Oni tworzyli naszą historię Adela Goszczyńska Kamil Cyprian Norwid

Adela Goszczyńska Adela Goszczyńka z domu Jeziorańska urodziła się 20 grudnia 1898 roku. Była córką Bolesława Jeziorańskiego oraz Romany Jeziorańskiej z domu Objezierskiej. Jej ojciec – artysta rzeźbiarz był znanym społecznikiem, założył w powiecie radzymińskim dwanaście szkół powszechnych, między innymi w Dąbrówce i Głuchach. Adela wraz z młodszym rodzeństwem – siostrą Stanisławą i bratem Karolem – początkowo uczyła się w domu, potem na pensji Pani Sikorskiej w Warszawie. Po jej ukończeniu miała zamiar studiowania na Uniwersytecie Warszawskim. Jednak po śmierci ojca w 1920 roku roczpoczęła pracę nauczycielki w rodzinnej posiadłości Laskowo-Głuchy. Całe swoje życie mieszkała w Dworku Norwidowskim.

Oto jak naukę w szkole i swoją nauczycielkę wspominają najstarsi uczniowie pani adeli Była bardzo dobra dla dzieci. Miła dla sąsiadów. Szlachetna kobieta. Lekcje prowadziła w ciekawy sposób. Łagodna w stosunku do dzieci, cierpliwa. Musiał jakiś uczeń bardzo napsocić, żeby uderzyła go linijką. Do dzieci zwracała się po imieniu. W swoim dworku urządzała zabawy choinkowe. Kiedy robiło się ciepło organizowała wycieczki do lasu. Tam rozpalano ognisko, pieczono ziemniaki. Pani Goszczyńska przywoziła drożdżówki upieczone przez służącą oraz kawę w bańkach.Dzieci korespondowały z dziećmi z Warszawy. Zaprosiły kolegów do Głuch. Dzieci z Warszawy przyjechały pociągiem do Grzegorzewa, a stamtąd przewieziono je furmankami do Głuch. Tam przez dwa dni gościły w domach swoich koleżanek i kolegów.

Adela goszczyńska Pani Goszczyńska po rosyjsku mówiła jak rodowita Rosjanka. Dzieci odpowiadały przy tablicy. Tak jak obecni uczniowie korzystali z „pomocy naukowych”. Co sprytniejsi uczniowie radzili sobie zerkając do otwartego podręcznika leżącego przed nauczycielką. Mile widzianą osobą był posłaniec z gminy, który (najczęściej w ostatniej chwili) przywoził wezwanie na różnego rodzaju zebrania. Kierowniczka zmuszona była wtedy prosić o pomoc uczniów. Mieli oni za zadania zawiadomić pracownika pani Adeli – Jeziurka, aby przyjechał bryczką pod szkołę. Atrakcją dla „posłańców” była możliwość powożenia końmi.

Janina turek Jej lekcje były bardzo interesujące. Mówiła więcej niż było w podręczniku. Poruszała nawet drażliwe tematy, np. zagadnienia związane z wychowaniem seksualnym. Dbała o dzieci. W zime, kiedy trudno było przejść przez zaspy, organizowała dowóz dzieci do szkoły. Jeździła bryczką, po drodze zabierała dzieci, zimą do sań, którymi powoził służący zwany Jeziurkiem. W swoim domu urządziła izbę pamięci Norwida. Przyjeżdżały nawet wycieczki z Warszawy. Wychowała się w duchu patriotyzmu. W dworku organizowała akademie z okazji rocznic państwowych nie uznawanych przez władze komunistyczne.

Cyprian kamil norwid Cyprian Kamil Norwid, właściwie Cyprian Ksawery Gerard Walenty Norwid herbu Topór (ur. 24 września 1821 w Laskowie- Głuchach, zm. 23 maja 1883 w Paryżu) – polski poeta, prozaik, dramatopisarz, eseista, grafik, rzeźbiarz, malarz i filozof

Młodość c.k. norwida Ojciec Norwida Jan (1784–1835) był plenipotentem Radziwiłłów, później administracji Namiestnictwa, matka Ludwika (1798-1825) była jego trzecią żoną. Poeta, wcześnie osierocony, wychowywał się od 1825 roku u prababki Hilarii z Sobieskich. Sam Norwid chętnie podkreślał, że po kądzieli jego przodkiem był król Jan III Sobieski.Rok 1830 i powstanie listopadowe Norwidowie spędzili w Warszawie. Razem ze starszym bratem Ludwikiem Cyprian uczył się w warszawskim gimnazjum, przerwał naukę nie ukończywszy piątej klasy i wstąpił do prywatnej szkoły malarskiej. Pobierał prywatne lekcje rysunku u znanego warszawskiego malarza Jana Klemensa Minasowicza. Nieregularna i przerwana edukacja Norwida sprawiła, że na dobrą sprawę był samoukiem.

Część utworu norwida „pieśń od ziemi naszej”  Tam, gdzie ostatnia świeci szubienica,  Tam jest mój środek dziś - tam ma stolica,  Tam jest mój gród.    Od wschodu: mądrość-kłamstwa i ciemnota,  Karności harap lub samotrzask z złota,  Trąd, jad i brud.    Na zachód: kłamstwo-wiedzy i błyskotność,  Formalizm prawdy - wnętrzna bez-istotność,  A pycha pych!    Na północ: Zachód z Wschodem w zespoleniu,  A na południe: nadzieja w zwątpieniu  O złości złych!

Herb norwida

bibliografia www.wikipedia.pl – strona internetowa Zdjęcia i informacje zostały udostępnione przez Panią Dyrektor Publicznej Szkoły Podstawowej im. Adeli Goszczyńskiej we Wszeborach Muzyka – strona internetowa www.ulub.pl

Prezentację wykonali Filip Lenart – kl. IIc Karol Lenart – kl. Ic Publiczne Gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki w Dąbrówce Opiekun pracy – Pani Grażyna Podgórska