AGNIESZKA OSIECKA

Agnieszka Osiecka urodziła się 9 października 1936 roku Agnieszka Osiecka urodziła się 9 października 1936 roku. Pierwsze lata dzieciństwa spędziła w Zakopanem, gdzie w popularnej restauracji "Watra" koncertował jej ojciec. Po wojnie rodzina Osieckich zamieszkała na Saskiej Kępie w prawobrzeżnej dzielnicy Warszawy. Niewielkie mieszkanie przy ul. Dąbrowieckiej 25 stało się dla Osieckiej ulubionym miejscem pracy na całe życie. Choć przebywała okresami w domu w Falenicy, w willi na Żoliborzu czy na Manhattanie, to jednak najważniejsze utwory powstawały przy biurku w mieszkaniu na Saskiej Kępie.

Osiecka studiowała na Uniwersytecie Warszawskim na Wydziale Dziennikarskim (1952-1956) oraz w Wyższej Szkole Teatralnej i Filmowej w Łodzi (1957-1961), uzyskując dyplom reżysera za etiudę filmową "Słoń". Jak sama przyznawała, zdolności organizacyjne i umiejętności kierowania dużymi grupami ludzi nie były jej najsilniejszą stroną, dlatego porzuciła reżyserię i zajęła się pisaniem. Podczas studiów rozpoczęła współpracę z prasą, publikowała reportaże i eseje.

W roku 1954 roku związała się ze Studenckim Teatrem Satyryków (STS), pisząc dla nich teksty piosenek - liryczne, ale nie pozbawione jednak akcentów społecznych. Zwykła mawiać: jestem dziennikarką. Dlatego wiele moich piosenek to po prostu rymowane reportaże. Była członkiem rady artystycznej STS-u, napisała dla tej sceny 166 tekstów

Swój pierwszy wielki sukces odniosła na Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu w 1963, otrzymując nagrodę indywidualną za "Piosenkę o okularnikach".

W Polskim Radiu Osiecka prowadziła Radiowe Studio Piosenki W Polskim Radiu Osiecka prowadziła Radiowe Studio Piosenki. Tu poznała wielu muzyków i kompozytorów. W ciągu 7 lat działalności zespół nagrał i przedstawił w programach Polskiego Radia ponad 500 jej piosenek, wprowadzając na profesjonalne estrady późniejsze gwiazdy: Ewę Demarczyk, Marylę Rodowicz, Łucję Prus, Wojciecha Młynarskiego, Skaldów i Alibabki, Marka Grechutę.

Osiecka pisała też sztuki teatralne. Pierwszą z nich - przygotowaną z myślą o zawodowej scenie - "Niech no tylko zakwitną jabłonie" wystawił Teatr Ateneum, z którym była związana przez wiele następnych lat.

Artystkę zafascynowała atmosfera wielonarodowościowej i bujnej twórczości otaczająca Teatr Andre Hübnera-Ochodlo. Lato i jesień 1996 roku to końcowy czas współpracy Agnieszki Osieckiej z Teatrem w Sopocie. W ciągu krótkiego okresu artystce udało zrobić się nad wyraz wiele. Przede wszystkim dokonała niezwykłych przekładów pieśni żydowskich Mordechaja Gebirtiga, które złożyły się na recital André Hübnera - Ochodlo "Shalom", zaprezentowany przez Teatr Atelier już po śmierci poetki w sierpniu 1997 roku. "Przekazała temu teatrowi swoje wielkie artystyczne i życiowe doświadczenie. To, że Teatr nosi dziś jej imię, jest dla niego zaszczytem, ale jest także hołdem złożonym przez jego twórców i współtwórców oddaniu, jakim ta wielka artystka go darzyła. Dość nieoczekiwanie wtedy mały teatrzyk "na piasku" wyrósł na zjawisko teatralne w skali ogólnopolskiej." - napisali twórcy teatru. Nadanie imienia Agnieszki Osieckiej Teatrowi Atelier odbyło się w sierpniu 1997 roku, towarzysząc premierze spektaklu "Do dna".

AGNIESZKA OSIECKA O ATELIER: Głos Wybrzeża, lato 1996 „Jestem w siódmym niebie, bo Sopot był zawsze dla mnie miejscem szczęśliwym.” Życie, 11.03.1997 „Jestem bardzo szczęśliwa. Mam bardzo miłe miejsce w życiu. Od trzech lat związana jestem z małym teatrem "Atelier" w Sopocie. To teatr, który przypomina mi atmosferę STS-u. Prowadzi go André Hübner - Ochodlo. Sam śpiewa i reżyseruje, ale przede wszystkim jest dla nas tym, kim dla STS-u był Jerzy Markuszewski. Teraz będę miała drugi dom w Sopocie, kupię mały jacht...” *STS - Studencki Teatr Satyryków

Agnieszka Osiecka napisała około 2 000 piosenek, wydanych m. in Agnieszka Osiecka napisała około 2 000 piosenek, wydanych m.in. w tomach: Kolory (1963) Wyszłam i nie wróciłam (1969) Listy śpiewające (1971) Sztuczny miód (1977) Żywa reklama (1985) Śpiewające piaski (1989) Opisanie szopki (1991) W 2004 Polskie Wydawnictwo Muzyczne rozpoczęło edycję Wielkiego śpiewnika Agnieszki Osieckiej, w którym pomieszczono blisko 500 piosenek zebranych w 13 tomach (tom 10. ukazał się w 2009).

