ZAKONY

ZAKON Zakon – organizacja której członkowie oddają się w sposób szczególny wypełnianiu zasad danej religii. Członkowie zakonu (mężczyźni – mnisi, zakonnicy, bracia; kobiety – zakonnice, mniszki, siostry) zwykle nie są postrzegani ani jako świeccy, ani jako członkowie kleru, choć np. w Kościele katolickim możliwe jest łączenie członkostwa w zakonie ze święceniami kapłańskimi (osobie takiej przysługuje tytuł „ojca”).

HISTORIA Większość zakonów kontemplacyjnych w Kościele katolickim powstała na początku Średniowiecza, choć później też powstały tego rodzaju zakony (np.klaryski). W X i XI wieku wszyscy mnisi Zachodu żyli według reguły świętego Benedykta, lecz widoczne były różnice pomiędzy poszczególnymi opactwami, reguła zakonna dostosowywana była do praw zwyczajowych, które decydowały o codziennym życiu mnichów, a także do istniejących warunków lokalnych. Główne jednak zasady reguły pozostawały niezmienianie. W średniowieczu życie klasztorne utożsamiane było z tym, co dobre i podniosłe, a modlitwa za murami klasztoru miała bezpośrednio łączyć ze Stwórcą. Mnisi najbardziej pragnęli bliskości z Bogiem i ojczyzny niebieskiej, dlatego poprzez ascezę i pokorę starali się osiągnąć życie anielskie, dalekie od grzechu i pokus. Do zakonów kontemplacyjnych kościoła katolickiego zaliczają się m.in: bazylianie benedyktyni cystersi kameduli karmelici kartuzi klaryski paulini trapiści

Albertyni Albertyni (Zgromadzenie Braci Albertynów Trzeciego Zakonu Regularnego Świętego Franciszka Serafickiego Posługujących Ubogim (Alb.)). Zgromadzenie założone przez św. Alberta Chmielowskiego (Brata Alberta); 25 sierpnia 1888 r. w Krakowie. Członkowie zgromadzenia zasadniczo nie przyjmują święceń kapłańskich, ich celem jest pomoc potrzebującym. Siedzibą zgromadzenia jest Kraków, gdzie rezyduje Brat Starszy (przełożony generalny). Zakonnicy noszą habity koloru ciemnoszarego, przepasane sznurem, na którym zawieszony jest różaniec.

Benedyktyni Benedyktyni – pełna łacińska nazwa Ordo Sancti Benedicti (O.S.B.). Najstarszy katolicki zakon mniszy, założony w 529 roku przez św. Benedykta z Nursji. Motto zakonu brzmi: Ora et labora (módl się i pracuj). Mnisi ślubują: stałość (stabilitas), obyczaje monastyczne (conversatio morum) i posłuszeństwo (oboedientia) wobec Reguły. Benedyktyni przyczynili się do rozwoju kultury europejskiej, prowadzą słynne szkoły i zajmują się ogrodnictwem i zielarstwem. Nadal produkują na bazie własnej recepty likier z 40 ziół, zwany benedyktynem. Pierwsi produkowali go zakonnicy francuscy w klasztorze w Fécamp (Normandia).

Cystersi- (łac. Cistercenses, pełna łacińska nazwa Ordo Cisterciensis, skrót OCist.) – zakon katolicki wywodzący się z benedyktynów i posługujący się regułą benedyktyńską, założony w 1098 r. przez Roberta z Molesme, pierwszego opata z Cîteaux(z łac. Cistericium) (obecnie Saint-Nicolas-lès-Cîteaux) we Francji. Nazwa zakonu pochodzi od łacińskiej nazwy tego właśnie miejsca (Cistertium - to określenie z kolei pochodzi od sformułowania cis tertium lapidem - "przy trzecim kamieniu (milowym)"). Pierwsze klasztory powstały w La Ferté (1113), Pontigny (1114), Clairvaux (1115) i Morimond (1115). Cystersi noszą biały habit z czarnym szkaplerzem przepasanym płóciennym pasem, przez co są nazywani białymi mnichami. Zakon wydał około 850 świętych i błogosławionych (najbardziej znanym był św. Bernard z Clairvaux), a także administratorów. Opactwa i klasztory cysterskie były w średniowieczu ważnymi ośrodkami kultywującymi kulturę, naukę, medycynę, wprowadzającymi postęp w rzemiośle i rolnictwie. Cystersi

KAMEDULI Kameduli – zakon utworzony ok. 1012 przez św. Romualda z Camaldoli.Nazwa zgromadzenia powstała od nazwy miejscowości Camaldoli w Toskanii, w której powstał pierwszy erem. Zgromadzenie zakonne miało charakter eremicko-monastyczny. Mnich żył samotnie we własnej pustelni. Pustelnie tworzyły jeden organizm ze wspólnym kościołem i przełożonym. Reguła zakonna przewidywała jedynie wspólną modlitwę.

