Małgorzata Musierowicz AUTOR : Oliwia Głowacz

SPIS TREŚCI: Życiorys Twórczość Linkownia Życie prywatne Koniec Klikaj na strzałki aby przenieść się w interesujące Cię miejsce prezentacji. Życiorys Życie prywatne Twórczość Linkownia Koniec

Życiorys w "pigułce" Małgorzata Musierowicz (ur. 9 stycznia 1945 w Poznaniu) - autorka utworów oraz ilustratorka książek dla dzieci i młodzieży, projektantka zabawek. Małgorzata Musierowicz ukończyła VII Liceum Ogólnokształcące im. Dąbrówki w Poznaniu oraz PWSSP w Poznaniu. Z zawodu grafik. Od 1994 pisuje felietony do "Tygodnika Powszechnego". Debiutowała w połowie lat siedemdziesiątych powieścią "Małomówny i rodzina", wkrótce potem rozpoczęła cykl pełnych ciepła i humoru powieści dla dziewcząt - "Jeżycjada„ , zwany tak od poznańskiej dzielnicy Jeżyce, w której mieszkają jego bohaterowie. Fani "Jeżycjady" twierdzą, że przyciąga ich emanujące z kart tych książek ciepło, że znajdują w nich wizję prawdziwej, kochającej się i rozumiejącej rodziny, czyli to, czego tak często brakuje im w rzeczywistości. Kolejne powieści cyklu pisane były, jak mówiła autorka w wywiadach, na życzenie czytelników, a ich pomysły na rozwój akcji miały wpływ na losy postaci. Musierowicz napisała także wiele książek dla młodszych dzieci. Na motywach powieści "Kłamczucha" powstał film, zrealizowany przez A. Sokołowską. W 1982 roku na Listę Honorową im. H.Ch. Andersena wpisano "Kwiat kalafiora". Za swoje książki pani Małgorzata otrzymała wiele nagród, m.in. za drugą, "Kłamczuchę", przyznano jej "Złote koziołki". Jej książka pt.: "Noelka" została wpisana na polską listę IBBY. Książki Musierowicz przełożono na wiele języków europejskich oraz japoński. Na wniosek dzieci została Kawalerem Orderu Uśmiechu.

Jest siostrą Stanisława Barańczaka, znanego poety i tłumacza Jest siostrą Stanisława Barańczaka, znanego poety i tłumacza. Od 1968 żona Bolesława Musierowicza - architekta wnętrz, którego poznała podczas studiów w PWSSP, babcia, matka czworga dzieci, z których najstarszy - Andrzej (1971) skończył studia w Wyższej Szkole Zarządzania, Zosia (1973) - studentka romanistyki, mężatka; uczuciowa i spontaniczna studentka Emilia (1981) oraz licealista Bolo (1985). Wszyscy mieszkają w Poznaniu, w dużym przedwojennym domu. Oboje państwo Musierowiczowie są z zawodu plastykami, a że wszyscy w domu lubią czytać, cały dom przepełniony jest książkami, sztalugami oraz obrazami. Jej pasją jest hodowla róż w ogródku. Jednak ta twórczość od lat pozostaje w cieniu jej pisarstwa. Życie prywatne

Jeżycjada: DALEJ „Noelka” 1992 „Szósta klepka” 1977 „Pulpecja” 1993 „Kłamczucha” 1979 „Dziecko piątku” 1993 „Kwiat kalafiora” 1981 „Nutra i nerwus” 1994 „Ida sierpniowa” 1981 „Córka Robrojka” 1996 „Opium w rosole” 1986 „Imieniny” 1998 „Brulion Bebe B.” 1990 „Tygrys i Róża” 1999 „Kalamburka” 2002 „Język Trolli” 2004 „Żaba” 2005 „Czarna polewka” 2006 „Sprężyna” – w przygotowaniu (2007)

Inne: WRÓĆ „Frywolitki, czyli ostatnio przeczytałam książkę!” 1997 „Małomówny i rodzina” 1975 „Frywolitki 2, czyli ostatnio przeczytałam książkę!” 2000 „Czerwony helikopter” 1978 „Frywolitki 3” 2005 „Co mam” 1980 „Musierowicz na Gwiazdkę” 2007 „Ble-ble” 1982 „Musierowicz dla zakochanych” 2008 „Kluczyk” 1985 „Hihopter” 1986 „Światełko” 1989 „Kluseczki” 1990 „Łasuch literacki” 1991 „Tym razem serio. Opowieści prawdziwe” 1994 „Całuski pani Darling” 1995

