Zastosowanie formu ł w arkuszu kalkulacyjnym.. Formuły to równania wykonujące obliczenia na podstawie wartości zawartych w arkuszu. Formuła zaczyna się

Prezentacja na temat: "Zastosowanie formu ł w arkuszu kalkulacyjnym.. Formuły to równania wykonujące obliczenia na podstawie wartości zawartych w arkuszu. Formuła zaczyna się"— Zapis prezentacji:

1 Zastosowanie formu ł w arkuszu kalkulacyjnym.

2 Formuły to równania wykonujące obliczenia na podstawie wartości zawartych w arkuszu. Formuła zaczyna się od znaku równości (=). Na przykład poniższa formuła mnoży 2 przez 3, a następnie dodaje do wyniku 5. =5+2*3

3 Formuła może również zawierać: funkcje (funkcja: Uprzednio napisana formuła, która pobiera wartość lub wartości, przeprowadza operację i zwraca wartość lub wartości. Funkcje upraszczają i skracają formuły używane w arkuszu, szczególnie te, które przeprowadzają długie lub złożone obliczenia.), odwołania, operatory (operator: Znak lub symbol, który określa typ obliczenia, jakie ma być przeprowadzane w wyrażeniu. Wyróżnia się operatory matematyczne, porównania, logiczne i odwołania.) i stałe (stała: Wartość, która nie jest obliczana i dlatego nie zmienia się. Na przykład liczba 210 i tekst "Zarobki kwartalne" są stałymi. Wyrażenie lub wartość będąca wynikiem wyrażenia nie jest stałą.).

4 Części formuły Funkcje: Funkcja PI() zwraca wartość liczby pi: 3,142... Odwołania (albo nazwy): Komórka A2 zwraca wartość zawartą w komórce A2. Stałe: Wartości liczbowe lub tekst, wprowadzane wprost do formuły, takie jak 2. Operatory: Operator ^ (daszek) podnosi liczbę do potęgi, a operator * (gwiazdka) mnoży.

5 Funkcje w formułach Funkcje są to wstępnie zdefiniowane formuły wykonujące obliczenia z wykorzystaniem określonych wartości, zwanych argumentami, i w określonym porządku, zwanym strukturą. Funkcje mogą być używane do wykonywania prostych lub złożonych obliczeń. Na przykład funkcja ZAOKR powoduje zaokrąglenie liczby znajdującej się w komórce A10.

6 Struktura funkcji Struktura. Struktura funkcji rozpoczyna się znakiem równości (=), po którym następuje nazwa funkcji, nawias otwierający, argumenty funkcji oddzielone średnikami oraz nawias zamykający. Nazwa funkcji. Aby wyświetlić listę dostępnych funkcji, kliknij komórkę i naciśnij klawisze SHIFT+F3.

7 Argumenty. Argumentami mogą być liczby, tekst, wartości logiczne, takie jak PRAWDA lub FAŁSZ, tablice (tablica: Służy do konstruowania pojedynczych formuł, które dają wiele wyników lub operują na grupie argumentów uporządkowanych w wiersze i kolumny. Zakres tablicy współużytkuje wspólną formułę; stała tablicowa to grupa stałych używana jako argument.), wartości błędów, takie jak #N/D!, lub odwołania do komórek (odwołanie do komórki: Zestaw współrzędnych komórki w arkuszu. Na przykład odwołaniem do komórki, która znajduje się na przecięciu kolumny B i wiersza 3, jest B3.). Wyznaczony argument musi mieć wartość prawidłową dla tego typu argumentu. Argumentami mogą także być stałe (stała: Wartość, która nie jest obliczana i dlatego nie zmienia się. Na przykład liczba 210 i tekst "Zarobki kwartalne" są stałymi. Wyrażenie lub wartość będąca wynikiem wyrażenia nie jest stałą.), formuły lub inne funkcje. Argumenty. Argumentami mogą być liczby, tekst, wartości logiczne, takie jak PRAWDA lub FAŁSZ, tablice (tablica: Służy do konstruowania pojedynczych formuł, które dają wiele wyników lub operują na grupie argumentów uporządkowanych w wiersze i kolumny. Zakres tablicy współużytkuje wspólną formułę; stała tablicowa to grupa stałych używana jako argument.), wartości błędów, takie jak #N/D!, lub odwołania do komórek (odwołanie do komórki: Zestaw współrzędnych komórki w arkuszu. Na przykład odwołaniem do komórki, która znajduje się na przecięciu kolumny B i wiersza 3, jest B3.). Wyznaczony argument musi mieć wartość prawidłową dla tego typu argumentu. Argumentami mogą także być stałe (stała: Wartość, która nie jest obliczana i dlatego nie zmienia się. Na przykład liczba 210 i tekst "Zarobki kwartalne" są stałymi. Wyrażenie lub wartość będąca wynikiem wyrażenia nie jest stałą.), formuły lub inne funkcje.