Agnieszka Osiecka jest autorką scenariusza widowiska muzycznego Niech no tylko zakwitną jabłonie (1964, prapremiera w Teatrze Ateneum w Warszawie w reżyserii Jana Biczyckiego), który zdobył główną nagrodę na Festiwalu Polskiej Dramaturgii Współczesnej w 1964 i stał się największym przebojem teatralnym lat 60. XX wieku w Polsce.

A ja wolę moją mamę (muz. Maria Jeżowska, wyk. Maria Jeżowska) Niektóre słynne piosenki Agnieszki Osieckiej: A ja wolę moją mamę (muz. Maria Jeżowska, wyk. Maria Jeżowska) Ballada o pancernych (muz. Adam Walaciński, wyk. Edmund Fetting) Ballada wagonowa (muz. Andrzej Zieliński, wyk. Maryla Rodowicz) Będę czekać (muz. M. Legrand, wyk. Stenia Kozłowska) Bossanova do poduszki (muz. Jacek Mikuła, wyk. Maryla Rodowicz) Cyrk nocą (muz. Jacek Mikuła, wyk. Maryla Rodowicz) Damą być (muz. Jacek Mikuła, wyk. Maryla Rodowicz)

Małgośka (muz. Katarzyna Gaertner, wyk. Maryla Rodowicz) Mechaniczna lalka (muz. Violetta Villas, wyk. Violetta Villas) Mój pierwszy bal (muz. Franciszka Leszczyńska, wyk. Kalina Jędrusik) Mówiłam żartem (muz. Jarosław Abramow, wyk. Iga Cembrzyńska) Na całych jeziorach – ty (muz. Adam Sławiński, wyk. Teresa Tutinas, Kalina Jędrusik, Hanna Banaszak, Katarzyna Nosowska) Na zakręcie (muz. Przemysław Gintrowski, wyk. Krystyna Janda) Nie ma jak pompa (muz. Jacek Mikuła, wyk. Maryla Rodowicz)

Od nocy do nocy (muz. Waldemar Kazanecki, wyk Od nocy do nocy (muz. Waldemar Kazanecki, wyk. Halina Kunicka, Edyta Górniak; do filmu Noce i dnie) Nim wstanie dzień (muz. Krzysztof Komeda, wyk. Edmund Fetting; do filmu Prawo i pięść) Okularnicy (muz. Jarosław Abramow, wyk. Kazimiera Utrata, Zofia Kucówna, Sława Przybylska i Tadeusz Łomnicki) Polska Madonna (muz. Andrzej Sikorowski, wyk. Maryla Rodowicz) Sing sing (muz. Jacek Mikuła, wyk. Maryla Rodowicz) Szaloną być (muz. Violetta Villas, wyk. Violetta Villas) Sztuczny miód (muz. Krzysztof Paszek[5], wyk. Barbara Krafftówna, Katarzyna Groniec)

Uciekaj moje serce (muz. i wyk Uciekaj moje serce (muz. i wyk. Seweryn Krajewski - do serialu Jan Serce, Stanisław Sojka) Ulica japońskiej wiśni (muz. Jerzy Satanowski, wyk. Barbara Dziekan) Weselne dzieci (muz. Katarzyna Gaertner, wyk. Urszula Sipińska, Magda Umer, Krystyna Janda, Maryla Rodowicz) Zielono mi (muz. Jan Ptaszyn Wróblewski, wyk. Andrzej Dąbrowski, Katarzyna Nosowska, Ania Dąbrowska)

Osiecka pisała sztuki teatralne Osiecka pisała sztuki teatralne. Pierwszą z nich - przygotowaną z myślą o zawodowej scenie - "Niech no tylko zakwitną jabłonie" wystawił Teatr Ateneum, z którym była związana przez wiele następnych lat.

Pisała też opowiadania (Biała bluzka), książki fabularne (m. in Pisała też opowiadania (Biała bluzka), książki fabularne (m.in. Czarna wiewiórka, Salon gier), wspomnieniowe (Szpetni czterdziestoletni, Na początku był negatyw, Rozmowy w tańcu) i skierowane do najmłodszych czytelników (m.in. Dzień dobry Eugeniuszu, Wzór na diabelski ogon, Ptakowiec, Szczególnie małe sny) oraz sztuki teatralne (m. in. adaptacje Singera: Sztukmistrz z Lublina; Wilki, Darcie pierza).

Odznaczenia : Pośmiertnie została odznaczona przez Prezydenta RP Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.