Karmelici Karmelici (pełna nazwa po łac. Ordo fratrum Beatae Virginis Mariae de monte Carmel) – katolicki zakon kontemplacyjny Marii Panny z góry Karmel o surowej regule.armelici (pełna nazwa po łac. Ordo fratrum Beatae Virginis Mariae de monte Carmel) – katolicki zakon kontemplacyjny Marii Panny z góry Karmel o surowej regule.Początkowo była to grupa pustelników, których siedzibą była góra Karmel koło Hajfy w Palestynie (stąd nazwa). Karmel oznacza „ogród” i od niepamiętnych czasów był miejscem kultu. Ze względu na swoje piękno był podziwiany przez proroka Izajasza (35,2 – „Chwałą Libanu ją obdarzono, ozdobą Karmelu i Saronu”) i autora Pieśni nad pieśniami (7,5 – „Głowa twoja jak Karmel”). Karmel zawdzięcza swą sławę prorokowi Eliaszowi. We wschodniej części wzgórz miała mieć miejsce ofiara kapłanów Baala i ofiara Eliasza. Tradycja związała to wydarzenie ze szczytem al-Muhraqa („ofiara” – 1Krl 18,19-40). Na zachodnim krańcu Karmelu została umiejscowiona scena z deszczem, który Eliasz uprosił po trzech latach suszy (1Krl 18,40-46). Zarówno przez Żydów jak i przez muzułmanów Karmel uważany jest za górę świętą, jak Tabor, Garizim czy Góra Oliwna.

PAULINI Zakon Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika, potocznie paulini (łac. Ordo Sancti Pauli Primi Eremitae. Stosowany skrót: OSPPE) – zakon pustelniczy założony w XIV w. na Węgrzech przez bł. Euzebiusza z Ostrzyhomia. Nazwa zakonu wywodzi się od św. Pawła z Teb, pierwszego uznanego przez Kościół katolicki pustelnika. Za rok powstania zakonu przyjmuje się 1308, kiedy to papież Klemens V zatwierdził regułę św. Augustyna, a rok później pierwsze zakonne konstytucje. Celem zakonu jest kontemplacja, modlitwa, pokuta, upowszechnianie kultu maryjnego oraz sprawowanie Sakramentu Pokuty i Pojednania. Zawołanie zakonu brzmi: "Solus Cum Deo Solo" (pol.: "Sam na sam z Bogiem")‏

Zakon Braci Mniejszych Zakon Braci Mniejszych (łac. Ordo Fratrum Minorum, pot. franciszkanie) – katolicka wspólnota zakonna z grupy zakonów żebrzących. Założona w 1209 przez św. Franciszka z Asyżu. Zakon ten w 1517 r. na mocy bulli Ite et vos ad vineam meam został podzielony na Zakon Braci Mniejszych zwanych Obserwantami, oraz Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych. W 1619 r. pełną niezależność uzyskała trzecia gałąź: Zakon Braci Mniejszych Kapucynów. Wszystkie trzy zakony są oparte na tej samej regule, napisanej przez św. Franciszka i zatwierdzonej przez papieża Honoriusza III 29 listopada 1223 r. Posiadają wspólne dziedzictwo historyczne i duchowe. Różne konstytucje oraz przełożeni stanowią jednakże o ich odrębności prawnej.

NAZARETANKI Siostry Nazaretanki - Zgromadzenie Najświętszej Rodziny z Nazaretu (CSFN) założone przez bł. Franciszkę Siedliską. Opis stroju: czarny habit, przepasany paskiem z tego samego materiału, biały kołnierzyk, czarny welon z białą wypustką, na habicie srebrny krzyż; siostry po ślubach wieczystych noszą obrączkę. W okresie letnim habit może być szary. Herb Zgromadzenia zaprojektowała Założycielka, Matka Maria od Pana Jezusa Dobrego Pasterza. Jego symbolika zawiera i wyraża charyzmat i duchowość Zgromadzenia. Zgromadzenie w Polsce podzielone jest na dwie prowincje: warszawską z główną siedzibą w Warszawie i Krakowską z siedzibą w Krakowieakowie.

Małe Siostry Jezusa Małe Siostry Jezusa - są żeńskim zgromadzeniem kontemplacyjnym, jednak nie żyją za klauzurą, ale w świecie, mieszkając wśród ludzi, pracując z nimi i dzieląc ich warunki bytowe, tak jak żył Jezus w Nazarecie. Są obecne wśród rozmaitych grup: plemion koczowniczych na Saharze, Cyganów, ludzi pozostających poza zorganizowanymi formami duszpasterstwa, np. pracujących w cyrkach, a także w środowiskach marginesu społecznego lub wśród plemion skazanych na wymarcie. Zgromadzenie założyła w 1939 r. w Algierii Magdalena Hutin, w oparciu o duchowość Karola de Foucauld. Obecnie zgromadzenie liczy 1350 osób

Zgromadzenie Sióstr Pasjonistek Pierwszy dom Sióstr Pasjonistek powstał we wrześniu 1919 r. w Płocku, przy ul. Teatralnej 1. S. Hałacińska, wraz z pierwszymi kandydatkami, rozpoczęła pracę w zakładzie wychowawczym dla chłopców im. św. Józefa, który był własnością Płockiego Towarzystwa Dobroczynności. Wkrótce zorganizowano tam również przedszkole dla najbiedniejszych dzieci. Uroczystej erekcji Zgromadzenia Sióstr Męki Pana Naszego Jezusa Chrystusa dokonał 1 maja 1921 r. Ks. Abp Nowowiejski (18). Jednocześnie Zgromadzenie, jako instytut na prawie diecezjalnym, uzyskało zgodę na założenie i otwarcie domu głównego i nowicjatu oraz zatwierdzenie na lat 10 konstytucji Zgromadzenia, ułożonych przez s. Hałacińską.

KONIEC