8 Wprowadzanie formuł Podczas tworzenia formuły zawierającej funkcję użytkownikowi towarzyszy okno dialogowe Wstawianie funkcji, ułatwiające wprowadzanie funkcji do arkusza. Gdy do formuły jest wprowadzana funkcja, w oknie dialogowym Wstawianie funkcji jest wyświetlana nazwa funkcji i każdy z jej argumentów, opis funkcji i argumentów, bieżący wynik funkcji i bieżący wynik całej formuły.

9 Funkcje zagnieżdżone W niektórych przypadkach może zajść potrzeba użycia funkcji jako jednego z argumentów (argument: Wartość, której funkcja używa do przeprowadzania operacji lub obliczeń. Typ argumentu używany przez funkcję jest specyficzny dla funkcji. Do typowych argumentów używanych przez funkcje należą liczby, tekst, odwołania do komórek i nazwy.) innej funkcji. Na przykład następująca formuła wykorzystuje funkcję zagnieżdżoną ŚREDNIA i porównuje wynik z wartością 50. Funkcje zagnieżdżone W niektórych przypadkach może zajść potrzeba użycia funkcji jako jednego z argumentów (argument: Wartość, której funkcja używa do przeprowadzania operacji lub obliczeń. Typ argumentu używany przez funkcję jest specyficzny dla funkcji. Do typowych argumentów używanych przez funkcje należą liczby, tekst, odwołania do komórek i nazwy.) innej funkcji. Na przykład następująca formuła wykorzystuje funkcję zagnieżdżoną ŚREDNIA i porównuje wynik z wartością 50.

10 Prawidłowość zwracanych wartości Jeśli jako argument zostaje użyta funkcja zagnieżdżona, musi ona zwracać wartość tego samego typu, co typ wykorzystywany przez ten argument. Na przykład, jeśli argument zwraca wartość PRAWDA lub FAŁSZ, to zagnieżdżona funkcja musi zwrócić wartość PRAWDA lub FAŁSZ. Jeśli tak się nie dzieje, program Microsoft Excel wyświetla wartość błędu #ARG!. Ograniczenia poziomu zagnieżdżania Formuła może zawierać nie więcej niż siedem poziomów funkcji zagnieżdżonych. Gdy Funkcja B jest użyta jako argument w Funkcji A, Funkcja B jest funkcją drugiego poziomu. Na przykład funkcje ŚREDNIA i SUMA są funkcjami drugiego poziomu, ponieważ stanowią one argumenty funkcji IF. Funkcja zagnieżdżona w funkcji ŚREDNIA byłaby funkcją trzeciego poziomu itd.

