Bolesław Prus (właśc. Aleksander Głowacki) (20 sierpnia 1847 r

Prezentacja na temat: "Bolesław Prus (właśc. Aleksander Głowacki) (20 sierpnia 1847 r"— Zapis prezentacji:

1 Bolesław Prus (właśc. Aleksander Głowacki) (20 sierpnia 1847 r
Bolesław Prus (właśc. Aleksander Głowacki) (20 sierpnia 1847 r maja 1912 r.) Źródło grafiki: Wikipedia: Wolna encyklopedia, Bolesław Prus, Autor: nieznany (19.th.w.) CC-PD-Mark

2 Życie

3 Dom w Hrubieszowie, w którym urodził się Bolesław Prus.
Bolesław Prus urodził się 20 sierpnia 1847 roku w Hrubieszowie. Wcześnie utracił rodziców. Wychowywał się u krewnych w Puławach, a następnie w Lublinie. Swoją naukę rozpoczął w Szkole Realnej w Lublinie. W lutym 1861 roku przeniósł się do Siedlec, a następnie do Kielc pod opiekę brata Leona, działacza „czerwonych”. Wziął udział w powstaniu styczniowym, w którym został ranny. Po wyjściu ze szpitala został aresztowany i osadzony w więzieniu w Lublinie. Po zwolnieniu ukończył gimnazjum w Lublinie w 1866 roku. Następnie zdał egzamin na wydział matematyczno-fizyczny Szkoły Głównej, której nie ukończył. Opuścił ją w 1868 roku. Pracował jako korepetytor w Targowisku pod Krasnymstawem. Studiował w Instytucie Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa w Puławach. Po powrocie do Warszawy pracował jako robotnik. Nie rezygnował z samokształcenia, a nawet podjął prace naukowe i popularyzacyjne. Szczególnie interesował się logiką. Prac tych nie doprowadził do końca. Prus brał udział w wielu akcjach oświatowych. Dom w Hrubieszowie, w którym urodził się Bolesław Prus. Źródło grafiki: Wikipedia: Wolna encyklopedia, Bolesław Prus, Autor: Aung – Praca własna Domena publiczna

4 Praca felietonisty umożliwiła mu stabilizację materialną i założenie rodziny W 1875 roku ożenił się z swą kuzynką, Oktawią Trembińską. W czerwcu 1879 roku wśród przedstawicieli warszawskiego świata literackiego został dokooptowany do założonego rok wcześniej Międzynarodowego Towarzystwa Literackiego. W 1881 roku wyjechał w Tatry, gdzie uległ atakowi dręczącej go przez całe życie agorafobii. W czerwcu 1882 roku objął redakcję „Nowin”, które chciał uczynić ośrodkiem wiedzy o współczesnym społeczeństwie polskim. Chciał zerwać z metodami dziennikarskimi i przejść na naukowe. Niestety, celu nie osiągnął, a pismo w następnym roku upadło.

5 Bolesław Prus powrócił do „Kuriera Warszawskiego” i do zaniechanych planów literackich. W tym okresie wypracowywał swą teorię literatury, szczególnie teorię powieści. Pracował nad teorią kompozycji powieściowej. Stawiał powieści przede wszystkim zadanie poznawcze oraz sygnalizowanie ważnych procesów socjologicznych. Za podstawę twórczości powieściopisarskiej uważał obserwacje i systematyzowanie wiadomości tą drogą zdobytych. Od 1882 roku został stałym bywalcem Nałęczowa, gdzie m.in. powrócił do powieści zaczętej w 1880 roku, która pierwotnie nosiła tytuł „Nasza placówka”. Nałęczów stał się jego ulubionym miejscem wypoczynku, które odwiedzał przez kolejne 30 lat, czyli do swojej śmierci. Dziś w Nałęczowie znajduje się muzeum Bolesława Prusa, które stanowi jedną z części Pałacu Małachowskich. Z Nałęczowa często podróżował do pobliskiej Bochotnicy, gdzie najprawdopodobniej umieścił akcję swojej noweli „Antek”. W 1887 roku zerwał współpracę z „Kurierem Warszawskim” i zaczął pisywać do „Kuriera Codziennego”.

