Przygotowanie bibliografii naukowej

Prezentacja na temat: "Przygotowanie bibliografii naukowej"— Zapis prezentacji:

1 Przygotowanie bibliografii naukowej
Redakcja tekstów naukowych dla orientalistów Prowadząca: mgr Zuzanna Augustyniak

2 Najczęściej stosowane style bibliograficzne
Modern Language Association (MLA) Najczęściej stosowany w humanistyce i tzw. sztukach artystycznych. Styl MLA dotyczy nie tylko tworzenia bibliografii, ale też konstrukcji całej pracy. Więcej na temat stylu MLA:

3 Najczęściej stosowane style bibliograficzne (c.d.)
American Psychological Association (APA) Najczęściej stosowany w pracach dotyczących nauk społecznych. Tak jak styl MLA ten styl też dotyczy całej pracy. Więcej na temat stylu APA:

4 Najczęściej stosowane style bibliograficzne (c.d.)
Chicago/ Turabian Wykorzystywany w pracach dotyczących literatury, historii, sztuk pięknych. Ten styl dotyczy wyłącznie tworzenia przypisów i bibliografii. W założeniu autorów powinien być używamy w pracach, w których przypis pojawia się w tekście. Więcej na temat stylu Chicago/ Turabian:

5 Problemy z nazwiskiem Przed rozpoczęciem tworzenia bibliografii uwzględniających dzieła autorów orientalnych bądź afrykańskich należy podjąć decyzję o formie zapisu ich nazwisk ew. sprawdzić jakie są ustalenia na ten temat. Np. Asmarom Legesse czy Legesse, A.? Said Muhammad czy Muhammad, S.? Isa Yusuf Chamo czy Chamo, Isa Y.?

6 Zasady tworzenia bibliografii (Studies of the Department of African Languages and Cultures)
Kolejność: nazwisko, pierwsza litera imienia autora, rok, tytuł dzieła, miejsce wydania: wydawca. Np. Aberra Jembere, 1998, Legal History of Ethiopia, , Rotterdam: Erasmus Universiteit, Leiden: Afrika-Studiecentrum.

7 Zasady tworzenia bibliografii c.d. (SDALC)
W przypadku wielu autorów, podajemy kolejność ich występowania na stronie tytułowej książki. Np. Andrzejewski B.W., Piłaszewicz S., Tyloch W. (red.), 1985, Literatures in African Languages. Theoretical issues and sample surveys, Warszawa: Wiedza Powszechna. ZAWSZE bierzemy informację ze strony tytułowej książki. W bibliografii podajemy tytuł książki wraz z podtytułem.

8 Zasady tworzenia bibliografii c.d. (SDALC)
W przypadku braku autora zaczynamy od tytułu, potem dodajemy pozostałe informacje. Np. The Kebra Nagast (The Glory of the Kings), translated by E.A.W. Budge, 2007, [b.m.w]: Silk Pagoda. W przypadku braku autora, ale jest redaktor zapis bibliograficzny zaczynamy od redaktora. Np. Strauss, P.L. (red.), 1968, The Fetha Nagast. The Law of the Kings, Addis Ababa: Faculty of Law, Haile Sellassie I University.

9 Zasady tworzenia bibliografii c.d. (artykuł w monografii zbiorczej)
Kolejność: nazwisko, pierwsza litera imienia autora, rok, „tytuł artykułu”, w: imiona i nazwiska redaktorów, (red.), tytuł publikacji zbiorowej, miejsce wydania: wydawca, strony. Np. Schuh, R.G., 1983, “The Evolution of Determiners in Chadic”, in: E. Wolff, H. Meyer-Bahlburg (eds.), Studies in Chadic and Afroasiatic Linguistics, Hamburg: Buske Verlag, Jeśli jeden redaktor to „ed.”, jeśli wielu „eds.” jeśli jest więcej niż 3 to „ed et al.” a jeśli po polsku to „red”.

10 Zasady tworzenia bibliografii c.d. (artykuł w monografii zbiorczej)
W przypadku kiedy brak jest redaktorów tomu omijamy ten fragment w zapisie bibliograficznym Np. Sergew Hable Selassie, 1969, "Church and state in aksumite period", w: Proceedings of the Third International Conference of Ethiopian Studies, vol. I, Addis Ababa: Institute of Ethiopian Studies, Haile Sellassie I University, s. 5-8.

