CHOROBY I PROBLEMY ZWIĄZANE Z NIEPRAWIDŁOWYM ODŻYWIANIEM

JAKO CHOROBA PSYCHICZNA ANOREKSJA JAKO CHOROBA PSYCHICZNA

Co to jest ANOREKSJA ? Jadłowstręt psychiczny czyli anoreksja są to zaburzenia odżywiania polegające na celowej utracie wagi wywołanej i podtrzymywanej przez osobę chorą. Największe zagrożenie zachorowaniem dotyczy wieku między 14-tym a 18-tym rokiem życia. Po raz pierwszy opisał to zaburzenie w XVII wieku Richard Morton.

Co cechuje anoreksję Anoreksję cechuje szybko postępujące wyniszczenie organizmu, które pozostawia często już nieodwracalne zmiany. Nieleczona prowadzi do śmierci w około 10% przypadków. W 75% przypadków rozpoczyna się przed 25 rokiem życia. Głównymi cechami anoreksji jest m.in. usiłowanie kontrolowania własnego świata i radzenia sobie z napotkaną traumą poprzez restrykcje w przyjmowaniu pokarmów. Powodem może być również potrzeba wewnętrznej czystości lub perfekcjonizm. Spotyka się także inne powody, jak chęć bycia lekkim czy pragnienie poniesienia kary lub śmierci.

Kiedy można podejrzewać u osoby anoreksję ? Można podejrzewać anoreksję, gdy osoba: przeżywa silny lęk przed przybraniem na wadze lub otyłością, nawet jeśli ma niedowagę; nie chce utrzymać wagi w granicach normy dla swojego wieku i wzrostu, co nie jest spowodowane żadnym schorzeniem fizycznym ani psychicznym; jej BMI jest równy lub mniejszy od 17,5; nieprawidłowo ocenia wagę własnego ciała, wymiary i sylwetkę; lekceważy skutki nagłego spadku wagi; w okresie dojrzałości płciowej (po okresie pokwitania) cierpi na wtórny brak miesiączki w ciągu co najmniej 3 miesięcy (jest to kryterium D w DSM-IV. W DSM-V postuluje się usunięcie tego kryterium spożywa posiłki w samotności (ze wstydu przed innymi); gotuje dla innych tzw. "zdrowe posiłki"; uprawia intensywne ćwiczenia fizyczne; kłamie o ilości zjedzonych posiłków; główny temat rozmów z osobą chorą to jedzenie, kalorie, zawartość tłuszczu w produktach i diety.

Typy ANOREKSJI Rozpoznano dwa typy anoreksji: Typ restrykcyjny- chory ogranicza przyjmowanie pokarmu do bardzo niewielkich ilości i nieregularnie stosuje środki przeczyszczające. Typ bulimiczny - chory na anoreksję, choć zazwyczaj ogranicza ilość przyjmowanego pokarmu, regularnie miewa okresy przejadania się lub prowokowania wymiotów i nadużywania leków przeczyszczających i moczopędnych. Stosowane metody zwykle prowadzą do biochemicznych zaburzeń oraz zakłóceń czynności pewnych układów i narządów, a także są zagrożeniem dla życia.

Zmiany fizyczne i psychiczne Zmiany fizyczne i psychiczne u osób cierpiących na anoreksje : wyniszczenie bradykardia – zwolnienie pracy serca niskie ciśnienie krwi wzdęcia zaparcia obrzęki dłoni i stóp sucha, łuszcząca się skóra meszek na twarzy i ciele (lanugo) znaczna utrata włosów zimne dłonie nadmierne pocenie się stóp niedokrwistość (anemia) brak miesiączki lub bardzo wydłużone okresy między menstruacjami (kobiety) drażliwość dezorientacja, zakłopotanie nastroje depresyjne (poczucie beznadziejności, niska samoocena) izolowanie się od otoczenia bezsenność zachowania obsesyjno-kompulsywne, zwłaszcza w odniesieniu do jedzenia krótki oddech częste bóle głowy zawroty głowy omdlenia podkrążone oczy bladość skóry

Leczenie ANOREKSJI Podstawowym leczeniem AN jest leczenie psychoterapeutyczne. Jednakże w sytuacjach znacznego pogorszenia stanu somatycznego związanego z powikłaniem spadków wagi wymagane jest leczenie szpitalne. W ostrych stanach somatycznych chory leczony jest w odpowiednich oddziałach internistycznych lub OIOM‘ach, a w innych przypadkach - na oddziałach psychiatrycznych.