Szósta klepka O książce: Krótko o treści: Cytat z książki: „Los puka do drzwi na różne sposoby. Niekiedy odbywa się to rozgłośnie w pełni dramatycznie – niekiedy zaś cicho i podstępnie.” Szósta klepka O książce: Pierwszy tom z cyklu "Jeżycjady" autorstwa Małgorzaty Musierowicz. Książka wydana w roku 1977. Miejscem powstania książki, jak i miejscem akcji jest Poznań. Autorka stworzyła w niej obraz ciepłej, pełnej miłości rodziny, która mimo konfliktów, których przecież nie brakuje, potrafi się wzajemnie wspierać w trudnych chwilach i pokazała, że więzi rodzinne to prawdziwy skarb, dający człowiekowi poczucie bezpieczeństwa i pewności siebie. Krótko o treści: Główną bohaterką powieści jest Celestyna Żak, nastolatka, która wciąż musi pokonywać jakieś przeciwności losu. Na szczęście wrodzone poczucie humoru pozwala jej dzielnie stawiać czoła kolejnym wydarzeniom, których nie brakuje zarówno w domu, jak i w szkole. Żakowie prowadzą dom otwarty, w którym zawsze dzieje się coś ciekawego, głównie za sprawą znajomych prowadzącej bujne życie towarzyskie studentki Julii. Natomiast w szkole nauczyciel polskiego nakazuje Cesi zaopiekować się koleżanką z klasy, bujającą w obłokach Danusią i pomóc jej poprawić fatalne oceny.

Kłamczucha - drugi tom z cyklu Jeżycjada autorstwa Małgorzaty Musierowicz. Książka wydana w roku 1979. Powieść zilustrowana przez autorkę. W SKRÓCIE: Akcja Kłamczuchy zaczyna się w Łebie, aby szybko przenieść się do Poznania. W Łebie mieszka wraz z ojcem piętnastoletnia Aniela Kowalik, osoba obdarzona tupetem i temperamentem. Dziewczyna marzy o tym, by zostać znaną aktorką, zaczytuje się dramatami i godzinami odgrywa przed lustrem najsłynniejsze teatralne role. Pewnego dnia spotyka Pawełka - przystojnego blondyna, który zawraca jej całkowicie w głowie. Ponieważ obiekt jej westchnień mieszka w Poznaniu, Anielka pod pretekstem nauki w liceum poligraficznym, którego nie ma w Łebie, wyjeżdża tam z zamiarem zacieśnienia atrakcyjnej znajomości. Rezygnuje z internatu i postanawia zamieszkać u swojego wujostwa, gdyż ich mieszkanie znajduje się bliżej mieszkania Pawła. Próbuje nawiązać kontakt ze swym ukochanym, lecz dzwoniąc do niego zostaje wzięta za inną dziewczynę. Aniela bardzo cierpi z tego powodu. Przypadkiem, aby wybawić z tarapatów dzieci swego wuja udaje się w przebraniu, jako Franciszka Wyrobek, do domu kobiety, która okazuje się być... mamą Pawełka! Kobieta proponuje Franciszce (Anieli) pracę, a ta zgadza się bez wahania, gdyż to świetna szansa aby być blisko swego ukochanego i obserwować go będąc w świetnym, prawie niemożliwym do rozpoznania przebraniu Franciszki Wyrobek... Cytat z książki: „Wielkie historie miłosne mogą nie mieć końca. Ale co muszą mieć nieodzownie – to początek.” Kłamczucha

