Obszary posłannictwa

Z pomocą Maryi, my również wsłuchujemy się w rzeczywistość, zwłaszcza tą młodzieżową, by przyjmować wezwanie Pana do otwierania się na wciąż nowe horyzonty. Mówimy o wciąż nowych obszarach, ponieważ nowe są sytuacje, w których pracujemy i nowa miłość, która popycha nas, by zaofiarować propozycje wychowawcze o charakterze ewangelicznym.

Temat Kapituły jest dla nas wezwaniem, by obudzić serce i razem ze świeckimi poczuć się współodpowiedzialnymi za dawanie odpowiedzi na nowe wyzwania.

Jeżeli wciąż jesteśmy otwarte na fantazję Ducha Świętego, w wierności systemowi prewencyjnemu, to nasza miłość staje się bardziej twórcza i pełna pasji.

Duchowość komunii rozbudza i potęguje siły wspólnoty wychowawczej, wzbudza konkretne odpowiedzi, odważne i twórcze w przyjęciu nowości.

Kontynuujmy zobowiązanie do odnowy stylu naszej obecności, aby była ona otwarta na relacje, słuchanie, na komunikację; by stawała się obecnością ewangeliczną charakteryzującą się prostotą, umiarkowaniem, bliskością i bezinteresownością bardziej uważną na bycie z niż tylko działanie dla.

Misyjność domaga się obecności w nowy sposób tam, gdzie pracujemy. Wymaga, byśmy potrafiły łączyć wychowanie formalne z nieformalnym i były gotowe na konieczną zmianę mentalności, by odpowiedzieć na nowe formy ubóstwa młodych.

Ewangelizacja zaprasza nas, byśmy odnowiły zapał potrzebny w pierwszym przepowiadaniu, w katechezie, w misji ad gentes. Ukierunkowuje nasze działania wychowawcze na dialog z różnymi kulturami i religiami.

Wychowanie prewencyjne czyni nas uważnymi, by rozpoznać nowe wezwania Boga, które docierają do nas ze świata młodych i wzywają do zaangażowania się w ewangelizację poprzez wychowanie.

Istnieją nowe obszary misji, miejsca nadziei, które wspólnocie wychowawczej dodają odwagi by była obecna tam, gdzie są młodzi rozczarowani, którzy zagubili sens życia, młodzi emigranci, oszukani i wykorzystani, którzy nie mają punktu odniesienia w rodzinie i odczuwają brak wychowawców gotowych, by im towarzyszyć.

Proroctwo charyzmatyczne ponagla nas, aby poznać sytuacje, w jakich żyją młodzi, by zaangażować świeckich, nawiązać łączność z grupami Rodziny Salezjańskiej, innymi Zgromadzeniami i organizacjami międzyzakonnymi, by wspólnie zaofiarować znaczące odpowiedzi.

Przepływ informacji, charakteryzujący naszą epokę, jest dla wspólnoty wychowawczej wezwaniem do obecności w sektorze komunikacji, by szczególnie popierać drogi edukomunikacji.

Razem ze świeckimi pragniemy nadal poszerzać horyzonty naszego zaangażowania wychowawczego w świecie naznaczonym mobilnością ludzi, co praktycznie jest obecne wszędzie tam, gdzie pracujemy.

Uważamy za fundamentalne wychowywać do szacunku względem natury i zobowiązujemy się do podejmowania kroków formacyjnych, które ukierunkują młode pokolenia na odczuwanie wdzięczności, na zachwyt.

Każda wspólnota wychowawcza jest powołana, by ukazać styl życia inspirowany umiarkowaniem, samoograniczeniem osobowym i społecznym, oraz by popierać odnawianą świadomość wzajemnej zależności, która jednoczy osoby i narody w autentycznej solidarności o wymiarze światowym.

Przygotowanie do KG XXII: to czas łaski, doświadczenie wzrostu powołaniowego w odczuwanej obecności Maryi, mistrzyni w sztuce miłości.

Prośmy Ją słowami, których uczy nas Papież Benedykt XVI: Święta Maryjo, Matko Boża, Ty wydałaś na świat prawdziwe światło, Jezusa, Twojego Syna – Bożego Syna. Na wezwanie Boga oddałaś się cała i tak stałaś się źródłem dobroci, które z Niego wytryska. Pokaż nam Jezusa. Prowadź nas ku Niemu. Naucz nas, jak Go poznawać i kochać, abyśmy my również mogli stać się zdolni do prawdziwej miłości i być źródłami wody żywej w spragnionym świecie.