Cztery stanowiska w odniesieniu do zagadnienia wielości i odmienności
Wielość, odmienność, wielokulturowość są zjawiskami, które nie powinny mieć miejsca, albowiem świadczą o pojawieniu się dewiacji. Istnieje tylko jedna właściwa kultura, tylko jeden właściwy światopogląd lub tylko jeden właściwy system aksjologiczny. W momencie, gdy zjawiska te pojawiają się, powinny być zwalczane przy użyciu wszelkich możliwych środków celu wymuszenia uznania za jedynie słuszną wzorcowej jedności wynikającej z Prawdy, obejmującej Jedynie Słuszny Standard Wszystkiego
Wielość, odmienność i wielokulturowość są zjawiskami pożałowania godnymi, ale ich tolerowanie jest konieczne, albowiem alternatywą jest użycie przemocy lub jakaś inna forma walki traktowana jako coś gorszego niż owe zjawiska same lub też jako ryzykowna gra ze względu na bieżący układ sił.
Akceptuje się odmienności i różnice, uważając, iż są one cenne, albowiem mogą przyczynić się do realizacji jakichś preferowanych wartości i celów: wzajemnego uczenia się, możliwej rewizji swojego własnego stanowiska, większej wielobarwności życia, szerszego zakresu wyboru, zaspokajania ciekawości, pożądanego podniecenia nowością, przerwania monotonii zawsze tego samego, nie uważa się jednak, że wszystkie różnice są godne akceptacji, ani też nie wyrzeka się przekonanie o wyższości pewnych przekonań, które się samemu żywi, nad przekonaniami innymi. Stanowisko to nie musi także z konieczności pociągać za sobą chęci multiplikowania różnic, zadowala się raczej odnajdywaniem tego, co dobre, w różnicach już istniejących
Celebruje się odmienności i różnice, aktywnie się ich poszukuje, wzmacnia i dąży do multiplikacji. Wszelką jedność uważa się za z definicji opresywną, a wielość za z definicji wyzwalającą. Nie uznaje się żadnych standardów wyższości i niższości, odrzuca się wszelkie wartościowania mające na celu hierarchizację światopoglądów, kultur lub systemów wartości, za jedyną wartość uważając różnice, odmienność i wielość