6 Prus w dniu 3 września 1892 roku wystąpił w charakterze świadka na ślubie Stefana Żeromskiego z Oktawią Rodkiewiczową. Był on zaprzyjaźniony z młodą parą, z którą poznał się podczas wyjazdów do Nałęczowa. Oktawia, często towarzysząca Prusowi w spacerach po nałęczowskim parku, miała być rzekomo prototypem Madzi Brzeskiej z „Emancypantek”. Żeromskiego z kolei poznał w 1891 roku.  Po skończeniu powieści „Faraon” wyjechał w 1895 roku w jedyną dalszą podróż zagraniczną do Berlina, Drezna, Karlsbadu, Norymbergii, Stuttgartu, odwiedził Żeromskich w Raperswilu, a następnie udał się do Paryża. W 1897 roku Bolesław Prus przeżywał skromny jubileusz.

7 Na przełomie XIX i XX wieku pisarz, głosząc potrzebę codziennej wytrwałej pracy dla ogółu, uczestniczył w wielu pracach społecznych, m.in. w organizowaniu Kasy Przezorności i Pomocy dla Literatów i Dziennikarzy W roku 1905 został członkiem Komitetu Obywatelskiego pomocy dla robotników pozbawionych z powodu strajków środków do życia oraz patronował wielu instytucjom i akcjom społecznym: w 1897 roku powstało Towarzystwo Higieny Praktycznej im. Bolesława Prusa, w 1904 roku pod Nałęczowem otwarto Kąpiele Tanie im. Bolesława Prusa, w 1909 roku zorganizowano tzw. wtorki Bolesława Prusa (wykup za pieniądze społeczne miejsca w łaźniach dla ubogich uczniów warszawskich szkół i ochron). Pomnik Bolesława Prusa na skwerze przy Krakowskim Przedmieściu w Warszawie Źródło grafiki: Wikipedia: Wolna encyklopedia, Bolesław Prus, Autor: Cezary p – Praca własna CC BY-SA 3.0

8 Bolesław Prus zmarł 19 maja 1912 roku w Warszawie
Bolesław Prus zmarł 19 maja roku w Warszawie. Został pochowany na Powązkach. Na jego grobie wystawiono pomnik dłuta S. Jackowskiego z napisem: Serce serc. Ponadto w Warszawie znajdują się dwie tablice pamiątkowe oraz pomnik (odsłonięty w 1977 roku, dłuta A. Kamieńskiej-Łapińskiej), a w Nałęczowie pomnik i muzeum biograficzne. Do dnia dzisiejszego istnieje stypendium dla zdolnych dzieci wiejskich ufundowane testamentem pisarza. Źródło grafiki: Wikipedia: Wolna encyklopedia, Bolesław Prus, Autor: Maciej Szczepańczyk – Praca własna CC BY 3.0

9 Twórczość

10 Bolesław Prus to powieściopisarz, nowelista i publicysta
Bolesław Prus to powieściopisarz, nowelista i publicysta. Debiutował w roku korespondencją w „Kurierze Niedzielnym” i humoreskami w „Kurierze Świątecznym” (1866). W 1872 roku w „Niwie” ogłosił popularną rozprawę o elektryczności. W tym samym roku rozpoczął w „Opiekunie Domowym” druk „Listów ze starego obozu” pod pseudonimem Bolesław Prus. W styczniu roku nawiązał współpracę z czasopismem humorystycznym „Mucha”, które nie cieszyło się dobrą opinią i z którym współpraca długo szkodziła Prusowi.

