Współpraca szkoły z rodzicami w zakresie podnoszenia efektów kształcenia

Wskazówki dla rodziców, którzy pragną wspierać własne dziecko Pomagajmy dzieciom rozpoznawać swoje mocne strony i ograniczenia, by na tej bazie tworzyły swój własny warsztat; Uczmy określania priorytetów i wyznaczania konkretnych celów, realnych dla nich do osiągnięcia; Dajmy im prawo do popełniania błędów – niech im posłużą do wyciągania wniosków i wprowadzania zmian;

Zawierajmy umowy, kontrakty, w których określimy jasne zasady i warunki, wymagania i konsekwencje ( z umowy powinny się wywiązywać obie strony); używajmy słów proszę i dziękuję, ale w sytuacjach kryzysowych nie wahajmy się użyć wymagam, chcę, żądam; Nie podejmujmy ważnych rozmów i decyzji, jeśli jesteśmy zdenerwowani- gniew, żal, złość są złymi doradcami;

Miejmy świadomość, że gdy nastolatek jest rozgniewany i rozgoryczony szuka możliwości starcia i nie dotrą do niego nasze racjonalne argumenty; spróbujmy cierpliwie przeczekać, posłuchać go i zrozumieć, co chce nam zakomunikować; Dajmy naszemu dziecku możliwość wyrażania swojego zdania bez obaw, że go skarcimy; zwracajmy jednak uwaga na formę wypowiedzi- wyznaczajmy granice;

Dopytujmy o kolegów, wydarzenia w szkole, zadane prace domowe, wyniki sprawdzianów, zaglądajmy do zeszytów, domagajmy się konkretnych odpowiedzi! Może będą wzdychać i wzruszać ramionami, ale będzie to dla nich sygnałem naszego zainteresowania, a my nie przegapimy możliwości pospieszenia w porę z pomocą, jeśli pojawią się kłopoty;

Rozmawiajmy o tym, które zachowania prowadzą do niepowodzeń i wspólnie planujmy, jak je zmienić. Ważne, aby były to decyzje dziecka – my ograniczajmy się do propozycji; Uczmy dzieci racjonalnego planowania i wykorzystania czasu, wyraźnie określajmy ramy czasowe korzystania z komputera i telewizji;

Proponujmy wspólną naukę – nie tylko odpytywanie z przerobionego materiału, ale także dyskusje na dany temat, sporządzajmy razem wykresy, mapy myślowe, róbmy kolorowe notatki, zapisujmy uwagi i komentarze, nowe pojęcia i słówka. Wykonane prace wieszajmy na ścianach, szafkach, na lodówce. Pamiętajmy, że im więcej zmysłów uruchomimy, tym nauka jest skuteczniejsza. Dodaje to też pewności siebie, zmniejsza napięcia i obawy. Jest to doskonały czas na poznanie własnego dziecka , na integrację;

Podsuwajmy ciekawe informacje, interesujące teksty, atrakcyjne audycje czy programy; dzielmy się swoimi przemyśleniami i spostrzeżeniami; Zachęcajmy do sporządzania bilansu korzyści płynących z systematycznej nauki; rozmawiajmy o tym, co będzie niedostępne dla tych, którzy się nie przyłożą do własnego rozwoju; Wspólnie rozpatrujmy alternatywne warianty kontynuowania nauki w szkołach ponadgimnazjalnych;

Zachęcajmy do różnorodnych form aktywności, udziału w konkursach przedmiotowych, rozwijania zainteresowań, które podlegają dynamicznym zmianom- powstają, eskalują, słabną, a nawet jeśli zanikają to zawsze wzbogacają nasze dziecko o nowe doświadczenia. Dodatkowo stwarza to okazję do bycia w grupie poza szkołą; Na każdym etapie zauważajmy i nagradzajmy sukcesy- podziękowaniem, pochwałami, poświęconym czasem, nagrodami rzeczowymi adekwatnymi do sytuacji;

i zafundujmy im chwile przyjemności zgodnie z ich potrzebami. Nie zapominajmy też , że dzieci nie są robotami, które mają cały czas pracować i zafundujmy im chwile przyjemności zgodnie z ich potrzebami.

Odkryj, jaki styl uczenia preferuje Twoje dziecko ! Wzrokowcy Wzrokowiec- osoba, która odbiera świat głównie wzrokiem. Z łatwością tworzy w umyśle bogate sceny, postrzega siebie w różnych sytuacjach, ze słowami kojarzy obrazy, nowym terminom nadaje znaczenie wówczas, gdy je zobaczy lub otrzyma wizualny opis.

