„Na lipę” Autor wiersza: Jan Kochanowski Autorzy prezentacji: Łukasz Skierkowski i Witold Danisz.

Prezentacja na temat: "„Na lipę” Autor wiersza: Jan Kochanowski Autorzy prezentacji: Łukasz Skierkowski i Witold Danisz."— Zapis prezentacji:

1 „Na lipę” Autor wiersza: Jan Kochanowski Autorzy prezentacji: Łukasz Skierkowski i Witold Danisz

2 „Na lipę” cień i odpoczynek „Gościu, siądź pod mym liściem, a odpocznij sobie! Nie dojdzie cię tu słońce, przyrzekam ja tobie Choć się nawysszej wzbije, a proste promienie Ściągną pod swoje drzewa rozstrzelane cienie.”

3 „Na lipę” przyroda naturalne środowisko nas wszystkich „Tu zawżdy chłodne wiatry z pola zawiewają, Tu słowicy, tu szpacy wdzięcznie narzekają.”

4 „Na lipę” natura jako jedyna żywicielka człowieka „Z mego wonnego kwiatu pracowite pszczoły Biorą miód, który potem szlachci pańskie stoły.”

5 „Na lipę” ludzie a natura „A ja swym cichym szeptem sprawić umiem snadnie, Że człowiekowi łacno słodki sen przypadnie. Jabłek wprawdzie nie rodzę, lecz mię pan tak kładzie Jako szczep najpłodniejszy w hesperyjskim sadzie.”

6 Interpretacja „Gość” to każdy z czytelników, człowiek zmęczony, potrzebujący wytchnienia. Podmiot utworu włożył w usta ukochanego drzewa opis swoich własnych przeżyć związanych z miejscem, którego jest ona centrum. W opisie tym najważniejszą rolę pełnią liczne epitety: „chłodne wiatry”, „wonnego kwiatu”, „pracowite pszczoły”, „cichym szeptem”, „słodki sen”.

7 Interpretacja To dzięki zagęszczeniu epitetów odczuwamy przedstawione miejsce jako przestrzeń swojską, bezpieczną. Inne atrybuty to śpiewające ptaki („słowicy”, „szpacy”), kwiaty, miód.

8 Interpretacja Lipa (jako drzewo) kojarzy się również ze stałością, zakorzenieniem w jakimś miejscu, z domem. Zauważmy, że w wierszu kilkakrotnie został użyty zaimek wskazujący „tu”. Wydaje się, że we fraszce nie chodzi o każdą lipę, ale o jakąś konkretną, stanowiącą symbol jakiegoś miejsca („tu”).

9 Interpretacja Utwór kończy się ostatecznym wyniesieniem lipy do rangi mitologicznej jabłoni rodzącej złote jabłka: „Jabłek wprawdzie nie rodzę, lecz mię pan tak kładzie Jako szczep napłodniejszy w hesperyskim sadzie.” Nie ma znaczenia, że lipa nie daje owoców, ale dla swego pana jest niezwykle cenna, to związek z człowiekiem czyni ją tak wyjątkową, że wartą uwiecznienia w wierszu.

10 Dziękuję za uwagę.