11 Odwołania w formułach Odwołanie identyfikuje komórkę lub zakres komórek w arkuszu i instruuje program Microsoft Excel, gdzie szukać wartości lub danych, które mają być użyte w formule. Korzystając w odwołań, można używać w jednej formule danych znajdujących się w różnych częściach arkusza lub używać wartości z jednej komórki w wielu formułach. Można też odwoływać się do komórek w innych arkuszach tego samego skoroszytu i do innych skoroszytów. Odwołania do komórek w innych skoroszytach są zwane łączami. Odwołania w formułach Odwołanie identyfikuje komórkę lub zakres komórek w arkuszu i instruuje program Microsoft Excel, gdzie szukać wartości lub danych, które mają być użyte w formule. Korzystając w odwołań, można używać w jednej formule danych znajdujących się w różnych częściach arkusza lub używać wartości z jednej komórki w wielu formułach. Można też odwoływać się do komórek w innych arkuszach tego samego skoroszytu i do innych skoroszytów. Odwołania do komórek w innych skoroszytach są zwane łączami.

12 Styl odwołań A1 Domyślnie program Excel używa stylu odwołań A1, w którym odwołania do kolumn wyraża się za pomocą liter (od A do IV, dla wszystkich 256 kolumn), a do wierszy za pomocą liczb (od 1 do 65536). Te litery i numery są zwane nagłówkami wierszy i kolumn. Aby odwołać się do komórki, należy wprowadzić literę kolumny, po której następuje numer wiersza. Na przykład odwołanie B2 to odwołanie do komórki na przecięciu kolumny B i wiersza 2. Aby odwołać się do Użyj Komórki w kolumnie A i w wierszu 10 A10 Zakresu komórek w kolumnie A i w wierszach od 10 do 20 A10:A20 Zakresu komórek w wierszu 15 i w kolumnach od B do EB15:E15 Wszystkich komórek w wierszu 55:5 Wszystkich komórek w wierszach od 5 do 105:10 Wszystkich komórek w kolumnie HH:H Wszystkich komórek w kolumnach od H do JH:J Zakresu komórek w kolumnach od A do E i w wierszach od 10 do 20A10:E20 Odwołanie do innego skoroszytu W następującym przykładzie funkcja arkusza ŚREDNIA oblicza wartość średnią dla zakresu B1:B10 w arkuszu o nazwie Marketing w tym samym skoroszycie.

13 Różnice między odwołaniami względnymi i bezwzględnymi Odwołania względne Odwołanie względne do komórki w formule, takie jak A1, ma za podstawę względne pozycje komórki zawierającej formułę i komórki, do której następuje odwołanie. Gdy zmienia się pozycja komórki zawierającej formułę, zmienia się też odwołanie. Gdy formuła jest kopiowana w wierszach lub kolumnach, odwołanie automatycznie zostaje dopasowane. Domyślnie nowe formuły używają odwołań względnych. Na przykład odwołanie względne po skopiowaniu z komórki B2 do komórki B3 automatycznie zmieni się z =A1 na =A2.

14 Odwołania bezwzględne Odwołanie bezwzględne w formule, takie jak $A$1, zawsze odwołuje się do komórki w określonej lokalizacji. Gdy zmienia się pozycja komórki zawierającej formułę, odwołanie bezwzględne pozostaje niezmienione. Gdy formuła jest kopiowana w wierszach lub kolumnach, odwołanie bezwzględne nie zostanie dopasowane. Domyślnie nowe formuły używają odwołań względnych, zatem w odwołania bezwzględne musi je zmieniać użytkownik. Na przykład po skopiowaniu odwołania bezwzględnego z komórki B2 do komórki B3 pozostanie ono to samo w obu komórkach =$A$1.

15 Odwołania mieszane Odwołanie mieszane ma albo bezwzględne odwołanie do kolumny i względne do wiersza, albo bezwzględne do wiersza i względne do kolumny. Bezwzględne odwołanie do kolumny przybiera postać $A1, $B1 i tak dalej. Bezwzględne odwołanie do wiersza przybiera postać A$1, B$1 i tak dalej. Gdy zmieni się pozycja komórki zawierającej formułę, zmieni się odwołanie względne, zaś odwołanie bezwzględne nie zmieni się. Gdy formuła zostanie skopiowana w wierszach lub w kolumnach, odwołanie względne zostanie automatycznie dopasowane, zaś odwołanie bezwzględne nie zostanie dopasowane. Na przykład po skopiowaniu odwołania mieszanego z komórki A2 do komórki B3 to odwołanie to zostanie dopasowane z =A$1 na =B$1.

