Samotność na obczyźnie z życiorysu Juliusza Słowackiego

Artysta natchniony Juliusz Słowacki – polski pisarz tworzący w dobie romantyzmu. Jest użnawany za jedengo z trzech wieszczów narodowych (obok Krasińskiego i Mickiewicza). Na tytuł ten zasłużył prorokując niektóre zdażenia oraz wsławiając się wieloma ponadczasowymi utworami. W wierszu "Bo to jest wieszcza najjaśniejsza chwała..." dokonuje rozrachunku ze swoim życiem, przewiduje w nim swoją śmierć. Nazywając ziemskie bytowanie "wygnaniem na ziemie", co wskazuje na fakt, że czuł się niedocenionym poetą. Wierzy, iż jego wiersze przetrwją, nawet, gdy odejdzie na zawesze. Utwór ten wyjawia również jego samotność. "(..)Ale samotny — ale łzami płynę — I to pisanie...(..)" "(..)Ta kartka wieki tu będzie płakała I łez jej stanie."

Powody opuszczenia ojczyzny W czasie Powstania Listopadowego, był niezdolny do fizycznej walki o wolność, postanowił zawalczyć o ojczyznę w inny sposób. Udał się z misią dyplomatyczną do przedstawicieli polski przebywających w Paryżu oraz Londynie. Pobyt w stolicy Wielkiej Brytanii zachwicił poetę, który postanowił pozostać tam dłużej, aż do września tego samego roku. Następnie zdecydował się zamieszkać chwilowo we Francji.

Konflikt z Mickiewiczem poza granicami kraju Wieszczów poróżniły przede wszystkim poglądy na temat roli poety w dążeniu do odzyskania niepodległości. Zamiast współpracować i tworzyć pokojowe relacje w zaistniałej sytuacji w kraju, która zmusiła ich do opuszczenia rodzinnnych storn, popadali w konflikt. Emigracja paryska (w Paryżu przebywał wówczas Słowacki) popierała stary model bohatera romantycznego wykreowanego przez Mickiewicza, zazwyczaj stała za racją tego poety. To przyczyniło się do pogorszenia samopoczucia Słowackiego oraz pogłębiało jego wyobcowanie.

Przedstawienie samotności w twórczości W "Hymnie (Smutno mi Boże)" zwracając do Boga swe żale i troski, tłumaczy jak bardzo tęskni za ojczyzną. Stwierdza, że mimo zwiedzania pięknych miejsc, (pisał ten utówr płynąc statkiem, podziwiając pejzarze) wciąż pamięta o swym prawdziwym domu, do którego pragnie wrócić. Smotność potęguje fakt, iż wrażliwy poeta skrywa swoje uczucia, nie ma wokół siebie bliskich ludzi, którym mógłby się zwierzyć. .

"Testament mój" Juliusz Słowacki ur. 04. 09. 1989r w Krzemieńcu zm. 03 "Testament mój" Juliusz Słowacki ur. 04.09. 1989r w Krzemieńcu zm.03.04. 1849r w Paryżu. Autor zaznacza, że utożsamia się z Polakami, jest patriotą. Twierdzi, iż całe życie był oddany ojczyźnie, a wie, że koniec jest już bardzo blisko. Nie ma żadnego spadkobiercy, któremu mógłby przekazać swoje nazwisko czy dobra materialne. Jednak świadomość, że zostawia po sobie coś o wiele cenniejszego, jest ważniejsza. Przekonuje Polaków, żeby nieustannie walczyli o wolną Polskę, o narodową tożsamość. Ma nadzieję, że jego twórczość przetrwa. Tym utworem żegna się ze swoimi rodakami.

Bibliografia Książka pt. "Historia literatury" B. Żynis Strona internetowa: http://pl.wikipedia.org/wiki/Juliusz_S%C5%82owac ki Książka "Wiersze. Juliusz Słowacki" wydawnictwo Ossolineum