Zabytki Pragi Popiersie Ignacego Paderewskiego w Parku Skaryszewskim

Konkatedra Matki Bożej Zwycięskiej w Warszawie Kościół Matki Boskiej Zwycięskiej został zbudowany w pobliżu dawnego pola elekcyjnego, w miejscu gdzie do XVIII wieku stał najstarszy kościół na Pradze, a później kaplica cmentarna, od 1917 roku pełniąca rolę kościoła parafialnego. Świątynię wzniesiono według projektu Konstantego Jakimowicza w latach 1929-1931 w stylu modernistycznym z elementami architektury romańskiej jako wotum za zwycięstwo w Bitwie Warszawskiej 1920 roku. Budowa nigdy nie została ukończona w zamierzonej formie. Nie wzniesiono bowiem zaprojektowanej przez architekta wysokiej dzwonnicy oraz krużganka mającego połączyć kościół i plebanię. Od 1992 roku świątynia jest konkatedrą diecezji warszawsko-praskiej.

Dwór księcia Michała Jerzego Poniatowskiego Piętrowy budynek - dwór księcia Michała Jerzego Poniatowskiego - początkowo parterowy, wybudowany w latach siedemdziesiątych XVIII wieku, przed 1818 rokiem został nadbudowany przez jednego z kolejnych właścicieli. Autorem koncepcji nadbudowy był być może Fryderyk Albert Lessel. Według legendy dworek ten podczas bitwy grochowskiej był kwaterą gen. Józefa Chłopickiego - stąd nazwa pobliskiej ulicy (Kwatery Głównej). W 1915 roku w dworku działała polska szkoła, w której uczyła i pisała wiersze Pola Gojawiczyńska. Od 1918 roku w pałacyku znajdował się sierociniec prowadzony przez metodystów. W 1924 roku obiekt zakupił Andrzej Wierzbicki, który w latach 1925-1927 wyremontował gruntownie budynek. Podczas ostatniej wojny dwór nie został poważnie zniszczony - ostatnią restaurację przeszedł w roku 1956. Dziś w dworku mieści się Państwowa Szkoła Muzyczna I st. nr 3 im. Juliusza Zarębskiego.

Kościół św. Jadwigi Parafia została erygowana 17 kwietnia 1938 przez kard. Aleksandra Kakowskiego. Pierwszym proboszczem został ks. kanonik Władysław Roguski. Jego następcą był ks. prałat Tadeusz Kot, a obecnie funkcję tę pełni ks. infułat Stanisław Rawski.

Bazylika katedralna św. Michała i św. Floriana w Warszawie Wybudowana w latach 1887-1904 wg projektu Józefa Piusa Dziekońskiego, twórcy kilkudziesięciu świątyń w Polsce, który uznał kościół za swoje największe osiągnięcie,

Teatr Powszechny w Warszawie Przed II wojną światową znajdował się w tym samym miejscu Kino-Teatr Popularny. Teatr Powszechny działa od 1944 r. Otwarty z inicjatywy Jana Mrozińskiego - jeszcze pod nazwą Teatr Popularny. W 1945 r. dyrekcję teatru objął Eugeniusz Poreda. W pierwszych latach Teatr Powszechny był miejscem pracy dla wielu przedwojennych aktorów. Od początku grano największych twórców światowej literatury, takich jak: Włodzimierz Perzyński, Gabriela Zapolska, Karol Dickens czy Szekspir. W 1955 r., na jeden sezon, Teatr Powszechny objął Henryk Szletyński.

Pomnik Braterstwa Broni Pomnik poświęcony polsko-radzieckiemu braterstwu broni został odsłonięty 18 września 1945. Pomnik zaprojektował A. Nieńko, a wykonali Stanisław Sikora, Stefan Momot, Józef Trenarowski, Józef Gazy i Bohdan Lachert. Początkowo rzeźby były gipsowanymi odlewami, pomalowane farbą imitującą brąz. Dopiero w 1947 r. zastąpiono je odlewami z brązu. Odlewy wykonane zostały z metali uzyskanych z przetopienia niemieckiej amunicji zdobytej w Berlinie. W latach 1960-61 dokonano renowacji pomnika i jego przebudowy - wymieniono prowizoryczne okładziny na bloki jasnego piaskowca i odnowiono rzeźby.