16

17 Odwołań 3-W można użyć w celu odwoływania się do komórek w innych arkuszach, do definiowania nazw, a także do tworzenia formuł za pomocą następujących funkcji: SUMA, ŚREDNIA, ŚREDNIA.A, ILE.LICZB, ILE.NIEPUSTYCH, MAX, MAX.A, MIN, MIN.A, ILOCZYN, ODCH.STANDARDOWE, ODCH.STANDARDOWE.A, ODCH.STANDARD.POPUL, ODCH.STANDARD.POPUL.A, WARIANCJA, WARIANCJA.A, WARIANCJA.POPUL oraz WARIANCJA.POPUL.A. Odwołania 3-W nie mogą być używane w formułach tablicowych (formuła tablicowa: Formuła, która przeprowadza wiele obliczeń na jednym lub wielu zestawach wartości, a następnie zwraca jeden lub wiele wyników. Formuły tablicowe są ujęte w nawias klamrowy { }, a wprowadza się je przez naciśnięcie klawiszy CTRL+SHIFT+ENTER.). Odwołania 3-W nie mogą być używane z operatorem (operator: Znak lub symbol, który określa typ obliczenia, jakie ma być przeprowadzane w wyrażeniu. Wyróżnia się operatory matematyczne, porównania, logiczne i odwołania.) przecięcia (pojedyncza spacja) ani w formułach, w których zastosowano przecięcie domniemane (przecięcie niejawne: Odwołanie do zakresu komórek zamiast do pojedynczej komórki, które jest obliczane w taki sam sposób, jak odwołanie do pojedynczej komórki. Jeśli komórka C10 zawiera formułę =B5:B15*5, program Excel mnoży wartość w komórce B10 przez 5, ponieważ komórki B10 i C10 są w tym samym wierszu.)

18 Jak zmieniają się odwołania 3-W w przypadku przenoszenia, kopiowania, wstawiania lub usuwania arkuszy Jak zmieniają się odwołania 3-W w przypadku przenoszenia, kopiowania, wstawiania lub usuwania arkuszy W poniższych przykładach wyjaśniono, co się dzieje w przypadku przenoszenia, kopiowania, wstawiania lub usuwania arkuszy objętych odwołaniem 3-W. W przykładach używana jest formuła =SUMA(Arkusz2:Arkusz6!A2:A5) w celu sumowania komórek od A2 do A5 w arkuszach roboczych od 2 do 6.

19 Wstawianie lub kopiowanie Jeśli w skoroszycie między arkuszami Arkusz2 i Arkusz6 (punkty końcowe w tym przykładzie) są wstawiane lub kopiowane arkusze, program Microsoft Excel obejmuje obliczeniami wszystkie wartości ze znajdujących się w dodanych arkuszach komórek od A2 do A5. Usuwanie Jeśli w skoroszycie między arkuszami Arkusz2 i Arkusz6 zostaną usunięte arkusze, program Microsoft Excel usunie ich wartości z obliczeń. Przenoszenie Jeśli arkusze znajdujące się między arkuszami Arkusz2 i Arkusz6 zostaną przeniesione do lokalizacji poza objętym odwołaniem zakresem arkuszy, program Microsoft Excel usunie z obliczeń wartości pochodzące z tych arkuszy. Przenoszenie punktu końcowego Jeśli arkusze Arkusz2 lub Arkusz6 zostaną przeniesione do innej lokalizacji w tym samym skoroszycie, program Microsoft Excel koryguje obliczenia stosownie do nowego zawartego między nimi zakresu arkuszy. Usuwanie punktu końcowego Jeśli arkusze Arkusz2 lub Arkusz6 zostaną usunięte, program Microsoft Excel koryguje obliczenia stosownie do zawartego między nimi zakresu arkuszy.

