Jak chronić dzieci przed zachowaniami ryzykownymi ? Opracowała: mgr Joanna zamojska

Trudne podłoże wychowawcze Paradoksy współczesnej socjalizacji

konsumpcjonizm zjawisko nieograniczonej konsumpcji konsumpcja perspektywą postrzegania zjawisk społecznych „kolonizacja dzieciństwa”(tworzenie sztucznych potrzeb”, „ pokolenie Y”) ideologia przyjemności kategoria przestarzałości (niespełnienia, na skutek szybkiego wychodzenia z mody)

Kultura instant konieczność życia w „natychmiastowości” „instant rzeczywistość”, rzeczywistość w pigułce ideologia konsumpcji: „ nie odkładaj życia na później”

media media już nie reprezentują rzeczywistości, ile ją wytwarzają doświadczenia zdobyte przez kontakt z mediami zastępują rzeczywiste doświadczenie brak dystansu do świata pokazywanego w mediach

amerykanizacja rozpowszechnianie wzorów kultury amerykańskiej na całym świecie od orientacji na społeczność do indywidualistycznego, od odpowiedzialności przed społeczeństwem do samorealizacji, od koncentracji na pracy zawodowej do koncentracji na konsumpcji, od otwarcia na ludzi do pogoni za zyskiem, od rzeczywistości do marzenia, itp.

Czym jest ryzyko? wagary ucieczki z domu „Ryzykować to podejmować działania o niepewnym wyniku, zakończeniu, z narażeniem kogoś lub czegoś na szkodę, stratę, zniszczenie, odważyć się na niebezpieczeństwo”   wagary ucieczki z domu korzystanie z internetu (uzależnienie) palenie tytoniu, picie alkoholu przemoc rówieśnicza (buyling), cyberprzemoc stosowanie środków psychoaktywnych materializm życiowy stosowanie szkodliwych dla zdrowia diet dla poprawienia atrakcyjności fizycznej. wczesna inicjacja seksualna

Motywy skłaniające dzieci i młodzież do zachowań ryzykownych nawiązanie znajomości, dla odprężenia się dla zabawy, z ciekawości jak smakuje alkohol, pod wpływem reklamy , z nudów (z braku innych możliwości spędzenia wolnego czasu), ponieważ wszyscy piją, żeby uciec przed problemami (rodzinnymi, szkolnymi), obniżenie lęku, znieczulenie dolegliwości fizycznych, zwrócenia na siebie uwagi rodziny i szkoły, prowokowanie dorosłych (przekora), bunt młodzieńczy

Sylwetka młodzieży otwarci ciekawi świata działają bez uprzedzeń, zbędnych kompleksów i zachamowań wyedukowani głównie przez media (internet)

Problemy obserwowane u uczniów w okresie adolescencji Spadek aktywności i motywacji do nauki; Spadek zainteresowań; Zachowania agresywne; Sięganie po substancje psychoaktywne; Izolowanie się od rówieśników; Wagary, porzucenie szkoły; Inne zachowania dysfunkcyjne (ryzykowne).

Problemy przeżywane przez uczniów (poziom wewnętrzny) Obniżenie poczucia własnej kompetencji (samooceny); Spadek koncentracji uwagi; Obniżenie nastroju, uczucie pustki i nudy; Poczucie bezradności i osamotnienia; Lęk i niepokój, obawa przed ośmieszeniem się; Złość; Dolegliwości somatyczne: bóle głowy, bóle brzucha, pokrzywka.

Potrzeby dorastających we wczesnej fazie okresu dojrzewania (J Potrzeby dorastających we wczesnej fazie okresu dojrzewania (J. Eccles, S.Harter) Potrzeba większej autonomii; Potrzeba wsparcia ze strony osób dorosłych spoza rodziny; Potrzeba rozwijania własnych zainteresowań.

Ewaluacja polityki budowania wspierającego środowiska (G Ewaluacja polityki budowania wspierającego środowiska (G. Noam i Fiore N., 2004; K. Wentzel, 1996) Najwięcej sukcesów dydaktycznych oraz najmniej problemów z zachowaniem dzieci i dyscypliną mają szkoły, które postawiły na budowanie bliskich, wspierających relacji społecznych, zwłaszcza pomiędzy nauczycielem a uczniami.

