KONFLIKTY ZBROJNE W AFRYCE ANETA PIECYWKO. PRZYCZYNY 1) Konflikty między różnymi grupami etnicznymi(np. wojna w Ruandzie i Bruandii między plemionami.

Prezentacja na temat: "KONFLIKTY ZBROJNE W AFRYCE ANETA PIECYWKO. PRZYCZYNY 1) Konflikty między różnymi grupami etnicznymi(np. wojna w Ruandzie i Bruandii między plemionami."— Zapis prezentacji:

1 KONFLIKTY ZBROJNE W AFRYCE ANETA PIECYWKO

2 PRZYCZYNY 1) Konflikty między różnymi grupami etnicznymi(np. wojna w Ruandzie i Bruandii między plemionami hutu i tusi) 2) Fanatyzm religijny(był przyczyną kilku wojen domowych w Sudanie: wojna między muzułmanami z północy kraju, a chrześcijanami i wyznawcami religii plemiennych z południa; konflikt między muzułmanami, a chrześcijanami występujący w Nigerii) 3) Żądania terytorialne jednego państwa wobec drugiego(wojna pomiędzy Somalią, Kenią i Etiopią oraz pomiędzy Czadem, a Libią) 4) Dążenia części ludności do stworzenia własnego państwa(wojna między Etiopią i Eryteą, która trwała do 1991 roku i doprowadziła do powstania w 1993 roku Niepodległej Erytei. Potyczki zbrojne między tymi krajami trwaja do dziś, a ich powodem jest uzyskanie kontroli nad terenami przygranicznymi) 5) Przynależność do różnych bloków wojskowych(np. Angola, Etiopia, Namibia)

3 SKUTKI  Narastający terroryzm, duża liczba ofiar, głód, narastający handel bronią na Czarnym Kontynencie, spadające zainteresowanie turystyką w krajach Afryki

4 KONFLIKTY  Wbrew powszechnym oczekiwaniom po zakończeniu II wojny światowej nie ustały konflikty zbrojne. Do dnia dzisiejszego wyliczono, że po 1945 r. miało miejsce około 2,5 tys. większych konfliktów zarówno międzypaństwowych - czyli działania zbrojne podejmowane przez jedno państwo przeciwko drugiemu, jak i konfliktów wewnętrznych, które były inspirowane z zewnątrz, a często prowadziły do wojen domowych.

5 KONFLIKTY Najtrudniej przedstawia się problematyka bezpieczeństwa w Afryce. Wynika to z kilku równoważnych przyczyn, a mianowicie: * odmiennych tradycji historycznych i kulturowo- cywilizacyjnych, * negatywnej roli kolonializmu i stosunkowo późnego osiągnięcia niepodległości przez większość państw, zwłaszcza zaś Czarnej Afryki. * zróżnicowania regionalnego (Maghreb, Afryka Równikowa, Afryka na południc od Sahary) Powszechnym zjawiskiem w Afryce są w dalszym ciągu konflikty zbrojne, masowe przemieszczenia ludności, tortury, znęcanie się i charakterystyczna dla tego regionu bezkarność.

6 WOJNY DOMOWE  Wojny domowe najczęściej wybuchają wtedy, gdy dochodzi do przewrotu politycznego w państwie, lub zatargu pomiędzy rządzącymi nim siłami. Istnieje wtedy zagrożenie bezpośredniego użycia siły wojskowej przez jedną lub obie walczące strony. Miejscem, gdzie najczęściej dochodzi do wojen domowych jest kontynent afrykański. W ubiegłym stuleciu, walki zbrojne miały miejsce przede wszystkim na terenie Algierii, Somalii, Sudany, Republiki Południowej Afryki, wreszcie zaś Rwandy, Liberii, czy Konga. Ich przyczyną, były przede wszystkim istotne różnice historyczne i ekonomiczne, pomiędzy zamieszkującymi te kraje plemionami. Wojny spowodowały, że znacząco zwiększyła się liczba uchodźców. Oblicza się, że w czasie działań w Rwandzie odeszło w kraju 2,5 miliona mieszkańców.