Cerkiew metropolitalna pw. Świętej Marii Magdaleny Zaprojektowana przez Mikołaja Syczewa - w pierwotnej wersji miała być zwieńczona pojedynczą kopułą. Pod wpływem ówczesnych władz rosyjskich dodano jeszcze cztery mniejsze, z których dwie zachodnie pełnią obecnie rolę dzwonnic. Pracami budowlanymi kierował inżynier pułkownik Palicyn. Ściany cerkwi pokryto freskami autorstwa Winogradowa, złocony trzyrzędowy ikonostas wykonał malarz Wasiljew. Pierwotnie cerkiew miała posiadać oświetlenie gazowe, czemu jednak sprzeciwił się biskup Joanicjusz. Aktywnie wsparła budowę cesarzowa Maria Aleksandrowna, fundatorka głównej ikony. W 1892 r. w cerkwi pojawił się drugi ołtarz - św. Iowa Poczajowskiego.

Budynek Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych Budynek Dyrekcji Okregowej Kolei Państwowych, a właściwie kompleks 7 obiektów (pięciu połączonych ze sobą biurowców i dwóch budynków mieszkalnych, w tym jednego spełniającego po II w.ś. funkcję budynku biurowego) o łącznej kubaturze 101 000 m³, mieszczący się w Warszawie przy ul. Targowej 74, róg ul. Wileńskiej i al. Solidarności oraz naprzeciwko obecnego dworca PKP Warszawa Wileńska i cerkwi Świętej Marii Magdaleny, powstał w latach 1928-1929 według projektu Mariana Lalewicza (w stylu modernistycznym, z pewnymi elementami klasycyzmu, przypominającego szereg monumentalnych gmachów sprzed rewolucji w Petersburgu). Zachował się wolnostojący przy wejściu do budynku dorycki portyk w formie antycznej świątyni oraz interesujący wystrój niektórych wnętrz - w stylu art déco.

Park Praski Park Praski im. Żołnierzy 1 Armii Wojska Polskiego, w latach 1865-1916 znany jako Park Aleksandryjski (Aleksandrowski), a w latach 1916-1989 jako Park Praski. Obecnie obszar parku zamknięty jest ulicami: Ratuszową, Jagiellońską, Al. Solidarności i Wybrzeżem Helskim nad Wisłą. Park zajmuje powierzchnię 18,5 ha. Do parku przylega od północy Ogród Zoologiczny.

Cmentarz choleryczny na Pradze Cmentarz powstał po zarazie cholery, jaka nawiedziła Pragę w latach 1872-1873. Umiejscowiony był na obrzeżach dzielnicy, za terenami wojskowymi. Cmentarz projektu inż. Henryka Sumińskiego otwarto 16 listopada 1872 r. na esplanadzie Fortu Śliwickiego. Opiekę nad cmentarzem sprawował Cezary Skoryna, właściciel fabryki kamieni i maszyn młyńskich przy ul. Olszowej na Pradze. 19 stycznia 1874 cmentarz przejęło miasto, lecz poczuwający się do opieki Skoryna sam zatrudnił stróża, który pilnował nagrobków i dbał o zieleń. W 1876 r. było tu 55 nagrobków, a ostatni pochówek choleryczny miał miejsce 8 stycznia 1883 r.. W latach 1876-1882, z rozkazu władz wojskowych, pochowano tu 7 żołnierzy - "bałwochwalców" (wyznawców religii pogańskich). Ogółem pochowano tu 484 zmarłych na cholerę i 7 żołnierzy.

Bibliografia http://pl.wikipedia.org/wiki/Praga_Po%C5%82udnie#Ko.C5.9Bcio.C5.82y_i_parafie_Pragi_Po.C5.82udnie Autorzy: Janek Jeznak Daniel Jeznak