Jak motywować uczniów do nauki ???

MOTYWACJA Termin ten pochodzi z łaciny, w którym moveo (movere, movi, motu) oznacza : wprawiać w ruch, popychać. (W. Szewczuk 1990, Psychologia, W-wa, WSiP, str.334)

Motywacja to ogół bodźców zewnętrznych i wewnętrznych powodujących gotowość ucznia do uczenia się. Procesy motywacyjne mają trzy cechy: Kierunek- dążenie do osiągnięcia pragnień lub unikanie źródła obaw; Natężenie – przyrost lub spadek sił; Stan emocjonalny- dodatni lub ujemny.

Przyjęcie postawy pozytywnej i skupienie się na mocnych stronach osobowości uwypukla dobre cechy uczniów, a ich postępowanie zmienia się na lepsze. Praktyka szkolna pokazuje, że uczniowie uczą się najczęściej mechanicznie.

Jeżeli dziecko nie otrzyma odpowiedzi na pytania: PO CO JA SIĘ TEGO UCZĘ? GDZIE BĘDĘ MÓGŁ WYKORZYSTAĆ ZDOBYTE WIADOMOŚCI? Zapoznaje się tylko z nimi powierzchownie, pamięta je krótko , i nie jest w stanie ich zastosować, ani odtworzyć.

Zadaniem nauczyciela jest : Uświadomienie uczniom celu uczenia się. Kształtowanie właściwej motywacji. Uczyć dzieci jak ponosić porażkę w sposób inteligentny. Przekonać uczniów, że są bardziej zdolni niż się im wydaje.

Motywowanie uczniów do nauki matematyki.

W nauczaniu matematyki dobór odpowiednio atrakcyjnych zadań matematycznych (pod względem treści, formy i stopnia trudności) ma ogromny wpływ motywujący na ich rozwiązywanie.

POSTAWY UCZNIÓW

Uczeń odtwórca To uczeń, który osiąga na ogół oceny dobre lub bardzo dobre. Rozwiązuje zadania nie tylko obowiązkowe i "dla chętnych", ale również te, które wybierze sam. Samo rozwiązanie nie daje mu satysfakcji; musi się pochwalić swoją pracą przed nauczycielem, rodzicami, kolegami.

Uczeń "zdobywca nagród". Taki uczeń otrzymuje oceny dobre i bardzo dobre. Wydaje się, iż głównym motywem działania tej grupy uczniów jest chęć otrzymania nagrody. W przypadku zadań obowiązkowych (np. pracy domowej), nagrodą jest ocena bardzo dobra, zaś "nieobowiązkowych" - satysfakcja z rozwiązania zadania uznanego jako "trudne".

Uczeń "ciekawy intelektualnie". To uczniowie, którzy z wielkim zaangażowaniem rozwiązują zadania nietypowe zarówno obowiązkowe jak i "dla chętnych". Ocena nie jest dla nich rzeczą pierwszoplanową. Uczniowie ci uważają, że tylko zadania ciekawe, nietypowe przyciągają ich uwagę, wyzwalają energię i dają satysfakcję z osiągniętego wyniku.

Uczeń "niezależny". Uczniowie ci nie lubią zadań rachunkowych, stawiają nauczycielowi kłopotliwe pytania. Zadania obowiązkowe rozwiązują pod przymusem, bez zaangażowania. Satysfakcję daje im tylko zajmowanie się własnym problemem matematycznym.

Uczeń "lubiący się bawić". Uczniów tych najbardziej interesują krzyżówki, zagadki, rysowanie, malowanie.

Uczeń "o słabej motywacji". Do tej grupy należy duża liczba uczniów. Rozwiązują jedynie zadania łatwe, krótkie. Bojąc się "kary" przestają dostrzegać sens tkwiący w matematyce i widzą w niej tylko źródło swego strachu.

Uczeń "nie zainteresowany".  Uczniowie ci nie odrabiają zadań domowych, jedynie odpisują i to wielokrotnie bez zrozumienia. Uczeń tej grupy często uważa się za osobę niezdolną. Jeżeli dodatkowo odczuwa lęk przed rodzicami, nauczycielem lub oceną negatywną, będzie matematykę traktował jako źródło swego strachu.

     Jeżeli nauczyciel rozpozna motyw uczenia się ucznia, to może na niego optymalnie odpowiedzieć. Będzie mógł np. stworzyć w klasie grupę osób o jednakowych postawach i dla każdej z nich przygotować inne, zestawy zadań.

Uczniom, którzy mają słabą motywację lub są nie zainteresowani może dać takie zadania, na miarę ich możliwości zawierające elementy zaciekawiające ucznia (np. ciekawa fabuła, forma zadania). Ponadto za każde dobrze rozwiązane zadanie lub choćby postęp w nauce należy pochwalić ucznia po to, by uwierzył on w swoje możliwości, a następnie dostrzegł sens i piękno matematyki.

Idealistycznemu nauczycielowi, nie zawsze łatwo okazywać tolerancję dla tych, którymi kieruje. Dzieci są czasem mniej ambitne niż my sami, bywają mniej pewne siebie, a nawet mniej uzdolnione. Jeśli pomimo to potrafimy wyciągnąć rękę i wydobyć z nich to co najlepsze, one w zamian postarają się o to bardziej dla nas niż dla kogokolwiek innego na świecie i osiągną nadzwyczajne wyniki.

RECEPTA DLA NAUCZYCIELA NA SUKCES UCZNIA 1. Przekonaj ucznia, że naprawdę lubisz go uczyć. 2. Mów jasno, głośno, wyraźnie, z zapałem. 3. Dbaj o właściwe tempo mówienia. 4. Bądź swobodny i baw się razem z uczniem podczas nauki. 5. Okazuj mu zaufanie. 6. Wyraźnie określ cele. 7. Bądź przygotowany do lekcji. 8. Przygotowuj ciekawe pomoce naukowe. 9. Ogranicz do minimum czynniki rozpraszające uwagę. 10. Dbaj o dobry nastrój ucznia.

11. Przypominaj informację, kiedy uczeń zaczyna ją zapominać. 12 11. Przypominaj informację, kiedy uczeń zaczyna ją zapominać. 12. Polegaj na nim, stawiaj na niego, wierz w jego możliwości. 13. Bądź dla niego oparciem, bądź po jego stronie. 14. Nie oszukuj go, dotrzymuj przyrzeczeń. 15. Udzielaj odpowiedzi na najtrudniejsze pytania. 16. Jeśli coś mu się nie uda, zrozum go i zachęć do dalszej pracy. 17. Chwal za wszystko, co da się pochwalić. 18. Doceniaj go. 19. Nigdy nie przerywaj, kiedy on mówi. 20. Pozwól mu kontynuować Twoją myśl na jego sposób.

21. Słuchaj uważnie upewniając się, że dobrze rozumiesz. 22 21. Słuchaj uważnie upewniając się, że dobrze rozumiesz. 22. Rozwijaj jego samodzielność. 23. Zachęcaj do krytycznego myślenia. 24. Okazuj mu swoje pozytywne uczucia. 25. Pokaż mu, że jesteś człowiekiem omylnym i popełniającym błędy. 26. Stosuj różne metody nauczania - bądź nieszablonowy i ekscytujący. 27. Odnoś do rzeczywistości to, czego go uczysz - niech praktyka uzupełnia teorię. 28. Kończ lekcję w takim momencie, żeby miał poczucie niedosytu (jak w dobrym serialu).