Piramida skutecznego radzenia sobie z trudnymi i ryzykownymi zachowaniami . Budowanie dobrych relacji z dziećmi Zarządzanie grupą , kreowanie pozytywnego klimatu Strategie uczenia umiejętności psychologicznych i społecznych Intensywna indywidualna interwencja

Fenomen odporności (resilience) Badania podłużne, prowadzone przez Werner i Smith przez 40 lat na dzieciach z rodzin dysfunkcyjnych dostarczyły dowodów, że ponad 50% z nich przezwycięża niekorzystne uwarunkowania i manifestuje odporność wyrastając na godnych zaufania, kompetentnych i opiekuńczych dorosłych. Ich linia życia przebiegająca początkowo w obszarze ryzyka wyraźnie skręca w kierunku dobrego przystosowania.

Najważniejszy czynnik chroniący - opiekuńcze i wspierające relacje Werner i Smith odkryli w życiorysach badanych osób, które manifestowały odporność pomimo przeciwności życiowych, obecność wspierającej osoby dorosłej spoza rodziny. Wpływ dorosłej osoby znaczącej umożliwił dziecku wyjście z obszaru ryzyka. W 62% przypadków był to ulubiony nauczyciel. Występował nie tylko jako instruktor umiejętności wymaganych w szkole, ale także jako powiernik i pozytywny model do osobowej identyfikacji.

Istota profilaktyki: czy nadmierne zainteresowanie mediów dopalaczami może zwiększyć popyt na nie? przede wszystkim nie straszyć (strach działa krótko i słabo) zakazy działają słabo lub w ogóle zgodna współpraca i dobre relacje rodziny z innymi środowiskami wychowawczymi, a w szczególności ze szkołą nadzieja w psychologii pozytywnej, która zmusza do brania odpowiedzialności za rezultat

I co dalej? zaangażować się w autentyczne współdziałanie Oferta dla dorosłych: Oferta dla młodzieży: zaangażować się w autentyczne współdziałanie profilaktycy potrzebują rodziców i rodzice profilaktyków rodzice zasługują na szacunek i wsparcie ukierunkowana na uczenie się praktyczne trenowanie umiejętności racjonalnego kalkulowania kształtowanie umiejętności oceny ryzyka w ogóle

Konstruktywna konfrontacja

Konstruktywna konfrontacja interpersonalna (wg Davida W. Johnsona) Świadoma próba przyjścia komuś z pomocą, by mógł dostrzec skutki swojego zachowania i zmienić to zachowanie na konstruktywne. Jest sposobem wyrażania naszego zainteresowania i chęci pogłębienia kontaktu.

Konstruktywna konfrontacja Strategia radzenia sobie z trudnymi i prowokacyjnymi zachowaniami dzieci bez uciekania się do metod autorytarnych, czy środków przymusu. Konstruktywna konfrontacja proponuje inny sposób komunikowania się z dziećmi i wyjście poza typowy model reagowania „Nagroda-Kara”. Konstruktywna konfrontacja umożliwia uzyskanie pożądanych zmian bez naruszania poczucia godności wszystkich stron zaangażowanych w interakcję.

Celem konstruktywnej konfrontacji jest: Zareagowanie na niepożądane zachowanie, ale bez agresji; Pomoc dziecku w zmianie zachowania; Ujawnienie przez rodzica, nauczyciela własnych uczuć i emocji; Pokazanie dziecku że jego zachowanie może go narazić na przykre konsekwencje.

Etapy/Kroki konfrontacji Krok 1. „Widzę.., słyszę…” Opisuję krótko zachowanie dziecka (co widzę, słyszę ..). Mogę dodać, jakie mam oczekiwania dotyczące zachowania dziecka „Darku widzę że siedzisz przy komputerze. Chciałabym, abyś zakończył grę i odrobił zadanie domowe.”

Krok 2. „Czuję się ..,ponieważ..”`` powtarzam poprzedni komunikat i nazywam emocje jakie mi towarzyszą; mówię również dlaczego tak się czuję: „Darku widzę, że nadal grasz. Irytuje mnie to, ponieważ jest już późno i nie masz odrobionego zadania. Chcę, abyś teraz zakończył grę”.

Krok 3. „Zastanawiam się, po co to robisz?” Podaję najbardziej prawdopodobną interpretację (hipotezę) zachowania dziecka „Darku, zastanawiam się, po co to robisz i przyszło mi do głowy (wydaje mi się), że chcesz… jeszcze bardziej mnie zdenerwować? Nie jesteś w stanie oderwać się od komputera? Być może się mylę, ale tak sobie pomyślałam (to zdanie dodajemy, gdy dziecko, np.. zaprzecza).”, że rezygnujesz jutro z naszego wyjścia na kręgle....”itd..

