Wykład 7: Systemy łączności bezprzewodowej

Prezentacja na temat: "Wykład 7: Systemy łączności bezprzewodowej"— Zapis prezentacji:

1 Wykład 7: Systemy łączności bezprzewodowej

2 dr inż. Marek Mika, PWSZ im. J.A. Komeńskiego w Lesznie
Plan Systemy komunikacji satelitarnej dr inż. Marek Mika, PWSZ im. J.A. Komeńskiego w Lesznie © 2014

3 Systemy komunikacji satelitarnej
Globalne, bezprzewodowe systemy komunikacyjne globalna dostępność ograniczenia tereny niedostępne np. koła podbiegunowe okna satelitarne Komponenty systemu satelitarnego: segment naziemny segment kosmiczny segment użytkownika dr inż. Marek Mika, PWSZ im. J.A. Komeńskiego w Lesznie © 2014

4 Systemy geostacjonarne
Satelity geostacjonarne – stałe ustawienie względem Ziemi ciągłe monitorowanie pozycji satelity nadążne korygowanie położenia stacje naziemne wysyłają odpowiednie komunikaty satelita za pomocą silników korekcyjnych poprawia swoje ustawienie ze względu na ograniczone zasoby energetyczne czynności tej nie można powtarzać zbyt często, bo skróciłoby to cykl życia satelity dwie siły oddziałowujące na satelitę (muszą się równoważyć) ciężkości odśrodkowa umieszczenie na orbicie kołowej w płaszczyźnie równika na wysokości ok km dr inż. Marek Mika, PWSZ im. J.A. Komeńskiego w Lesznie © 2014

5 Geostacjonarne systemy satelitarne
Zalety: łatwość śledzenia satelity (znana pozycja) stała widzialność satelity z danego miejsca duża wysokość toru lotu skutkuje dużym zasięgiem (3 satelity pokrywają cały obszar kuli ziemskiej do 75 równoleżnika) ewentualne dodatkowe satelity zwiększają pojemność systemu w miejscach o intensywniejszym ruchu niższy koszt w porównaniu do systemów niegeostacjonarnych (głównie ze względu na mniejszą liczbę satelitów) dr inż. Marek Mika, PWSZ im. J.A. Komeńskiego w Lesznie © 2014

6 Przykładowe systemy: Inmarsat
Organizacja od 1979 pierwotnie organizacja międzynarodowa powołana w celu utworzenia światowego satelitarnego systemu łączności morskiej od 1999 prywatna spółka Satelity początkowo dzierżawione od 1983 własne od 1996 satelity wyposażone w transpondery umożliwiające dokładniejsze określenie położenia odbiornika na Ziemi (EGNOS) obecnie 12 satelitów (11 działających) na orbicie geostacjonarnej ok km od powierzchni Ziemi dr inż. Marek Mika, PWSZ im. J.A. Komeńskiego w Lesznie © 2014

7 dr inż. Marek Mika, PWSZ im. J.A. Komeńskiego w Lesznie
Inmarsat: urządzenia Satelita Inmarsat-3 Telefon satelitarny Modem dr inż. Marek Mika, PWSZ im. J.A. Komeńskiego w Lesznie © 2014

8 dr inż. Marek Mika, PWSZ im. J.A. Komeńskiego w Lesznie
Inmarsat: usługi Inmarsat-A – telefonia, teleks, faks, system alarmowy – kanał analogowy 9,6-64 kbit/s (usługa wycofana w 2007) Inmarsat B – to samo co w Inmarsat-A, ale w oparciu o transmisję cyfrową Inmarsat-C – kanał asynchroniczny na potrzeby komunikacji , teleks, informacje o bezpieczeństwie na morzu (GMDSS) Inmarsat-D+ – podobna funkcjonalność do Inmarsat-C, ale mniejsza prędkość transmisji Inmarsat E/E+ – przeznaczony do odbioru wezwań wysyłanych przez radiopławy EPRIB (usługa wstrzymana od 2006) Inmarsat-M – komunikacja głosowa, faksowa i wysyłanie informacji z prędkością 2,4-4,8 kbit/s Inmarsat-Mini-M – ta sama funkcjonalność, mniejszy zasięg terytorialny (spot beam w miejsce global beam) Inmarsat-Fleet – grupa sieci przesyłających różnego typu informacje za pośrednictwem różnych łącz (od głosowych po ISDN) inne dr inż. Marek Mika, PWSZ im. J.A. Komeńskiego w Lesznie © 2014

9 Inmarsat: zastosowania
Pierwotnie: telefony satelitarne do łączności ze statkami morskimi Obecnie: przekazywanie informacji o lokalizacji statku, pojazdu, ładunku itp. komunikacja z załogami statków przebywających na dalekich morzach zastosowania telemetryczne łączność wojskowa W Polsce: od końca lat 80-tych XX w. Centrum usług satelitarnych w Psarach k. Kielc (własność TP S.A.) dr inż. Marek Mika, PWSZ im. J.A. Komeńskiego w Lesznie © 2014

10 dr inż. Marek Mika, PWSZ im. J.A. Komeńskiego w Lesznie
© 2014

11 dr inż. Marek Mika, PWSZ im. J.A. Komeńskiego w Lesznie
© 2014

12 dr inż. Marek Mika, PWSZ im. J.A. Komeńskiego w Lesznie
© 2014

13 dr inż. Marek Mika, PWSZ im. J.A. Komeńskiego w Lesznie
© 2014

14 dr inż. Marek Mika, PWSZ im. J.A. Komeńskiego w Lesznie
© 2014

15 dr inż. Marek Mika, PWSZ im. J.A. Komeńskiego w Lesznie
© 2014

16 dr inż. Marek Mika, PWSZ im. J.A. Komeńskiego w Lesznie
© 2014

17 dr inż. Marek Mika, PWSZ im. J.A. Komeńskiego w Lesznie
© 2014

18 dr inż. Marek Mika, PWSZ im. J.A. Komeńskiego w Lesznie
© 2014

19 dr inż. Marek Mika, PWSZ im. J.A. Komeńskiego w Lesznie
© 2014

20 dr inż. Marek Mika, PWSZ im. J.A. Komeńskiego w Lesznie
© 2014

21 dr inż. Marek Mika, PWSZ im. J.A. Komeńskiego w Lesznie
© 2014

22 dr inż. Marek Mika, PWSZ im. J.A. Komeńskiego w Lesznie
© 2014

23 dr inż. Marek Mika, PWSZ im. J.A. Komeńskiego w Lesznie
© 2014

24 dr inż. Marek Mika, PWSZ im. J.A. Komeńskiego w Lesznie
© 2014

25 dr inż. Marek Mika, PWSZ im. J.A. Komeńskiego w Lesznie
© 2014

26 dr inż. Marek Mika, PWSZ im. J.A. Komeńskiego w Lesznie
© 2014

27 dr inż. Marek Mika, PWSZ im. J.A. Komeńskiego w Lesznie
© 2014

28 dr inż. Marek Mika, PWSZ im. J.A. Komeńskiego w Lesznie
Dziękuję za uwagę! dr inż. Marek Mika, PWSZ im. J.A. Komeńskiego w Lesznie © 2014