Stany społeczne w średniowieczu Stan – zbiorowość społeczna w europejskim społeczeństwie feudalnym wyróżniająca się charakterystyczną pozycją ekonomiczną, społeczną i prawną swoich członków. Każdy stan spełniał odmienne funkcje społeczne i gospodarcze. Średniowieczne społeczeństwo dzieliło się na: Duchowieństwo Rycerstwo Mieszczaństwo Chłopstwo

Król Król - tytuł osoby sprawującej najwyższą władzę w państwie o ustroju monarchicznym. W „Krzyżakach” Henryka Sienkiewicza królem Polski był Władysław Jagiełło, Wielki Książe Litewski. Dowodził on wojskiem polsko-litewskim podczas bitwy pod Grunwaldem przeciw Krzyżakom.

Królowa Królowa - kobieta będąca małżonką aktualnie panującego monarchy i nosząca tytuł odpowiadający tytułowi męża W „Krzyżakach” królową była Jadwiga Andegaweńska, która była kochana przez swój lud za wszystko co zrobiła dla Polski. Uznawana była przez ludzi za świętą.

Wielki Książę Litewski Wielki Książę Litewski – władca Litwy W czasie panowania Władysława Jagiełły na Litwie panował jego kuzyn książę Witold, który połączył siły z królem Polski, aby pokonać Krzyżaków.

Książę mazowiecki Książę mazowiecki – Janusz I Starszy Książę Janusz wraz z żoną księżną Danutą Anną wspierał króla Polski. Pieczęć Janusza I Starego

Duchowieństwo Duchowieństwo - część społeczeństwa danego państwa będąca kapłanami określonego kościoła. W średniowiecznej Polsce duchowieństwo odgrywało duże znaczenie, ponieważ większość społeczeństwa była chrześcijanami. Duchowni byli poważanymi ludźmi i często proszono ich o rady w sprawach wielkiej wagi.

Rycerstwo Rycerstwo - stan osób trudniących się służbą wojskową. Rycerstwo polskie w średniowieczu mogło poszczycić się wieloma mężnymi rycerzami, np.: Zawisza Czarny, Paszko Złodziej z Biskupic, Zyndram z Maszkowic, Dobek z Oleśnicy, Lis z Targowiska, Zygmunt z Bobowej, Krystian z Kozichgłów. Zawisza Czarny

Mieszczaństwo Mieszczaństwo – stan społeczny składający się z obywateli miast, czyli osób wolnych, podlegających prawu miejskiemu, uformowany w średniowieczu.

Chłopstwo Chłopstwo – warstwa społeczna zamieszkująca tereny wiejskie, dominująca w społeczeństwie w średniowieczu, zajmująca się produkcją rolną.

Krzyżacy Wielki mistrz – tytuł nadawany przełożonemu w większości zakonów rycerskich (np. w zakonie templariuszy, zakonie joannitów), naczelnikowi niektórych organizacji religijnych bądź para-religijnych (np. masońskich) oraz przewodniczącemu kapituły niektórych orderów Komtur, inaczej komandor – zwierzchnik domu zakonnego w niektórych zakonach rycerskich (np. krzyżacy, joannici, templariusze) wielki marszałek zakonu krzyżackiego – pełniący funkcję ministra wojny; funkcję tę piastował komtur królewiecki;

wielki szpitalnik – pełniący funkcję ministra dyplomacji (a teoretycznie zajmujący się działalnością charytatywną zakonu); funkcję tę piastował komtur elbląski; wielki skarbnik – zajmujący się finansami zakonu; wielki mincerz – odpowiedzialny za opiekę nad uzbrojeniem, końmi i stanem twierdz; wielki szafarz – odpowiedzialny za handel; funkcję tę piastował komtur dzierzgoński; Rycerze Zakonni to wojownicy cieszą się boską ochroną przed ranami, chorobami i strachem. Wraz ze swymi sojusznikami mogą korzystać z uzdrawiającej mocy. Boska energia prowadzi Rycerzy Zakonnych także w walce, sprawiając, że są wyjątkowo skuteczni w starciach z Nieumarłymi i istotami z innych sfer. Wysoka premia za Charyzmę ma wpływ na wiele specjalnych zdolności. Rycerze pochodzili zwykle z niemieckich rodzin szlacheckich.

Krzyżacy podbili Prusy, zagarnęli część ziem Polskich i chcieli zagarnąć Żmudź, co nie spotkało się z przychylną reakcją Wielkiego Księcia Litewskiego Witolda. Postanowił on bronić swoich rodaków w czym pomógł mu król Polski Władysław Jagiełło. Krzyżacy z Wielkim mistrzem Urlichem von Jungingenem na czele wykorzystali to jako pretekst do wypowiedzenia wojny. Myśleli, że uda im się pokonać Polaków i zagarnąć ich ziemie, ale przeliczyli się i podczas bitwy pod Grunwaldem wojska polsko-litewskie rozgromiły oddziały krzyżackie, które były wspomagane przez kwiat europejskiego rycerstwa. Mimo tego zwycięstwa Polakom nie udało się wypędzić Zakon, ponieważ Malbork – stolica państwa zakonnego – nie została zdobyta.

Rycerze zakonni Wielki Mistrz Urlich von Jungingen

Żmudźini Żmudżini - posługująca się językiem żmudzkim bałtycka grupa etniczna, zamieszkująca głównie litewską Żmudź. Krzyżacy chcieli zagarną Żmudź, ale mieszkańcy tamtej ziemi nie chcieli się poddać bez walki. Dzielnie przeciwstawiali się najeźdźcom i dzięki pomocy wojska polsko – litewskiego odparli atak i udało im się wrócić pod zwierzchnictwo książąt litewskich.

Tatarzy Tatarzy - grupa ludów tureckich z Europy wschodniej oraz północnej Azji. Tatarzy brali udział w wojnie polsko – krzyżackiej, ponieważ książę litewski Witold podbił ich i musieli oni walczyć po stronie Litwy.