inwestycji i centralnej dystrybucji wszelkich dóbr.

12 Dziękuję za uwagę

13 Bibliografia: http://pl.wikipedia.org/wiki/Józef_Stalin