JAKO CHOROBA PSYCHICZNA BULIMIA JAKO CHOROBA PSYCHICZNA

Co to jest BULIMIA ? Bulimia (żarłoczność psychiczna ) -zaburzenie odżywiania charakteryzujące się napadami objadania się, po których występują zachowania kompensacyjne. Do najczęstszych zachowań należą: wywoływanie wymiotów, głodówki, użycie dietetyków, środków przeczyszczających ,wykonywanie lewatyw, nadmierne ćwiczenia fizyczne

Przyczyny BULIMII brak samoakceptacji konflikty rodzinne zaburzenia mechanizmów samoregulacji i samokontroli uszkodzenie ośrodka sytości w mózgu emocjonalne zaniedbanie dziecka w dzieciństwie brak akceptacji przez grupę rówieśniczą (wiążący się często ze zmianą środowiska)

Jak ją zauważyć ? Schorzenie to należy odróżnić od zaburzeń związanych z objadaniem się. Chorzy na bulimię, choć zdają sobie sprawę z utraty kontroli nad własnym zachowaniem związanym z odżywianiem się, przejadają się bardzo często, a następnie stosują sposoby kontrolowania wagi ciała, które mogą być niebezpieczne dla zdrowia.

Czym wyróżnia się ta choroba ? Jest to choroba o podłożu psychicznym, a chorzy na nią zwykle czują się głodni nawet bezpośrednio po jedzeniu. Czasami po wymiotach odczuwają tak wielką ulgę, że przejadają się po to by ponownie je wywołać. Większość pacjentów dotkniętych bulimią to kobiety. Dzielą one dni na "dobre", gdy nie odczuwają przymusu objadania się, i "złe" kiedy nie mogą powstrzymać łaknienia. Są świadome tego, że niepokój, nuda, stres i uczucie przykrości mogą wyzwalać okresy obżarstwa.

Kiedy możemy podejrzewać BULIMIĘ ? Możemy podejrzewać bulimię, gdy osoba: ma nawracające okresy żarłoczności, kiedy zjada olbrzymie ilości pokarmu w ciągu dnia (w okresie 2 godzin) czuje, że traci kontrolę nad swoim zachowaniem w czasie napadu żarłoczności, regularnie stosuje metody zapobiegające przyrostowi wagi ciała, takie jak: prowokowanie wymiotów, nadużywanie środków przeczyszczających i moczopędnych, ścisła dieta ,głodówka lub bardzo wyczerpujące ćwiczenia fizyczne, ma minimum dwa napady żarłoczności w tygodniu (i stosuje po nich sposoby prowadzące do zmniejszenia wagi), przez co najmniej trzy miesiące, przesadnie skupia uwagę na swojej sylwetce i wadze. Opisywane zaburzenia w odżywianiu się nie występują dodatkowo w przebiegu anoreksji.

Zmiany fizyczne i psychiczne niedobory pokarmowe odwodnienie zmęczenie ospałość zły nastrój niepokój zaparcia bóle głowy niedociśnienie tętnicze dyskomfort w jamie brzusznej zaburzenia równowagi elektrolitycznej nieregularne miesiączki lub ich brak sucha skóra rany, zgrubienia i blizny skóry powierzchni grzbietowej rąk (od prowokowania wymiotów) uszkodzenie szkliwa zębów uszkodzenie naczynek krwionośnych w oczach opuchlizna twarzy i policzków (zapalenia ślinianek) awitaminoza rozciągnięcie żołądka do znacznych rozmiarów osłabienie serca ,wątroby i układu pokarmowego podrażnienie przełyku, zgaga, refluks w skrajnych przypadkach –pęknięcie przełyku lub przepony niechęć do samego siebie stany depresyjne poczucie wstydu i upokorzenia psychiczne uzależnienie od środków przeczyszczających i odwadniających

JAKO PRZYCZYNA NIEPRAWODŁOWEGO ODŻYWIANIA OTYŁOŚĆ JAKO PRZYCZYNA NIEPRAWODŁOWEGO ODŻYWIANIA

Co to jest OTYŁOŚĆ ? Otyłość to nadmierne nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne, mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet. Otyłości towarzyszy nadwaga, czyli nadmierna masa ciała powyżej masy optymalnej.