11 Twórczość prozatorska Bolesława Prusa należy do największych osiągnięć literatury polskiej. Najbliższa jest pracom takich pisarzy jak Karol Dickens i Anton Czechow. Tematem jego wczesnej twórczości było przedstawienie krzywdy społecznej skontrastowanej z jałowością życia zamkniętego w swoim świecie ziemiaństwa („Dusze w niewoli”, „Anielka”).   W tym czasie Prus był świadkiem tragedii losów ludzkich i niesprawiedliwości społecznej, spowodowanych w znacznej części zderzeniem z wczesnokapitalistyczną gospodarką („Powracająca fala”). Zachodzące zjawiska społeczno-gospodarcze Prus poddawał w swojej twórczości analizie i ocenie. 

12 W 1874 roku ogłosił w „Kurierze Warszawskim” pierwszą część „Szkiców warszawskich – obrazek „Pod szychtami”. Dnia 23 marca 1875 roku Bolesław Prus rozpoczął w „Kurierze Warszawskim” cykl „Kronik”, które uczyniły go jednym z najznakomitszych polskich publicystów i znalazły wielu naśladowców. W tym czasie publikował też felietony w „Ateneum” i w „Nowinach”. Bolesław Prus posiada bogaty dorobek nowelistyczny oraz kilka prób powieściowych, m.in. „Dusze w niewoli” (1877). Do pierwszych samodzielnych utworów należą humoreski: „To i owo” (1873), „Kłopoty babuni” (1874). Pierwszym opowiadaniem o problematyce społecznej jest „Lokator poddasza” (1875), w którym przejawiły się charakterystyczne cechy pisarstwa Prusa – zainteresowanie prostym człowiekiem, wiara w jego wartość moralną, „samoobrona” ubogich przed niesprawiedliwym ustrojem społecznym, umiejętność wzruszenia czytelnika.

13 Własną drogę pisarską Prus rozpoczął „Przygodą Stasia” (1879) i „Anielką” (1880). Nie znaną w naszej literaturze ostrość widzenia konfliktów społecznych przedstawił w „Powracającej fali” (1880), po której nastąpiły takie osiągnięcia talentu narracyjnego jak: „Michałko” (1880), „Nawrócony” (1881), „Katarynka” (1881), „Antek” (1881), „Kamizelka” (1882). W 1883 roku ogłosił „Milknące głosy” – jeden z nielicznych utworów, w których bezpośrednio wyraził swój patriotyzm oraz arcydziełko „Grzechy dzieciństwa” (1883). „Kroniki” ogłaszał nie tylko w „Kurierze Warszawskim” , ale także w „Tygodniku Ilustrowanym” . Jesienią 1884 roku poznał Stanisława Witkiewicza i przez niego nawiązał bliski kontakt z tygodnikiem „Wędrowiec”. Kontakty te oddziałały inspirująco na poglądy estetyczne Prusa i jego praktykę pisarską. Jako publicysta pozostał nadal aktywny i zaczepliwy, prowadził polemiki m.in. z Wiktorem Gomulickim Z obowiązku kronikarza interesował się najrozmaitszymi dziedzinami życia, m.in. seansami spirytystycznymi. Nowele i opowiadania weszły do zbiorów „Pierwsze opowiadania” (1881), „Szkice i obrazki” (1885).

14 Okres 1885 – 1897 był szczytem twórczości literackiej – ukazały się cztery wielkie powieści: pierwsza powieść naturalistyczna „Placówka” (1886), „Lalka” (1890), „Emancypantki” (1894), „Faraon” (1897). Są one osiągnięciem najwyższym w dziejach polskiej powieści realistycznej. „Placówka” była pierwszą dużą powieścią, która początkowo ukazywała się na łamach czasopisma „Wędrowiec”. Następnie powstała powieść „Lalka”. Jest to epicka panorama ówczesnej Warszawy z lat 1878–1879 (drukowana wcześniej w „Kurierze Codziennym”).

