Maria Montessori PEDAGOG

Maria Montessori urodziła się 31 sierpnia 1870 roku w Chiarawall we Włoszech

Montessori jeszcze za życia otrzymała na swą pracę pedagogiczną błogosławieństwa papieży: Piusa X i Benedykta XV oraz uzyskała imprimatur na prace poświęcone wychowaniu religijnemu.

Obroniła doktorat z psychiatrii 10 lipca w 1896 roku, stała się tym samym pierwszą kobietą – lekarzem we Włoszech (na 110 punktów otrzymała 105)

„Bardziej zajęta, niż nauczycielka ludowa, i zupełnie pozbawiona wakacji, uczyłam dzieci od 8. rano do 7. wieczór. Te dwa lata praktyki są moim pierwszym i właściwym tytułem do pedagogii.”

Case dei Bambini - czyli Dom Dziecięcy został otwarty 6 stycznia 1907 roku, w dzielnicy Świętego Wawrzyńca przy ulicy Via dei Marsi Nr 58

W 1910 roku podjęła decyzję o rezygnacji z wykonywania praktyki lekarskiej, a także opuściła Uniwersytet Rzymski i w pełni zajęła się pracą pedagogiczną, skupiając się na popularyzowaniu i rozwijaniu swojej metody

Nurt Nowego Wychowania Okaleczamy godność dziecka wyręczając je w czynnościach, które mogłyby przy naszej pomocy wykonać samo

Istota Pedagogiki Montessori sprowadza się do stwierdzenia, że ponieważ każde dziecko jest inne, powinno rozwijać się według stworzonych przez siebie, – czyli przez swoje możliwości, kompetencje i umiejętności – indywidualnych planów rozwojowych tak, aby ich właściwa realizacja umożliwiała mu naukę samodzielną i efektywniejszą

Proces nauczania jest skuteczny, gdy wokół dziecka panuje atmosfera poszanowania dla jego wysiłku: cisza i spokój, brak pośpiechu, oceniania i rywalizacji. Dziecko może się skoncentrować przy wykonywanej przez siebie pracy.

Rolą nauczyciela jest wskazywać dziecku jak korzystać z materiału dydaktycznego, wprowadzać i respektować zasady swobody wyboru, rodzaju, czasu, miejsca i formy pracy, zasady stopniowania i izolowania trudności, porządku, transferu, własnego działania i powtarzania, samokontroli i ograniczenia.

SWOBODNY WYBÓR Pozwól mi zrobić to samemu

Dziecko zdobywa wiedzę i doświadczenie poprzez: - absorbującą psychikę (rejestracja w podświadomości informacji z otoczenia) - okresy szczególnej wrażliwości (czas optymalny, zainteresowań) - polaryzacja uwagi (wnikliwe i długotrwałe zainteresowanie jednym przedmiotem)

Materiał dydaktyczny: - niezbędny do ćwiczeń życia praktycznego - sensoryczny - akademicki - artystyczny (związany z ekspresją dziecka)

Tygodniowy plan pracy Ocena opisowa

Porządek w otoczeniu - porządek w sercu To nie dziecko powinno dostosować się do szkoły, lecz na odwrót

Częste opuszczanie szkoły jest wskazane, gdyż poprzez wycieczki i wędrówki dzieci wyobcowane przez nowoczesny świat, lepiej uczą się „w naturze i z nią żyć”

Montessori uważała, iż uczenie na drodze aktywności wymaga stworzenia odpowiedniej bazy materialnej. W zakresie wychowania religijnego zaprojektowała Montessori, pomoce, które były związane przede wszystkim z wprowadzeniem dziecka w liturgię, np. dla zapoznania wychowanka z symboliką ołtarza i pojawiających się na nim w czasie eucharystii przedmiotów, Montessori zgromadziła w Atrium zminiaturyzowane kopie rzeczywistych naczyń liturgicznych, aby dziecko mogło je zobaczyć, dotknąć i poznać ich przeznaczenie. Inną ciekawą pomocą jest kalendarz liturgiczny objaśniający budowę roku kościelnego. Montessori zobrazowała upływający czas w formie okręgu, będącego niczym tarcza zegara, na którym drewniane tabliczki oznaczające kolejne tygodnie oznaczone są barwami odpowiadającymi danym okresom liturgicznym.

Wiele uwagi poświęciła Maria Montessori wprowadzeniu dziecka w rzeczywistość objawioną na kartach Pisma Świętego. Doskonale nadają się do tego celu przypowieści ewangeliczne. Są one proste w swojej strukturze, bardzo krótkie w narracji, ale za to bogate w treść. Można przedstawiać je dzieciom już od 3-go roku życia, posługując się metodą inscenizacji, do której są wykorzystywane płaskie sylwety. Centrum wszystkich przypowieści stanowią te o Dobrym Pasterzu. Dziecko poznaje dzięki nim Boga, który szuka zaginionej owcy, zagubionej drachmy, przyjmuje syna marnotrawnego. W ten sposób doświadcza, iż Bóg jest miłością, troszczy się o każdą owieczkę, a więc o każdego człowieka, szuka jej i przygarnia do swego serca.

Zadaniem wychowawcy jest wspólne z dzieckiem odkrywanie Boga Zadaniem wychowawcy jest wspólne z dzieckiem odkrywanie Boga. Oczywiście, posiada on wiedzę o wiele szerszą niż wychowanek i stąd podstawowym jego celem powinno być ofiarowanie dziecku pomocy na trudnej drodze rozwoju. Nie może jednak wychowawca budować tu relacji mistrz - uczeń, pouczający - pouczany; bowiem prawdziwym Mistrzem i Nauczycielem jest Bóg. Montessori podkreślała, że dziecko i jego dusza są dla wychowawcy wielką tajemnicą. Nie sposób jej odkryć na drodze teoretycznego przygotowania. Aby poznać dziecko potrzeba modlitwy, której w procesie wychowawczym towarzyszy wnikliwa obserwacja młodego człowieka.

Podstawową cechą wychowawcy jest miłość do dziecka ogarniająca "jak płomień". By był do niej zdolny, musi przejść radykalną przemianę - wyzbyć się dumy, zakłamania, chęci górowania nad dzieckiem, pychy czy przejawów ciągłego niezadowolenia z niego. Montessori jako wzór stawiała nauczycielom Chrystusa - Sługę.

Dzieła „Kinder die in der Kirche leben” (Dzieci, które żyją w Kościele) i „Gott und das Kind” (Bóg i dziecko).

Maria Montessori posiadała geniusz traktowania dziecka, nawet bardzo małego, jako osoby, żywej istoty, która ma swoje własne prawa rozwoju. Z tej perspektywy żąda ona nieustannie, by nie narzucano dziecku od samego początku praw stworzonych przez dorosłych i nieodpowiednich dla niego, ale by wychowawca - dla wypełnienia swej roli - zgodził się wycofać zamiast się narzucać. Ma stać, rzecz jasna, u boku dziecka, ale z całą powściągliwością i uważnie bacząc na jego pierwsze reakcje, tym bardziej, że dochodzą one do głosu w atmosferze obopólnej wolności i osobistej autonomii. (...) Paweł VI z okazji stulecia jej urodzin w 1970 r.

Czyżby wady? - brak pracy zespołowej - brak zabaw podejmowanych dla przyjemności - brak bajek w życiu dziecka, które kształciłyby wyobraźnię…

Zmarła 6 maja 1952 roku Na nagrobku napis: „Proszę kochane dzieci, które wszystko potrafią, aby razem ze mną budowały pokój między ludźmi i na świecie”

Dziękuję za uwagę Natalia Ruman nruman@interia.pl