20 Styl odwołania W1K1. Styl odwołania W1K1. Można również używać stylu odwołania, w którym zarówno wiersze, jak i kolumny w arkuszu są numerowane. Styl odwołania W1K1 jest przydatny do obliczania pozycji w wierszach i w kolumnach w makrach (makro: Akcja lub zestaw akcji, którego można użyć do automatyzacji zadań. Makra są rejestrowane w języku programowania Visual Basic for Applications.). W stylu W1K1 program Microsoft Excel wskazuje lokalizację komórki za pomocą litery W, po której następuje numer wiersza oraz litery K, po której następuje numer kolumny.

21 Odwołanie Znaczenie W [-2]K Odwołanie względne (odwołanie względne: W formule adres komórki oparty na względnym położeniu komórki, do której następuje odwołanie. Jeśli formuła zostanie skopiowana, odwołanie jest automatycznie dostosowywane. Odwołanie względne ma postać A1.) do komórki dwa wiersze wyżej w tej samej kolumnieW[2]K[2] Odwołanie względne do komórki dwa wiersze niżej i dwie kolumny w prawoW2K2 Odwołanie bezwzględne (bezwzględne odwołanie do komórki: W formule dokładny adres komórki, niezależny od położenia komórki, która zawiera formułę. Bezwzględne odwołanie do komórki ma postać $A$1.) do komórki w drugim wierszu i drugiej kolumnieW[-1] Odwołanie względne do całego wiersza powyżej aktywnej komórkiW Odwołanie bezwzględne do bieżącego wiersza Odwołanie Znaczenie W [-2]K Odwołanie względne (odwołanie względne: W formule adres komórki oparty na względnym położeniu komórki, do której następuje odwołanie. Jeśli formuła zostanie skopiowana, odwołanie jest automatycznie dostosowywane. Odwołanie względne ma postać A1.) do komórki dwa wiersze wyżej w tej samej kolumnieW[2]K[2] Odwołanie względne do komórki dwa wiersze niżej i dwie kolumny w prawoW2K2 Odwołanie bezwzględne (bezwzględne odwołanie do komórki: W formule dokładny adres komórki, niezależny od położenia komórki, która zawiera formułę. Bezwzględne odwołanie do komórki ma postać $A$1.) do komórki w drugim wierszu i drugiej kolumnieW[-1] Odwołanie względne do całego wiersza powyżej aktywnej komórkiW Odwołanie bezwzględne do bieżącego wierszaPodczas rejestrowania makra program Microsoft Excel rejestruje niektóre polecenia za pomocą stylu odwołań W1K1. Na przykład, gdy rejestrowane jest polecenie takie jak kliknięcie przycisku Autosumowanie w celu wstawienia formuły sumującej zakres komórek, program Microsoft Excel zarejestruje formułę w stylu odwołań W1K1, a nie w stylu odwołań A1.

22 Aby włączyć lub wyłączyć styl odwołania W1K1 Kliknij polecenie Opcje w menu Narzędzia, a następnie kliknij kartę Ogólne. W obszarze Ustawienia zaznacz lub wyczyść pole wyboru Styl odwołania W1K1.

23 Nazwy w formułach Nazwy w formułach Można używać etykiet kolumn i wierszy w arkuszu, aby odwoływać się do komórek w tych kolumnach i wierszach. Można również tworzyć opisowe nazwy (nazwa: Wyraz lub ciąg znaków, który reprezentuje komórkę, zakres komórek, formułę lub wartość stałą. Używając nazw, łatwiej jest zrozumieć odwołania; na przykład odwołanie Produkty jest bardziej zrozumiałe niż Sprzedaż!C20:C30.) reprezentujące komórki, zakresy komórek, formuły lub wartości stałe (stała: Wartość, która nie jest obliczana i dlatego nie zmienia się. Na przykład liczba 210 i tekst "Zarobki kwartalne" są stałymi. Wyrażenie lub wartość będąca wynikiem wyrażenia nie jest stałą.). Etykiet można używać w formułach odwołujących się do danych w tym samym arkuszu; aby określić zakres w innym arkuszu, należy użyć nazwy.

