Ubrania i ich nazwy.

Prezentacja na temat: "Ubrania i ich nazwy."— Zapis prezentacji:

1 Ubrania i ich nazwy

2 Ubrania męskie Garnitur - męskie ubranie wizytowe, dwu- lub trzyczęściowe, składające się ze spodni, marynarki i kamizelki. W niektórych garniturach kamizelka bywa pomijana. Najczęściej wszystkie trzy elementy uszyte są z tego samego materiału (tkaniny) i wykończone w podobny sposób.

3

4 KILT narodowy strój szkocki. Jest to szkocka spódniczka zrobiona z tartanu, czyli materiału w szkocką kratę. Z bardzo dużej szerokości tego materiału szyje się kilt, plisując go i składając na fason spódnicy kopertowej. Należy dodać, że kolor kraty na materiale i dokładny jej wzór zależy od klanu danego Szkota/Szkotki.

5 Frak - najbardziej elegancki męski strój wieczorowy, używany tylko przy szczególnie uroczystych okazjach, jak np. ślub lub uroczysty bal. Składa się z charakterystycznej marynarki o długich połach, porównywanych z ogonem jaskółki. Pomimo że ma z przodu równoległe rzędy guzików, frak nie jest z przodu zapinany.

6

7 Marynarka górna część męskiego garnituru, długa do pasa lub bioder lub samodzielny element ubioru. Pierwsze marynarki były noszone przez marynarzy i robotników jako funkcjonalne okrycia. W kolejnych latach marynarka awansowała do rangi stroju eleganckiego mężczyzny, najczęściej jako element garnituru.

8  Żupan   staropolska męska szata, bardzo długa suknia z rękawami, zapinana na rząd drobnych guzików, haftek bądź szamerowana często dłuższa od kontusza, w żywych kolorach, z kosztownego materiału. W Europie środkowej noszony już przed XI w. przez urzędników królewskich (żupanów). W Polsce noszony przez szlachtę wg różnych źródeł od XVI lub XVIII do połowy XIXw, noszony pod kontusz stanowił wraz z nim szlachecki ubiór narodowy.

9

10 Kontusz szata wierzchnia, rodzaj płaszcza lub kamizelki, z charakterystycznymi tzw. wylotami, czyli rozciętymi od pachy do łokci rękawami, które albo luźno zwisały, albo, odrzucone do tyłu, odsłaniały żupan.

11

12 SUTANNA długa szata do kostek, lekko wcięta w pasie, z niskim stojącym kołnierzykiem, zapinana z przodu na rząd małych guziczków, noszona przez duchownych różnych wyznań chrześcijańskich, w tym katolickich, prawosławnych, starokatolickich, anglikańskich, ewangelickich i prezbiteriańskich.

13 Kolorystyka Określone kolory sutanny odpowiadają miejscu w hierarchii. W Kościele rzymskokatolickim białą sutannę nosi papież, czerwoną - kardynałowie, fioletową - arcybiskupi, biskupi i infułaci a także kapłani z tytułem kanonika (ale na co dzień mogą też nosić zwykłą, czarną sutannę z obszyciem w odpowiednim kolorze, którą mogą także nosić prezbiterzy noszący godność prałata), czarną - prezbiterzy oraz diakoni, a także klerycy przygotowujący się do kapłaństwa, którzy otrzymują sutannę podczas uroczystego obrzędu tzw. obłóczyn. Kapłani w krajach misyjnych - ze względu na klimat - noszą luźne sutanny koloru białego.

14 Smoking   męski strój wieczorowy, bardziej elegancki od garnituru, ale nie tak oficjalny jak frak. Smokingu z zasady nie nosi się przed godz. 19:00. Istnieją jednak liczne wyjątki, np. ślub i wesele. Gdy mężczyzna wkłada smoking, jego partnerka powinna założyć długą suknię wieczorową.

15

16 Surdut przedłużana dwurzędowa marynarka. Strój wizytowy zapoczątkowany w XIX wieku, a obecnie popularny wśród panów młodych w dniu zaślubin. Uznawany za nieco mniej elegancki niż frak

17

18 Żakiet zwany również "jaskółką" - oficjalny, elegancki, dzienny strój męski. Składa się z szaro-czarnej marynarki o długich połach, sięgających kolan z tyłu oraz sztuczkowych spodni. W zależności od okazji, pod marynarką nosi się jasnoszarą lub czarną kamizelkę. Do tego biała koszula, popielaty lub czarnoszary krawat, gładkie, czarne buty (nie lakierki). Czarne lub czarnoszare skarpetki i biała chusteczka batystowa w kieszonce.

19

20 męski strój wierzchni pochodzenia wschodniego.
Ferezja   męski strój wierzchni pochodzenia wschodniego. W Rosji ferezja była uroczystym strojem bojarów, wzorowanym na strojach tatarskich dostojników. Szyto ją z wzorzystych jedwabnych tureckich tkanin. Miała niski, stojący kołnierz, zamiast guzów używano sznurowanego wiązania. Popularna w XVI i XVII wieku.

21

22 Źródła: