Moje prawa

PRAWO DO ŻYCIA I ROZWOJU Prawo do życia jest najbardziej podstawowym prawem każdego człowieka. Nikt nikogo nie może życia pozbawić. Państwo musi zadbać o to żeby ludzie czuli się bezpiecznie, że nikt nie może ich bezkarnie zabić. Państwo ma także obowiązek zapewnić jak najlepszy rozwój dzieci. To znaczy, że dorośli muszą zadbać o to żebyście mogli być zdrowi, piękni i mądrzy.

To wbrew pozorom nie łatwe zadanie To wbrew pozorom nie łatwe zadanie. Każde dziecko powinno mieć zapewnioną opiekę lekarską, powinno być zaszczepione przeciwko różnym zakaźnym chorobom. Jest to bardzo ważne.

Prawo do rozwoju nie oznacza jedynie rozwoju fizycznego, ale też psychiczny i intelektualny. Państwo musi zadbać o odpowiednią ilość szkół i zagwarantować zdobycia wykształcenia każdemu. Oczywiście o rozwój dzieci dbają przede wszystkim rodzice. Oni mają prawa i obowiązki rodzicielskie. Przedstawiciele władz, tworząc odpowiednie przepisy, przyznając zasiłki i uprawnienia mają obowiązek pomagać rodzicom, szczególnie tym biedniejszym, w trudnej sytuacji.

Prawo do wychowania w rodzinie Większość dzieci wychowuje się w rodzinie razem z mamą i tatą. Rodzice wspólnie dbają o dzieci, wspólnie je wychowują. Niestety bywa, że rodzice, którzy kiedyś kochali się, biorą rozwód, czyli decydują, że nie chcą być razem. Wówczas dziecko zostaje z jednym z nich, najczęściej z mamą, a drugie z rodziców spotyka czasami.

W Konwencji o Prawach Dziecka jest napisane, że każde dziecko ma prawo do kontaktów z obojgiem rodziców, gdy nie może być z nimi razem. Rodzice powinni wysłuchać opinii dziecka – z kim chce mieszkać po ich rozwodzie, kiedy i jak często chce spotykać drugiego z rodziców.

Co to właściwie znaczy, że dziecko ma prawo do wychowania w rodzinie Co to właściwie znaczy, że dziecko ma prawo do wychowania w rodzinie? To znaczy, że dziecka nie wolno rodzicom zabrać. W Polsce tylko sąd może zdecydować o odebraniu dziecka rodzicom. Dzieje się tak w wyjątkowych sytuacjach, kiedy rodzice nie chcą lub nie mogą opiekować się dzieckiem; źle je traktują, nie interesują się jego potrzebami, nie leczą gdy są chore, głodzą.

Prawo do nazwiska Nazwisko to nasza własność, mówi się też nasze osobiste dobro i nikt nie może nam go odebrać. Nazwisko jest świadectwem naszej przynależności do konkretnej rodziny, jest elementem naszej historii. Kiedyś… niewolnicy nie mieli nazwiska, należeli do swojego pana. Nazwisko było przywilejem ludzi wolnych. Prawo do nazwiska jest przejawem równości ludzi. W Polsce każdy ma prawo do nazwiska i obywatelstwa. Każde dziecko po urodzeniu musi być zarejestrowane w Urzędzie Stanu Cywilnego i otrzymuje nazwisko ojca lub matki, zależnie od sytuacji i decyzji rodziców.

Rodzice wybierają dziecku także imię, które podobnie jak nazwisko jest jego własnością. Nazwisko, imię, obywatelstwo, pochodzenie są to elementy tożsamości czyli to kim jesteś. Każdy z nas jest inny, niepowtarzalny, ma inną tożsamość.

Spróbujcie sobie wyobrazić sytuację człowieka, który nic o sobie nie wie. Nie ma imienia, nazwiska, nie wie kim byli jego rodzice. To na pewno okropne uczucie. Pewnie czasem chcielibyście mieć inne imię albo nazwisko. Przymierzacie sobie pewnie czasem nazwisko znanej aktorki albo najlepszego piłkarza. Wierzcie mi, nie ma to jak własne. To nasza osobista historia, nasi przodkowie, tak zwane korzenie. Zapytajcie rodziców, może znają historię waszych przodków?

Prawo do swobody myśli, sumienia i wyznania Nie można powiedzieć, że jakaś religia albo jakiś naród jest lepszy niż inny. Nie można też powiedzieć, że ktoś, kto nie wierzy w ogóle w żadnego Boga jest głupszy czy gorszy. Na pewno nie jest. Każdy z nas ma pełne prawo wyboru, jak chce myśleć o Bogu, o powstaniu świata. Czy świat został stworzony przez Boga, czy jest to proces długotrwałych zmian nazywany ewolucją.

