o wirusach ______________

Co to jest wirus? Wirus to kod komputerowy dołączający się do programu lub pliku, dzięki czemu może rozprzestrzeniać się na inne komputery, infekując je. Wirusy mogą uszkadzać oprogramowanie, sprzęt i pliki. Podobnie jak ludzkie wirusy, które mogą być tak groźne jak Ebola lub łagodne jak jednodniowe przeziębienie, wirusy komputerowe mogą być co najwyżej lekko irytujące lub niezwykle destrukcyjne. Na szczęście prawdziwy wirus nie może się rozprzestrzeniać bez ludzkiego działania, takiego jak udostępnianie pliku lub wysyłanie wiadomości e-mail.

Przyczyna infekcji Głównym źródłem infekcji jest Internet. Jest tak z powodu ogromnych możliwości szybkiej wymiany informacji jakie stwarzają sieci (e- mail, przeglądanie stron WWW, pobieranie plików, czaty, komunikatory, grupy dyskusyjne, sieci peer-to-peer itp.). Tradycyjne źródła infekcji takie jak płyty CD, dyskietki itp. mają obecnie drugorzędne znaczenie.

Rodzaje wirusów Podział ze względu na sposób infekcji: -Rezydentne - Wirusy tego typu instalują się w pamięci jako rezydentne programy usługowe TSR. Przejmują jedno lub więcej przerwań i infekują , gdy spełnione są określone warunki np. uruchomienie programu. -Nie rezydentne - Są aktywne jedynie wtedy , gdy jest wykonywany zainfekowany program użytkowy. Wykonują one całkowicie swój program na tym etapie i nie pozostają w pamięci.

-Szybkie infektory - Przejmują one wszystkie funkcje systemu DOS, używane do obsługi plików, zarażają wszystko co się da w jak najkrótszym czasie. To powoduje, że po okresie bardzo szybkiego rozprzestrzeniania się wirusa w danym systemie następuje jakby jego uśpienie, gdyż wirus nie może znaleźć kolejnej ofiary. Często pierwszą rzeczą jaką robi wirus jest niszczenie w pamięci kodu zamazywalnej części interpretatora poleceń, co sprawia, że przy następnym wywołaniu jakiegoś polecenia z poziomu DOS plik zawierający interpretator poleceń zostanie ponownie uruchomiony i w efekcie natychmiast zainfekowany. Duża aktywność szybkiego infektora będzie łatwo zauważalna dla użytkownika, nawet takiego, który słabo zna system. W tego rodzaju wirusach nie sprawdza się nawet użycie technik stealth, zwłaszcza gdy użytkownik wykonuje dużo operacji dyskowych.

Wolne infektory - Są one bardziej wyrafinowane niż szybkie infektory, ponieważ ich głównym zadaniem nie jest jak najszybsze rozprzestrzenienie się lecz jak najdłuższe przetrwanie. Wirusy te używają najczęściej wolnych, kilkustopniowych, zmiennych procedur szyfrujących, oraz techniki stealth. Najczęściej infekują one tylko te obiekty które modyfikuje lub tworzy użytkownik. Wirusy te są bardzo trudne do wykrycia i usunięcia nawet dla zaawansowanych programów antywirusowych. Technika stealth - w języku angielskim znaczy niewidzialny, jest to „sztuczka” polegająca na kontroli odpowiednich funkcji systemu DOS lub BIOS, obsługujących pamięć i operacje dyskowe. Oszustwo polega na tym, że fizycznie zarażony obiekt, po odpowiedniej obróbce przez wirusa, wygląda, jakby był niezainfekowany