24

25 Zasady dotyczące nazw Uwaga Jeśli nazwa zdefiniowana dla zakresu zawiera więcej niż 253 znaki, to nazwy tej nie można wybrać w polu Nazwa. Zasady dotyczące nazw Które znaki są dozwolone? Pierwszym znakiem nazwy musi być litera lub znak podkreślenia. Pozostałe znaki w nazwie mogą być literami, cyframi, kropkami i znakami podkreślenia. Czy nazwy mogą być odwołaniami do komórek? Nazwy nie mogą być takie same jak odwołanie do komórki, takie jak Z$100 lub W1K1. Czy można użyć więcej niż jednego słowa? Tak, ale spację są niedozwolone. Znaki podkreślenia i kropki mogą być używane jako separatory słów na przykład Pierwszy.Kwartał albo Podatek_od_sprzedaży. Ilu znaków można użyć? Nazwa może zawierać maksimum 255 znaków. Uwaga Jeśli nazwa zdefiniowana dla zakresu zawiera więcej niż 253 znaki, to nazwy tej nie można wybrać w polu Nazwa. Czy w nazwach uwzględniana jest wielkość liter? Nazwy mogą zawierać litery wielkie i małe. Program Microsoft Excel nie rozróżnia wielkich i małych znaków w nazwach. Jeśli na przykład została utworzona nazwa Sprzedaż, a następnie utworzona inna nazwa, SPRZEDAŻ, w tym samym skoroszycie, to druga nazwa zastąpi pierwszą nazwę.

26 Używanie istniejących etykiet wierszy i kolumn jako nazw Używanie istniejących etykiet wierszy i kolumn jako nazw Tworząc formułę, która odwołuje się do danych w arkuszu, można użyć etykiet wierszy i kolumn w tym arkuszu, aby odwołać się do danych. Na przykład, aby obliczyć sumę kolumny Produkt, należy użyć formuły =SUMA(Produkt).

27 Korzystanie z etykiety Korzystanie z etykiety Albo, w razie potrzeby odwołania się do wartości Produkt 3 dla oddziału Wschód (to jest, wartości 110,00), można użyć formuły =Produkt 3 Wschód. Spacja w formule pomiędzy argumentami Produkt 3" i Wschód " to operator (operator : znak lub symbol, który określa typ obliczania, jakie ma być przeprowadzone w wyrażeniu. Wyróżnia się operatory matematyczne, porównania, logiczne i odwołania.) przecięcia. Operator ten określa, że program Microsoft Excel ma wyszukać i zwrócić wartość komórki znajdującej się na przecięciu wiersza o etykiecie Wschód i kolumny o etykiecie Produkt 3. Uwaga Domyślnie program Microsoft Excel nie rozpoznaje etykiet w formułach. Aby użyć etykiet w formułach, kliknij polecenie Opcje w menu Narzędzia, a następnie kliknij kartę Przeliczanie. W obszarze Opcje skoroszytu zaznacz pole wyboru Zaakceptuj etykiety w formułach.