Krótko o treści i głównej bohaterce. W Kwiecie kalafiora czytelnicy Jeżycjady po raz pierwszy spotykają rodzinę Borejków, której perypetie stają się odtąd jednym z najważniejszych elementów cyklu. Główną bohaterką jest Gabrysia Borejko, najstarsza z czterech sióstr, przeżywająca rozterki sercowe i problemy w szkole, koszykarka. Do jej zmartwień dochodzi także konieczność opieki nad domem i młodszym rodzeństwem, gdy pani Borejko trafia na dłużej do szpitala. Kłopoty się mnożą: młodsze siostry są niezwykle absorbujące, zwłaszcza jedna z nich niepokojąco dziwnie się zachowuje, a do tego w życie Borejków zaczyna się wtrącać wścibska i nieżyczliwa sąsiadka. Gabrysia, starając się zapanować nad wszystkim, stopniowo odkrywa, jak bardzo była wyręczana w domowych obowiązkach przez zapracowaną matkę. Jednocześnie wokół pogodnej, energicznej, chętnej do pomocy innym i lubiącej się śmiać Gabrysi gromadzi się grupka przyjaciół, znających się z koła teatralnego przygotowującego przedstawienie Hamleta w poprzedniej części - Kłamczusze: Aniela, Robrojek, Danusia i inni. Wspólnie zakładają grupę ESD- Eksperymentalny Sygnał Dobra, towarzystwo dyskusyjne, mające badać wpływ uśmiechu (sygnału dobra) na innych ludzi. O tytule. Tytuł książki pochodzi od złośliwej uwagi, którą rzuca w twarz Gabrysi Janusz Pyziak, kolega z sekcji koszykarskiej, rozgoryczony brakiem efektów swoich zabiegów mających na celu zawrócenie dziewczynie w głowie. Skompromitowany przez Gabrysię przed całą żeńską drużyną koszykarską, której uczestniczki - jak się okazało - wszystkie miały okazję słuchać tych samych komplementów i romantycznych porównań do kwiatu jabłoni, mówi jej, że jest prozaiczna jak kalafior. Kwiat kalafiora – trzeci tom cyklu Jeżycjada; powieść autorstwa Małgorzaty Musierowicz, z ilustracjami autorki, wydana w 1981. W 1982 roku wpisana na Listę Honorową IBBY.

Ida sierpniowa – czwarty tom cyklu Jeżycjada, powieść Małgorzaty Musierowicz, z ilustracjami autorki, wydana w 1981. Cytat z książki „– Nie mów hop, póki nie przeskoczysz. – A kiedy przeskoczysz – wpadła jej w słowo Ida – kiedy przeskoczysz, to i wtedy nie mów hop. Zobacz najpierw w co wskoczyłeś, jak mawiał Tuwim.” Główną bohaterką tej części jest Ida Borejko, która nie mogąc wytrzymać z własną rodziną decyduje się na wcześniejszy powrót z wakacji. Z braku pieniędzy podejmuje pracę u starszego pana jako dama do towarzystwa i okazuje się nawet całkiem przydatna. Pomaga Krzysiowi, wnukowi swojego pracodawcy wyjść z choroby i depresji. Udaje jej się także skłonić do refleksji niesfornych braci Lisieckich, skorych wyłącznie do złośliwych psot dzieciaków z pobliskiego osiedla. Ida przechodzi też zewnętrzną metamorfozę. Za radą przyjaciół z ESD ścina włosy, dzięki czemu z brzydkiego kaczątka zmienia się w łabędzia.

