Kto nam tak pięknie gra? Stanisław Moniuszko dla poetów romantycznych Oprac. Elżbieta Ciemięga

MONIUSZKO TWÓRCĄ MUZYKI DO POEZJI ROMANTYCZNEJ A.Mickiewicz J. Słowacki W. Syrokomla A. Fredro J. Czeczot L. Siemieński W. Pol K. Brodziński I. Chodźko T. Lenartowicz J. I. Kraszewski Czym jest poezja bez muzyki?

MONIUSZKO DLA MICKIEWICZA „Czaty” „Powrót taty” „Trzech budrysów” „Sonety krymskie” „Rybka” „Niepewność” II cz. „Dziadów” „Pani Twardowska” „Świtezianka” „Wilija” „Do Niemna”

MONIUSZKO Z KRASZEWSKIM GRA KANTATY „Nijoła” „Dziad i baba” „Milda” „Pieśni pogrzebowe” „Znasz li ten kraj”

LIRYCZNE BRZMIENIE LENARTOWICZA „Dziewczyna”- na głos i fortepian Do ślubu dziewczę główkę stroiło - To przymierzyło, to odrzuciło. Do złotych włosów bierze fijołek I chociaż piękna, żywy aniołek, Odrzuci kwiatek i - dziwna cała - To się zaśmiała, to zapłakała: - O miły Boże, jakże nieładnie, Czy nic do twarzy mi nie przypadnie? Gdzież najpiękniejsze kwiaty w dąbrowie? Aż jej po dchu anioł odpowie: - Spojrzyj w krynicę. Jak się w niej płoni Rumiane lice kwiatem jabłoni. - A gdzież są dla mnie perły na szyję?... - Perłami łezka za łezką bije. - A gdzież weselna moja muzyka? - Ciche westchnienie w fali wietrzyka. - A rozkosz moja w chwili zamęścia? Lecz anioł uciekł od tego szczęścia. „Mosiek” „Słowiczek”

MELODYJNY CZECZOT „Szumi gaj” „Dąbrowa” „Dumka” „Kukułka” „Sierota” U prząśniczki siedzą jak anioł dzieweczki, przędą sobie, przędą jedwabne niteczki. Kręć się, kręć wrzeciono, wić się tobie wić! Ta pamięta lepiej, czyja dłuższa nić! Poszedł do Królewca młodzieniec z wiciną, łzami się zalewał, żegnając z dziewczyną. Kręć się... gładko idzie przędza wesołej dziewczynie, pamiętała trzy dni o wiernym chłopczynie. Kręć się... Inny się młodzieniec podsuwa z ubocza i innemu rada dziewczyna ochocza. Kręć się, kręć wrzeciono, prysła wątła nić, wstydem dziewczę płonie, wstydź się, dziewczę, wstydź „Szumi gaj” „Dąbrowa” „Trzy piosnki” „Dumka” „Kukułka” „Sierota” „Słowiczek”

NUTY DLA SYROKOMLI „Pieśń wieczorna” – na głos i fortepian „Luli” Po nocnej rosie płyń dźwięczny głosie, niech się twe echo rozszerzy, gdzie nasza chatka, gdzie stara matka, krząta się koło wieczerzy. Jutro dzień święta; niwa nie zżęta niechaj przez jutro dojrzewa, niech wiatr swawolny, niech konik polny niechaj skowronek tu śpiewa. Już blisko, blisko chatnie ognisko znużone serce weseli, tam pracowita matka mnie spyta: “wieleście w polu nażęli?” Matko, jam młoda, rąk moich szkoda, szkoda na skwarze oblicza! Źle szła robota, przeszkadza słota i moja dumka dziewicza. „Luli” „Rada” „Matysek” „Nasza ziemica” „Kolęda” „Lirnik wioskowy” „Kłosek” „Korale”

„Moniuszko […] snuł marzenia, których nie mógł zrealizować, a jednak dzięki sile swego talentu stał się najwybitniejszym przedstawicielem polskiej muzyki wokalnej XIX wieku.” Encyklopedia muzyki „Muzyka to najsubtelniejsza forma przekazu, można stwierdzić, że żadna dziedzina sztuki nie porusza ani nie wpływa na podświadomość tak, jak muzyka.” Dawid Crossby

Dziękuję za uwagę!