I Ty możesz zmienić świat na lepszy I Ty możesz zmienić świat na lepszy! WYPRAWA MISYJNA DZIECI PO AFRYCE Z RADIEM FARA Gwinea 23 stycznia 2012r.

Położenie geograficzne Gwinea to jeden z ciekawszych krajów Afryki Zachodniej. Nieco mniejszy od Polski, rozpościera się niczym banan od płaskiego wybrzeża Zatoki Gwinei przez górzyste centrum aż do tropikalnej dżungli na południowym wschodzie. W górach Gwinei mają swe źródła rzeki Niger, Senegal i Gambia. Oprócz pustyni, jest to Afryka w pigułce.

Znaki państwowe GODŁO FLAGA Gwinea leży w tej samej strefie czasowej co Londyn, a więc godzinę wcześniej w stosunku do Polski. Gdy tam jest południe, w Polsce jest już pierwsza. Gwinea nie stosuje zmiany czasu z zimowego na letni i na odwrót. Dzień w Gwinei trwa średnio prawie trzynaście godzin. Najdłuższe dnie są w czerwcu, świta wtedy o 6:10 a zmierzcha o 19:30.

Klimat Tropikalny klimat Gwinei cechuje intensywna, trwająca od czerwca do października pora deszczowa. W samym jej środku, w lipcu, deszcze padają codziennie a Conakry jest wtedy jednym z najbardziej mokrych miast Afryki. Najintensywniej pada na wybrzeżu, mniej na północy, przy granicy z Mali. Najlepszą porą do podróży po Gwinei jest pierwsza połowa pory suchej, od końca października do marca, gdy kombinacja temperatury i wilgoci jest najbardziej znośna.

fula na północnym zachodzie, maninka w centrum oraz susu na zachodzie. Język Językiem urzędowym Gwinei jest francuski. Znajomość angielskiego jest rzadka, choć na poziomie kilku podstawowych słów, z pewnym wysiłkiem można się dogadać. Wśród języków rodzimych dominują trzy: fula na północnym zachodzie, maninka w centrum oraz susu na zachodzie.

Komunikacja Gwinea to duży kraj, w którym dobre, utwardzone drogi łączą tylko większe miasta. Dopóki poruszamy się głównymi szlakami podróżowanie może być szybkie i przyjemne. Gdy tylko opuścimy główne drogi, będziemy skazani na flotyllę poobijanych wehikułów i długi czas spędzony w ich środku. Minibus, busz-taxi Najbardziej popularny środek transportu. Teoretycznie mieści dziesięć osób. W praktyce miejsc jest tyle, ile zdoła wejść osób. Część pasażerów znajduje miejsce na dachu (częstym widokiem przez okno jest czyjaś zwisająca stopa) lub w bagażniku. Autobus Duże, wygodne (jak na te warunki) autobusy łączą miasta położone wzdłuż lepszych dróg. Wygodę kompensuje długi czas jazdy, gdyż każdy może zatrzymać taki autobus w dowolnym miejscu.

Oprócz niewielkiej grupy będącej u władzy cały kraj cierpi biedę. Bogactwa… bieda… Gwinea, kraj obfitujący w bogactwa naturalne (drugi na świecie eksporter boksytów – surowca do produkcji aluminium) od czasu uzyskania niepodległości w 1958 r. przeżywa zmagania polityczne i społeczne. Obecnie zajmuje odległe 160. miejsce wśród 177 krajów w indeksie stanu rozwoju krajów świata ONZ (Human Development Indem). Oprócz niewielkiej grupy będącej u władzy cały kraj cierpi biedę. 

Kościół W Gwinei 75% mieszkańców wyznaje Islam, a ok. 20% jest związanych z religiami tradycyjnymi. Chrześcijanie stanowią zaledwie 4% ogółu mieszkańców a sami katolicy tylko 1,3% - czyli około 88000 wierzących. W Gwinei pracuje aktualnie 73 kapłanów, 10 braci zakonnych, 75 sióstr zakonnych, 11 misjonarzy świeckich i 83 katechistów. Wszyscy biskupi i prawie wszyscy kapłani i siostry zakonne są Gwinejczykami. 