Akcja książki rozgrywa sie w nieprzyjaznych czasach Akcja książki rozgrywa sie w nieprzyjaznych czasach. Kreska, jedna z bohaterek, mieszka z dziadkiem - znanym czytelnikom z poprzednich tomów nauczycielem polskiego, profesorem Dmuchawcem. Jej rodzice zniknęli, o czym w wydanej w 1986 roku i poddanej cenzurze książce się nie mówi, podobnie jak o przyczynach zniknięcia ojca Borejko. Schorowany profesor Dmuchawiec już nie pracuje; niegdyś pełnego entuzjazmu wychowawcę dręczą wyrzuty sumienia, że jego uczniom nie powiodło się za dobrze w życiu – boi się spotkania ze swoją ulubienicą Gabrysią, którą mąż porzucił wraz z małą córeczką, lękając się zobaczyć załamaną i przybitą kobietę zamiast dawnej tryskającej entuzjazmem dziewczyny. Jego wnuczka Janina, nazywana przez wszystkich Kreską, chodzi do tej samej szkoły, w której on niegdyś pracował. Czuje się tam tłamszona i nieszczęśliwa, nie radzi sobie z matematyką, a do tego ma problemy z wychowawczynią - chłodną i wymagającą Ewą Jedwabińską, traktującą uczniów nie jak żywe, myślące istoty, ale jak pozbawione uczuć obiekty badań psychologicznych. W dodatku w domu wiecznie brakuje pieniędzy, więc Kreska dorabia szyciem, jednocześnie sama ubiera się w ciągle przerabiane na drutach swetry i rzeczy szyte ze starych ubrań. Pociechą dla niej jest przyjaźń z sąsiadem, starszym kolegą ze szkoły Maćkiem Ogorzałką, jednak kiedy skrycie zakochana w nim Kreska odkrywa, że sam Maciek stracił głowę dla innej – pięknej, efektownej i świetnie ubranej Matyldy, a sam zajęty nową dziewczyną Maciek przestaje mieć czas dla Kreski, ich przyjaźń zaczyna się chwiać. Jednocześnie po Jeżycach chodzi mała, wiecznie umorusana dziewczynka, puka do domów, przedstawia się jako Genowefa Pompke, Trompke, Zombke, Rombke, Sztopmpke, Lompke lub Bombke (w rzeczywistości jest Aurelią Jedwabińską) i wprasza się na obiadek. Mimo że wszystko jest na kartki, a u większości mieszkańców Jeżyc się nie przelewa, nikt nie odmawia tajemniczej małej dziewczynce i ma zawsze dla niej talerz tytułowego rosołu. Tymczasem jej matka, z którą nie może znaleźć porozumienia, nie ma pojęcia o wędrówkach córeczki. Opium w rosole – piąty tom cyklu Jeżycjada, powieść autorstwa Małgorzaty Musierowicz, z ilustracjami autorki, wydana w 1986. Powieść pisana najdłużej ze wszystkich części Jeżycjady, wydana po pięciu latach od ukazania się czwartej Idy sierpniowej i przez wielu czytelników uważana za najdoskonalszą część cyklu, bardzo wysoko ceniona m.in. przez prof. Zbigniewa Raszewskiego.

Brulion Bebe B. FRAGMENT „Pieróg zatrzymał się złowieszczo tuż pod parą wierzgających wojskowych butów z fosforyzującymi różowo sznurowadłami. (...) Mądrość i intuicja pedagogiczna nie zawiodły go. – Obalcie mury, bracia! – zawyło ciało zwisające. – Obalcie mury! (...) Zwisający na wyciągniętych ramionach kształt oberwał się nagle i z soczystym plaśnięciem gumowych podeszew wylądował na kamiennych płytach posadzki. Przed dyrektorem stała istota ludzka wolna od konwencji jak żadna inna. Cała szkoła wstrzymała dech. Pieróg zlustrował Bernarda od stóp do głów. – Która klasa? – spytał lodowato, a od pytania tego, tyle już razy zadawanego w murach tej uczelni, większość uczniowskich pleców pokryła się odruchowo gęsią skórką. Cisza. Bernard z wesołym zainteresowaniem popatrzył Pierogowi prosto w twarz. – Zawisnę wzrokiem na twych ustach, chcesz? – zaproponował przyjaźnie. Straszna cisza. Jęk koleżanki Jedwabińskiej, który, rzecz dziwna, zabrzmiał jak stłumiony, znerwicowany chichot, wyrwał dyrektora ze stanu osłupienia. – Pytam, która klasa? – powtórzył. – Klasa? – zdziwił się Bernard życzliwie. – Która klasa? – To ja pytam, która klasa. – Jakże chętnie bym ci, bracie, odpowiedział, która klasa, ale sam nie wiem, która klasa – wyjaśnił mu ciepło Bernard, oglądając z bliska dygnitarskie oblicze jak cenny relikt epoki, która właśnie odchodzi. – Społeczna? Inwalidzka? Zawodowa? Jeśli mam całkowicie szczerze określić moje uczucia, to muszę wyznać, że nie jestem pewien, do której klasy należę, a nawet – czy w ogóle kiedykolwiek należałem do jakiejkolwiek, gdyż, jako istota wolna od konwencji, unikam jak ognia przynależności do czegokolwiek, chyba że masz na myśli, bracie, klasę szkolną. – Tak – rzekł Pieróg, który już na początku przemowy Bernarda poczerwieniał jak przed atakiem apopleksji, a obecnie wyglądał jak w trakcie ataku. – To właśnie miałem na myśli, nieprawda. Która klasa? Bernard zaśmiał się i ojcowskim gestem położył Pierogowi rękę na ramieniu. – Posłuchaj, mężczyzno z podbródkiem – powiedział. – Przynależności do klas szkolnych również unikałem jak ognia. Było to jednak w swoim czasie. Dziś, nie jestem pewien, ale gdyby mi kto zaproponował jednak powrót do liceum – cóż, zapewne uciekłbym z krzykiem człowieka słusznie rozjuszonego. Tłum gęstniał tak szybko, cicho i przerażająco, że Pieroga naszły klaustrofobiczne duszności.(...) W błysku intuicji dyrektorskiej Pieróg pojął, że dalsza wymiana zdań z brodatym indywiduum uwłacza jego dyrektorskiej godności i nawet skończyć się może jakąś niebezpieczną porażką o historycznych wymiarach.”

