Zasady dobrej komunikacji MOTYWOWANIE Karolina Gelak - Lipska

Motywacja Proces wzbudzający działanie, utrzymujący je w toku Zespół czynników natury psychicznej lub fizjologicznej uruchamiający lub organizujący zachowanie człowieka skierowane na osiągnięcie określonego celu Uruchamiana jest potrzebą, brakiem czegoś niezbędnego dla organizmu , jego rozwoju, utrzymania określonej roli społecznej i innych pragnień „movere” (łac.) – poruszać, popychać

wynik działania musi być oceniany jako użyteczny Aby powstał proces motywacyjny muszą być spełnione dwa podstawowe warunki: wynik działania musi być oceniany jako użyteczny dziecko musi mieć przeświadczenie, że w danych warunkach prawdopodobnie uda mu się osiągnąć dany wynik Aby powstał proces motywacyjny niezbędne jest

Piramida potrzeb wg Abrahama Maslowa Potrzeby samorealizacji posiadanie celów, potrzeby poznawcze, estetyczne, spełnianie swojego potencjału Potrzeby szacunku i uznania zaufanie do siebie, poczucie własnej wartości, kompetencje, Poważanie Potrzeby miłości i przynależności więzi, miłość, bycie kochanym Potrzeby bezpieczeństwa zależność, opieka i oparcie, spokój, wolność od strachu, protekcja Potrzeby fizjologiczne Pożywienie, woda, tlen, potrzeby seksualne, sen, odpoczynek

Motywacja wewnętrzna zewnętrzna Tendencja do podejmowania i kontynuowania działania ze względu na jego treść Cecha: ciekawość Czynniki motywujące: wieloznaczność, nowość, złożoność, dziwność, niezgodność zewnętrzna Tendencja do podejmowania i kontynuowania działań ze względu na pewne konsekwencje, związana z poczuciem, że przyczyna i kontrola działania jest niezależna od jednostki Wzbudzenie potrzeb poprzez stosowanie kar i nagród

Motywacja negatywna pozytywna Mechanizm oparty na różnego rodzaju karach, związany z zachowaniem „dążenie od”, który opiera się na unikaniu Mobilizuje do efektywniejszych działań, głównie w celu uniknięcia kary pozytywna Oparta na dodatnich wzmocnieniach Związana z zachowaniem „dążenie do” Umożliwia osiągnięcie lepszego niż do tej pory zaspokojenia potrzeb

Wspieranie dziecka w procesie nauki Kto? (uczy się) Co? (czego się uczy?) Dlaczego? (po co?) Podawanie informacji o dziecku, budowanie pozytywnej samooceny Jaka to wiedza, jakich umiejętności nabywa, inspirowanie do myślenia kreatywnego Jakie korzyści będzie miało dziecko, gdzie może zastosować, jakie wartości w sobie rozwija

Dlaczego warto być optymistą? „Optymistę spotyka w życiu tyle samo niepowodzeń i tragedii, co pesymistę, ale optymista znosi to lepiej” Martin Seligman

Dlaczego warto wychowywać dziecko na optymistę - optymiści mają silniejszą motywację - wykazują większą wytrwałość - optymiści częściej czerpią satysfakcję i zadowolenie z kontaktów z innymi ludźmi - nie przypisują sobie automatycznie winy za przewinienia, lecz dokładnie analizują sytuację biorąc pod uwagę przyczyny zewnętrzne - pesymistyczna wizja rzeczywistości częściej skłania młodzież do zachowań ryzykownych - optymistów cechuje większa odporność na stres - optymiście lepiej sobie radzą w trudnych sytuacjach i lepiej znoszą porażki - poziom optymizmu ma wpływ na odporność organizmu oraz niższą zapadalność na choroby psychosomatyczne

RODZIC „Przecież my tyle rozmawiamy z dzieckiem” „Ja jemu/jej ciągle tłumaczę” „Zawsze powtarzam..” „On mnie nie słucha i robi swoje” „Tyle razy mu mówiłam” „I jak tu z nim rozmawiać, skoro on…”

DZIECKO „Przecież ich nie interesuje, co ja myślę – wiedzą swoje” „Nie słuchają mnie – mówią, że pyskuję” „Rzucą zdawkowe – Co tam w szkole? – ale tak chyba z poczucia obowiązku” „Boję się im mówić o niepowodzeniach, bo mówią, że to pewnie znowu moja wina” „Uczucia? Jakie uczucia? Ja mam robić co mi każą i wtedy jest „fajnie”

Dobra rozmowa daje dziecku poczucie bycia wysłuchanym pomaga dziecku wyrazić i nazwać uczucia nie bazuje na wywołaniu poczucia winy, nie jest oceniająca jest prowadzona w sprzyjających warunkach (miejsce, czas) jest wspólnym poszukiwaniem rozwiązań przebiega w atmosferze szacunku buduje zaufanie pozwala wspólnie opisać problem pozwala rodzicom określić swoje wartości i oczekiwania

Bariery w komunikacji Brak akceptacji odbiorcy, brak zaufania Brak umiejętności aktywnego słuchania Moralizowanie, pouczanie, nakazywanie Osądzanie, krytykowanie, wyśmiewanie Chłód i obojętność Brak autentycznego zainteresowania Pocieszanie zamiast poszukiwania rozwiązań Wzbudzanie poczucia winy Nie rozdzielanie osoby od jej zachowania Uciekanie od tematu Porównywanie Udzielanie rad

Podsumowanie Rozmawiajmy z dziećmi Chwalmy je, nagradzajmy Dajmy dzieciom prawo do popełniania błędów Uczmy ciekawości i kreatywnego myślenia Zachęcajmy do podejmowania wyzwań Nie stawiajmy za wysoko poprzeczki Akceptujmy dziecko i jego uczucia Dbajmy, by być dobrym przykładem Mówmy dzieciom, że je kochamy!!! 