Ogólna charakterystyka ludzkiego poznania podmiot poznania (poznający człowiek, jego rozum) przedmiot poznania (to do czego poznanie się odnosi) relacja poznawcza (i powstająca w niej treść)
Ogólna charakterystyka ludzkiego poznania W wyniku kontaktu podmiotu z przedmiotem (na bazie zmysłów) powstaje w umyśle podmiotu poznającego pojęcie danego przedmiotu (jego ujęcie, treść, czy model) pojęcie występuje w roli znaku rzeczywistości do której się odnosi Sąd egzystencjalny: stwierdzenie, że coś istnieje (sąd egzystencjalny jest wcześniejszy niż poznanie)
Ogólna charakterystyka ludzkiego poznania Fazy poznania: -sąd egzystencjalny -abstrakcja odnosząca się do treści -sądzenie -rozumowanie sądzenie + rozumowanie = myślenie
Ogólna charakterystyka ludzkiego poznania Cechy ludzkiego poznania: -aspektywność -sukcesywność -refleksyjność Romano Guardini: „Żywy konkret jako taki nie może być ujęty w pojęcia, gdyż one zgodnie ze swoją naturą zmierzają do tego, co ogólne, to co konkretne pozostaje dla nich czymś niewyrażalnym”
Poznanie w pedagogice poznanie wieloznaczne (wolność ludzkich decyzji, przyczyny ludzkiego działania, jego motywy, nie są nam nigdy całkowicie znane i mogą być interpretowane wieloznacznie) globalność ujęcia, wszechstronność, wieloaspektowość Coraz częściej mówimy o pedagogikach i o pedagogiach (nie o pedagogice)
Operacje naukotwórcze Postawienie problemu (poprawność, trafność, zasadność, rozstrzygalność) Zgromadzenie materiału naukowego (metody, techniki, przetwarzanie danych) Interpretacja materiału (hipotetyczne rozwiązanie problemu) Uzasadnienie odkrytej tezy, czy konstrukcji (krytyczne analizy logiczne,weryfikacja, testowanie) Budowanie teorii