15 Portret autorstwa Antoniego Kamieńskiego z 1897 r.
Prus napisał także powieść społeczno–obyczajową „Emancypantki” drukowaną wcześniej w latach   -  w  „Kurierze Codziennym”. W swojej jedynej powieści historycznej „Faraon”, drukowanej wcześniej w latach 1895–1896 w „Tygodniku Ilustrowanym” przedstawił, na tle fragmentu historii starożytnego Egiptu, mechanizmy władzy, państwa i społeczeństwa. Portret autorstwa Antoniego Kamieńskiego z 1897 r. Źródło grafiki: Wikipedia: Wolna encyklopedia, Bolesław Prus, Autor: Adam Kasparek CC-PD-Mark

16 Następnie w roku 1909 wydał jeszcze jedną powieść „Dzieci”, w której poddał krytyce rewolucję rosyjską 1905 roku.  Powieść była drukowana w 1908 roku w „Tygodniku Ilustrowanym”. Wydanie książkowe powieści miało miejsce w roku 1909. Ożywienie w jego działalności publicystycznej spowodowała wojna rosyjsko-japońska, a następnie wydarzenia rewolucji Odzyskiwał dawny temperament publicystyczny, ciętość i bystrość pióra, przemawiał odważnie, poruszając trudne aktualne problemy. Prace nad powieścią „Przemiany” przedstawiającą satyrycznie arystokrację, a z sympatią rosyjskiego rewolucjonistę, przerwała śmierć pisarza.

17 Bolesław Prus wyznaczył drogi rozwojowe jednego z głównych nurtów literatury polskiej – realizmu, wrażliwego na krzywdę społeczną, inspirował społecznikowskie zainteresowania Żeromskiego, wpłynął na Reymonta. Ale nie tylko spuścizna artystyczna Prusa jest żywą wartością w naszej literaturze. Jego myśl teoretyczna , jego racjonalizm, kult nauki, pasja społecznika nie cofającego się w pracy dla ogółu przed największymi trudnościami, czynią go patronem wielu współczesnych poczynań praktycznych, a nawet pewnego typu myślenia o problemach społecznych.

18 Dorobek pisarski Bolesława Prusa jest dość imponujący.
Pisał powieści, nowele, opowiadania: - nowele i opowiadania: „Pałac i rudera” (1875; opowiadanie) „Przygoda Stasia” (1879) „Powracająca fala”  (1880; opowiadanie) „Michałko”  (1880) „Antek”  (1880) „Katarynka”  (1880) „Nawrócony”  (1881) „Kamizelka”  (1882) „On”  (1882) „Milknące głosy”  (1883) „Grzechy dzieciństwa”  (1883) „Na wakacjach”  (1884) „Omyłka”  (1884) „Pleśń świata”  (1884) „Żywy telegraf”  (1884) „Cienie”  (1885) „Z legend dawnego Egiptu”  (1888) „Sen”  (1890) - powieści: „Dusze w niewoli” (debiut powieściowy Prusa; wyd. książkowe 1877), „Anielka”  (1880), „Placówka”  (wyd. książkowe 1886), „Lalka ” (wyd. książkowe 1890), „Emancypantki” (wyd. książkowe 1894), „Faraon”  (wyd. książkowe 1897), „Dzieci”  (wyd. książkowe 1909).

19 Mławskie ślady

20 Związek Bolesława Prusa z Mławą to jedyny epizod w jego życiu
Związek Bolesława Prusa z Mławą to jedyny epizod w jego życiu. Pisarz przybył do Mławy Żelazną Koleją Nadwiślańską 19 sierpnia 1887 roku i tu był świadkiem całkowitego zaćmienia Słońca. Motyw zaćmienia Słońca postanowił wykorzystać w swojej powieści historycznej „Faraon”.