Słuchowcy Słuchowiec – osoba, która odbiera świat głownie słuchem. Lubi słuchać siebie i innych, myśli w słowach i dźwiękach, nie zwraca uwagi na szczegóły. Słowo wymagające przeliterowania najpierw słyszy. Jeżeli znajdzie się w nowej sytuacji, przede wszystkim zastanawia się, co usłyszy i co ona sama będzie mówić.

na papierze lub wyczuwa właściwy układ liter. Czuciowcy Czuciowiec ( kinestetyk) – osoba, która odbiera świat głównie poprzez ręce, ciało, emocje. Charakteryzuje się silnymi reakcjami uczuciowymi, emocjami lub wrażeniami dotykowymi. Jeśli ma przeliterować słowo, najpierw „czuje”, jak ręka pisze dany wyraz na papierze lub wyczuwa właściwy układ liter.

Błędy, których nie wolno popełniać rodzicom, gdy zależy im na dalszej edukacji dziecka Odrabianie za dzieci prac domowych; wypracowania, referaty, projekty; Czytanie zalecanych lektur, a następnie opowiadanie ich dziecku; Planowanie czasu z pominięciem potrzeb i propozycji dziecka, co często powoduje nadmierne obciążenie dodatkowymi zajęciami;

Tłumaczenie i usprawiedliwianie w szkole każdego zachowania dziecka, pozwalanie, aby pozostawało w domu narzekając na różne „dolegliwości”; Porównywanie z innymi rówieśnikami lub rodzeństwem: Dlaczego Wojtek zawsze umie, a ty nigdy nic nie umiesz?; Roztaczanie katastroficznych wizji i perspektyw: Będziesz rowy kopał i biedę klepał; Wyzywanie i poniżanie: Ty głupku , jak ty sobie poradzisz, gdy nas zabraknie;

Wzbudzanie poczucia winy: My harujemy cały dzień, abyś miał co jeść, a ty nic sobie z tego nie robisz; Wyśmiewanie i bagatelizowanie problemów dziecka: Nie bądź śmieszny, życie ci dopiero pokaże prawdziwe problemy; Wygłaszanie komunikatów, które działają jak samospełniająca się przepowiednia: Taki leń nigdy niczego nie osiągnie; Wprowadzanie surowych kar i rygorów - mogą one wymusić określone postępowanie, ale generują złość, poczucie krzywdy i upokorzenia i często prowadzą do zachowań, jakich nie akceptujemy.

Każdy z nas może nauczyć się dostrzegać dobro w drugim człowieku!!! „To nieprawda, że są dzieci, których nie ma za co chwalić, w każdym można dostrzec coś dobrego - trzeba tylko chcieć dostrzec „grudki złota” (czasem przysypane kurzem lub zabrudzone błotem) i umieć je wykrzesać”. Każdy z nas może nauczyć się dostrzegać dobro w drugim człowieku!!!

Jak pomóc dziecku zbudować poczucie własnej wartości. wg A Jak pomóc dziecku zbudować poczucie własnej wartości? wg A. Kielczewskiej Vademecum budowania poczucia własnej wartości u dziecka Nie żartuj ze słabych cech dziecka, zwłaszcza tych, z których żartują inni! Chwal dziecko – to wzmocni w nim pozytywne i konstruktywne zachowania! Oducz je obwiniania samego siebie – ciągła samokrytyka to zły nawyk; jeśli się powtarza, zbadaj przyczyny i pomóż rozwiązać problem!

Przyglądaj się jego wynikom w nauce i staraj poznać naturę trudności! Pomóż dziecku równoważyć jego słabości poprzez maksymalne wykorzystanie mocnych stron! Przyglądaj się jego wynikom w nauce i staraj poznać naturę trudności! Wystrzegaj się nadopiekuńczości i uzależnienia dziecka- ucz je odpowiedzialności i daj mu swobodę właściwą dla jego wieku!

Traktuj je z szacunkiem i miłością, nawet wtedy, gdy je karcisz! Znajdź czas na rozmowę o jego sprawach i bądź wtedy uważny (słuchaj go, nie zajmuj się w tym czasie innymi rzeczami)! Pozwól mu wyrażać i bronić własnego zdania! Nigdy nie porównuj go z rodzeństwem, rówieśnikami ani z własną osobą - uznaj jego odmienność!

