Janusz Korczak Życiorys

Menu  Dzieciństwo Dziesięcioletni Janusz Korczak Zawody Janusza Korczaka i „Jego” dzieci Pierwszy z Zawodów Janusza Korczaka Lekarz Drugi z Zawodów Janusza Korczaka Pedagog Trzeci z Zawodów Janusza Korczaka Działacz Społeczny Czwarty z Zawodów Janusza Korczaka Pisarz Cytaty Janusza Korczaka    Pomnik Janusza Korczaka z dziećmi Dom Sierot i Nasz Dom Rodzina Janusza Korczaka  Utwory Janusza Korczaka Śmierć Janusza Korczaka 2012 rok Koniec

Dzieciństwo Janusz Korczak ( Henryk Goldszmit) urodził się 22 lipca 1879 roku w Warszawie, a zmarł 6 sierpnia 1942 roku w Treblince. Ojciec był adwokatem w Warszawie. Gdy chodził do ośmioklasowego VII Rządowego Gimnazjum Męskiego napisał w swoim pamiętniku: „Mając piętnaście lat wpadłem w szaleństwo, furię czytania. Świat mi znikł sprzed oczu, tylko książka istniała...”

Dziesięcioletni Janusz Korczak

Zawody Janusza Korczaka i „Jego” dzieci Był polskim lekarzem pochodzenia żydowskiego, pedagogiem, pisarzem, publicystą, działaczem społecznym. Kochał dzieci i postanowił nie zakładać rodziny, ponieważ uważał, że każde dziecko któremu pomagał było jego dzieckiem. Bardzo się dla nich poświęcał i się nimi opiekował.

Pierwszy z zawodów Janusza Korczaka Lekarz 23 marca 1905 otrzymał dyplom lekarza – po wysłuchaniu pięcioletniego kursu nauk medycznych i złożeniu obowiązującego egzaminu. W czerwcu 1905 roku wyjechał do Harbinu powołany jako lekarz w wojnie rosyjsko-japońskiej i za swą służbę awansował do stopnia majora. Pod koniec marca 1906 roku wrócił do Warszawy. Pomiędzy 1903–1912 pracował jako pediatra w Szpitalu dla Dzieci im. Bersohnów i Baumanów przy ul. Śliskiej 51 – Siennej 60 (dom przechodni). Korczak jako lekarz miejscowy korzystał ze służbowego mieszkania na terenie szpitala i świadczył pomoc chorym w każdej chwili. Pensję stanowiło 200 rubli rocznie – w czterech ratach. Ofiarnie wypełniał swe obowiązki. Nie unikał proletariackich części miasta. Od ubogich pacjentów nie pobierał wynagrodzenia, zaś od zamożnych nie wahał się zażądać bajońskich honorariów. Współpracował z Samuelem Goldflamem, z którym podjął działalność społeczną. Był pod wpływem pediatry Juliana Kramsztyka, brał u niego kursy dokształcające dla studentów medycyny. Od 1907 dzięki rozgłosowi jaki zyskał publikacjami, stał się znanym i poszukiwanym pediatrą w Warszawie.

Drugi z Zawodów Janusza Korczaka Pedagog Od młodości był zafascynowany teoriami progresywizmu pedagogicznego, opracowanymi m.in. przez Johanna Pestalozziego. W lecie 1899 roku przebywał w Szwajcarii by poznać jego działalność i twórczość pedagogiczną. Ten wyjazd opisał w czasopiśmie „Czytelnia dla wszystkich”. Popierał założenia programu „nowego wychowania” Johna Deweya i prac Decrloy, Montessori, Spencera, Fröbela; czytał pedagogiczne koncepcje Tołstoja. Korczak był zwolennikiem emancypacji dziecka, jego samostanowienia i poszanowania praw. Samorządy wychowanków – małe parlamenty, imitowały świat dorosłych i przygotowywały małych ludzi do życia dorosłego. Podobnie było z innymi instytucjami, które istniały w rzeczywistości, a zostały zminiaturyzowane i zaadaptowane na potrzeby dziecka (np. sądy). „Dziecko kojarzy i rozumuje jak osoba dorosła – nie ma tylko jej bagażu doświadczeń” Pismo publikowane dla i przez dzieci było ich forum, kuźnią talentów i ważnym filarem asymilacji – zwłaszcza dzieci z ortodoksyjnych rodzin żydowskich. Lekarz Korczak opowiadał się za resocjalizacją oraz kompleksową i nowatorską opieką nad dziećmi z tak zwanego marginesu społecznego.

