Kujawiak-Taniec

Historia Kujawiaka Kujawiak to taniec narodowy wywodzący się z ludowych tańców weselnych z regionu Kujaw. Ludowe nazwy tego tańca, to „śpiący” i „kolebany” Nazwy Kujawiak użyto dopiero w około 1827 r. Najstarsze opracowanie kujawiaka pochodzą z ok. 1830 r. Znane są opracowania m.in Henryka Wieniawskiego Muzyka w kujawiaku jest liryczna i nastrojowa, często w tonacji minorowej. Mówi się, że melodia tego tańca odzwierciedla kujawski krajobraz – szeroki i spokojny.

Melodia Nastrojowa, liryczna melodia w metrum trójdzielnym nadaje Kujawiakowi zalotny charakter. Kroki taneczne oparte są głównie na łagodnym chodzie i obrotach, tylko muzyczne akcenty podkreślane są przez mocniejsze przytupywania. Metrum wynosi ¾. Kroki liczymy do 3

Skład Kujawiaka Kujawiak składa się z wstępu i trzech części powtarzających się dwa razy. Często rozpoczyna go wstęp wykonywany na jednej nucie, oparty na charakterystycznym rytmie tego tańca.

Kroki Podstawowe kroki w kujawiaku to: równy, z dołu, z góry, trójkrok chodzony (w jednym takcie wykonuje się trzy kroki taneczne). Figury Kujawiaka to: śpiący, od się-do się (odsibka), kolebany i 4 kierunki wirowania.

Strój do kujawiaka Męski Koszula- z partu bielonego z kołnierzykiem obalonym, wiązanym pod szyją, czerwoną wstążką i podwijanym czerwoną chusteczką Spodnie- bawełniane, u bogatszych z pasiastego samodziału lub kamletu niebieskiego i granatowego Jaka- czerwona z sukna lub sztruksu, kołnierzyk stojący niski, rękawy długie z ozdobnie stębnowanymi mankietami kaftan - sukienny, granatowy, niebieski z półrękawkiem, szamerowany z wiązaniem na knebelki lub zapinany na haftki i ozdobiony guzikami pas - wełniany, tkany lub dziany, najczęściej czerwony lub pąsowy, wiązany na kaftanie nakrycie głowy - rogatywka obszyta barankiem albo cylinder z małym rondem i główką szerszą u góry, ozdobiony wstążkami, pawimi piórami i błyszczącymi drucikami obuwie - buty z wywijanymi cholewami - wywrotki, u bogatszych cholewy pod kolana szyte z obu płatków skóry juchtowej, barwy naturalnej

Strój do kujawiaka Damski koszula z białego płótna, z marszczeniem pod szyją i na ramieniu z mankietem na długim rękawie; stanik (gorset, sznurówka) bez rękawów, z wąskimi ramiączkami i romboidalnymi tackami, wcięty w talii i sznurowany na przodzie kolorową wstążką, obszyty galonkami. spódniczki i spódnice ze stanikiem bez rękawów szyte z jednej tkaniny, ciętej w talii; spódnice z tkanin gładkich wełenkowych, bawełnianych o wzorach tkanych lub drukowanych; fartuch płócienny gładki (niebieski lub biały); kabat (kaftan) krótki do bioder z sukna niebieskiego lub granatowego, ozdobiony złotym galonem na szwach; węgierka - sukmana granatowa, niebieska z podszewką, u bogatszych barankiem; obuwie - płytkie buciki z sukna lub aksamitu, ozdobione gufrowaną wstążką pończochy - czerwone, granatowe, niebieskie lub białe; nakrycie głowy - w lecie szlarka z wpiętymi kwiatami, zakończona na karku pękiem długich wstążek wielobarwnych. W chłodne i dżdżyste dni dziewczęta owijały głowę kolorowymi chustkami; dodatki - chusta wełniana do okrycia, chusteczka mała, biała przywiązana do małego palca. Korale i szklane paciorki wiązane na szyi pod brodą. Na nich krzyżyki i medaliki.

Tancerze tańczący kujawiaka

Przygotowali Konrad Dendys Jakub Moc Konrad Jędrzejas Jagoda Waluś Filip Mateusz Łukasz Janiczek Wojciech Bobrowski Marcin Gnojczak