Trudna przeszłość Były prezydent Sékou Touré podporządkował byłą kolonię francuską ideologii sowieckiej. Również od samego początku ograniczał prawa Kościoła, upaństwowił katolickie szkoły, szpitale, wypędził zagranicznych misjonarzy (w tym 2 biskupów, 73 kapłanów i 55 sióstr), a rodzimego biskupa z Conakry, R. M. Tchidimbę, więził przez 9 lat. Po tych wydarzeniach Kościołowi trudno było ponownie się umocnić. 

Ku przyszłości Stulecie obecności Kościoła w Gwinei przypadło na okres prześladowań. Był to rok 1977. Ale właśnie te cierpienia zaowocowały kilka lat później i zaowocowała modlitwa tego Kościoła zanoszona wtedy przez wiernych i świat katolicki. Katolicy gwinejscy umocnili się wewnętrznie, wzrosły powołania kapłańskie i zakonne. Seminaria i zgromadzenia żeńskie notują znaczny przyrost powołań. Dzięki temu Kościół Gwinei otwarł się już „na zewnątrz" i posyła swoich misjonarzy do innych krajów, co najlepiej świadczy o tym, że zmierza ku coraz dojrzalszej przyszłości.

Pojednanie - najważniejszym zadaniem Kościoła Jan Paweł II w Gwinei 24 - 26 II 1992 r. 25 lutego po południu, na lotnisku Gbessia w stolicy Konakri Papieża przywitał prezydent Lansana Conte. Ojciec Święty w swoim przemówieniu od razu nawiązał do wydarzeń ostatnich lat. Przez długi czas - mówił - Gwinea kojarzyła się ze słowem „raj". W Europie wszystko, co egzotyczne i bardzo cenne nazywano „Gwineą". Niestety najnowsza historia Gwinei pokazuje, że nawet najszczęśliwszy kraj szybko może się zamienić w dolinę łez. Ale to dzięki Panu, panie Prezydencie, można było, mimo wielu trudności, z rozwagą i energią podjąć dzieło odbudowy. 

„Proście Niepokalaną o dar pojednania całego narodu" Jan Paweł II dokonał aktu oddania Gwinei pod opiekę Maryi. Swoje przemówienie wprowadzające zakończył wezwaniem do pojednania, które było jak gdyby nicią przewodnią jego nauczania w Gwinei:  Proście Niepokalaną o to, abyście nigdy nie zatracili wielkiej zdolności przebaczania. Chrześcijanie Gwinei, przypominajcie sobie wciąż od nowa Chrystusowe przesłanie o pojednaniu. Jednanie człowieka z Bogiem, z sobą samym, z drugim człowiekiem i z całym światem jest najważniejszym zadaniem Kościoła.

„Salus populi suprema lex" Na zakończenie Ojciec Święty dziękował wszystkim za serdeczne przyjęcie i życzył, aby wszyscy mieszkańcy Gwinei mogli zawsze żyć w pokoju i zgodzie. Przytoczył przysłowie rzymskie:  „Salus populi suprema lex" - pomyślność narodu jest najwyższym prawem. Niech pomyślność tego narodu stanie się najwyższym prawem! Niech Bóg błogosławi Gwineę!

Modlitwa dzieci za Afrykę Panie Jezu, prosimy Cię za wielki kontynent afrykański. W sposób szczególny powierzamy Ci Gwineę - kraj, do którego dzisiaj duchowo wędrujemy. Spójrz łaskawie na wszystkich ludzi, którzy tam żyją i spraw, aby Cię poznali, w Ciebie uwierzyli i Tobie służyli. Prosimy Cię również za wszystkie żyjące tam dzieci, szczególnie za te, które Cię jeszcze nie znają, bezdomne i opuszczone, cierpiące głód i pozbawione wszelkiej opieki. Poślij do nich wielu misjonarzy, aby głosili im słowem i dobrymi czynami Twoją nieskończoną miłość. Panie Jezu, naucz nas, jak stawać się apostołami i misjonarzami Twojej Dobrej Nowiny. Naucz, jak świadczyć o Twojej miłości, niosąc pomoc duchową i materialną naszym rówieśnikom. Pomóż nam świadectwem naszego życia i dobrymi czynami zmieniać świat na lepszy. Amen.