7 KONFLIKTY W AFRYCE PO 1960 R.  Rok 1960 w dziejach Afryki po II wojnie światowej stanowił prawdziwy przełom. W tym roku 15 państw z tego kontynentu uzyskało niepodległość.

8 WSPÓŁCZESNE KONFLIKTY NA KONTYNENCIE AFRYKAŃSKIM  KONGO Konflikt w Demokratycznej Republice Konga rozpoczął się w 1997 roku. Ma podłoże polityczno-etniczne. Kraj jest zamieszkany przez dwie antagonistycznie nastawione względem siebie grupy etniczne Tutsi i Hutu. W konflikt zaangażowały się także państwa trzecie (m.in. Zambia, Uganda, Rwanda). Wymordowano rzesze uchodźców rwandyjskich

9 RUANDA Republika Ruandyjska leży w Afryce Centralnej. W 1994 roku w kraju tym rozgorzał konflikt na tle etnicznym. Masakry, które miały tam miejsce, pociągnęły za sobą w sumie prawie milion ofiar i wywołały ogromny kryzys humanitarny. W 1994 roku w Ruandzie w walkach na tle etnicznym pomiędzy plemionami Tutsi i Hutu zginęło około 800 tysięcy ludzi. Zajścia rozpoczęły się 7 kwietnia 1994 roku, dzień po zestrzeleniu podchodzącego do lądowania w Kigali samolotu, na pokładzie którego znajdowali się prezydenci Ruandy i Burundi. Systematyczna masakra mężczyzn, kobiet i dzieci trwała około 100 dni i odbywała się na oczach społeczności międzynarodowej

10  ALGIERIA Wojna w Algierii rozpoczęła się w 1992 roku po interwencji wojska, które unieważniło pierwszą turę wyborów powszechnych wygraną przez fundamentalistyczny Islamski Front Ocalenia wywodzący się ze Stowarzyszenia Braci Muzułmanów. Bojówki zwolenników Frontu chwyciły wówczas za broń, w walkach i zamachach do dziś zginęło 100 tysięcy osób. Partyzantka walczy w imię budowy państwa islamskiego przeciwko \"bezbożnemu reżimowi świeckiemu\". W Algierii nie ma konfliktu dwóch religii, strona opozycyjna podkreśla jednak, że walczy w imię wartości religijnych.

11  SUDAN Trwający przez przeszło 50 lat konflikt w Sudanie pochłonął co najmniej 2 miliony ofiar. Ponad 4,5 miliona osób zostało zmuszonych do opuszczenia swoich domów. Wojna domowa w Sudanie wybuchła już pod koniec 1955 roku. Powodem buntu murzyńskiej ludności z południa kraju (bunt w Torit) było niezadowolenie z powodu politycznej i gospodarczej dominacji muzułmańskich Arabów z północy. Na początku 2003 roku wybuchł konflikt w położonym na zachodzie kraju Darfurze.

12  Podpisanie 9 stycznia 2005 r. w Nairobi porozumienia pokojowego (Comprehensive Peace Agreement) pomiędzy Rządem Sudanu a Sudańskim Ludowym Ruchem Wyzwolenia było dla tego kraju wydarzeniem epokowym. To początek prawdziwej nadziei na możliwość definitywnego zakończenia długotrwałego i brutalnego konfliktu w południowym Sudanie, który na przestrzeni 20 lat spowodował śmierć ponad 2 milionów ludzi, cztery kolejne miliony pozbawił miejsca zamieszkania i zmusił około 600 tysięcy ludzi do ucieczki i szukania schronienia w innych krajach.

13  BURUNDI Konflikt w Burundi rozpoczął się w 1993 roku po zamordowaniu pierwszego legalnie wybranego prezydenta Melchiora Ndadaye należącego do plemienia Hutu. Konflikt dotyczy podziału władzy pomiędzy dwa żyjące w Burundi plemiona Hutu i Tutsi. W jego wyniku przymusowo emigrowało ponad 750 tys. Burundyjczyków. Ważnym krokiem na drodze do rozwiązania konfliktu było podpisanie 28 sierpnia 2000 roku porozumienia pokojowego w Arusha.