21 „Faraon” Bolesława Prusa – fragment dotyczący zaćmienia Słońca:
I stała się rzecz okropna: w miarę jak głos mówił, słońce traciło blask. A wraz z ostatnim słowem zrobiło się ciemno jak w nocy. Na niebie zaiskrzyły się gwiazdy, a zamiast słońca stał czarny krąg otoczony obrączką płomieni. Niezmierny krzyk wydarł się ze stu tysięcy piersi. Szturmujący do bramy rzucili belki, chłopi upadli na ziemię... - Oto nadszedł dzień sądu i śmierci!... - zawołał jękliwy głos w końcu ulicy. - Bogowie!... litości !... święty mężu, odwróć klęskę!... - zawołał tłum. […] W odpowiedzi - już cały lud upadł na twarz, a w dwu pułkach stojących przed świątynią powstało zamieszanie. Szeregi połamały się, żołnierze poczęli rzucać broń i bez pamięci uciekać w stronę rzeki. Jedni pędząc jak ślepi wśród ciemności rozbijali się o ściany domów; inni padali na bruk deptani na śmierć przez swoich towarzyszów. W ciągu paru minut, zamiast zwartych kolumn wojsk, leżały na placu porozrzucane włócznie i topory, a przy wejściu do ulic - piętrzyły się stosy rannych i trupów.

22 Żadna przegrana bitwa nie skończyła się podobną klęską.
- Bogowie!... bogowie!... - jęczał i płakał lud - zmiłujcie się nad niewinnymi... […] I w tejże samej chwili ciemność pierzchnęła, a słońce odzyskało swój blask. Nowy krzyk, nowy płacz, nowe modlitwy rozległy się między tłumem. Pijani radością ludzie witali zmartwychwstające słońce. Nieznajomi padali sobie w objęcia, kilka osób zmarło, a wszyscy na klęczkach pełzali do świątyni, aby całować jej błogosławione mury. […] Takie same sceny, z pewnymi odmianami, miały miejsce w całym Dolnym Egipcie. W każdym mieście, dwudziestego Paofi, lud od rana zbierał się pod świątyniami i w każdym mieście około południa jakaś banda szturmowała do bramy świętej. Wszędzie nad bramą, około pierwszej, ukazywał się arcykapłan świątyni z orszakiem, przeklinał bezbożników i robił ciemność. A gdy tłum uciekał w popłochu albo padał na ziemię, arcykapłani modlili się do Ozirisa, aby ukazał swoje oblicze, i - dzienna światłość znowu powracała na ziemię. […]

23 Zaprawdę - rzekł pan - widzieliśmy dziwne zdarzenie
Zaprawdę - rzekł pan - widzieliśmy dziwne zdarzenie... Ale nie chciałbym widzieć go po raz drugi... Czuję, że gdybym nie był żołnierzem, trwoga opanowałaby moje serce. […] Istotnie w duszy Ramzesa toczyła się ciężka walka. Zaczynał rozumieć, że kapłani mają w rękach siły, których on nie tylko nie brał w rachubę, ale nawet nie zastanawiał się nad nimi, nie chciał o nich słuchać.

24 Miejska Biblioteka Publiczna w Mławie
na przełomie września i października 1960 roku otrzymała imię Bolesława Prusa. Budynek, w którym mieści się Miejska Biblioteka Publiczna im. Bolesława Prusa w Mławie.

25 Wejście główne. Tu ma swoją siedzibę także Stacja Naukowa im. prof. Stanisława Herbsta.

26 W codziennym życiu kulturalnym placówki jest obecny jej patron
W codziennym życiu kulturalnym placówki jest obecny jej patron. Biblioteka organizuje m.in. konkursy wiedzowe o życiu i twórczości Bolesława Prusa dla uczniów szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych, wystawki czasowe, prelekcje i wiele innych imprez.

27 W Mławie jedna z ulic nazwana została imieniem Bolesława Prusa.
Fragment mapy miasta Mławy – ul. Bolesława Prusa.

28 * Bolesław Prus opowiadania i nowele.[online]. [dostęp: 31 maja 2014].
Bibliografia: * Bolesław Prus. [online]. [dostęp: 24 kwietnia 2014]. Dostępny w World Wide Web: * Bolesław Prus – Faraon rozdział XVI. [online]. [dostęp: 31 maja 2014]. Dostępny w World Wide Web: * Bolesław Prus opowiadania i nowele.[online]. [dostęp: 31 maja 2014].  Dostępny w World Wide Web: * Encyklopedia Powszechna PWN. T. 3. Wyd. 2. Warszawa 1985, s. 766 – 767 * Faraon (powieść). [online]. [dostęp: 31 maja 2014].  Dostępny w World Wide Web: * Literatura polska. Przewodnik encyklopedyczny. T. 2. Red. Julian Krzyżanowski. Warszawa 1987, s. 241 – 242 * Prus Bolesław. [online]. [dostęp: 24 kwietnia 2014]. Dostępny w World Wide Web:

