V Spotkanie dla rodziców Temat: Sakrament Pokuty i Pojednania „Gdzie jednak wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska, aby jak grzech zaznaczył swoje królowanie śmiercią, tak łaska przejawiła swe królowanie przez sprawiedliwość wiodącą do życia wiecznego przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego. ”. (Rz 5, 20-21)

Jezus Chrystus, jest lekarzem naszej duszy i ciała, odpuszczając grzechy paralitykowi przywrócił zdrowie ciału, chciał, by Kościół mocą Ducha Świętego nadal przedłużał Jego pracę uzdrawiania i zbawienia; tego potrzebują członkowie Kościoła. Taki jest sens dwóch uzdrawiających Sakramentów – Pokuty i Namaszczenia Chorych. Dziś całą uwagę koncentrujemy na Sakramencie Pokuty i Pojednania, który już wkrótce przyjmą nasze dzieci.

Sakrament Pokuty i Pojednania odpuszcza wszystkie grzechy popełnione po Chrzcie Świętym. Każdy grzech jest odwróceniem się od Boga, zerwanie więzi z Nim. Rani też więź z Kościołem. Sakrament Pokuty i Pojednania ma kilka nazw, ale celem jego jest powrót człowieka do Boga.

Nazywa się go sakramentem pokuty, pojednania, przebaczenia, spowiedzi, nawrócenia. Wezwanie Chrystusa do nawrócenia nadal rozbrzmiewa w życiu chrześcijan. Nawrócenie jest zawróceniem ze złej drogi - drogi grzechu; zerwaniem z nim i wejściem na drogę, która wiedzie do Boga, np. powrót Syna marnotrawnego (Łk 15,18); porzuceniem dotychczasowych błędów i opowiedzeniem się za prawdą.

Nazywamy go Sakramentem Pokuty, ponieważ grzesznemu człowiekowi ukazuje osobistą drogę nawrócenia, żalu i zadośćuczynienia. Nazywamy również spowiedzią, ponieważ podstawowym elementem jest przyznanie się do winy – wyznanie grzechów Chrystusowi przed kapłanem.

W dzisiejszych czasach człowiek chce być samowystarczalny, być sam sobie gospodarzem. Wielu ludzi buntuje się przeciwko wyznawaniu grzechów przed kapłanem. „Dlaczego nie mogę powiedzieć swoich grzechów w tajemnicy Panu Bogu”. „Bóg i tak wie, co uczyniłem…” Tak myślą nasze dzieci, młodzież i wielu dorosłych. Bóg wie, co uczyniliśmy złego, lecz nie Bogu potrzebna jest spowiedź, a nam. Dla nas potrzebna jest spowiedź jako znak, że Bóg usłyszał i przebaczył nam, wysłuchał nas, że przyjmuje naszą skruchę, błogosławi nasze postanowienia zmiany na lepsze. Jezus daje władzę odpuszczania grzechów kapłanom (J 20,19-23). Kapłan jest zastępcą Chrystusa na ziemi, który daje rozgrzeszenie.

Dzieciom o spowiedzi możemy opowiedzieć w taki sposób: Gdy idziemy do lekarza, mówimy, co nam boli, aby lekarz wiedział, jakie zastosować środki i leki. Tak jest z sakramentem Pojednania: najpierw mamy powiedzieć lekarzowi dusz – Chrystusowi - co nam boli. Tylko Bóg przebacza grzechy, nie kapłan. Kapłan jest pośrednikiem między Bogiem a człowiekiem. Mamy powiedzieć wszystkie grzechy, zwłaszcza ciężkie, ponieważ te najbardziej ranią duszę.

Zatajenie grzechów w czasie spowiedzi, jeszcze bardziej wciąga nas w bagno naszych grzechów. Ukrywając grzechy, okłamujemy Boga. Ukrywając grzechy przed Dobrym Bogiem, nie ukazujemy swoich ran duszy. Jeżeli wstydzimy się pokazać rany lekarzowi, medycyna nie będzie leczyła tego, o czym nie wie.

Nazywamy również Sakramentem Przebaczenia i Pojednania. Przyjmując ten Sakrament Bóg udziela penitentowi przebaczenia i pokoju. Grzesznikowi jest darowana jednocząca Boża miłość. Dzięki temu Sakramentowi człowiek jednoczy się z Bogiem, sobą i najbliższymi – jedna się z całym Kościołem. Jakie warunki powinien wypełnić penitent?

Staranny rachunek sumienia; żal, który jest doskonały, gdy jego źródłem jest miłość Boga, lub niedoskonały, jeśli opiera się na innych motywach i zawiera postanowienie, by więcej nie grzeszyć; spowiedź, która polega na wyznaniu grzechów wobec kapłana; zadośćuczynienie bądź wypełnienie pewnych aktów pokutnych, które spowiednik nakłada na penitenta, by naprawił szkody wyrządzone przez grzech.

Jak widzimy, Sakrament Pokuty i Pojednania wymaga dużej pracy samego człowieka. Nie możemy patrzeć na ten Sakrament jako na oddzielne warunki do spełnienia (np. tylko na spowiedź, a na pozostałe warunki nie zwracamy uwagę). Ten Sakrament jest skuteczny tylko wtedy, jeżeli uważnie wypełniamy każdy warunek, gdy przeżywamy go sercem i czynimy odpowiednie postanowienie poprawy. Bogu, naszemu Ojcu, są niemiłe nasze grzechy, mimo to kocha każdego z nas i czeka naszego powrotu do Niego.

Modlitwa Mój Jezu, Zbawicielu, chcę oczyścić swoją duszę z grzechów w spowiedzi świętej, chcę pojednać się z Bogiem i bliźnimi, i z całym Kościołem Bożym, którego jestem dzieckiem. Chcę zmienić swoje życie, poprawić się i czynić dobrze. Pomóż mi, Jezu. Najpierw pomóż mi przypomnieć wszystkie grzechy i zaniedbania (popełnione od ostatniej spowiedzi), żałować za nie i postanowić szczerą poprawę. Ufam, Jezu, że mi pomożesz. Duchu Święty, oświeć mnie. Matko Boża, pomóż mi.