Michał Szołochow Los człowieka

Los człowieka (Cyдьба чeлoвeкa) Autor:  Szołochow Michaił Język oryginalny: rosyjski Tłumaczenie: Irena Piotrkowska Kategoria: literatura piękna Gatunek: klasyka obca Forma: powieść Projekt okładki: Wiesław Wałkuski Wydawnictwo: Książka i Wiedza

Wprowadzenie Książka ma charakter wspomnień byłego żołnierza armii ZSRR, który to opowiada o swoim życiu, zaczynając od wojny domowej, kończąc na okresie powojennym. Opisuje w nich swoje przeżycia związane z wojną oraz chwile spędzone jako jeniec w hitlerowskich Niemczech.

(kadr z filmu „Los człowieka” reż. Siergiej Bondarczuk ) Bohaterowie Głównym bohaterem książki był Andriej Sokołow, żołnierz armii ZSRR, którego życie zostało brutalnie zrujnowane przez drugą wojnę światową. (kadr z filmu „Los człowieka” reż. Siergiej Bondarczuk ) Akcja Główny bohater został ciężko doświadczony przez wojenne koleje losu. Spędził trzy lata w niewoli, stracił rodzinę. W przypadkowo spotkanym chłopczyku - sierocie odnajduje jednak miłość i szczęście. 

Opis książki „Dwaj osieroceni ludzie, dwa ziarnka piasku, ciśnięte w obie strony przez huragan wojny o niesłychanej mocy...” - tak w najkrótszy sposób scharakteryzował Szołochow losy bohaterów swej przejmującej opowieści będącej hołdem złożonym człowiekowi, który potrafił zachować godność w dramacie wojennych i obozowych przeżyć. Samotne, tragiczne życie Andrzeja Sokołowa rozjaśnione obecnością przybranego synka Waniuszki, to zarazem metafora i uogólnienie losu ludzi, którym koszmar wojny nie odebrał chyba tylko nadziei.

Fragmenty „Leżę więc i słyszę, że dudnią czołgi. Cztery średnie czołgi niemieckie na pełnym gazie przejechały obok mnie w tamtą stronę, skąd ja wyruszyłem z pociskami… Jakże to można było przeżyć? Potem ciągniki z armatami, kuchnia polowa, potem przeszła piechota, niedużo, tak najwyżej jedna pełna kompania. Coraz to spojrzę na nich kątem oka i znów policzek przyciskam do ziemi, i zamykam oczy – mierzi mnie patrzeć na nich i na sercu mdło.” „Moi wartownicy nieprędko się widać połapali. Ale skąd ja, taki mizerak, znalazłem w sobie tyle siły, żeby przejść w ciągu dnia czterdzieści kilometrów – sam nie wiem. Tylko że nic nie wyszło z moich marzeń: złapali mnie czwartego dnia, kiedy byłem już daleko od przeklętego obozu. Psy policyjne szły moim śladem i znalazły w nieskoszonym owsie.” W jakich sytuacjach znajduje się bohater, czy jest w niebezpieczeństwie? Na te pytania odpowiecie po przeczytaniu tej książki, serdecznie polecam!

O autorze Michaił Aleksandrowicz Szołochow (ur. 24 maja 1905, zm. 21 lutego 1984) – rosyjski pisarz. Przyszedł na świat w rodzinie kozackiej mieszkającej w niewielkim chutorze Krużylino pobliżu Stanicy Wieszeńskiej nad Donem. Już jako 15-latek został żołnierzem Armii Czerwonej i walczył z kułackimi przeciwnikami władzy radzieckiej. W roku 1924 osiadł na stałe w rodzinnych stronach – w Stanicy Wieszeńskiej. W tym samym roku zadebiutował opowiadaniem Родинка. Już wcześniej w prasie ukazywały się jego felietony. Dwa lata później, opublikował zbiór opowiadań – Opowiadania znad Donu. Był to jego debiut książkowy. Już rok wcześniej, w 1925 roku, rozpoczął pracę nad dziełem swego życia –  Cichym Donem. Powieść tę ukończył dopiero w roku 1940. W międzyczasie powstawały inne jego dzieła, m.in. Zaorany ugór, którego pierwszy tom opublikowany został w 1932, podczas gdy drugi ukazał się dopiero po wojnie w 1959 r. W 1965 roku został laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za epopeję powieściową „Cichy Don”. Członek Akademii Nauk ZSRR.

Maciej Koczułap kl.II „B”