28 Nałożone etykiety Kolejność nałożonych etykiet Używanie dat jako etykiet Nałożone etykiety Gdy w arkuszu używane są etykiety kolumn i wierszy, można użyć tych etykiet do tworzenia formuł odwołujących się do danych w arkuszu. Jeśli arkusz zawiera nałożone etykiety kolumn w których po etykiecie w jednej komórce następuje jedna lub więcej etykiet poniżej niej można użyć tych etykiet w formułach do odwoływania się do danych w arkuszu. Jeśli na przykład etykieta Zachód znajduje się w komórce E5, a etykieta Prognozowane znajduje się w komórce E6, to formuła =SUMA (Zachód Prognozowane) zwraca sumę wartości w kolumnie Zachód Prognozowane. Kolejność nałożonych etykiet Odwołanie do informacji za pomocą nałożonych etykiet to odwołanie do informacji w takiej kolejności, w jakiej wyświetlane są, od góry do dołu, etykiety. Jeśli etykieta Zachód jest w komórce F5, a etykieta Rzeczywiste w komórce F6, to można odwołać się do rzeczywistych wartości dla oddziału Zachód, używając w formule etykiet Zachód Rzeczywiste. Na przykład, aby obliczyć średnią wartość rzeczywistych wartości dla oddziału Zachód, należy użyć formuły =ŚREDNIA (Zachód Rzeczywiste). Używanie dat jako etykiet Jeśli zakres opatrywany jest etykietą za pomocą okna dialogowego Zakresy etykiet i zakres zawiera rok lub datę jako etykietę, to program Microsoft Excel definiuje datę jako etykietę, ujmując etykietę w apostrofy, gdy etykieta zostanie wpisana w formule. Przyjmijmy na przykład, że arkusz roboczy zawiera etykiety 2007 i 2008 i że te etykiety zostały określone za pomocą okna dialogowego Zakresy etykiet. Po wpisaniu przez użytkownika formuły =SUMA(2008), program Microsoft Excel automatycznie zaktualizuje formułę do postaci =SUMA('2008').

29 Operatory oblicze ń w formułach Operatory arytmetyczne Operatory oblicze ń w formułach Operatory określają typ obliczenia, które ma być wykonane na elementach formuły. W programie Microsoft Excel są cztery różne typy operatorów obliczeń: arytmetyczne, porównań, tekstowe i odwołania. Operatory arytmetyczne Służą do wykonywania podstawowych operacji matematycznych, takich jak dodawanie, odejmowanie lub mnożenie; składanie liczb i obliczanie wyników liczbowych. Operator arytmetyczny Znaczenie (przykład)+ (znak plus) Dodawanie (3+3) (znak minus) Odejmowanie (31) Negacja (1)* (gwiazdka Mnożenie (3*3)/ (kreska ułamkowa) Dzielenie (3/3)% (znak procent) Procent (20%)^ (daszek) Potęgowanie (3^2)

30 Operatory porównań Operator porównania Znaczenie (przykład)= (znak równości) Jest równe (A1=B1)> (znak większości) Jest większe niż (A1>B1) = (znak większe lub równe) Jest większe lub równe (A1>=B1) (znak nierówności) Jest nierówne (A1<>B1) Operator złączenia tekstu Operator tekstowy Znaczenie (przykład)& (handlowe i) Łączy, czyli złącza dwie wartości w celu utworzenia jednej ciągłej wartości tekstowej ("Północ"&"ny") Operatory odwołania Operator odwołania Znaczenie (przykład): (dwukropek) Operator zakresu, tworzący jedno odwołanie do wszystkich komórek między dwoma odwołaniami włącznie (B5:B15); (średnik) Operator składania, łączący wiele odwołań w jedno odwołanie (SUMA(B5:B15;D5:D15)) (spacja)Operator przecięcia, tworzący odwołanie do komórek wspólnych dla dwóch odwołań (B7:D7 C6:C8) Operatory porównań Za pomocą poniższych operatorów można przeprowadzać porównania dwóch wartości. Gdy dwie wartości są porównywane za pomocą tych operatorów, to wynik jest wartością logiczną albo PRAWDA, albo FAŁSZ. Operator porównania Znaczenie (przykład)= (znak równości) Jest równe (A1=B1)> (znak większości) Jest większe niż (A1>B1) = (znak większe lub równe) Jest większe lub równe (A1>=B1) (znak nierówności) Jest nierówne (A1<>B1) Operator złączenia tekstu Operator & (handlowe i) służy do łączenia lub składania jednego lub kilku ciągów tekstowych w celu utworzenia pojedynczego fragmentu tekstu. Operator tekstowy Znaczenie (przykład)& (handlowe i) Łączy, czyli złącza dwie wartości w celu utworzenia jednej ciągłej wartości tekstowej ("Północ"&"ny") Operatory odwołania Zakresy komórek do obliczeń można złączyć za pomocą następujących operatorów. Operator odwołania Znaczenie (przykład): (dwukropek) Operator zakresu, tworzący jedno odwołanie do wszystkich komórek między dwoma odwołaniami włącznie (B5:B15); (średnik) Operator składania, łączący wiele odwołań w jedno odwołanie (SUMA(B5:B15;D5:D15)) (spacja)Operator przecięcia, tworzący odwołanie do komórek wspólnych dla dwóch odwołań (B7:D7 C6:C8)