Noelka – siódmy tom cyklu Jeżycjada, powieść autorstwa Małgorzaty Musierowicz, z ilustracjami autorki, wydana w 1992. Uznana za książkę roku przez polską sekcję IBBY. Bohaterką jest Elka Stryba, która wskutek niespodziewanego biegu wydarzeń w wigilijny wieczór podejmuje pracę jako Aniołek – towarzyszka Gwiazdora (wielkopolskiego Świętego Mikołaja) i wraz z nim chodzi po domach, wręczając dzieciom prezenty. Pozwala to jej, trochę za bardzo skupionej na sobie dziewczynie, inaczej spojrzeć na świat i swoich najbliższych. W postać Gwiazdora wciela się Tomek Kowalik. Oboje, Gwiazdor i Aniołek, przemierzają w wieczór wigilijny dzielnice Poznania w celu rozdania prezentów dzieciom. Podczas wielu odwiedzin spotykają ich różnego rodzaju przygody, które wpływają na ich spojrzenie na świat i na swoją najbliższą rodzinę. Długi wspólny wieczór pozwala im również odkryć, że - choć nigdy wcześniej się nie widzieli, darzą się nawzajem sympatią i wzajemnie się rozumieją. Pulpecja – ósmy tom cyklu Jeżycjada, powieść autorstwa Małgorzaty Musierowicz, z ilustracjami autorki, wydana w 1993. Bohaterką jest Patrycja Borejko, ze względu na pulchność zwana w rodzinie Pulpecją. Pulpecja nie ma jednak z powodu figury najmniejszych kompleksów, bo i czemu miałaby je mieć – cieszy się wręcz nadmiernym zainteresowaniem ze strony płci przeciwnej, co uważa za pochlebne i zabawne, ale nadzwyczaj kłopotliwe. Patrycja chodzi do maturalnej klasy wraz z Romą Kowalik – swoją najlepszą przyjaciółką, z którą dotąd zawsze znajdowała wspólny język. Jednak w przeciwieństwie do zadowolonej z siebie i swojego życia Patrycji, Roma nie czuje się szczęśliwa, zwłaszcza gdy widzi, że chłopak, w którym jest bez wzajemności zakochana, zaczyna zwracać uwagę na Pulpecję. Sama Pulpecja zaś, dotąd zawsze wiedząca, czego chce, niespodziewanie przestaje odnajdywać się w świecie. I oczywiście zajmuje się wszystkim, tylko nie nauką do matury, ponieważ i jej serce zabije mocniej...