Trzeci z Zawodów Janusza Korczaka Działacz Społeczny W grudniu 1899 został aresztowany za działalność w czytelniach Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności. Był w szesnastoosobowej grupie założycielskiej Ha-Szomer Ha-Cair, powstałej w 1916 w Wiedniu żydowskiej organizacji skautowej. Do wolnomularstwa wstąpił najpóźniej w 1925 roku. Inicjowany był w Loży „Gwiazda Morza” Międzynarodowej Federacji „Le Droit Humain” powołanej do tego, aby „pogodzić wszystkich ludzi, których dzielą bariery religii i poszukiwać prawdy przy zachowaniu szacunku dla drugiego człowieka”. W połowie lat trzydziestych odwiedził Palestynę. Myślał poważnie o opuszczeniu Polski. Jedną z przyczyn była narastająca, wzorem zachodniego sąsiada, segregacja rasowa (m.in. na uczelniach wyższych) oraz nacjonalizm, które dla Korczaka nie stwarzały dobrego klimatu do pracy społecznej i pedagogicznej

Czwarty z Zawodów Janusza Korczaka Pisarz W styczniu 1900 roku Korczak przynosi do humorystyczno-satyrycznego tygodnika "kolce" powieść "Dzieci ulicy". Drukowanie takiej powieści nie podoba się redaktorowi naczelnemu, Aleksandrowi Pajewskiemu ale w trakcie rozmowy rodzi się innym pomysł: powieść, której każdy odcinek będzie pisał ktoś inny. Korczak znający Pajewskiego zasilał go juz wcześniej różnymi drobiazgami, szybko wiec przekonuje go do tej myśli i organizuje grupę autorów. Każdy ma pełną swobodę w kierowaniu losami bohaterów i nikt za nic nie odpowiada. Lokaj, a w podtytule z pamiętników wklejonych, cieszy się powodzeniem ale Korczak, podpisujący się pseudonimem Hen-ryk, dość szybko nudzi się tą zabawą. Zaczyna za to cykl felietonów. W lipcu 1902 Pajewski w swojej specjalnej edytorskiej serii powieściowej drukuje "dzieci ulicy".

Cytaty Janusza Korczaka    "Gdy kopiesz studnię, zaczynasz robotę nie od głębokiego dna: poruszasz szeroko zrazu górną warstwę, odrzucasz ziemię, łopata za łopatą, nie wiedząc co niżej, ile splątanych korzeni, jakie przeszkody i braki, ile uciążliwych zakopanych przez innych i przez ciebie, zapomnianych kamieni i różnych twardych przedmiotów." "I tak nie będę literatem, tylko lekarzem. Literatura to słowa, medycyna to czyny." "Ne dajemy wam boga, bo go sami odszukać musicie we własnej duszy, w samotnym wysiłku. Nie dajemy ojczyzny bo ją odnaleźć musicie własną pracą serc i myśli. Nie dajemy miłości człowieka, bo nie ma miłości bez przebaczenia, a przebaczyć to mozół i trud, który każdy sam musi podjąć. Dajemy wam jedno, tęsknotę za lepszym życiem, którego nie ma, a które kiedyś będzie, za życiem prawdy       i sprawiedliwości. Może ta tęsknota doprowadzi was do Boga, Ojczyzny i Miłości."

Pomnik Janusza Korczaka z dziećmi

Dom Sierot i Nasz Dom Razem ze Stefanią Wilczyńską założył i prowadził Dom Sierot – dla dzieci żydowskich w Warszawie. W czasie przenoszenia Domu Sierot, jego opiekun – został aresztowany. Uwięziono go na Pawiaku i po kilku miesiącach zwolniono za kaucją.  Przed wojną współprowadził wraz z Maryną Falską sierociniec dla dzieci polskich Nasz Dom .

Rodzina Janusza Korczaka   Rodzina Goldszmitów wywodziła się z Lubelskiego, zaś Gębickich z Kaliskiego; jeden z pradziadków był szklarzem, inny Maurycy Gębicki lekarzem – podobnie jak dziadek Hersz Goldszmit Groby ojca Janusza Korczaka i jego dziadków ze strony matki (jej grobu nie odnaleziono) znajdują się na cmentarzu żydowskim w Warszawie przy ulicy Okopowej. W swym pamiętniku – ojciec – dzielił swoje życie na siedmioletnie fazy. Rodzina Goldszmitów mieszkała przy ulicach: Bielańska 18 (prawdopodobne miejsce urodzenia), w roku 1881 przeprowadziła się na Krakowskie Przedmieście77 gdzie mieszkał z rodzicami, siostrą Anna i babcią ze strony matki Emilią (Mila) Gębicką, w 1883 zamieszkali na ul. Miodowej 19 gdzie zajmowali siedem pokoi, pl. Krasińskich 3, Nowosenatorska 6 (dziś Moliera), na Świętojerskiej i na Leszno 18 mieszkanie 10.

Utwory Janusza Korczaka "Kiedy znowu będę mały", 1925 "Bankructwo małego Dżeka", 1926 "Bezwstydnie krótkie", 1926 "Król Maciuś Pierwszy", 1928 "Prawo dziecka doszacunku", 1929 "Prawidła życia", 1930 "Senat szaleńców", 1930 "Król Maciuś na wyspie bezludnej", 1931 "Kajtuś czarodziej", 1934 "Uparty chłopiec", 1937 "Ludzie są dobrzy", 1938 "Trzy wyprawy Herszka", 1938 "Reflekcje", 1938 "Pedagogika żartobliwa", 1939

Śmierć Janusza Korczaka Janusz Korczak zmarł śmiercią tragiczną. Poświęcił się wchodząc do komory gazowej na własną odpowiedzialność, żeby towarzyszyć im do ostatnich chwil życia.

2012 rok

Koniec Dziękujemy za oglądnięcie naszej prezentacji!!   Ewa Malisz i Sylwia Rybka Kl.VI c