Ekspansja Rzymu. Wojny punickie

Ekspansja Ok. V w. p.n.e. Rzym rozpoczął proces podboju pozostałych ziem Płw. Apenińskiego Walki trwały do ok. 264 r. p.n.e. i w tym czasie Rzymianie opanowali całą Italię oraz wybrzeża Morza Śródziemnego. Walki prowadzono m.in. ze Związkiem Latyńskim, z Samnitami i Galami. Sukcesem okazało się rozbicie Związku Latyńskiego, co umożliwiło ekspansję na południe od Rzymu. Rozwijały się tam prężnie kolonie greckie, m.in. Tarent.

Wojna z Epirem Tarent, jedno z najważniejszych miast greckich w Italii, sprzymierzone było z Epirem. Na wieść o próbach zajęcia miasta przez Rzymian, na pomoc ruszył władca Epiru – Pyrrus. W trwającej wojnie (280 – 275 p.n.e.) zwycięstwo odniósł Pyrrus, ale kosztem ogromnych strat. Stąd do dziś przetrwało powiedzenie „Pyrrusowego zwycięstwa”. Mimo to, ostatecznie w 272 r. p.n.e. Tarent został podbity przez Rzymian.

Wojna Rzymu z Epirem

Wojny punickie Najdłuższym konfliktem o przejęcie terytoriów były wojny Rzymu z Kartaginą zwane wojnami punickimi. Kartagina była jednym z największych portów Morza Śródziemnego, w którym prowadzono handel z wszystkimi państwami lezącymi w obrębie basenu tego morza, a nawet z Wyspami Brytyjskimi. Konflikt Rzymu z Kartaginą rozpoczął się w 264 r p.n.e. i dzielił się na 3 okresy.

I wojna punicka Rozpoczęła się w 264 r. p.n.e. Przyczyna: spór o Sycylię: Najważniejsze bitwy : pod Mylae i Eknomos (kruki) Dowódcy: Rzym – Atiliusz Regulus, Kartagina – Hamilkar Barkas (ojciec Hannibala); Wojna zakończyła się zwycięstwem Rzymu w 241 r p.n.e.; Sycylia ostatecznie została przyłączona do Rzymu jako jego nowa prowincja, Kartagina musiała zapłacić wysoki trybut;

II wojna punicka Rozpoczęła się w 218 r p.n.e. zajęciem przez Kartagińczyków dowodzonych przez Hannibala miasta Sagunt sprzymierzonego z Rzymem; Wyprawa Hannibala drogą lądową przez Alpy na Rzym; Bitwy: nad Jeziorem Trazymeńskim, 2 VIII 216 r. p.n.e. pod Kannami (klęska Rzymu); bitwa pod Zamą (202 r p.n.e.) Dowódcy: Rzym – Publiusz Korneliusz Scypion Afrykański Starszy – Kartagina – Hannibal; Wojna zakończyła się klęską Kartaginy, która musiała oddać wszystkie swe posiadłości, zapłacić wysoką kontrybucję i podporządkować swoją politykę Rzymowi.

III wojna punicka Rozpoczęła się w 149 r p.n.e. Przyczyna – zerwanie układów pokojowych zawartych po II wojnie punickiej; Była to wojna zaborcza Dowódca: Rzym – Publiusz Kornelisz Scypion Młodszy; Wojna ostatecznie zakończyła się w 146 r. p.n.e. całkowitym zniszczeniem Kartaginy; z jej terytoriów powstała nowa prowincja rzymska – Afryka;

Prowincje rzymskie

Znaczenie wojen punickich Ugruntowały pozycję Rzymu jako hegemona w basenie Morza Śródziemnego; Zajęcie nowych terenów przez Rzym m.in. Dalmacji, Macedonii, Grecji; Rzym zapewnił sobie otwarta drogę do podboju północy – Galii oraz Bliskiego wschodu – w tym Mezopotamii; Po wojnach z Punicją okazało się, że armia rzymska musi przejść szereg reform; Stopniowa romanizacja obszaru Europy zajmowanego przez Rzym;

Dziękuję za uwagę!