Przyczyny otyłości Najczęściej podaje się kilka przyczyn otyłości, jednak fakt, iż współczesna nauka nadal nie poradziła sobie z tym problemem, a otyłość jest coraz częściej nazywana "epidemią XXI w.", może świadczyć o nadal słabej znajomości mechanizmu jej powstawania. Żadna z dotąd testowanych koncepcji nie okazała się w pełni słuszna, nie doprowadziła do wynalezienia skutecznego leku. Mimo iż osiągnięcie niższej wagi dzięki zmianie nawyków żywieniowych oraz ćwiczeniom fizycznym jest możliwe, jednak utrzymanie właściwej – z medycznego punktu widzenia – wagi jest bardzo trudne. W Polsce z powodu nadwagi (BMI od 25 do 30 ) cierpi ok. 50% mężczyzn, 38% kobiet, a otyłości (BMI > 30 ) 20% mężczyzn i 30% kobiet.

Otyłość u dzieci Badania naukowe udowodniły, że między otyłością u dzieci i młodzieży a występowaniem nadciśnienia tętniczego występuje ścisły związek. Potwierdzono tym samym fakt, że dotknięte otyłością dzieci są, podobnie jak otyli dorośli, narażone na choroby układu krążenia. Do innych często występujących przy otyłości powikłań należą: cukrzyca typu 2, bezdech senny, kamica pęcherzyka żółciowego, zaburzenia pokwitania, stłuszczenie wątroby i kamica nerkowa. Otyłość w ogromnym stopniu wpływa również na układ kostno-stawowy – szczególnie zagrożone są stawy kolanowe, biodrowe i kręgosłup. Z otyłością w wieku dziecięcym związane są również zaburzenia w rozwoju psychospołecznym. Występujący bezdech ściśle łączy się z trudnościami w nauce, zaburzeniami zachowania oraz pogorszeniem jakości życia. Natomiast zaburzenia psychologiczne, jakie powoduje ta choroba wynikają przede wszystkim z kompleksów, braku akceptacji, niską samooceną. Otyłe dziecko bardzo często jest wyśmiewane i wręcz odrzucane przez rówieśników

Metody leczenia otyłości W zależności od stopnia otyłości oraz obecności chorób towarzyszących, metody leczenia obejmują: leczenie dietetyczne, leczenie farmakologiczne, leczenie chirurgiczne, terapię behawioralną, zmianę stylu życia, zwiększenie aktywności fizycznej, zmianę nieprawidłowych nawyków żywieniowych. Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały, powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest 5 -10% spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów żywieniowych i behawioralnych.

Skutki otyłości Otyłość przyczynia się do powstawania wielu powikłań lub chorób skojarzonych, które stanowią bardzo istotne zagrożenie zdrowia i życia; -wielu zaburzeń metabolicznych, -zaburzeń hormonalnych, Zwiększa ryzyko wystąpienia: cukrzycy typu 2 choroby refluksowej chorób dróg żółciowych, stłuszczenia i marskości wątroby zapalenia trzustki zatoru płucnego nowotworów

ZWIĄZANE ZE ZŁYM ODŻYWIANIEM CHOROBY SERCA ZWIĄZANE ZE ZŁYM ODŻYWIANIEM

Odżywianie a choroby serca Przyczyną chorób serca pochodzenia wirusowego, czy bakteryjnego, jest brak odporności organizmu na infekcje spowodowane złym odżywianiem, zaś przyczyną wad wrodzonych u dzieci jest niekorzystne odżywianie matki. Choroby serca pochodzenia genetycznego spowodowane są z kolei niekorzystnym odżywianiem przodków dziecka, które wymusiło zmiany w takich, czy innych genach u przodków, przekazywane dalej potomstwu. Serce jest zdrowe wówczas, gdy organizm ma optymalne zaopatrzenie w główne składniki odżywcze, witaminy i mikroelementy, wszystko inne występujące w optymalnych ilościach i proporcjach. W tych warunkach serce zużywa mało tlenu, jest najmniejsze i najbardziej sprawne.