11 Zasady tworzenia bibliografii c.d. (artykuł w czasopiśmie)
Kolejność: nazwisko, pierwsza litera imienia autora, rok, „tytuł artykułu”, tytuł czasopisma, numer czasopisma, strony. Np. Sedler, R. A., 1967, “ The development of legal systems: The Ethiopian experience, Iowa Law Review, vol. 53, issue 3, s ALBO: Sedler, R. A., 1967, “ The development of legal systems: The Ethiopian experience, Iowa Law Review, 53, 3,

12 Zasady tworzenia bibliografii c.d. (strona internetowa)
Jeśli podajemy stronę internetową, to podajemy cały jej adres, ew. tytuł strony Np. Konstytucja Etiopii z 1930 roku ( British Pathé Chronicle from 1941 (“Haile Selassie enters Abyssinia”) available at [1 August 2014]

13 Zasady tworzenia przypisów c.d. (dokumenty nieopublikowane)
Obowiązuje taka sama zasada zapisu jak przy książce, ale z dokładnymi namiarami na to gdzie ten dokument jest dostępny. Np. Augustyniak, Z., Małżeństwa polityczne w Etiopii na przełomie XIX i XX wieku, praca magisterska napisana w Katedrze Języków i Kultur Afryki Uniwersytetu Warszawskiego pod kierunkiem dr Hanny Rubinkowskiej-Anioł, Warszawa 2009.

14 Rodzaje przypisów Przypisy w tekście Np. [Piłaszewicz 1990: 75]
Przypisy na dole strony (ang. footnotes) Przypisy na końcu rozdziału (ang. endnotes)

15 Zasady tworzenia przypisów (monografia)
Kolejność: pierwsza litera imienia autora, nazwisko, tytuł dzieła, miejsce wydania: wydawca, rok, strony. Np. S. Kaplan, The Beta Israel in Ethiopia from Earliest Times to the Twentieth Century, New York: New York University Press 1992, ALBO S. Kaplan, The Beta Israel in Ethiopia from Earliest Times to the Twentieth Century, New York: New York University Press 1992, s. 44.

16 Zasady tworzenia przypisów c.d. (artykuł w monografii zbiorczej)
Kolejność: pierwsza litera imienia autora, nazwisko, „tytuł artykułu”, w: imiona i nazwiska redaktorów, tytuł publikacji zbiorowej, miejsce wydania: wydawca, rok, strony. Np. Crummey, D., "Three Amharic documents of marriage and inheritance from the eighteenth and nineteenth centuries", w: Taddese Beyene (red.), Proceedings of the Eight International Conference of Ethiopian Studies, vol. 1, Addis Ababa: Institute of Ethiopian Studies, Frankfurt am Main: Frobenius Institut, Johann Wolfgang Goëthe Universität 1988,

17 Zasady tworzenia przypisów c.d. (artykuł w czasopiśmie)
Kolejność: pierwsza litera imienia autora, nazwisko, „tytuł artykułu”, tytuł czasopisma, numer czasopisma, rok, strony. Np. Daniel Haile, “Law and social change in Africa. Preliminary look at the Ethiopian experience”, Journal of Ethiopian Law, vol. IX, no. 2, 1973, s

18 Zasady tworzenia przypisów c.d. (strona internetowa)
Jeśli podajemy stronę internetową, to podajemy cały jej adres, ew. tytuł strony a w nawiasie datę kiedy tam zaglądaliśmy Np. Konstytucja Etiopii z 1930 roku ( [dostęp: ] [dostęp: ] British Pathé Chronicle from 1941 (“Haile Selassie enters Abyssinia”) available at [1 August 2014]

19 Zasady tworzenia przypisów c.d. (dokumenty nieopublikowane)
Obowiązuje taka sama zasada zapisu jak przy książce, ale z dokładnymi namiarami na to gdzie ten dokument jest dostępny i z ew. zaznaczeniem, że jest to materiał nieopublikowany. Np. Augustyniak, Z. Małżeństwa polityczne w Etiopii na przełomie XIX i XX wieku, praca magisterska napisana w Katedrze Języków i Kultur Afryki Uniwersytetu Warszawskiego pod kierunkiem dr Hanny Rubinkowskiej-Anioł, Warszawa 2009.

20 Zasady tworzenia przypisów c.d. (dokumenty nieopublikowane)
H. P., Sand, 1968, The Origins of the Ethiopian "Fetha Negast". A Reception of Roman Law in the 17th Century, skrypt dla studentów Haile Sellassie I University. Muradu Abdo, Gebreyesus Abegaz, Customary law. Teaching material, skrypt dla studentów Wydziału Prawa Addis Ababa University , [b.r.w.].