Konstruktywna konfrontacja Reaguj, gdy trwa właśnie taka sytuacja. Zwracaj się do dziecka po imieniu. Podejdź bliżej i patrz na niego, by nie było wątpliwości, do kogo kierujesz ten komunikat. Używaj wypowiedzi osobistych (zaimków: ja, mnie, mój). Opisuj zachowanie, a nie oceniaj cech dziecka Bądź zwięzły - wypowiadaj się krótko i na temat, nie rób wykładu. Opisuj swoje uczucia (złości mnie to, martwię się itp.). Gdy dziecko odpowiada, upewnij się, czy dobrze go zrozumiałeś/łaś. Bądź empatyczny. On coś w tym momencie przeżywa, ponieważ postawiłeś go w sytuacji, której nie przewidywał.

W przypadku braku efektów zastosuj inną metodę. Konstruktywna konfrontacja nie daje gwarancji absolutnej skuteczności wobec wszystkich dzieci w każdej sytuacji. Konstruktywna konfrontacja ma uzupełnić stosowane przez Ciebie praktyki wychowawcze, a nie je zastąpić.

ŚCIĄGAWKA DLA RODZICÓW…. WAŻNE REGUŁY

KONSEKWENTNIE OKAZUJ DZIECKU MIŁOŚĆ , CZUŁOŚĆ I POŚWIĘCAJ UWAGĘ, BĄDŹ HOJNY W POCHWAŁACH I ZACHĘTACH ROZMAWIAJ Z DZIECKIEM O WAŻNYCH DLA NIEGO SPRAWACH , PRZYJACIOŁACH, ZAINTERESOWANIACH, NIE KRYTYKUJ, NIE OCENIAJ, NIGDY NIE LEKCEWAŻ NAWET BŁACHYCH PROBLEMÓW POMAGAJ DZIECKU UWIERZYĆ W SIEBIE I PRZEKAZUJ PODSTAWOWE WARTOŚCI. RESPEKTOWANIE ICH MOGĄ BYĆ WAŻNYM ŹRÓDŁEM SIŁY DZIECKA ZWŁASZCZA GDY JEST ONO NARAŻONE NA KONFRONTACJĘ NP. Z AGRESYWNYM KOLEGĄ

BĄDŹ PRZYKŁADEM. POSTĘPUJ TAK ABY BYĆ WIARYGODNYM BĄDŹ PRZYKŁADEM!!!!! POSTĘPUJ TAK ABY BYĆ WIARYGODNYM . KOMUNIKAT „NIE RÓB TEGO CO JA ROBIĘ, RÓB TO CO MÓWIĘ ZUPEŁNIE NIE DZIAŁA USTAL JASNE ZASADY POSTĘPOWANIA, WYMAGAJ ALE STAWIAJ DZIECKU WARUNKI MOŻLIWE DO SPEŁNIENIA. USTANAWIAJ WYRAŹNE GRANICE I JASNO OKREŚLAJ KONSEKWENCJE ICH NARUSZENIA, ANGAŻUJ DZIECKO W USTALANIE ZASAD POZNAJ ZANJOMYCH I PRZYJACIÓŁ SWOJEGO DZIECKA, DLA NASTOLATKA RÓWIEŚNIACY MAJĄ OGROMNE ZNACZENIE I WYWIERAJĄ BARDZO DUŻY WPŁYW

POMÓŻ DZIECKU NAUCZYĆ SIĘ KONSTRUKTYWNYCH SPOSOBÓW SPĘDZANIA CZASU WOLNEGO: ROZWIJAJ TALENTY I UMIEJĘTNOŚCI ZAREZERWUJ STAŁY CZAS NA WSPÓLNE SPĘDZENIE CZASU WOLNEGO SZANUJ PRAWO DZIECKA DO WŁASNYCH WYBORÓW, OPINII, DYSPONOWANIA WOLNYM CZASEM, DORADZAJ ALE NIE NARZUCAJ SWOJEJ WOLI

UCZ W JAKI SPOSÓB PRZEZWYCIĘŻAĆ TRUDNOŚCI I RADZIĆ SOBIE W TRUDNYCH SYTUACJACH, TA WIEDZA MOŻE STAĆ SIĘ DLA DZIECKA KIEDYŚ BEZCENNA ZDECYDOWANIE WYRAŻAJ NEGATYWNĄ POSTAWĘ WOBEC STOSOWANIA ŚRODKÓW PSYCHOAKTYWNYCH POMAGAJ DZIECKU BEZPIECZNIE DORASTAĆ , IM MASZ LEPSZY Z NIM KONTAKT, TYM ŁATWIEJ USTRZEŻESZ JE PRZED ALKOHOLEM, NARKOTYKAMI CZY DOPALACZAMI

Dziękuje za uwagę