31 Pierwsze ń stwo operatorów Operator Opis: (dwukropek) (pojedyncza spacja); (średnik) Operatory odwołania Negacja (tak jak w - 1)%Procent^Potęgowanie* i /Mnożenie i dzielenie+ i Dodawanie i odejmowanie & Łączy dwa ciągi tekstu (złączanie)= = <>Porównanie Kolejno ść, w jakiej program Microsoft Excel wykonuje operacje w formułach Formuły obliczają wartości w określonej kolejności. Formuła w programie Microsoft Excel zawsze rozpoczyna się od znaku równości (=). Znak równości instruuje program Microsoft Excel, że następne znaki stanowią formułę. Za znakiem równości następują elementy, które będą obliczane (argumenty), oddzielone operatorami obliczeń. Program Microsoft Excel oblicza formułę od lewej do prawej strony, zgodnie z konkretną kolejnością operatorów w formule. Pierwsze ń stwo operatorów Jeśli w jednej formule połączyć wiele operatorów, program Microsoft Excel wykona operacje w kolejności przedstawionej w poniższej tabeli. Jeśli formuła zawiera operatory o tym samym pierwszeństwie na przykład gdy formuła zawiera zarówno operator mnożenia, jak i dzielenia program Microsoft Excel będzie obliczać operatory od lewej do prawej strony. Operator Opis: (dwukropek) (pojedyncza spacja); (średnik) Operatory odwołania Negacja (tak jak w - 1)%Procent^Potęgowanie* i /Mnożenie i dzielenie+ i Dodawanie i odejmowanie & Łączy dwa ciągi tekstu (złączanie)= = <>Porównanie

32 Korzystanie z nawiasów Korzystanie z nawiasów Aby zmienić kolejność obliczania, część formuły, która ma być obliczona w pierwszej kolejności, należy ująć w nawiasy. Na przykład następująca formuła daje w wyniku 11, ponieważ program Microsoft Excel wykonuje mnożenie przed dodawaniem. Formuła mnoży liczby 2 i 3, a następnie dodaje do wyniku liczbę 5. =5+2*3 Jeśli zostanie użyty nawias w celu zmiany składni, program Microsoft Excel wykona dodawanie liczb 5 i 2, a następnie pomnoży wynik przez 3, co da wynik 21. =(5+2)*3 W poniższym przykładzie nawiasy otaczające pierwszą część formuły wymuszają, aby program Microsoft Excel najpierw obliczył wyrażenie B4+25, a następnie podzielił wynik przez sumę wartości w komórkach D5, E5 i F5. =(B4+25)/SUMA(D5:F5)

33 Stałe w formułach Stała to wartość, która nie jest obliczana. Na przykład data 9-10- 2008, liczba 210 i tekst Zyski kwartalne" są stałymi. Wyrażenie lub wartość wynikająca z wyrażenia nie jest stałą. Jeżeli zamiast odwołań do komórek używa się wartości stałych (na przykład =30+70+110), to wynik zmieni się jedynie wówczas, gdy użytkownik zmodyfikuje formułę.