Bohaterką powieści jest Aurelia Jedwabińska, znana czytelnikom z Opium w rosole. Samotna mała dziewczynka, szukająca ciepła w obcych domach jako Geniusia Pompke, wyrosła na równie nieszczęśliwą nastolatkę. Akcja rozpoczyna się w dniu zakończenia roku szkolnego, kiedy smutna, ubrana na czarno Aurelia zostawia w szkole na parapecie swoje piątkowe od góry do dołu świadectwo wiedząc, że nikt nie będzie nim zainteresowany: matka nie żyje, a zajęty nową żoną i jej krzykliwym synem ojciec nie ma czasu dla córki. Aurelia z rezygnacją uważa siebie za osobę, którą w życiu czekają same nieszczęścia i porażki, do której los nigdy się nie uśmiechnie. Jednak Aurelia ma babcię - mądrą, pogodną i energiczną, która pomoże swojej ukochanej "Orelce" uporać się z problemami i odkryć, że pomimo wszystko nie jest ona skazanym na wieczną przegraną "dzieckiem piątku". Na horyzoncie pojawiają się też dwaj chłopcy ubiegający się o względy Aurelii- Konrad i Artur. Dziecko piątku Cytat z książki: „Nie ten jest bogaty, kto dużo ma, tylko ten, kto dużo daje.” Dziecko piątku – dziewiąty tom cyklu Jeżycjada. Powieść autorstwa Małgorzaty Musierowicz, z ilustracjami autorki, wydana w 1993

Fragment: „Droga niosła ją z góry coraz szybciej, aż w końcu Natalia pobiegła, wznosząc tumany różowego pyłu, a wtedy człowiek przy pompie wyprostował się gwałtownie, spojrzał – i wyciągnął ręce.” Nutria i nerwus - dziesiąty tom z cyklu "Jeżycjady" autorstwa Małgorzaty Musierowicz. Książka wydana w roku 1994 i zilustrowana przez autorkę. Bohaterką powieści jest jedna z sióstr Borejko, Natalia, zwana w rodzinie Nutrią. Cicha, spokojna i niepozbierana żyje we własnym świecie, otoczona ukochanymi książkami i muzyką, nieco na uboczu rodzinnego życia. W upalne lato Gabrysia, jej najstarsza siostra (bohaterka Kwiatu kalafiora), wpada na niezbyt fortunny pomysł wysłania pod jej opieką na wakacje dwóch swoich córek. Róża, starsza z dziewczynek jest miła i podobna do swej ciotki, ale młodsza, złośliwa i zdolna do wszystkiego Laura, zwana Tygrysem, budzi w dorosłej Natalii lęk. Na domiar złego między dziewczynkami narasta napięcie, grożące w każdej chwili wybuchem, gdyż Róża ma coraz bardziej dosyć pełnego wyższości zachowania Tygrysa. Nutria przystaje na propozycję siostry, choć tak naprawdę najbardziej pragnie spokoju i powrotu do równowagi po burzliwym zerwaniu z Tuniem. Mimo złych przeczuć zabiera siostrzenice, gitarę i wsiada do pociągu. W trakcie podróży spotyka ją jednak niezwykła przygoda: nowa miłość...

Imieniny – dwunasty tom cyklu Jeżycjada Imieniny – dwunasty tom cyklu Jeżycjada. Powieść autorstwa Małgorzaty Musierowicz, z ilustracjami autorki, wydana w 1998. Akcja książki rozpoczyna się 14 lutego, gdy w domu Borejków świętuje się imieniny Grzegorza, a kończy na imieninach Pyzy, na których solenizantka się nie pojawia. Pomiędzy tymi dwoma datami Borejkowie obchodzą jeszcze inne uroczystości, m.in. imieniny Gabrieli, które z romantycznej wycieczki we dwoje przeradzają się w nieco mniej romantyczną podróż w towarzystwie Bernarda Żeromskiego. Pojawiają się pierwsi adoratorzy Pyzy, o których bardzo zazdrosna jest Laura. Jednak serce Róży zabije do kogoś nieoczekiwanego... Tygrys i róża Główną postacią powieści jest Laura, córka Gabrieli Borejko i Janusza Pyziaka. Bohaterka przechodzi okres dojrzewania i zaczyna buntować się przeciwko kochającej ją rodzinie. Wyrusza samotnie pociągiem w poszukiwaniu nieznanego ojca (już w części 6. Janusz porzuca Gabrielę z dwójką dzieci) i trafia do Torunia, do domu jego siostry. Zamiast ciotki w mieszkaniu przebywa jej pracownica o imieniu Oleńka, w dodatku Laura przeziębia się. Zostaje w mieszkaniu na noc, a na następny dzień przybywa jej ciotka Alma Pyziak, robiąc dziewczynie awanturę i nie udzielając żadnych informacji na temat jej ojca. Zbuntowana pani Ola zabiera dziewczynę do siebie do domu. Dziwnym zbiegiem okoliczności w Toruniu jest przyjaciel rodziny Laury - Robert Rojek i z pomocą Pana Wiśniaka (sąsiada Almy) znajduje Laurę i odwozi ją bezpiecznie do domu. Na skutek pomyłki komórka Roberta trafia do ciotki Laury, Natalii (znanej z powieści Nutria i Nerwus), a jej komórka do Roberta. Następnego dnia prawda wychodzi na jaw i Natalia jedzie za Robertem, nie mając prawa jazdy i jednocześnie telefonując do niego. Na wiadukcie przekracza prędkość i łapie ją policja. Po serii kłamstw i niedomówień Natalia proszona jest do radiowozu, ale Robrojek ratuje ją z opresji słowami: Ta pani jest ze mną.

