Galerie Starożytności Wielkich Muzeów Świata Wykonał: mgr Andrzej Bylicki Nauczyciel RCEZ
Luwr Dawny pałac królewski w Paryżu, obecnie muzeum sztuki Luwr to jedno z najstarszych i największych muzeów na świecie. Położony w centrum historycznym Paryża, między prawym brzegiem Sekwany, a ulicą Rivoli
Najcenniejsze eksponaty z okresu Starożytności Mezopotamia
Stela z kodeksem Hammurabiego Kodeks Hammurabiego to trzeci najstarszy kodeks świata i najstarszy znany w zasadzie w całości. Powstał około 1792-1750 r. p.n.e., czyli za panowania babilońskiego króla Hammurabiego. Na Kodeks składały się 282 artykuły, prolog i epilog. Stela z kodeksem Hammurabiego
Stela Sępów Pomnik z wapienia o wysokości ok. 1,80 m, znaleziony w Girsu, do naszych czasów przetrwał we fragmentach. Stela z dwustronnym przedstawieniem figuralnym i opisem wojen władcy sumeryjskiego miasta Lagasz, Eanatuma, z miastem Umma (około 2450 p.n.e.).
Stela zwycięstwa króla Naramsina Stela zwycięstwa króla Naramsina to płyta z różowego piaskowca pochodząca z około 2250 roku p.n.e., która przedstawia zwycięskiego króla akadyjskiego zwyciężającego wrogów Lulubejów z gór Zagros.Ustawiona pierwotnie w Sippar, odnaleziona w Suzie Stela zwycięstwa króla Naramsina
Posągi Gudei Posągi Gudei wykonane są z twardych gatunków kamienia (dioryt, doleryt). Przedstawiają władcę w różnych okresach życia. Można je podzielić na dwa rodzaje: pierwszy cechuje się zwartą kompozycją, o przysadzistych proporcjach, drugi charakteryzuje się proporcjami smuklejszymi.
Srebrna waza Entemeny Waza władcy sumeryjskiego miasta-państwa Lagasz (ok. 2450 p.n.e.), zdobiona reliefem (motywy zwierzęce w układzie pasowym), opatrzona inskrypcją wotywną
Najcenniejsze eksponaty z okresu Starożytności Grecja
Marmurowa rzeźba z okresu hellenistycznego z III lub II wieku p. n. e Marmurowa rzeźba z okresu hellenistycznego z III lub II wieku p.n.e.. Postać Nike ma 2,40 m wysokości, a ze skrzydłami 3,28 m. Jej twórcą był prawdopodobnie Pytokritos z Rodos. Uważa się, że mogła być symbolem zwycięstw odniesionych przez Rodyjczyków w wojnie z Antiochem III. Nike z Samotraki
Fragmenty Partenonu Partenon jest jednym z centralnie położonych budynków ateńskiego akropolis. Jego budowę rozpoczęto w 447 p.n.e., a zakończono w roku 432 p.n.e. Budowla powstała wg planów Iktinosa i Kallikratesa. Elementy rzeźbiarskie opracował Fidiasz
Wenus z Milo Wenus z Milo, to najsłynniejsza rzeźba bogini Afrodyty. Figura wykonana jest z marmuru paryjskiego (z wyspy Paros). Ma 2,04 metra wysokości. Półnaga bogini ma szatę opuszczoną poniżej bioder. Lewa noga jest na czymś wsparta. Przypuszcza się, że na żółwiu. Kiedyś w lewej ręce trzymała prawdopodobnie jabłko.
Muzeum Archeologiczne w Heraklionie Heraklion - Muzeum Archeologiczne Większość znalezisk z obiektów kultury minojskiej i późniejszych została zgromadzona w Muzeum Archeologicznym znajdującym się w centrum Heraklionu. Muzem liczy 20 sal przedstawiając chronologicznie ułożone zbiory.
Dysk z Fajstos Dysk z Fajstos – znaleziony w ruinach pałacu z czasów kultury minojskiej w Fajstos, datowany na okres między 1650 a 1600 rokiem p.n.e., gliniany dysk o średnicy około 16 cm i grubości około 2 cm. Dysk pokryty jest ciągiem napisów w postaci ideogramów spiralnie odchodzących ze środka ku obrzeżu dysku. Symbole te przypominają pismo linearne A. Przypuszcza się, że napisy te są wykonane w języku greckim.
Figurka z fajansu, pałac Knossos. XVII-XVI w. p.n.e Bogini z wężami. Figurka z fajansu, pałac Knossos. XVII-XVI w. p.n.e
Sarkofag z Aja Triada Sławny sarkofag przedstawiający sceny rytuału pogrzebowego.
Freski z Knossos
Freski minojskie
Minojska gliptyka Tę dziedzinę sztuki reprezentują w okresie minojskim przede wszystkim pieczęcie. Jest to czas ich największej popularności. Najstarsze pieczęcie minojskie były zdobione głównie spiralami i innymi figurami geometrycznymi. W czasach rozkwitu pałaców minojskich motywy te zostają urozmaicone o charakterystyczne elementy spotykane w malarstwie minojskim i na ceramice minojskiej, a zatem zwierzęta oraz rośliny lądowe i morskie, ale także o postacie ludzi i ich wytworów (np. statki)
Mykeńska gliptyka Gliptyka mykeńska to - podobnie jak w przypadku gliptyki minojskiej - przede wszystkim pieczęcie. Czas jej rozkwitu datuje się na XVI w. p.n.e. Z tego okresu pochodzi szereg znalezisk pieczęci z grobów w Mykenach. Widać na nich staranniejsze niż na zabytkach minojskich opracowanie postaci zwierząt i ludzi oraz lepsze modelowanie sylwetek. Podobnie jak na freskach mykeńskich czy na ceramice pojawiają się tak ulubione przez Mykeńczyków sceny polowań i wojny
Muzeum Egipskie w Berlinie Muzeum Egipskie w Berlinie to miejskie muzeum stolicy Niemiec Berlina, w którym znajduje się jedna z największych i najpiękniejszych kolekcji zabytków Starożytnego Egiptu. Początek muzeum dały zbiory eksponatów z królewskiej kolekcji królów pruskich. Niemiecki podróżnik i przyrodnik Alexander von Humboldt zarekomendował utworzenie działu starożytnego Egiptu. Pierwszy obiekt został przywieziony do Berlina w 1828 r. za panowania Fryderyka Wilhelma III.
