Różne aspekty samotności. Rozważ problem, wykorzystując przykłady z literatury. L3i/11

Samotność to odmiana cierpienia, które dotyka duszę Samotność to odmiana cierpienia, które dotyka duszę. Człowiek jako istota społeczna rzadko wybiera samotność jako sposób na życie, częściej zostaje na nią skazany przez los. W literaturze spotykamy różne odmiany samotności: samotność doświadczana we dwoje lub przeżywana wśród tłumu, osamotnieniu niezrozumiałych artystów – geniuszy, samotność odrzuconych dzieci i starców. Samotność jest jednym z ludzkich doświadczeń, wzbogacającego każdego z nas. Tylko w samotności przychodzi bowiem czas na głębszą refleksje nad światem, życiem i samym sobą.

Samotność Pablo Picasoo, Portret Jaime Sabartesa (1901)

Jacques Brenner, francuski autor Historii literatury, twierdził, że prawdziwi pisarze pracują zawsze samotnie. Literatura bowiem to wszelkie osamotnienie, lecz równocześnie – jeden z najskuteczniejszych sposobów ucieczki przed nim.

niezrozumianego artysty rodzaj skazania w chwili śmierci we dwoje SAMOTNOŚĆ w tłumie samotność jednostki samotność narodów

SAMOTNOŚĆ JAKO ŚWIADOMY WYBÓR DROGI ŻYCIOWEJ Legenda o świętym Aleksym Samotność bohatera średniowiecznej legendy polega na odsunięciu się od świata i ludzi i wybraniu życia ascety. Święty Aleksy poświęca się rozmyślaniom o Bogu. Może zatem jego samotność nie jest tak dotkliwa, a towarzystwo Stwórcy wypełnia pustkę?

SAMOTNOŚĆ JAKO ŚWIADOMY WYBÓR DROGI ŻYCIOWEJ Bolesław Prus, Lalka Stary subiekt Rzecki przemierza życie samotnie. W jego burzliwej biografii nie było miejsca na miłość: najpierw brał udział w Wiośnie Ludów, następnie zajął się pracą w sklepie Wokulskiego. Sens życia odnajdzie, pomagając Stachowi, którego traktuje jak syna.

SAMOTNOŚĆ JAKO ŚWIADOMY WYBÓR DROGI ŻYCIOWEJ Stefan Żeromski, Ludzie bezdomni Tomasz Judym jest przekonany, że tylko w samotności uda mu się zrealizować ideę naprawy świata. Odrzuca zatem miłość do Joasi: Nie mogę mieć ani ojca, ani matki, ani żony, ani jednej rzeczy, którą bym przycisnął do serca z miłością, dopóki z oblicza ziemi nie znikną podłe zmory.

BOHATEROWIE SKAZANI NA SAMOTNOŚĆ Biblia, Nowy Testament Chrystus doświadcza samotności w chwili głoszenia prawdy, której ludzie nie przyjmują. Podążają za nim, gdy czyni cuda, na słowo pozostają głusi. Jest tez samotny – jak każdy z nas – w chwili śmierci. Umierając wypowiada słowa: Ojcze mój, ojcze, czemuś mnie opuścił? Granicę między życiem i śmiercią każdy musi przekroczyć w samotności.

BOHATEROWIE SKAZANI NA SAMOTNOŚĆ Jan Kochanowski, Treny W trenach ukazana jest samotność ojca, filozofa, poety, chrześcijanina w obliczu śmierci dziecka. Bóg, któremu tak ufał, stał się Nieznajomym wrogiem i nie wsparł go w chwili nieszczęścia, a mądrość – cnota, której pochwałę wcześniej głosi, okazała się nieprzydatna. Poeta pozostał sam z odwiecznym pytaniem o sens śmierci.

BOHATEROWIE SKAZANI NA SAMOTNOŚĆ Maria Kuncewiczowa, Cudzoziemka Róża, bohaterka powieści, czuje się samotna i niedowartościowana. Nie znalazła spełnienia w miłości, zaprzepaściła talent muzyczny. Swoje nieuświadomione kompleksy odreagowuje, niszcząc psychicznie swoich najbliższych.

BOHATEROWIE SKAZANI NA SAMOTNOŚĆ Albert Camus, Dżuma Tarrou twierdzi, że skazał się na straszliwą samotność i obcość świata: Kiedy nie zgodziłem się zabijać (tzn. gdy znalazłem się poza jakąkolwiek ideologią) skazałem się na ostateczne wygnanie. Bernard Rieux boleśnie odczuwa rozłąkę z żoną przebywającą poza Oranem, wiernie jednak trwa na posterunku lekarza i spełnia swój ludzki i lekarski obowiązek. W końcu jego żona umiera i bohater zostaje sam.

BOHATEROWIE SKAZANI NA SAMOTNOŚĆ Tadeusz Borowski, Opowiadania Borowski opowiada o samotności więźniów obozów koncentracyjnych skazanych na wspólny los – na jednakowo podłe życie. Każdy więzień walczy samotnie o przetrwanie. Ową samotność potęguje fakt, że świat potęguje fakt, że świat patrzy z obojętnością na ich los.