Osiem sposobów poprawienia obrazu siebie u dziecka 1. Upewnij się, że Twoje dzieci wiedzą, że są wartościowe właśnie dlatego, że istnieją! Mów im, że to, czy są kompetentne czy wybitne pod jakimś względem, nie zmieni Twojej miłości do nich.

Bądź czujny na oznaki poczucia niskiej wartości własnej! 2. Bądź czujny na oznaki poczucia niskiej wartości własnej! Pamiętaj, że zdrowy obraz siebie nie jest tym samym, co próżność i duma. Jest po prostu uczciwym zaakceptowaniem tego, kim się jest. Ktoś, kto musi się przechwalać swoimi osiągnięciami, ma prawdopodobnie zniekształcony własny wizerunek.

Pomóż dziecku zbudować uczciwy obraz siebie! 3. Pomóż dziecku zbudować uczciwy obraz siebie! Ignorowanie jego słabości w tym nie pomaga, lecz nie bądź sędzią. Młodzi ludzie muszą nauczyć się akceptować porażki i cenić swoje silne strony.

Pomóż dziecku odkryć jego niepowtarzalny talent! 4. Pomóż dziecku odkryć jego niepowtarzalny talent! Każdy ma w sobie coś szczególnego. Daj mu szansę spróbowania wielu rodzajów zajęć/zainteresowań, by mogło odkryć własne uzdolnienia i dary, o których nigdy nie myślałeś

Stwórz w domu atmosferę zaufania! 5. Stwórz w domu atmosferę zaufania! Dzieci, które potrafią się dzielić swoimi uczuciami w intymnej rodzinnej atmosferze (rozmawiać o miłości, rozczarowaniach, osiągnięciach i niepowodzeniach), są naprawdę szczęśliwe i mają mało problemów z obrazem samych siebie.

6. Upewnij się, że wizerunek dziecka, jaki mu komunikujesz, nie jest zniekształcony twoimi pragnieniami czy rozczarowaniami! Dzieci w dużym stopniu postrzegają siebie poprzez „lustro” tego, jak widzą je rodzice. Dopilnuj, by obraz nie był „ wykrzywiony” przez Twoje własne plany.

Podkreślaj pozytywne cechy kryjące się 7. Ceń i szanuj wszystko w Twoim dziecku, nie tylko jakieś specjalne, wyjątkowe rzeczy! Podkreślaj pozytywne cechy kryjące się w każdej małej wadzie i hojnie chwal jego mocne strony.

Spraw, aby dziecko czuło się bezpiecznie, będąc tym , kim jest! 8. Spraw, aby dziecko czuło się bezpiecznie, będąc tym , kim jest! Osiągniesz to, okazując mu miłość i przebaczenie, niezależnie od tego, co robi. Karć je, lecz nigdy nie używaj kary jako formy zemsty. Dzieci mają wyraźne poczucie sprawiedliwości i wiedzą, kiedy jesteś sprawiedliwy. Nie nadużywaj ich zaufania. Nie atakuj ich charakteru, nie oceniaj. Mów to, co czujesz i opisz to, co widzisz.

Skąd bierze się odwaga u dziecka? Rodzice okazują dziecku zaufanie i szacunek. Rodzice dają dziecku szanse dokonania wyboru lub samodzielnego rozwiązania problemu. U dziecka rodzi się zaufanie i szacunek do siebie oraz wiara we własne możliwości i znajomość własnych ograniczeń.

Dziecko ma odwagę podejmowania coraz trudniejszych zadań Dziecko ma odwagę podejmowania coraz trudniejszych zadań. U rodziców wzmacnia się zaufanie i szacunek do dziecka. „Nie trać nigdy cierpliwości. To jest ostatni klucz, który otwiera drzwi”. A. de Saint - Exupery

Ludzie postępują nierozumnie, nielogicznie i samolubnie. Kochaj ich mimo wszystko. Jeśli czynisz dobro, oskarżą cię o egocentryzm. Czyń dobro mimo wszystko. Jeśli odnosisz sukcesy, zyskujesz fałszywych przyjaciół i prawdziwych wrogów. Odnoś sukcesy mimo wszystko. To co budujesz latami, może runąć w ciągu jednej nocy. Buduj mimo wszystko. Ludzie potrzebują twej pomocy, mogą cię jednak zaatakować, gdy im pomagasz. Pomagaj im mimo wszystko. Dając światu najlepsze, co posiadasz, otrzymujesz ciosy. Dawaj światu najlepsze, co posiadasz - mimo wszystko. Matka Teresa z Kalkuty

Dziękuję Państwu za uwagę !!!