Jak pisać teksty – kilka użytecznych porad Wykład 4

To, co piszesz, musi być interesujące, informacyjne i perswazyjne Daj informacyjny i interesujący tytuł i abstrakt Argumentacja powinna być logiczna i merytoryczna Czytelnik powinien zakończyć czytanie w przekonaniu, że: Udało Ci się złożyć wiele kawałków łamigłówki Pokazałeś drogę, jak należy układać następne kawałki

Piszesz do czytelnika Pamiętaj – tekst naukowy jest przekazem – obowiązują tu normalne reguły konwersacji! W swojej pracy chcesz coś drugiej osobie powiedzieć: Coś, czego ona dotąd nie wiedziała Coś, czego by się chciała dowiedzieć Cos, co Ty jesteś w stanie jej opowiedzieć jasno, ciekawie i w sposób dostosowany do jej poziomu i przygotowania

Pisz do czytelnika Pisz jasnym językiem i własnymi słowami Nie przepisuj cudzych tekstów ani własnych tłumaczeń cudzych tekstów Techniczne słowa i zwroty zastępuj językiem bardziej potocznym Dostosuj poziom wyjaśnień, liczbę szczegółów do profilu czytelnika Unikaj niepotrzebnych skrótów Unikaj nadmiernej rozwlekłości, powtórzeń, dygresji

Zwróć uwagę na ważne punkty argumentacji Umieść najważniejsze punkty w tych częściach tekstu, które się najlepiej zapamiętuje (na początku i na końcu) Powiedz wprost czytelnikowi, co jest ważne Stosuj podsumowania Po dłuższym wywodzie Po dłuższej argumentacji

Unikaj przesady Unikaj nadmiernych generalizacji Unikaj zbyt mocnych stwierdzeń, przesadnego języka Np.. Ponad wszelką wątpliwość stwierdziliśmy, że... Lub Nasze wyniki niezbicie wskazują, że poglądy pana X sa całkowicie błędne

Unikaj nadmiernej asekuracji Opisz wyniki przy pomocy prostego zdania twierdzącego, bez niepotrzebnych asekuracji Źle: Przynajmniej w niektórych sytuacjach niektórzy badani wykazują tendencję do lepszego zapamiętywania słów sensownych niż bezsensowanych Dobrze: Stwierdzono, że badani lepiej zapamiętują słowa sensowne, niż bezsensowne

Używaj konkretnych słów i przykładów Gdy prowadzisz abstrakcyjny wywód, ilustruj go na konkretnym przykładzie Wprowadź przykład już na samym początku wywodu

Używaj strony czynnej raczej niż biernej Stwierdzono, a nie zostało stwierdzone Policzyłem, a nie zostało przeze mnie policzone

Do opisu wyników używaj czasu przeszłego Źle: Badani łatwiej zapamiętują obrazki, niż słowa Dobrze: Badani łatwiej zapamiętywali obrazki, niż słowa

Osobowo czy bezosobowo? Stwierdzono czy stwierdziłem? Obliczono czy obliczyłem? Można sądzić czy sądzę? Ponieważ artykuł jest komunikatem – strona czynna jest naturalniejsza Ale: nadmierne użycie przyimka ja koncentruje na autorze, a nie na argumencie Używaj przyimka ja wtedy gdy rzeczywiście głosisz własny pogląd

Pluralis majestatis czyli my czy ja? Unikaj za wszelka cenę my, gdy jesteś jedynym autorem tekstu / badania

Unikaj używania negacji Używaj zdań twierdzących raczej niż przeczących Źle: nie da się obecnie zanegować faktu, że błędy rozumowania nie pełnią wyłącznie funkcji nieadaptacyjnych Dobrze: Wydaje się, że błędy rozumowania mogą pełnić funkcje adaptacyjne Używaj ukrytych raczej niż jawnych negacji ignorować raczej, niż nie zauważać unikać raczej, niż nie zbliżać się badani byli nieobecni raczej niż badani nie byli obecni

Kiedy cytować literaturę w tekście? Jako odniesienie do literatury prezentującej wyniki badań w interesującej nas dziedzinie Np. W wielu badaniach stwierdzono, że osoby depresyjne są bardziej realistyczne w swoich osądach rzeczywistości, niż osoby nie depresyjne (Alloy i Abramson, 1979; Taylor i Brown, 1987). Realizm osób depresyjnych stwierdzono miedzy innymi w zakresie sądow o własnej kontroli (Alloy i Abramson, 1979) oraz samooceny własnego poziomy wykonania (Smith i Miller, 1980). Nasuwa się jednak pytanie, czy to co uważa się za realizm sądów nie jest zwykłym pesymizmem (por. Taylor i Brown, 1987). Odpowiedź na to pytanie będzie przedmiotem obecnej pracy.

Kiedy cytować literaturę w tekście? Jako argument w dyskusji Np. Coraz częstszy jest pogląd, ze klasyczne teorie racjonalności nie uwzględniają roli, jaką pełnią błędy poznawcze w adaptacji (Evans i Over, 1997). Według niektórych autorów taki pogląd może prowadzić do wylania dziecka z kąpielą i do odrzucenia istniejących modeli racjonalności jako w ogóle nieprzydatnych dla psychologa (Lewicka, 1997).

Kiedy cytować literaturę w tekście? Jako odniesienie czytelnika do dodatkowej literatury i i przeglądu dziedziny bez zagłębiania się w szczegóły. Np. Problematyce realizmu depresyjnych poświęcono ostatnio wiele opracowań przeglądowych (Alloy i Abramson, 1981, Ruehlman, West i Pasahow, 1985, Taylor i Brown, 1987).

Po przeczytaniu zrób szczegółową korektę maszynopisu Spelling Znaki interpunkcyjne Wymagania formalne (APA itd..)

Daj swój tekst do przeczytania Daj swój tekst do przeczytania osobie zupełnie nie związanej z tym, co robisz Koledze, koleżance, mamie, rozgarniętej cioci itd.. Jeżeli powiedzą, że nic nie rozumieją, to na 90% nie znaczy to, że praca jest genialna, tylko, że należy ją gruntownie przerobić