O treści: Kalamburka – czternasty tom cyklu Jeżycjada, powieść autorstwa Małgorzaty Musierowicz, z ilustracjami autorki, wydana w 2002 roku. Książka pierwotnie miała być ostatnim tomem Jeżycjady, jednak namówiona przez czytelniczki autorka zdecydowała się kontynuować serię. Główną bohaterką jest Mila Borejko, znana czytelnikom jako seniorka rodu Borejków, żona Ignacego Borejki, matka Gabrieli (głównej bohaterki Kwiatu kalafiora), Idy (głównej bohaterki Idy sierpniowej), Natalii (głównej bohaterki Nutrii i Nerwusa i Patrycji (głównej bohaterki Pulpecji oraz babcia Róży i Laury (głównych bohaterek Imienin, Tygrysa i Róży i Czarnej polewki. Powieść jest bardzo ciekawym i nietypowym dla literatury młodzieżowej eksperymentem z formą, gdyż akcja książki rozpoczyna się 31 grudnia 2000, a następnie zaczyna biec wstecz, w czasy młodości Mili. Dzięki tej innej perspektywie czytelnik dowiaduje się nowych rzeczy o bohaterach znanych z poprzednich tomów cyklu, a także o sprawach, o których z powodu cenzury autorka nie mogła pisać wprost w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Książka jest jednocześnie obrazem przemian w powojennej Polsce i kroniką dziejów Poznania, opowiadającą m.in. o wydarzeniach 1956 roku (zob. Poznański Czerwiec 56). „W pewnym wieku, kiedy się człowiek obejrzy za siebie, to naprawdę nie widzi wiele i musi się zastanowić, co niby zrobił w życiu takiego, żeby usprawiedliwić to, że żyje?” O głównej bohaterce: Mila Borejko - właściwie Melania; w chwili rozpoczęcia akcji seniorka rodu Borejków; w miarę, jak czas się cofa, czytelnik obserwuje ją jako matkę czterech dorastających córek, młodą żonę Ignacego Borejki, rozchwytywaną w towarzystwie studentkę, uczennicę szkoły podstawowej...

Język Trolli Język Trolli – piętnasty tom cyklu Jeżycjada. Powieść autorstwa Małgorzaty Musierowicz, z ilustracjami autorki, wydana w 2004. O treści: Opowiada o przyjaźni Józefa Pałysa i Stanisławy Trolli. Pewnego dnia Józef spotyka Trollę w szkole i od razu mu imponuje ponieważ sprzeciwia sie Borejków. nauczycielowi, który każe Trolli zdjąć kapelusz. Spotykają się później w sylwestra i planują wyjazd do Gniezna. W drodze przypadkiem Trolli spada kapelusz i widać, że nie ma włosów... Józef Pałys ma również kuzyna od strony cioci Gabrysi, a mianowicie Ignacego Grzegorza Strybę, z którym nie ma zbyt przyjaznych stosunków. Jednak w końcu ich stosunki zaczynają się poprawiać. Niestety Trolla musi wyjechać do rodziców, do Niemiec. W ciągu całej książki przewijają się też inne postacie m.in. pozostała cześć rodziny Główny bohater: Józef Pałys zwany Józinkiem jest synem Idy. Bardzo małomówny i spokojny kilkulatek. Poznaje w szkole Trollę, która mu bardzo imponuje i szybko sie z nią zaprzyjaźnia.