29 - dyr. Miejskiej Biblioteki Publicznej
Wywiad z p. Marią Świtoń - dyr. Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Bolesława Prusa

30 Wywiad został przeprowadzony dn. 19 maja 2014 r. o godz. 13:30

31 Zapis wywiadu: N.S.: Dzień dobry, nazywam się Natalia Sochocka. Jestem uczennicą kl. VI w Szkole Podstawowej nr 7 im. Zuzanny Morawskiej w Mławie. Uczęszczam na zajęcia koła regionalnego. W bieżącym roku szkolnym nasza szkoła przystąpiła do projektu „Szkoła z Klasą 2.0”. Od II półrocza realizujemy na kole projekt „Mławskie ślady sławnych Polaków”. Mnie przypadła w udziale osoba Bolesława Prusa. Gorąco dziękuję, że zechciała Pani spotkać się ze mną i odpowiedzieć na kilka pytań. N.S: Jak długo sprawuje Pani funkcję dyrektora Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Bolesława Prusa? M.Ś.: Na stanowisku dyrektora jestem od 2 stycznia 1986 roku.

32 N.S.: Dlaczego Bolesław Prus postanowił przyjąć pseudonim, zamiast używać prawdziwego nazwiska?
M.Ś.: Stwierdził kiedyś, że podpisuje właśnie pseudonimem ze względu na to, że wstydzi się, że takie głupstwa pisze. N.S.: Czy orientuje się Pani, dlaczego akurat imieniem pisarza epoki pozytywizmu została nazwana Biblioteka w Mławie? M.Ś.: Dlatego, ponieważ znane są nam związki pisarza z naszym miastem. N.S.: Czy byli wówczas kontrkandydaci do nazwania ich imieniem mławskiej placówki? M.Ś.: Myślę, że byli, tylko nie są mi w tej chwili znani, bo są to czasy odległe. Ja jeszcze wtedy nie pracowałam, a w kronikach nie ma zapisu na ten temat. N.S.: Czy miało to miejsce równocześnie z powstaniem placówki w 1946 roku, czy może znacznie później? M.Ś.: Nie, Biblioteka otrzymała imię Bolesława Prusa znacznie później. N.S.: Niestety, w żadnych źródłach nie znalazłam informacji, kiedy biblioteka otrzymała imię Bolesława Prusa. Czy może mi Pani powiedzieć, kiedy dokładnie miało to miejsce? M.Ś.: Miało to miejsce, tak jak informuje artykuł z gazety, na przełomie września i października 1960 roku.

33 N. S. : Czy w bibliotece prowadzona jest kronika
N.S.: Czy w bibliotece prowadzona jest kronika? Jeśli tak, to czy fakt ten znalazł w niej odzwierciedlenie? M.Ś.: Tak, Biblioteka prowadzi kronikę. W niej zamieszczony jest tylko jeden artykuł z gazety, który mówi o tym wydarzeniu. N.S.: Czy orientuje się Pani, ile razy Bolesław Prus był w Mławie? Czy był to tylko jeden przypadkowy pobyt? M.Ś.: Jeśli chodzi o obejrzenie zaćmienia, to był jeden, jedyny pobyt. N.S.: W jaki sposób Bolesław Prus był związany z Mławą? M.Ś.: No właśnie między innymi, to podróż Koleją Nadwiślańską, obejrzenie zaćmienia słońca, które potem Bolesław Prus przedstawił w swojej powieści historycznej "Faraon".