Najlepsza dla serca jest dieta śródziemnomorska

Choroba Wieńcowa Choroba wieńcowa (inaczej choroba niedokrwienna serca) to schorzenie znane już od zarania dziejów. Pierwsze wzmianki na ten temat można znaleźć w zapiskach sięgających czasów starożytnych. Ból towarzyszący chorobie wieńcowej jest często określany przez lekarzy jako dusznica bolesna lub angina pectoris. Termin ten został po raz pierwszy użyty w 1772 roku przez brytyjskiego lekarza Williama Heberdena i funkcjonuje do dnia dzisiejszego. Choroba niedokrwienna serca to stan, w którym dochodzi do zaburzenia równowagi pomiędzy zapotrzebowaniem serca na tlen a jego dostarczaniem. Tlen jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania serca. Komórki mięśnia sercowego potrzebują energii do ciągłej pracy. Pozyskują ją w procesie utleniania kwasów tłuszczowych oraz glukozy.

Niewydolność krążeniowa Niewydolność krążenia najczęściej jest wynikiem nieprawidłowej pracy serca. Jego dysfunkcja może doprowadzić do niedokrwienia narządów, a dalej do ich niewydolności, lub do obrzęku płuc, co jest stanem zagrożenia życia. Niewydolność krążenia to stan, w którym do narządów dociera niewystarczająca ilość krwi zaopatrzonej w tlen. Niewydolność krążenia najczęściej jest skutkiem nieprawidłowej pracy serca (niewydolność krążenia pochodzenia sercowego), choć czasem przyczyny niewydolności krążenia nie są związane z funkcjonowaniem tego narządu (niewydolność krążenia pochodzenia obwodowego). 

Miażdżyca Tętnic Wieńcowych Na skutek osadzania się blaszki miażdżycowej naczynia krwionośne zwężają się i krew ma coraz większe trudności, by się przez nie przecisnąć. Serce, które działa jak pompa, przyspiesza pracę i krew płynie szybciej. Dzięki temu do poszczególnych narządów dociera tyle krwi, ile trzeba, ale jednocześnie jest to nadmierny wysiłek dla samego serca. Mięsień rozrasta się więc, żeby sprostać zadaniu i... domaga się większej porcji utlenowanej, odżywczej krwi. Tymczasem zwężone blaszką miażdżycową tętnice wieńcowe są zbyt wąskie, by rozrośnięty mięsień dostał tyle krwi, ile potrzebuje. Dochodzi do niedotlenienia serca. Powoduje to bóle w klatce piersiowej zwane wieńcowymi (tzw. dusznicę bolesną). Z czasem ból taki pojawia się nawet po niewielkim wysiłku. W zaawansowanej miażdżycy złogi cholesterolowe mogą zajmować więcej niż połowę przekroju naczynia. Pod wpływem np. podwyższonego ciśnienia wewnętrzna ściana naczynia może pękać. Szybko sklejające się w miejscu pęknięcia płytki krwi tworzą skrzep, który w każdej chwili może się oderwać od ścianki i z krwią popłynąć np. w kierunku serca (dochodzi wtedy do zawału), mózgu (dochodzi do udaru), płuc (powstaje zator).

Zaburzenia Rytmu Serca Zaburzenia pracy (rytmu) serca to inaczej arytmia. Zaburzenia pracy serca często występują u zdrowych osób pod wpływem emocji, zmęczenia, alkoholu, kawy. Wystarczy uspokoić się, odpocząć, ograniczyć używki, by wszystko wróciło do normy. Ale nierówne bicie serca może też sygnalizować choroby serca i układu krążenia (miażdżycę, nadciśnienie, niewydolność krążenia), niedobór potasu, magnezu i wapnia. Towarzyszy gorączce, nadczynności tarczycy

Hiperlipidemia To zespół zaburzeń metabolicznych objawiających się podwyższonymi poziomami cholesterolu  i trójglicerydów w surowicy krwi. Najczęściej spowodowana jest nieprawidłowym odżywianiem, siedzącym trybem życia, nadwagą, predyspozycjami genetycznymi . Prawidłowe wartości stężenia cholesterolu i triglicerydów Cholesterol całkowity: poniżej 200 mg/dl (5,2 mmol/l) LDL-cholesterol: poniżej 135 mg/dl (3,5 mmol/l) HDL-cholesterol (stężenie dla mężczyzn): powyżej 35 mg/dl (0,9 mmol/l) HDL-cholesterol (stężenie dla kobiet): powyżej 50 mg/dl (1,3 mmol/l) Trójglicerydy: poniżej 200 mg/dl (2,3 mmol/l)

Klaudia Hanusek Paulina Kuszneruk Victoria Przybyła Natalia Piątek PRZYGOTOWAŁY : Klaudia Hanusek Paulina Kuszneruk Victoria Przybyła Natalia Piątek Dominika Piątek