Możliwość korzystania z bogactwa kultury artystycznej jest jednym z wielkich osiągnięć współczesnych społeczeństw demokratycznych. Możliwość uczestniczenia w życiu kulturalnym jest zagwarantowana zarówno przez konstytucję RP jak też przez Międzynarodowy Pakt Praw Gospodarczych, socjalnych i Kulturowych. Jakkolwiek prawa dotyczące udziału w kulturze znajdują się na końcu odpowiednich aktów prawnych nie oznacza to, że ich znaczenie jest mniej doniosłe niż praw wymienionych w pierwszej kolejności.

Kultura – całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalony i wzbogacony w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie, w skład tak pojętej kultury w chodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego sposoby postępowania wzory. Kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznającej obowiązującej zachowania.

Prawa – to zbiór podstawowych praw które przysługują każdemu człowiekowi bez względu na jego rasę, płeć, kolor skóry, wyznawaną przez niego religię pochodzenie, jego poglądy, posiadany przez niego majątek itp.

Wiemy już, że ludzie żyją na ziemi pod wieloma względami bardzo się od siebie różnią. Reprezętują oni różne poglądy, mają odmienny kolor skóry, posługują się rozmaitymi językami, różnią się kulturą, wyznają rozmaite religie. Niektórzy pochodzą z zamożnych krajów i rodzin – są więc bogaci, inni żyją w biednych krajach i są często bardzo biedni. Jednak wszyscy ci ludzie mają swoją godność i posługują im te same prawa. Najważniejszymi prawami człowieka jest prawo do życia oraz prawo do wolności. Wszystkie prawa człowieka są zapisane w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. Dokument ten został uchwalony w roku 1948 przez Organizacje Narodów Zjednoczonych, Większość państw świata zaakceptowała tę deklarację, zobowiązują się tym samym do ochrony człowieka i jego praw. Polska także przyjęła Powszechną Deklarację Praw Człowieka. Każdemu zapewnia się wolność twórczości artystycznej, badań naukowych oraz głoszenia ich wyników, wolność nauczania, a także wolność z korzystania z dóbr kultury.

Zawarte w konwencji prawa dotyczą każdego dziecka, bez względu na kolor jego skóry, rasę, pochodzenie, płeć, język, religię i inne czynniki. Państwa, które zobowiązały się przestrzegać praw zawartych w konwencji, mają obowiązek chronić każde dziecko przed jakąkolwiek dyskryminacją. Konwencja głosi, że każde dziecko ma prawo do życia oraz prawo do otrzymania imienia i obywatelstwa. Dziecko ma prawo do poznania swoich rodziców i do pozostania pod ich opieką. Dokument ten zakłada również, że za wychowanie dziecka odpowiedzialni są rodzice. Kiedy jednak rodzice dziecka dopuszczają się zaniedbań lub nadużyć w stosunku do dziecka, sąd może podjąć decyzje o oddzieleniu dziecka od rodziców. Konwencja o prawach dziecka daje dzieciom prawo do wyrażania poglądów w sprawach, które ich dotyczą. W tym dokumencie jest także zapisane prawo dzieci do leczenia, prawo do wypoczynku oraz prawo do nauki. Zgodnie z konwencją nauka: ma być ukierunkowana na rozwój osobowości i talentów dziecka; ma rozwijać w dziecku szacunek dla praw człowieka i dla rodziców; ma przygotować dziecko do życia w wolnym społeczeństwie; ma rozwijać w dziecku poszanowanie dla środowiska naturalnego. Konwencja zobowiązuje państwo do ochrony wszystkich dzieci przed wszelkimi formami przemocy fizycznej i psychicznej, przed ich złym traktowaniem lub wyzyskiwaniem w jakikolwiek sposób.