Les fruits de mer – owoce morza Les fruits de mer – owoce morza. Na francuskich plażach oblewanych Kanałem La Manche, Oceanem Atlantyckim i Morzem Śródziemnym widok przedstawiony na obrazku nikogo nie dziwi. My chodzimy do lasu na grzyby i jagody, a Francuzi chodzą na plażę w czasie odpływu po małże, ślimaki, czy krewetki.

Owoce morza można podzielić na 2 główne grupy Owoce morza można podzielić na 2 główne grupy. Jedna z nich to mięczaki a druga skorupiaki. Łatwo je rozpoznać. Mięczaki (fr. Mollusques) nie mają nóg ani szkieletu. Ich „mięczakowate” ciało chronią z reguły różnego kształtu muszle. Do mięczaków zaliczamy też ośmiornice. Skorupiaki (fr. Crustacés) mają pancerz, antenki i pięć par odnóży, z czego jedna przekształciła się w szczypce.

We Francji, otoczonej z 3 stron wielką wodą, bogactwo fruits de mer jest niesamowite. Niektóre z nich zbiera się na plaży w czasie odpływu – tak jak omułki, sercówki czy ślimaki brzegowe, ale ogromna ilość tego co trafia na stół pochodzi ze specjalnych hodowli. W ten sposób pozyskiwane są np. ostrygi czy słynne mule (omułki). Tak wygląda hodowla ostryg widziana z lotu ptaka

Oto kilka najpopularniejszych mięczaków La Coquille St. Jacques – przegrzebek św. Jakuba Przed podaniem Gotowy do spożycia. Przegrzebek osiąga do 15 cm średnicy. Jego ciało jest białe, zwarte i łagodne w smaku. Jadalny jest też ozdobny koral.

Les Moules – omułki, zwane też mulami Najpopularniejszy sposób podawania muli Gotuje się je w dużym garnku, dodając świeże zioła prowansalskie (miętę, rozmaryn, bazylię, tymianek). Co ciekawe, do garnka nie wlewa się wody! Małże zaraz po dotarciu ciepła z palnika zaczynają się rozchylać, wypuszczając naturalny sok. Gdy skorupki całkiem się otworzą, a małże zmienią kolor na intensywnie pomarańczowy, podaje się je ,kopiasto", w sosie własnym lub zabielonym, pietruszkowo-ziołowym. Jeśli nie ma pod ręką wygodnych widelczyków, apetyczny środek wyciąga się ze skorupki... inną skorupką.

Les Huîtres - ostrygi Huîtres de Belon Najbardziej pożądane ostrygi pochodzą z Bretanii gdzie hodowane są u ujścia rzeki Belon. Mają one subtelny orzechowy smak i delikatne mięso. Gdy kupujemy ostrygi musimy sprawdzać czy są nadal żywe – skorupka jest zamknięta lub zamyka się po dotknięciu. Muszą być też stosunkowo ciężkie od zamkniętej w środku wody. Dlaczego? Ponieważ ostrygi jada się na surowo, skropione przeważnie tylko sokiem z cytryny. W szanujących się restauracjach ostrygi otwiera się na oczach klientów. Nie powinno się przechowywać ich w zimnie – tracą wtedy smak i aromat. Ostrygi doskonale wspomagają proces odchudzania – są bogate w tłuszcze Omega 3, proteiny, minerały, witaminy i mikroelementy. Ich spożywanie wpływa też korzystnie na nasze komórki nerwowe.

Co smacznego można jeszcze znaleźć na plaży? Coque – sercówka Sercówki złowione przez rybaków Można je jeść na surowo lub podgotowane. Bigorneau – ślimak brzegowy. Ma ok. 3 cm. Można go podawać osobno lub w zestawie owoców morza Co smacznego można jeszcze znaleźć na plaży? Bulot – ślimak falisty rogaty. Ma ok. 10 cm długości. Najczęściej gotuje się go w bulionie i podaje z majonezem.

A teraz kilka skorupiaków… Araignée de mer – nazywany pająkiem morskim lub krabem kosarzem. Ten prawdziwy olbrzym o aromatycznym mięsie ma często nawet do 20 cm szerokości. Łowi się go u wybrzeży Bretanii i w Morzu Śródziemnym. Crevettes – krewetki. Najczęściej sprzedaje się je gotowane lub zamrożone ponieważ świeże nie nadają się do transportu

Grande cigale de mer – wielki rak niedźwiedzi Grande cigale de mer – wielki rak niedźwiedzi. Jest naprawdę wielki bo ma ok. 40 cm dł. Francuzi nazywają go cigale, czyli cykada, ponieważ kiedy jest zagrożony wydaje z siebie dźwięki podobne do cykania cykad. Mocno przetrzebiony w Morzu Śródziemnym ze względu na aromatyczne mięso jest teraz pod ochroną. Tourteau – krab kieszonkowy. Ceniony za swe walory smakowe jest nieodzownym elementem każdego półmiska z owocami morza. Oprócz tego jest bogatym źródłem cynku oraz witaminy E i B12. Tourteaux można kupować żywe, mrożone, gotowane lub w puszkach.

Langouste – langusta. W odróżnieniu od homara ma długie czułki i nie ma nożyc. Najbardziej aromatyczne są langusty czerwone (langoustes rouges). Kupuje się je żywe – kiedy się je dotknie, powinny jeszcze poruszać odwłokiem – lub mrożone. Homard – homar. Żywy homar ma niebiesko-czarne ubarwienie, które dopiero w trakcie gotowania nabiera jaskrawoczerwonego koloru. Kolor ten sprawił, że homara często określa się mianem „kardynała mórz”. Łowi się go w specjalnie do tego przystosowane kosze nieopodal bretońskiego wybrzeża. Homary potrzebują czasu, aby odpocząć od stresu związanego z połowem. Jeśli będą od razu przyrządzone do jedzenia, ich mięso będzie bardzo twarde. Z tego względu zostawia się je na kilka dni w spokoju w tzw. viviers. Są to klatki, przez które przepływa morska woda.

Bez specjalnego zestawu sztućców ani rusz: widelco-łyżeczki, nóż do ostryg, obcęgi do krabów, a nawet otwieracz do szampana. Wszystko może się przydać.

Bon appetit! Smacznego!

Do niniejszej prezentacji wykorzystano zdjęcia i opisy dostępne w Internecie. Niezwykle pomocna okazała się też księga KULINARIA FRANCUSKIE wydawnictwa Könemann. Zdjęcie na 1-ym slajdzie pochodzi z książki dla dzieci „Króliczki poznają morze” wydawnictwa Paweł Skokowski.