Żaba – szesnasty tom cyklu Jeżycjada Żaba – szesnasty tom cyklu Jeżycjada. Powieść autorstwa Małgorzaty Musierowicz, z ilustracjami autorki, wydana w 2005. Jej główną bohaterką jest Hildegarda Schoppe, zwana przez wszystkich Żabą. Jest ona niezbyt wysoką blondynką z krótko obciętymi włosami i zielonymi oczami, ukrytymi za szkłami okularów. Ma dwóch braci: Fryderyka i Wolfganda Amedeusza, zwanego Wolfim. Pierwszy z nich wyjechał do Houston i zostawił Różę Pyziak samą w ciąży, a drugi, zapominając wyłączyć żelazka, spalił Hildegardzie cały pokój. Do tego dochodzi jeszcze syn Anieli Kowalik, Piotr, szkolny kolega Żaby, który po spowodowanym przez siebie wypadku zabiera Hildegardę do gabinetu doktor Idy Pałys, ciotki porzuconej Pyzy. Żaba w ten sposób dowiaduje się o dziecku Róży, którego ojcem jest jej rodzony brat - Fryderyk. Chce nakłonić go do powrotu do ojczyzny, a ściślej, do jego dziecka i dziewczyny. W swoją intrygę wciąga Piotra. Czarna polewka – siedemnasty tom cyklu Jeżycjada. Powieść autorstwa Małgorzaty Musierowicz, z ilustracjami autorki, wydana w 2006. Akcja toczy się w roku 2004 podczas wakacji. "Czarna Polewka" opowiada o dalszych losach znanej nam rodziny Borejko. Ignacy Grzegorz Stryba, jedenastolatek z loczkiem na czole, zwany również miągwą przez swego kuzyna, robi niesłychaną "karierę detektywa", szpieguje swoją siostrę która spotyka się z Wolfim. Niespodziewanie poznaje tajemniczą dziewczynkę - Dianę (Czekoladkę). Zakochuje się w niej,lecz nie wszystkim to się podoba. Laura i Wolfi po odrzuceniu oświadczyn przez seniora rodu, postanawiają uciec do Zakopanego, gdzie mają zamiar pobrać się. W efekcie lądują w pięknej miejscowości o nazwie Śmiełowo, w której Laura była kiedyś ze swoją matką. Po drodze zgarniają nieokrzesanego, rozgadanego Bodzia. W końcu jednak Laura nie zgadza się na ślub, gdyż młodsza siostra Wolfiego zawiadamia ich o tym, ze Laura oblała egzaminy. Niespodziewanie w Śmielowie zjawia się cała rodzina Laury łącznie z Pyziakiem oraz rodzice Wolfiego. Pyza stara się przekonać dziadka do lepszego traktowania Fryderyka, ojca jej dziecka. Lecz Ignacy Borejko nie daje się przekonać. Młodzi nie zrażeni i podtrzymywani na duchu przez ciotki, które zafundowały im mieszkanie, proszą o zgodę na ślub Gabrysię. Ta zgadza się. Pobierają się w Śmiełowie. Mała Mila rośnie jak na drożdżach. Powraca marnotrawny mąż Gabrysi Borejko i prosi o przebaczenie... Powraca również Trolla, lecz nie sama. Jest z nią niepełnosprawny Mirek, którego nie akceptuje Józinek.

Rozmowa o literaturze dla młodzieży z Małgorzatą Musierowicz: http://www.tygodnik.com.pl/felietony/musierowicz/musierowicz.html Wywiady z Małgorzatą Musierowicz: http://jenniferek.republika.pl/wywiad1.htm http://jenniferek.republika.pl/wywiad2.htm „Jeżycjada” Małgorzaty Musierowicz: http://jezycjada.jedyna.com/ Forum fanów Małgorzaty Musierowicz: http://www.renifer.aplus.pl/jezycjada/forum/index.php Źródło informacji zamieszczonych w prezentacji: www.wikipedia.pl