14  ETIOPIA - ERYTREA Konflikt między Etiopią a Erytreą rozpoczął się w 1998 roku i dotyczył przebiegu granicy między tymi dwoma państwami. Liczba ofiar konfliktu (szacowana na 370 tys. Erytrejczyków i 350 tyś. Etiopczyków) wzrosła na skutek klęski suszy do 8 milionów. W czerwcu 2000 roku w wyniku prowadzonych przez Algierię i Unię Afrykańską mediacji, oba państwa podpisały zawieszenie broni.

15  LIBERIA Pierwsza wojna domowa w Liberii trwała z przerwami od 1989 do 1997 roku i pochłonęła 150 tysięcy istnień ludzkich. Konflikt między siłami rządowymi a opozycją (Narodowy Patriotyczny Front Liberii) wybuchł ponownie 8 lipca 2003 roku. W wyniku zaangażowania międzynarodowego 18 sierpnia 2003 r. strony konfliktu podpisały porozumienie pokojowe w Accra.

16  SAHARA ZACHODNIA Terytorium na północno-zachodnim wybrzeżu Afryki graniczące z Marokiem, Mauretanią i Algierią było do 1976 roku administrowane przez Hiszpanię. Po ustąpieniu Hiszpanów roszczenia do tego obszaru zgłosiło Maroko, Mauretania oraz Front POLISARIO, co rozpoczęło jeden z najdłuższych konfliktów w Afryce. Zawieszenie broni zostało oficjalnie podpisane w 1991 roku. O przyszłości terytorium ma zdecydować referendum.

17 ANGOLA I MOZAMBIK  Angola Angola to była kolonia portugalska, która uzyskała niepodległość w 1975 r. Była ona wynikiem Rewolucji Czerwonych Goździków w Portugalii z kwietnia 1974 r. Do 1974 r. trwała tam wojna narodowowyzwoleńcza przeciwko kolonizatorom portugalskim. Proces niepodległościowy doprowadził do przejęcia kontroli nad stolicą przez siły MPLA (Ludowy Ruch Wyzwolenia Angoli), popierane przez ZSRR. Opozycyjne ruchy UNITA (Narodowy Związek na Rzecz Całkowitej Niepodległości Angoli) pod dowództwem Jonasa Savimbi oraz FNLA (Narodowy Front NiepodległościAngoli) pod kierownictwem Holdena Roberto przeszły do wojny partyzanckiej. MPLA była popierana przez ZSRR oraz wspierana przez przysłane na ratunek przez Fidela Castro odddziały kubańskie. FNLA była popierana przez Zair, prezydenta Mobutu i USA. Z kolei UNITA była popierana przez RPA i USA. Po nieudanej interwencji zbrojnej Zairu i RPA w 1975 r.

18  Mozambik Mozambik to także była kolonia portugalska, która w 1975 r. uzyskała niepodległość. W praktyce od samego początku, tak jak i Angola, był w ogniu wojny domowej. Od dnia uzyskania niepodległości krajem rządzi proradziecki i prochiński FRELIMO (Front Wyzwolenia Mozambiku), a walczy z nim popierany do początku lat 90. przez RPA i USA RENAMO (Narodowy Ruch Oporu Mozambiku). Podczas tej wojny do 1995 r. zginęło około 1 mln ludzi. W październiku 1992 r. szef FRELIMO prezydent J.Chissano i szef RENAMO A. Dhaklama podpisali porozumienie pokojowe. Przewidywało ono zawieszenie broni, przeprowadzenie wyborów pod kontrolą ONZ oraz utworzenie 30 tys. armii złożonej z żołnierzy obydwu stron konfliktu.

19 2017 Roku 2017 z pewnością nie zaliczymy do najlepszych lat w najnowszych dziejach ludzkości, choć pewnie przejdzie do historii jako moment przełomu w wojnie z diabolicznym Państwem Islamskim. Nic jednak nie wskazuje na to, by najbliższa przyszłość była lepsza. Postanowiliśmy wskazać pięć najbardziej zapalnych punktów świata, gdzie w nadchodzących 12 miesiącach może być naprawdę gorąco. Wbrew pozorom, w Polsce też jesteśmy zagrożeni, bo możemy boleśnie odczuć kryzys gospodarczy wywołany działaniami zbrojnymi.