Formularz podzielony jest na 8 części: 1.Identyfikacja obszaru; 2.Położenie obszaru; 3.Informacja przyrodnicza; 4.Opis obszaru; 5.Status ochronny obszaru oraz powiązania z ostojami Corine Biotopes; 6.Działalność człowieka na terenie obszaru i w jego otoczeniu i inne czynniki wpływające na ten obszar; 7.Mapy obszaru; 8.Zdjęcia obszaru.

Określa relację pomiędzy Obszarami Specjalnej Ochrony (OSO) a Specjalnymi Obszarami Ochrony (SOO), symbole od A do K. J – OSO częściowo przecinający się z SOO.

Unikalny kod obszaru. PL – Polska B – Bird lub H – Habitat Koło Grobli Lipówka

Należy podać dane wszystkich instytucji zbierających informacje. Nazwa w języku polskim, ogólnie przyjęta.

Powierzchnia = 0 np. dla jaskiń, klifów, wtedy wypełniamy pole 2.3

Kody podawane są wg prawa wspólnotowego, jednolite dla całej UE. Jeżeli obszar znajduje się na terenie kilku regionów należy podać wszystkie. Tzw. „% pokrycia”, ile % powierzchni obszaru przypada na dane województwo.

Zgodnie z mapą zatwierdzonych obszarów biogeograficznych. W Unii Europejskiej jest 9 regionów, w Polsce są dwa: kontynentalny i alpejski.

Dla obszaru PLH Lipówka Procent powierzchni obszaru jaki jest pokryty przez dane siedlisko. dyrektywy w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory

Dla obszaru PLH Lipówka Ocena, na ile typowo wykształcone jest dane siedlisko (zbiorowisko roślinne) na rozpatrywanym obszarze. Reprezentatywność: A: doskonała, B: dobra, C: znacząca, D: nieistotna. Jeżeli D to nie wypełniamy kolejnych pól.

Dla obszaru PLH Lipówka Powierzchnia opisywanego obszaru pokryta przez naturalne siedlisko danego typu w stosunku do całkowitej powierzchni pokrytej przez ten typ siedliska w obrębie państwa. Trzy przedziały wielkości: A: 15 – 100%, B: 2 – 15%, C: 0 – 2%.

Dla obszaru PLH Lipówka Stan zachowania siedliska – A: doskonały, B: dobry, C: średni lub zubożały stan. Stopień zachowania struktury i funkcji naturalnego siedliska danego typu oraz możliwość ich odtworzenia.

Dla obszaru PLH Lipówka Globalna ocena wartości obszaru dla zachowania danego typu siedliska. Wartość ta jest oceniana w trzystopniowej skali: A: doskonała, B: dobra, C: znacząca.

Dane ilościowe dotyczące populacji:  Dokładna liczba osobników (p – par, i – osobników, f – samic, m – samców);  Brak dokładnych danych – C: częsty, R: rzadki, V – bardzo rzadki;  Brak jakichkolwiek danych – P. dyrektywy w sprawie ochrony dzikich ptaków muchołówka białoszyja

Oszacowanie wielkości populacji danego gatunku lub jej zagęszczenia w stosunku do populacji krajowej. Trzy przedziały wartości: A: 15 – 100%, B: 2 – 15%, C: 0 – 2%. Jeżeli D to populacja nieistotna i już nie poddajemy jej dalszym ocenom. muchołówka białoszyja

Stan zachowania odwołuje się do stopnia zachowania cech siedliska przyrodniczego, ważnych dla danego gatunku i do możliwości renaturyzacji. muchołówka białoszyja

Stopień izolacji populacji występującej na danym obszarze w stosunku do naturalnego zasięgu odnośnego gatunku. A – populacja (prawie) izolowana, B - populacja nie izolowana, ale występująca na peryferiach zasięgu gatunku, C - populacja nie izolowana, w obrębie rozległego obszaru występowania. muchołówka białoszyja

Gatunki należy pogrupować według podanych grup: ptaki, ssaki, płazy, gady, ryby, bezkręgowce, rośliny. Motywacja: A - gatunek z krajowej Czerwonej Listy, B - gatunek endemiczny, C - konwencje międzynarodowe, D - inne powody.

Do określenia intensywności działalności należy użyć trzystopniowej skali: A: silny wpływ, B: średni wpływ, C: niewielki wpływ.

Do określenia rodzaju oddziaływania na obszar należy posłużyć się następującym systemem kodowania: + - pozytywny, dodatni wpływ działalności; 0 - wpływ neutralny, nieodczuwalny na terenie obszaru; - - wpływ negatywny, oddziaływanie niekorzystne na terenie obszaru.

Informacja na temat wszelkich planów gospodarowania i ich realizacji w praktyce, włączając w to tradycyjne formy działalności człowieka.