Karol Koźmiński- autor Kamieni na szaniec PRACA NA WSZECHNICĘ Karol Koźmiński- autor Kamieni na szaniec

Karol Koźmiński „ Kamienie na szaniec” przedstawił życiorysy dwunastu legionistów, którzy polegli „na polu chwały”. We wstępie wyjaśnił zaś, że każdy z nich to „kamień” złożony na szańcu Ojczyzny, oni i wielu innych stali się „kopcami granicznymi nowej Polski”. O tej właśnie książce rozmawiał Rudy z Zośką i Stanisławem Broniewskim w przeddzień swego aresztowania.

Informacje o utworze. W roku 1937 Wydawnictwo Książnica Atlas wydało taki zbiór hagiograficznych życiorysów bohaterów odrodzonej Polski: Tadeusza Wyrwy-Furgalskiego, Leopolda Lisa-Kuli (o którym pisano wiersze i piosenki, czy Bolesława Mościckiego.Ich wspólną cechą było to, że oddali życie za Polskę

Inne książki autorstwa Koźmińskiego. Bez trwogi i zmazy: Opowieść o generale Karolu Kniaziewiczu (1962) Bohater dwóch kontynentów: Powieść historyczna o Kazimierzu Pułaskim (1968) Bohater Racławic (1955) Elwira: Powieść z lat Wiosny Ludów (1969) Fiszerek: Opowieść o generale Stanisławie Fiszerze (1964) Generał Bosak (1962) Generał Kruk: Opowieść z czasów powstania styczniowego (1967) Grenadier Stach: Opowieść z czasów powstania kościuszkowskiego (1969) Grenadierzy krakowscy (1965)

Ordery i upamiętnienia. Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych Srebrny Krzyż Zasługi – dwukrotnie Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Order Estońskiego Czerwonego Krzyża (Estonia) Order Palm Akademickich Order Świętego Sawy Order Trzech Gwiazd Order Gwiazdy Rumunii

Dzieciństwo i młodość. Uczęszczał do V gimnazjum rządowego w Warszawie. Naukę kontynuował w Piotrkowie Trybunalskim, a następnie studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Studia kontynuował w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. W 1914 powrócił do Warszawy i wstąpił w szeregi 1 Pułku Ułanów Legionów Polskich. Został ranny podczas bitwy pod Trojanówka; 7 lipca 1916 został pojmany przez Rosjan i uwięziony. Związek Wojskowy Polaków. Przedostał się na ziemie polskie i uczęszczał do Szkoły Podchorążych . W latach 1918–1920 walczył w obronie Lwowa i w wojnie polsko-bolszewickiej. W uznaniu zasług podczas walk w szeregach Legionów Polskich, POW i PSZ był wielokrotnie odznaczany i nagradzany. Po 1920 służył w Ministerstwie Spraw Wojskowych; od 1932 kierował referatem prasowym tego ministerstwa. Od 1933 przez rok był redaktorem naczelnym Polski Zbrojnej, po czym od 1934 powrócił do pracy w ministerstwie. Ponadto był prelegentem w Polskim Radio. Po II wojnie światowej skupił się na twórczości literackiej; tworzył literaturę historyczną. Część twórczości powstała pod pseudonimem Maciej Gruszczyński.

Miłosz Piotrowski Szkolny Klub Kulturalny Gimnazjum im Miłosz Piotrowski Szkolny Klub Kulturalny Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Kątach Wrocławskich