34 N.S.: Czy są w tej bibliotece jakieś osobiste pamiątki związane z osobą Bolesława Prusa? A może są materiały z uroczystości nadania imienia w postaci np. kartoteki zagadnieniowej? M.Ś.: Wiele jest rzeczy, które mówią, świadczą o tym, że Bolesław Prus nam jest bliski. Jak przejdziecie się po naszych pomieszczeniach bibliotecznych zaobserwujecie, że jest taka wystawa jemu poświęcona. Gromadzimy szczególnie wszystkie wydawnictwa, które on napisał i o nim. Natomiast osobistych jego pamiątek, nie posiadamy. N.S.:Czy może pani wymienić tytuły utworów Prusa, po które najczęściej sięgają mławianie, czytelnicy tutejszej biblioteki? M.Ś.: Na pewno sięgają czytelnicy po te książki. Jeśli chodzi o młodzież, to sięgają po te książki, które są w lekturze, ale te pozalekturowe pozycje mają nieprzemijające wartości, np. słynna "Lalka", nowele na pewno pojedyncze także. Również dzieci i młodzież czytają lektury, natomiast dorośli, tak jak mówię, to co jest sfilmowane Prusa. Myślę, że "Lalka" obiła Wam się o uszy. Na pewno nowelki są czytane.

35 N.S.: Realizując projekt muszę znaleźć odpowiedź na postawione pytania: Ilu jest sławnych Polaków mających swoje ślady w Mławie? Jedni mają je większe, u innych był lub jest to tylko epizod. Powstała dość pokaźna lista. My w bieżącym roku szkolnym zajęliśmy się tylko 10 sławnymi Polakami mającymi mławskie korzenie. W przyszłym roku będziemy kontynuować projekt, a na liście znajdą się m.in. Grzegorz Skawiński i Waldemar Tkaczyk z zespołu Combi, Iwona Sobotka, podbijająca największe sceny operowe świata. Chciałabym, aby odpowiedziała mi Pani na pytanie, jakie to były w przypadku Bolesława Prusa mławskie ślady? Ja wiem tylko o kilku: przejeżdżał przez Mławę Żelazną Koleją Nadwiślańską, był świadkiem zaćmienia słońca, które opisał w powieści Faraon, jego imieniem nazwana jest Miejska Biblioteka Publiczna. M.Ś.: Jeśli chodzi o obejrzenie zaćmienia Słońca w Mławie przez Prusa, to proponowałabym, żebyście, być może, przeczytali tylko fragmenty „Faraona”, bo całe dzieło jest potężne dwutomowe, bodajże. Ale sam moment zaćmienia opisany jest w książce „Kartki z podróży”. Jest taki tytuł Bolesława Prusa, w którym jest opisane to zjawisko. Prus przewspaniale opisuje, barwnie, ze szczegółami, podaje krajobrazy. Był bardzo dobrym obserwatorem ludzi i zachowań tych ludzi także. Samo zaćmienie miało miejsce 19 sierpnia 1887 roku. Jest to czas bardzo odległy, prawda, jak sobie pomyślicie w tej chwili. Tak więc warto zobaczyć, jakie pióro miał, oczywiście w cudzysłowiu, bo chodzi mi o słownictwo, o wyrażenia, o obserwacje ludzi i zjawisk, właśnie na łamach „Kartek z podróży”. Na marginesie dodam, że wywiad jest przeprowadzany w dniu, w którym mija dokładnie 102 lata od śmierci pisarza. Cóż za zbieg okoliczności!

36 N.S.: Dziękuję za poświęcony mi czas i odpowiedzi na postawione pytania. Już dziś zapraszam Panią na Festiwal 2.0, na którym będziemy, my uczniowie wraz ze swoimi opiekunami, przedstawiać swoje projekty. Do widzenia!

37 Zdjęcia z wywiadu:

38

39 Dziękuję za obejrzenie prezentacji.
Wykonała: Natalia Sochocka kl. VI d Fot. Dorota Klimek [rozdział: Mławskie ślady] Praca w ramach projektu „Mławskie ślady sławnych Polaków” wykonana pod kierunkiem Doroty Klimek na zajęciach koła regionalnego w roku szk. 2013/2014.