Popiersie Nefretete Najsłynniejszym obiektem, jaki można zobaczyć w muzeum jest dobrze zachowane i żywe kolorystycznie popiersie królowej Nefretete.
Faraon Amenhotep III Amenhotep III był faraonem Starożytnego Egiptu z XVIII dynastii, z okresu Nowego Państwa. Według różnych źródeł, panował około: 1388-1351 p.n.e., 1413-1377 p.n.e., 1405-1367 p.n.e. lub 1386-1349 p.n.e.
Statua Amenemhata III Amenemhat III - faraon, władca starożytnego Egiptu z XII dynastii, z okresu Średniego Państwa. Syn Senusereta III i królowej Sebekszedit Neferu. Panował od 1853 roku p.n.e. przez kilka miesięcy z ojcem, później do 1807 roku p.n.e. - samodzielnie, po czym do 1806 roku p.n.e wraz z synem Amenemhatem IV.
Kanopy Kanaopy były o w starożytnym Egipcie rytualne naczynia, w których umieszczano wnętrzności, wyjęte z ciała przed mumifikacją i zakonserwowane. Nazwa pochodzi od greckiej nazwy starożytnego egipskiego miasta Kanopos w Delcie, w okolicach dzisiejszej Aleksandrii, w którym odnaleziono te naczynia po raz pierwszy.
Posągi bogini Sechmet Sechmet w mitologii egipskiej jest boginią wojny, a także boginią opiekuńczą Dolnego Egiptu. W dosłownym tłumaczeniu jej imię znaczy "Potężna". Małżonkiem jej jest Ptah.
Siedem Cudów Świata Wielka Piramida w Gizie Wielka Piramida w Gizie, w Egipcie, jest najstarszym i jedynym cudem z siedmiu cudów, który przetrwał do naszych czasów. Miała służyć jako grobowiec króla Chufu. który rządził Egiptem od 2552 do 2528 r. p.n.e. jest to największa kamienna budowla świata. Jej boki mają po 230 m długości, a powierzchnia podstawy jest równa powierzchni 200 kortów do tenisa.
Wiszące ogrody Babilonu Istnienie legendarnych ogrodów króla Nabuchodonozora jest jedynie historycznym przypuszczeniem. Niektórzy historycy wierzą, że zostały założone około roku 600 p.n.e. w Babilonie, 88 km na południe od obecnego Bagdadu, stolicy Iraku. Określenie wiszące wskazuje, że ogrody były ciągami tarasów zbudowanych z cegieł pokrytych kolorowymi kaflami z roślinnością posadzoną na dachach i pergolach.
Posąg Zeusa na Olimpie Był to niesamowitej wielkości posąg najważniejszego greckiego boga, wyrzeźbiony przez Fidiasza. Znajdował się wewnątrz świątyni Zeusa wybudowanej około 466-456 r. p.n.e. Miał 13 m wysokości i był największym posągiem ustawionym wewnątrz budynku. Do dziś pozostały resztki ruin świątyni, lecz po posągu nie ma ani śladu.
Świątynia Artemidy Świątynia Artemidy w Efezie, w Turcji, została zbudowana na cześć greckiej bogini łowów i przyrody. Jej budowę ukończono w 550 r. p.n.e. Była największą ze wszystkich świątyń greckich i u podstaw mierzyła 114 na 55 m. Archeologom udało się odkopać fundamenty, ruiny i resztki kolumn tej świątyni.
Mauzoleum w Halikarnasie To grobowiec perskiego władcy Mausolusa, który rządził częścią imperium perskiego od 377 do 353 r. p.n.e. Halikarnas (obecnie Bodrum) w Turcji był stolicą jego państwa. Po jego śmierci wdowa po nim wybudowała ku jego czci wspaniały grobowiec o wymiarach 105 na 242 m i o wysokości 43 m. Grobowiec uległ zniszczeniu w wyniku trzęsienia ziemi i jego resztki rozebrano w i 522 r. Słowo mauzoleum pochodzi od imienia króla Mausoiusa i oznacza wielki i wspaniały grobowiec.
Kolos z Rodos Wielki posąg boga słońca Heliosa stał na wybrzeżu greckiej wyspy Rodos. W 305-304 r. p.n.e. wojowniczy król Demetriusz Poliorketes zaatakował miasto Rodos. Gdy odstąpił od oblężenia, mieszkańcy miasta w dowód wdzięczności dla boga Słońca wybudowali olbrzymi posąg Heliosa. Budowa trwała 12 lat, posąg mierzył 33 m wysokości. Niestety, w 226 r. p.n.e. został zniszczony przez trzęsienie ziemi.
Faros z Aleksandrii To latarnia morska na wysepce u wybrzeży miasta Aleksandria w starożytnym Egipcie. Prace budowlane rozpoczęto w 299 r. p.n.e., a ukończono 20 lat później. Latarnia miała 124 m wysokości - była najwyższą latarnią w dziejach świata. Została zniszczona przez trzęsienia ziemi i w 1375 r. pogrążyła się w morzu. Podwodni archeolodzy odnaleźli jej szczątki.