I to jest bardzo ważne, żeby każdy człowiek mógł myśleć co chce i wierzyć w kogo chce. Nie wolno nikogo z powodu jego sposobu myślenia, czy wyznawanej religii prześladować, to znaczy źle traktować, poniżać, wyśmiewać jego poglądów, religii, obrzędów. Każdy człowiek ma prawo do szacunku dla swego światopoglądu. Zrozumienie i tolerancja dla ludzi innej wiary, innej narodowości zapobiegłyby w przeszłości wielu wojnom i tragediom.

Prawo do prywatności Prywatne jest wszystko co jest nasze osobiste, jak również sprawy prywatne, rodzinne, po prostu tylko nasze. Prawo do prywatności oznacza, że nikomu nie wolno bez szczególnie uzasadnionych powodów wkraczać w nasze życie i sprawy osobiste. Listonosz nie może czytać naszych listów. Urzędnik w banku nie może nikogo informować o stanie naszych oszczędności.

Prawo chroni naszą prywatność Prawo chroni naszą prywatność. Nie w każdej jednak sprawie będziemy szukać sprawiedliwości w sądzie. Musimy wszyscy uczyć się szanować prywatność innych i nawzajem sobie o tym przypominać.

Prawo do tajemnicy korespondencji W listach są czasem nasze najintymniejsze myśli, uczucia, poglądy i za nic na świecie nie chcielibyśmy, żeby taki list dostał się w nieodpowiednie ręce. Było by straszne gdyby ktoś umiał czytać w naszych myślach. List jest naszą własnością i tylko my decydujemy kto może go przeczytać.

Na pewno zgadzacie się, że skoro waszych listów nie można czytać bez pozwolenia, to cudze listy też są nietykalne. A jeśli kogoś z was korci, żeby zajrzeć do cudzego listu to szybko wyobraźcie sobie, że ktoś bez waszej wiedzy czyta wasz pamiętnik.

Prawo do tajemnicy korespondencji oznacza, że każdy człowiek może decydować o tym kto przeczyta jego list, pamiętnik, wiersz. Dorośli mogą się zwrócić do sądu jeśli ktoś naruszy to prawo. Dzieci są w trudniejszej sytuacji, bo podlegają władzy rodzicielskiej, co oznacza, że w ich imieniu muszą wystąpić rodzice.

Prawo do wypowiedzi Prawo do wysłuchania nie oznacza, że należy was pytać co myślicie w danej sprawie. Pamiętajcie, żeby umieć obronić własne zdanie, ale też umieć słuchać argumentów innych osób i kiedy trzeba to przyznać im rację.

Konwencja o Prawach Dziecka mówi że dziecko powinno być wysłuchane, w szczególności w takich sprawach, które toczą się przed sądem i jego dotyczą. Na przykład kiedy trzeba umieścić dziecko w domu dziecka, na szczęście rzadko się to zdarza. Dom dziecka to takie miejsce, gdzie są dzieci, którymi rodzice z różnych powodów nie mogą się opiekować. Albo kiedy dziecko ma być adoptowane tzn. będzie miało innych rodziców, dzieje się tak wtedy, kiedy dziecko jest sierotą albo rodzice nie mogą się nim opiekować.

Prawo do nauki Prawo do nauki ustanowiono dlatego, żeby każde dziecko, niezależnie od tego czy jego rodzice są biedni czy bogaci, mogło się uczyć. We współczesnym świecie trudno wyobrazić sobie życie bez umiejętności pisania i czytania. W Polsce i wielu innych krajach ustalono, że szkoła podstawowa będzie dla wszystkich obowiązkowa i bezpłatna. To po to, żeby nie było analfabetów.

Prawo do nauki oznacza, że każdy powinien mieć możliwość uczenia się tak długo jak chce i pozwalają mu na to jego zdolności i zainteresowania. Państwo ma obowiązek utrzymywać odpowiednią ilość szkół podstawowych. Państwo powinno zapewnić pomoc finansową tym uczniom, których rodzice są w trudnej sytuacji materialnej. Państwo powinno dbać o to, żeby dzieci ucząc się rozwijały swoją osobowość, uczyły się szacunku i tolerancji dla innych ludzi różnych kultur i różnych religii, różnych ras i kolorów skóry. Inny nie znaczy gorszy.

Państwo też ma obowiązek zadbać o dostęp każdego dziecka do informacji, czyli wiedzy różnych ludzi, różnie myślących, wiedzy o odkryciach naukowych i zjawiskach, co jest bardzo ważne bo wpływa na wasze poglądy i postawy. W każdej szkole powinna być biblioteka, czytelnia, a korzystanie z niej powinno być bezpłatne.

Prawo do informacji oznacza, iż władze państwa mają obowiązek informować wszystkich o działaniach i decyzjach jakie podejmują. Np. w szkole powinniście być informowani o decyzjach dotyczących „życia szkolnego” czyli o sposobach oceniania, nagradzania i karania.

