Husaria cz.1 powstanie i wyposażenie

Powstanie Gdy Turcy osmańscy podbili Serbię, Serbowie udali się do Polski by móc dalej walczyć z półksiężycem. Na początku XVI w. byli to zaledwie lekko zbrojni kopijnicy, dopiero na mocy królewskiego uniwersału z 23 czerwca 1576 r wyodrębniła się osobna formacja wojskowa. W następnych wiekach husaria przechodziła liczne zmiany w uzbrojeniu i wyglądzie.

Zbroja - połowa XVI w. Z początku była to pół-zbroja płytowa kolczugi z kolczymi rękawami na to napierśnik płytowy. W późniejszym zbroja stawała się coraz cięższa.

Zbroja - przełom XVI i XVII w. Na przełomie XVI i XVII wieku zbroja husarska zaczęła przybierać bardziej jednolity wygląd.

Zbroja - lata 30 – 40 XVII w W wieku XVII zbroja husarska zaczęła przyjmować najbardziej znaną nam formę.

Kopia Pierwowzorem kopi husarskiej jest kopia węgierska. Miała ona trzy metry długości, natomiast kopia husarska - ok. 5,5 m długości i była pusta w środku, co pozwalało pokonywać zachodnią piechotę pikinierską ponieważ piki miały długości 5 m. Był to również znak rozpoznawczy - każda chorągwia miała inny proporzec.

Szabla Szabla również przywędrowała do nas z Węgier, a do Węgier z kolei przyszła ze wschodu. Husaria używała jej przez całe swoje istnienie i nie przerzuciła się na zachodnie rapiery. Dlaczego? Ponieważ używanie szabli nie wymagało tak dużej siły jak rapiera – szabla była odpowiednio zrównoważona.

Broń palna Używana jako broń pomocnicza częściej krótka niż długa, stosowana w walce na średnie dystanse. Długą broń długą husaria zastosowała w bitwie pod Chocimiem (1627), gdzie po wielu dniach tureckiego oblężenia husarzy musieli poświęcić własne konie by nie umrzeć z głodu. Po tym poświęceniu walczyli pieszo z długą bronią.

Nadziak Nadziak jest to broń obuchowa, z jednej strony zakończona ostrym ,,dziobem” zakrzywionym do dołu, a z drugiej młotkiem - często przybierającym kształt głowni buławy. W wojsku była to broń szczególnie przydatna w starciu z opancerzonym wrogiem.

Chorągwie Służyły one jako znaki rozpoznawcze, zarówno dla dowódcy na polu bitwy, jak i dla żołnierza, który w bitwie często gubił swoją jednostkę.

Koniec a w drugiej części…

Źródła http://permamentny.w.interiowo.pl/uzbrojenie.html https://www.youtube.com/watch?v=CQrybaDZI7w https://www.youtube.com/watch?v=1JKKjWvS-jo Książki: „Husaria” J. Cichowski A. Szulczyński „Fenomen Husarii” Radosław Sikora