21 Dzieła cytowane ponownie w tekście
Jeżeli po raz kolejny chcemy zacytować daną książkę nie przepisujemy całości przypisu. Mamy do wyboru: Skróty polskie 21Z. Augustyniak, dz. cyt., s. 57n. 22Tamże, s. 60. 2. Skróty łacińskie 21Z. Augustyniak, op. cit., s. 57f. 22Ibidem, s. 60. Jest to ważne, bo począwszy od 2014 r. wszystkie prace powinny zostać przepuszczone przez program antyplagiatowy, więc jeśli nie zaznaczymy w tekście skąd czerpiemy cytat nasza praca może zostać uznana za plagiat.

22 Dzieła cytowane ponownie w tekście (c.d)
Jeśli zdecydujemy się na zapis polski to przekładamy na polski całość zapisu redakcyjnego w przypisie. Np. M. Kropp, "The good old law. Literacy and orality in the practice of Ethiopian royal law", Folia Orientalia nr 49, 2012, s ALBO: M. Kropp, "The good old law. Literacy and orality in the practice of Ethiopian royal law", Folia Orientalia vol. 49, 2012, s

23 Dzieła cytowane ponownie w tekście (c.d)
ALBO: M. Kropp, "The good old law. Literacy and orality in the practice of Ethiopian royal law", Folia Orientalia, 49, 2012, s

24 Wiele dzieł jednego autora
Zarówno w bibliografii jak i w przypisach jeśli do czynienia mamy z wieloma dziełami jednego autora grupujemy je według dany wydania od najstarszej do najnowszej . Np. Baldi, S., 1988, “A first ethnolinguistic comparison of Arabic loanwords common to Hausa and Swahili”, AION XXXXVIII 4, Supplement n. 57, a, “Arabic Loanwords in Swahili: Addenda”, Lingua Posnaniensis, 9-22. b, Dictionnaire des emprunts arabes dans les langues de l’Afrique de l’Ouest et en swahili, Paris: Karthala a, “Emprunts et mots voyageurs dans le bassin du Lac Tchad”, in: Actes du XIIIe colloque international du Réseau Méga-Tchad (Maroua, 31 octobre - 3 novembre 2005), Marseille: IRD Editions.

25 Wiele dzieł jednego autora c.d.
ALBO: Np. Baldi, S., 1988, “A first ethnolinguistic comparison of Arabic loanwords common to Hausa and Swahili”, AION XXXXVIII 4, Supplement n. 57, Id. 2008a, “Arabic Loanwords in Swahili: Addenda”, Lingua Posnaniensis, 9-22. Id. 2008b, Dictionnaire des emprunts arabes dans les langues de l’Afrique de l’Ouest et en swahili, Paris: Karthala a, “Emprunts et mots voyageurs dans le bassin du Lac Tchad”, in: Actes du XIIIe colloque international du Réseau Méga-Tchad (Maroua, 31 octobre - 3 novembre 2005), Marseille: IRD Editions. Jeśli kobieta, to „ead.”

26 Wiele dzieł jednego autora c.d.
W przypisach jeśli mamy do czynienia z wieloma dziełami jednego autora to podajemy a. pierwsze litery tytułu Np. P.H. Sand, „Roman origins…”, dz.cyt., s.58. b. datę wydania publikacji (jeśli jest) Np. P.H. Sand, 1968, dz. cyt., s.58.

27 Uwagi końcowe Najważniejsza jest konsekwencja (trzymanie się jednej, obranej przez siebie formy zapisu). Cytaty zaznaczać w tekście (symbolem cytowania, italikami). Dłuższe cytaty wydzielić z całości tekstu. Zawsze podawać źródło (procedura antyplagiatowa), Śródtytuły wyróżniać w tekście. Formą (nie rodzajem!) czcionki albo odstępami. Praca ma być czytelna i schludna a nie wizualnie ładna, Przypis i zapis bibliograficzny zawsze kończymy kropką. Jedna forma zapisu dotyczy nie tylko bibliografii i przypisów, ale też transkrypcji, cytatów, używania terminów obcych, nazwisk. Należy zadecydować czy cytat podajemy w oryginalnym brzmieniu czy tłumaczymy. Najlepiej sięgać do źródeł oryginalnych, nie cytować za kimś.

28 Uwagi końcowe c.d. 6. Bibliografię należy podzielić według rodzajów źródeł. Np. Monografie Artykuły Kodeksy Materiały nieopublikowane Materiały wizualne Ilustracje Mapy Materiały dźwiękowe