Prawo do życia bez przemocy Przemoc wobec dzieci to karanie dolegliwe, bicie, które jest znęcaniem się a nie łagodnym karceniem. Rodzice lub opiekunowie biją bo są zmęczeni, mało cierpliwi, bo sami będąc dziećmi byli tak traktowani przez własnych rodziców i nie znają innych sposobów wychowania. Znęcanie się nad dziećmi jest karane. Prawo zezwala na łagodne karcenie, co oznacza, że klaps jest dopuszczalny, ale systematyczne bicie- NIE.

W naszym kraju prawo karcenia (łagodnego. ) mają tylko rodzice W naszym kraju prawo karcenia (łagodnego!!!) mają tylko rodzice. W szkole, przedszkolu, domu dziecka i pozostałych miejscach wychowania dzieci karać fizycznie nie wolno. Nie wolno też znęcać się psychicznie, to znaczy systematycznie dokuczać dziecku, poniżać go, wyśmiewać, obrażać.

Prawo do stowarzyszania się Swoboda zrzeszania się czyli tworzenia różnych klubów, organizacji, stowarzyszeń jest jednym z ważniejszych sprawdzianów czy państwo jest rzeczywiście demokratyczne. W Polsce wszystkie dzieci mogą należeć do różnych organizacji młodzieżowych, którymi kierują dorośli, np. harcerstwo. Jeżeli nie mają skończonych 16 lat potrzebna jest zgoda rodziców.

Konwencja o Prawach Dziecka mówi, że dzieci mają prawo stowarzyszać się wyłącznie w celach pokojowych, a więc nie po to, żeby z kimkolwiek czynnie walczyć. Ważna dla każdego ucznia jest możliwość działania w samorządzie szkolnym. To, czy samorząd organizuje tylko akademie, czy też naprawdę decyduje o życiu szkoły lub placówki, w szczególności dotyczących realizacji podstawowych praw uczniów, takich jak:

Prawo do zapoznawania się z programem nauczania Prawo do jawnej i umotywowanej oceny postępów w nauce i zachowaniu Prawo do organizacjo życia szkolnego Prawo do redagowania i wydawania gazety szkolnej Prawo organizowania działalności kulturalnej, sportowej Prawo wyboru nauczyciela-opiekuna samorządu

Zasada poszanowania godności Czy wiecie, że to poczucie ludzkiej godności sprawiło, że ludzie zaczęli upominać się o swoje prawa. Mówi się, że godność jest źródłem wszystkich praw. Każdy człowiek ma wrodzone poczucie dumy, honoru osobistego. Nikt nie lubi być źle traktowany, poniżany, wyśmiewany czy w ogóle w jakikolwiek sposób obrażany.

To poczucie osobistego honoru, nazywamy godnością To poczucie osobistego honoru, nazywamy godnością. To bardzo nieprzyjemne uczucie, kiedy jesteśmy przez kogoś obrażani, a najgorsze jest, gdy ten ktoś ma nad nami przewagę, jest silniejszy, starszy, ma nad nami jakąś władzę. Każdy człowiek ma prawo do ochrony przed poniżającym i okrutnym traktowaniem, takim które naruszałoby jego poczucie godności.

To naprawdę bardzo ważne żeby ludzka godność nawet w trudnych sytuacjach była szanowana. W szkole należy pamiętać, że poczucie godności ma zarówno uczeń dobry jak i zły, dziecko grzeczne i niegrzeczne. Dzieci niegrzeczne mogą być ukarane ale nie w sposób dla nich poniżający.

Zasada równości Ludzie nie rodzą się lepsi lub gorsi. Równi jesteśmy jako ludzie, co nie znaczy, że jednakowi. Jedni rodzą się piękni, drudzy mądrzy, jednym żyje się lepiej innym gorzej ale przez prawo powinni być traktowani jednakowo. Kiedy mówimy o równym traktowaniu przez prawo to mamy na myśli jednakowe prawa dla ludzi niezależnie od tego czy są bogaci czy biedni, grubi czy chudzi, czarni czy biali, mężczyźni czy kobiety i można by jeszcze podać wiele innych przykładów.

Prawo do równego traktowania nie oznacza, że wszyscy muszą mieć te same uprawnienia, że wszyscy muszą być tak samo lubiani. Ale to czy Pani w szkole kogoś lubi czy nie, nie może mieć wpływu na oceny z klasówki. Pani może jednak lepiej potraktować dziecko słabsze, ale pracowite. To wcale nie będzie sprzeczne z zasadą równości.

Są sytuacje kiedy niektórym ludziom przysługują prawa specjalne, np Są sytuacje kiedy niektórym ludziom przysługują prawa specjalne, np. ludziom niepełnosprawnym. Uprawnienia te służą wyrównaniu szans dla tych, którym z różnych względów, trudniej żyć. I to jest słuszne i sprawiedliwe.