Etapy procesu uczenia się

Etapy procesu uczenia się
DOSKONALENIE TRENERÓW WSPOMAGANIA OŚWIATY POWR /17 Etapy procesu uczenia się Autor: Aleksandra Proc

DOSKONALENIE TRENERÓW WSPOMAGANIA OŚWIATY POWR.02.10.00-00-7015/17
„Uczenie się to szereg procesów zmierzających do długotrwałych lub wręcz trwałych zmian w zachowaniu się (tzn. zdobywanie nowej wiedzy, wykształcenie postaw lub zdobywanie nowych umiejętności.”

Cztery fazy kompetencji wg teorii Noela Burcha 1. Nieświadoma niekompetencja - jednostka w tej fazie nie rozumie lub nie wie jak coś zrobić i nie potrafi ponadto rozpoznać swoich braków. Niektóre osoby mogą nawet na tym etapie podważać przydatność umiejętności. W tej fazie to sama jednostka musi uznać, iż jest w danej dziedzinie niekompetentna i sama uznać wartość nabycia nowych umiejętności. Jest to warunek konieczny przed przejściem do następnego etapu. Czas w jakim jednostka pozostanie na tym etapie zależy tylko od wewnętrznych bodźców motywacyjnych do nauki.

2. Świadoma niekompetencja - na tym etapie jednostka nie umie i nie potrafi czegoś zrobić, jednakże jest świadoma owego braku oraz zdaje sobie sprawę Z wartości poznania nowej zdolności, przyswojenia nowej wiedzy. Warto pamiętać, że popełnianie błędów na tym etapie jest integralnym składnikiem procesu nauczania na tym etapie.

3. Świadoma kompetencja - jednostka rozumie pewne procesy oraz potrafi korzystać z nabytych umiejętności. Jednak wykorzystanie umiejętności i wiedzy wymaga koncentracji. W pewnych przypadkach proces może rozłożyć się na kilka etapów, gdy wymaga dużego skupienia w wykorzystaniu konkretnej umiejętności.

4. Nieświadoma kompetencja - na tym etapie jednostka ma już za sobą na tyle długa praktykę w wykorzystywaniu danej umiejętności, że ta staje się wręcz częścią jego osobowości albo odruchem i może z niej łatwo korzystać. W efekcie dana umiejętność może być wykorzystywana jednocześnie z innymi. Jednostka na tym etapie ponadto może sama nauczać innych, korzystając oczywiście z własnych doświadczeń. Niektórzy badacze starają się wyodrębnić także piątą fazę związaną z zadowoleniem z kompetencji. Ten konstrukt teoretyczny nie jest jednak oficjalnym elementem teorii Noela Burcha.

Cykl uczenia się według Davida Kolba etap doświadczenia (osobiste przeżywanie); • etap obserwacji i refleksji (oglądanie, analizowanie); • etap generalizacji (nabywanie wiedzy teoretycznej, poznawanie procedur, tworzenie definicji); • etap zastosowania, praktycznego użycia (ćwiczenia, testowanie hipotez, wprowadzanie w życie pomysłów).

etap doświadczenia (osobiste przeżywanie); • etap obserwacji i refleksji (oglądanie, analizowanie); • etap generalizacji (nabywanie wiedzy teoretycznej, poznawanie procedur, tworzenie definicji); • etap zastosowania, praktycznego użycia (ćwiczenia, testowanie hipotez, wprowadzanie w życie pomysłów).

Style uczenia się według Honeya i Mumforda (w oparciu o etapy uczenia Davida A. Kolba)

Style uczenia się według Honeya i Mumforda (w oparciu o etapy uczenia Davida A. Kolba) aktywista – styl aktywisty, charakterystyczny dla etapu doświadczania; analityk – styl analityczny dominuje na etapie obserwacji, refleksji; teoretyk – styl teoretyka, wykorzystywany głównie podczas etapu generalizowania, przy nabywaniu wiedzy teoretycznej, poznawaniu definicji i procedur; pragmatyk – styl pragmatyczny, przydatny na etapie zastosowania, podczas wprowadzania nabytej wiedzy w życie, podczas działania, które ma na celu sprawdzenie prawdziwości hipotez postawionych wcześniej, na etapie generalizacji.

Style uczenia się określone w oparciu o zmysły • Wzrokowcy pamiętają dobrze kolory i rysunki oraz lokalizację przedmiotów. Mają problemy z zapamiętaniem nazwisk, tytułów, nazw itp. • Słuchowcy lubią mówić, uczą się słuchając innych, słysząc w rozmowie samych siebie oraz dyskutując z innymi. Mogą mieć kłopoty z odczytaniem map i geometrią, za to dobrze zapamiętują muzykę, dialogi. • Dotykowcy/czuciowcy to najczęściej osoby refleksyjne, wrażliwe i spokojne. Uczą się, doznając rzeczywistości palpacyjnie, odbierają wrażenia na powierzchni skóry, używając rąk i palców – łącząc to, czego się uczą, ze zmysłem dotyku i emocjami. • Kinestetycy uczą się najchętniej w ruchu, angażując się aktywnie w procesie uczenia się poprzez stymulacje, odgrywanie ról, eksperymenty, badania i ruch oraz uczestnicząc w czynnościach życia codziennego. Męczą się i nudzą słuchając wykładów i potrzebują wtedy choćby najmniejszej formy ruchu. Lubią nieporządek.

Co to są strategie uczenia się? działania, zachowania, kroki, techniki i środki, które pomagają w uczeniu się (Oxford, 1993). myśli i zachowania, pomagające uczącym zrozumieć, zapamiętać i przywołać nowe informacje (O’Malley, Chamot, 1990). czynności świadomie wybierane przez uczniów w celu regulowania własnego procesu uczenia się” (Griffiths, 2008: 86).

Strategie uczenia się według R. Więckowskiego

Ogromny wpływ na efektywne uczenie się mają: – relacje nauczyciel – uczeń; – praca zespołowa; – metody pracy nauczyciela; – indywidualizacja nauczania; – organizacja przestrzeni szkolnej

Źródło: CZTERY FAZY KOMPETENCJIang. four stages of competence, conscious competence

Dziękuję za uwagę!

Etapy procesu uczenia się

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "Etapy procesu uczenia się"— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres

Wejść

Zaloguj się poprzez sieć społeczną:

Etapy procesu uczenia się

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "Etapy procesu uczenia się"— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres