Dziady Cz.V

Kobieto, puchu marny, ty jesteś jak zdrowie Kobieto, puchu marny, ty jesteś jak zdrowie?!  - więcej kłopotów z tobą niż włosów na głowie!  I to nie na łysinie jakiegoś fagasa  lecz na czuprynie bujnej, jak u Papuasa.

Pytasz, skąd te kłopoty wietrzna istoto Pytasz, skąd te kłopoty wietrzna istoto!  Choćbym zamiast pensyi przynosił ci złoto  i w robocie dobywał sił swoich ostatki  to i tak nie wystarczy na twoje wydatki!

Tu buciki, tam futro, sweterki, haleczki,  staniczek, guziczki, szminka i majteczki  oraz niezbędne dla życia pudry i  pomady!  - tak przez wasze wydatki zejdziemy na dziady!

A ty z sercem okrutnem, bezduszna zwodnico,  kusisz mnie chytrze pustą obietnicą:  - jam z tobą na kraj świata, luby, iść gotowa,  lecz do alkowy? dzisiaj nie, boli mnie głowa!

Piszą w księgach poeci, ci co żon nie mieli,  żeście piękne i święte, jak w niebie anieli.  Zaiste, każda z niewiast, piękna jako róża,  ma w sobie coś z anioła, lecz z anioła stróża:

 lica i głos anielskie lecz dusza Cerbera  w pilnowaniu lubego w środkach nie przebiera!  Mąż dojrzały, stateczny, gdy dzieweczkę mija  sam nie wie, jak i kiedy skręca mu się szyja

i on bez swojej winy, jakby mimochodem  obejrzy kibić smukłą i stringi pod spodem.  Nie ma w tym zbezeceństwa ani też zdrożności  lecz nasz anioł - stróż - Cerber nie czuje litości!

Wy, darmozjady, lenie, zawsze tacy sami Wy, darmozjady, lenie, zawsze tacy sami!  wciąż byście paśli oczy obcemi babami!

Chcąc zbliżyć się nieco ku fizycznej kulturze  na zawody sportowe poszedłem, przy rurze,  gdzie dzieweczek miłych i ochoczych siła  z wdziękiem, przy muzyce wesoło tańczyła.

I któż z was zrozumieć potrafi kobitę,  gdy razem z dzieweczkami boki mam obite!  Z takim stróżem anielskim jedna tylko bieda,  bo sama nie zatańczy a i drugiej nie da!

Jest jeszcze jedna cecha anielska w kobiecie  - to spokój i łagodność, zresztą sami wiecie  jak Mefisto na widok pewnej damy czmychał  szybciej, niż gdyby go ścigał sam Archanioł MichaŁ!

Miły charakter damy i aparycja jej miła  tak to nieszczęsnego czarta poraziła  że na nic się zdała jego moc czartowska.  A damą ową była imć Pani Twardowska!

Gdy do domu wracam wraz z koguta pianiem,  i nie chcąć budzić lubej głośnym w drzwi stukaniem  szukam pospiesznie klucza niestety! daremnie!  bo ona już groźnie szczotką mierzy we mnie!

Mędrcy, co życie znają prawią zawsze o tem,  że rozmowa jest srebrem, zaś milczenie złotem;  jak tę prawdę prostą mam przekazać kobiecie,  która rozmowy ceni nad wszystko na świecie?  Ileż jest tematów w pogwarkach rodaczek:  jest w nich nowy krój sukni, jest przepis na placek,

kogo w sklepie spotkałaś, kto z kim był na balu,  co się zdarzyło w setnym odcinku serialu!  Co wieczór się wlewają w słuchawki słów strugi,  z czego rachunek się robi na trzy łokcie długi!

Tyle o was pisali i napiszą jeszcze  znani oraz mniej znani poeci i wieszcze,  lecz choćby napisali o was wiele złego  i tak z was najlepsze dzieło jest Stwórcy naszego!  Każda z pań jednak sama w skrytości to przyzna,  że kobiecie każdej jest potrzebny mężczyzna.

*.* A każdy z Panów przyzna za radą Sarmaty Że oprócz kobiety jegomość potrzebuje W Y P Ł A T Y *.*