Reprezentacyjny polski taniec narodowy Polonez Reprezentacyjny polski taniec narodowy

Geneza tańca Pierwowzorem poloneza był taniec pieszy pochodzenia ludowego, tańczony najpierw wśród ludu, znany w swym pierwowzorze - chmielowym z drugiej połowy XVI i początku XVII wieku, z czasem przyjął się na dworach magnackich. Na dworach królów polskich polonez stanowił element ceremoniału dworskiego, będąc paradą szlachty przed monarchą. Tańczony był na rozpoczęcie balów, również obecnie inauguruje niektóre imprezy, dla podkreślenia ich uroczystego charakteru (np. studniówki).

POLONEZ – TANIEC TOWARZYSKI Cechy poloneza tańczonego w formie popularnej, charakteryzuje dostojność postawy, można również powiedzieć rycerskość w stosunku do partnerki i płynność ruchów. Każdy krok, ruch ręki, zwrot, wreszcie ukłon wypełnia czas trwania przeznaczonej mu części taktu. Nie ma ruchów rwanych, czy gwałtownych, każdy ruch wynika bezpośrednio z poprzedniego ruchu, stanowiąc jego dalszy ciąg. Naturalna harmonia i swoboda ruchów podporządkowana jest opanowaniu ich ostrości, lub nadmiernej elastyczności.

Znane polonezy Franciszek Karpiński i Karol Kurpiński- kolęda “Bóg się rodzi” Fryderyk Chopin - Polonez As-dur op.53 Fryderyk Chopin - Polonez A-dur op. 40 nr 1 Stanisław Moniuszko - Polonezy w "Halce", "Strasznym Dworze", "Hrabinie" i innych utworach. Henryk Wieniawski - Polonez D-dur op.4 Feliks Dzierzanowski - Polonez ludowy Wojciech Kilar- polonez z filmu “Pan Tadeusz”

Technika taneczna: „i” – ugięcie nogi w kolanie „1” – krok naprzód

Krótki kurs tańca Ustawienie: partnerka staje po prawej stronie, partner po lewej, twarze mają zwrócone nieco do siebie. Nie stykają się ramionami ani biodrami. Ręce wewnętrzne są podniesione i wyciągnięte przed siebie, zewnętrzne opuszczone do dołu, nieco w bok lub oparte na biodrze. Partner prawą ręką podtrzymuje lewą dłoń partnerki. Kroki poloneza są posuwiste i spokojne, tancerze idą obok siebie. Najpopularniejsza figura to korowód par: jedna za drugą. Inna to młynek: para idzie wkoło dookoła siebie. Kierunek dowolny: w lewo lub w prawo.

Krótki kurs tańca (c.d.) Na "raz": oboje rozpoczynają zewnętrzną nogą: partner lewą, partnerka prawą Na "dwa" oboje robią drugi krok, na "trzy" - kolejny Inny sposób trzymania: partner lewą ręką trzyma lewą rękę partnerki, a prawą ma uniesioną do góry Na "trzy i" partner i partnerka płynnie uginają nogi w kolanach, co poprzedza kolejny krok na "raz" .

Prezentację wykonali: Grzegorz Pietraszko Michał Pindel Maciej Pindel Grzegorz Kamiński