Ze względu na wynik ich działań: -Wirusy pasożytnicze - Ten rodzaj wirusów jest najszerzej rozprzestrzeniony na świecie i najczęściej spotykany, wykorzystują swoje ofiary do transportu modyfikując ich strukturę wewnętrzną. Często pliki używane do transportu przez wirusy pasożytnicze są trwale niszczone, jedynym ratunkiem jest użycie szczepionki lub kopii zapasowych, ponieważ zarażane pliki z reguły nie są przez wirusa leczone. Wyjątkiem są wirusy których celem jest infekcja tablicy partycji lub BOOT sektora dysku twardego, wtedy pliki używane są tylko do transportu. Taki wirus po zainfekowaniu tablicy partycji lub BOOT sektora, leczy pliki znajdujące się na twardym dysku ,których użył do transportu, a infekuje jedynie te znajdujące się na dyskietkach lub na nie kopiowane. Wirusy pasożytnicze można podzielić ze względu na zajmowane przez nie miejsce w zainfekowanych plikach na: *Wirusy nadpisujące * Wirusy lokujące się na końcu pliku * Wirusy nagłówkowe * Wirusy lokujące się w pliku w miejscu gdzie jest jakiś wolny obszar * Wirusy wykorzystujące część ostatniej jednostki alokacji pliku JAP

-Wirusy towarzyszące - Wirusy te pisane są najczęściej w językach wysokiego poziomu. Atakują one pliki a ich działanie opiera się na hierarchii systemu DOS podczas uruchamiania programów. Oznacza to, że w przypadku uruchamiania jakiegoś programu bez podania rozszerzenia, najpierw poszukiwany jest plik o rozszerzeniu COM, później EXE a na końcu BAT.

Wirusy plików wsadowych - Wykorzystują one do transportu pliki z rozszerzeniem BAT, są to raczej starsze wirusy. Jednak mimo raczej ubogiego zestawu środków jakimi operują twórca, potrafią często infekować nie tylko pliki BAT, ale często pliki COM i EXE czy sektor tablicy partycji. Po uruchomieniu zainfekowanego pliku wsadowego tworzony jest plik uruchamiany COM lub EXE, zawierający właściwy kod infekujący pliki BAT. Po tym jak zostanie stworzony i wykorzystany jest kasowany. Makrowirusy - Wirusy tego typu to jeden z nowszych wynalazków, nie zarażają one programów uruchamialnych, lecz pliki zawierające definicje makr. Wśród najczęściej zarażanych plików górują pliki z rozszerzeniami DOC, XLS, SAM. Makrowirusy do rozprzestrzeniania się wykorzystują funkcje zawarte w językach makr, wbudowanych w różnych aplikacjach np.: WordBasic w MS Word.

Robaki - Są to programy, których celem jest tworzenie własnych duplikatów, także nie atakują one żadnych obiektów . Robaki zwykle nie wywołują żadnych skutków ubocznych, jedynie zajmują coraz więcej miejsca na dysku. Są one bardzo popularne w sieciach, ponieważ mają do dyspozycji protokoły transmisji sieciowej, dzięki którym mogą dowolnie przemieszczać się. Królik - Program wielokrotnie kopiujący i uruchamiający swój własny kod źródłowy celem pełnego zagarnięcia zasobów komputera (czasu procesora, pamięci operacyjnej, przestrzeni dyskowej) i doprowadzenia do upadku systemu. Konie trojańskie - Koń trojański bywa utożsamiany z wirusem ze względu na swoje działanie destrukcyjne. Koń trojański uruchomiony wykonuje niby normalną pracę, bezpośrednio wynikającą z przeznaczenia programu, lecz dodatkowo, w tle wykonuje jakieś niezauważalne dla użytkownika operacje. Konie trojańskie najczęściej przenoszą się w plikach udając np.: nową wersje oprogramowania, programy narzędziowe.

-Bomby logiczne - Są podobne do koni trojańskich, tyle, że koń trojański działa od razu, natomiast bomba logiczna swe destrukcyjne oblicze ukazuje tylko w określonym odpowiednimi warunkami czasie. Ze względu na to, że właściwy kod destrukcyjny może być ukryty w dowolnym miejscu programu który zawiera bombę logiczną, należy się ostrożnie obchodzić z aplikacjami które są nieznanego pochodzenia, często mianem bomby określa się destrukcyjny kod zawarty w wirusach, którego wywołanie następuje tylko po spełnieniu jakiegoś warunku.